Dochter (7) moet afvallen
Ik was pas bij de huisarts omdat mijn dochter weinig uithoudingsvermogen heeft en ze raakt snel buiten adem. Gelukkig is alles goed met haar longen en hart. Het enige wat de huisarts zei was dat ze moest afvallen. Ze is namelijk een goede 15 kilo te zwaar voor haar lengte en leeftijd. Dit heeft die alleen tegen mij verteld en niet tegen mijn dochter. Ik schrok hier best van. Want mijn dochter is misshien een beetje mollig, maar je ziet niet dat ze overgewicht heeft. Maar hoe pak ik dit aan? Ik wil een afspraak maken met de dietiste, maar ik wil ook niet dat mijn dochter een eetstoornis aangepraat krijgt.
Bakblik schreef op 05-05-2025 om 08:33:
[..]
Dit Bieb1963! Er was toen geen internet dus wat jij zag was toen jouw waarheid. Jij zag een zwembad waar ze frites verkochten. Ik zag zwembaden waar dat niet zo was. Dat was mijn waarheid.
Als wij je nu vertellen dat toen niet in ieder zwembad frites te koop was dan kan je dat toch aannemen? Jouw waarheid blijkt niet helemaal waar, soit. Geef het toe zonder steeds te blijven vertellen dat wij "gek" zijn.
Ik begrijp heel goed dat het niet overal hetzelfde was. En is, want in een klein dorp zal het vast een stuk lastiger zijn om aan ‘alles’ te komen. En natúúrlijk weet ik dat er anno nu tig meer varianten op al het lekkers zijn én meer uitgifte punten. En ik begrijp ook dat niet iedereen hetzelfde is enz. Toch wil ik aangeven dat ook in de jaren 70 het geen enkele moeite kostte om aan snaai te komen en dat je ook toen wist dat teveel snaai geen goed idee was, maar wel altijd enorm verleidelijk . En als ik naar mezelf kijk (en ja, ik snap dat ik niet iedereen ben) dat het feit dat er nu meer varianten en uitgifte punten zijn (met nog even de nadruk leggend op het feit, dat als je in de jaren 70 wilde snaaien, je daar geen enkele moeite voor hoefde te doen), geen enkele verandering teweeg heeft gebracht in mijn snaai gebeuren. Ik ben me er nog steeds van bewust dat ik daar matig in moet zijn. En ik heb nog even veel behoefte aan allerlei lekkers. Daar zit geen verschil. Als ik in de supermarkt ben, toen en nu, laat ik chips, koek, snoep meestal links liggen. Haal het normaal gesproken niet in huis. Behalve af en toe. Geen verschil met vroeger en net zo makkelijk te koop in de supermarkt. Gebak koop ik, toen en nu, zelden. Eet gebak bij verjaardagen, en dat was toen niet anders. Als ik uitgebreid in de stad ben (af en toe kleding kopen) en ik trek heb (niet geluncht), dan koop en kocht ik (sta en stond mezelf dat toe 😂) een frietje (eet ik anders nooit). Al met al is de verleiding om iets lekkers te kopen er altijd geweest. En mijn ‘beleid’ daarin is niet anders. Zo zie en ervaar ik dat.
Wat mij vooral triggert is dat een ouder zonder blikken of blozen haar kind dagelijks taart e.d. geeft en dat dat dan hier min of meer wordt ‘vergoelijkt’ als iets waar je niet zoveel aan kunt doen, want in de huidige maatschappij ligt al het lekkers voor het grijpen. Dat lag er vroeger ook, (of i.i.g. makkelijk genoeg ), alleen lijkt het nu alsof we, ondanks veel meer kennis, een stuk dommer zijn geworden. Dat zijn we niet natuurlijk, maar het is wel een argument om achter te verschuilen. Lijkt het.
bieb1963 schreef op 04-05-2025 om 13:22:
[..]
Ja, de supermarkten waren om half 6 dicht en op zondag ook niet open. Maar dat wist je, dus je zorgde dat alles wat je nodig had en wilde in huis had. Je denkt toch niet dat er grote groepen mensen nu ‘s avonds om 9 uur de duur uitgaan om chips te kopen?
Jazeker wel; mocht je ooit tijd teveel hebben, ga eens een paar uur in de stad bij een supermarkt staan. Die laatste uren voor sluitingstijd wordt er voornamelijk snaaierijen verkocht aan mensen die laat uit werk / sport / hobby komen en dan maakt de supermarkt die tot laat open is het heel verleidelijk even iets lekkers te kopen. Dit is ook het succes van de nachtwinkels .
MMcGonagall schreef op 05-05-2025 om 10:05:
[..]
Bij het binnenbad waar we later (met mijn eigen kinderen) partijtjes vierden, was het nog erger. In schoolvakanties kocht je een kaartje inclusief patat, limonade en dan ook nog een grote zak snoep. Niet formaat gummieertjes maar echt 100/150 gram.
Ja, hoeveelheden zijn ook groter geworden.
Laatst, in dit brave dorp waar iedereen alles toch echt redelijk afgepast doet, vonden de klasgenoten van mijn dochter een traktatie skeer. Die jongen had netjes een doosje in elkaar gevouwen en beplakt en daar zat ‘alleen maar’ een milky way in.
Vroeger was het tuincentrum een plek waar je planten en andere tuininhoud kon kopen, maar kennelijk was er vraag naar sierpotten en daarna naar tafeltjes, lampen, beelden en andere deco als kussens en plaids. De laatste pakweg tien jaar is er een grote koffiehoek waar de mensen die misschien net als ik hun calorieën hadden weggelopen, dat weer teniet gaan doen door alles wat ze daar eten.
Ik heb nog nooit gekeken wat er geserveerd of gehaald wordt want ik ben er nog nooit gaan zitten. Thuis wacht je maaltijd. Ik zou het missen als ik eerst elders zou hebben gesnackt en dan thuis geen eten meer klaar hoef te maken omdat mijn eetlust weg is.
Maar ik neem aan dat er ook behoefte is aan gezelligheid en die beleven ze daar, terwijl ik alleen bezig ben met het gene wat ik mee kan nemen naar huis.
bieb1963 schreef op 05-05-2025 om 10:09:
[..]
Ik begrijp heel goed dat het niet overal hetzelfde was. En is, want ik een klein dorp zal het vast een stuk lastiger zijn om aan ‘alles’ te komen. En natúúrlijk weet ik dat er anno nu tig meer varianten op al het lekkers zijn én meer uitgifte punten. En ik begrijp ook dat niet iedereen hetzelfde is enz. Toch wil ik aangeven dat ook in de jaren 70 het geen enkele moeite kostte om aan snaai te komen en dat je ook toen wist dat teveel snaai geen goed idee was. En als ik naar mezelf kijk (en ja, ik snap dat ik niet iedereen ben) dat het feit dat er nu meer varianten en uitgifte punten zijn (met nog even de nadruk leggend op het feit, dat als je in de jaren 70 wilde snaaien, je daar geen enkele moeite voor hoefde te doen), geen enkele verandering teweeg heeft gebracht in mijn snaai gebeuren. Ik ben me er nog steeds van bewust dat ik daar matig in moet zijn. En ik heb nog even veel behoefte aan allerlei lekkers. Daar zit geen verschil. Als ik in de supermarkt ben, toen en nu, laat ik chips, koek, snoep meestal links liggen. Haal het normaal gesproken niet in huis. Behalve af en toe. Geen verschil met vroeger en net zo makkelijk te koop in de supermarkt. Gebak koop ik, toen en nu, zelden. Eet gebak bij verjaardagen, en dat was toen niet anders. Als ik uitgebreid in de stad ben (af en toe kleding kopen) en ik trek heb (niet geluncht), dan koop en kocht ik (sta en stond mezelf dat toe 😂) een frietje (eet ik anders nooit). Al met al is de verleiding om iets lekkers te kopen er altijd en altijd geweest. En mijn ‘beleid’ daarin is niet anders. Zo zie en ervaar ik dat.
Wat mij vooral triggert is dat een ouder zonder blikken of blozen haar kind dagelijks taart e.d. geeft en dat dat dan hier min of meer wordt ‘vergoelijkt’ als iets waar je niet zoveel aan kunt doen, want in de huidige maatschappij ligt al het lekkers voor het grijpen. Dat lag er vroeger ook, (of i.i.g. makkelijk genoeg ), alleen lijkt het nu alsof we, ondanks veel meer kennis, een stuk dommer zijn geworden. Dat zijn we niet natuurlijk, maar het is wel een argument om achter te verschuilen. Lijkt het.
Niemand zegt dat je verhongerde in de jaren 70? Of zelfs daarvoor. De oma van mijn moeder was zelfs in de oorlog te dik.
En niemand vergoelijkt elke dag taart voorschotelen aan je kind. Ik ben het gewoon niet met je eens dat je in de jaren 70 net zo overvloedig overdadig achterlijk veel vreten in je mik geworpen krijgt en dat je je door die overdaad moet worstelen om gewoon érgens in de stad komen.
Ikzelf verschuil me nergens achter, ik heb geen overgewicht en zeg ook niet dat dit de enige reden van het massale overgewicht is.
Mevrouw75 schreef op 05-05-2025 om 10:15:
[..]
Niemand zegt dat je verhongerde in de jaren 70? Of zelfs daarvoor. De oma van mijn moeder was zelfs in de oorlog te dik.
En niemand vergoelijkt elke dag taart voorschotelen aan je kind. Ik ben het gewoon niet met je eens dat je in de jaren 70 net zo overvloedig overdadig achterlijk veel vreten in je mik geworpen krijgt en dat je je door die overdaad moet worstelen om gewoon érgens in de stad komen.
Ikzelf verschuil me nergens achter, ik heb geen overgewicht en zeg ook niet dat dit de enige reden van het massale overgewicht is.
Dit! Woord voor woord.
Daar kwam dan nog bij dat hele groepen ook gewoon het geld niet hadden om maar altijd een overal snaai en vreet te kopen. Voor een dagje dierentuin ging er een picknick mee.
In de jaren 60-70 was er geloof ik nog C. Jamin, die een discount versie van alle duurdere koek en snoep verkocht, zodat mijn ouders voor veel minder geld iets lekkers voor bij de koffie konden kopen. De automatisering was er toen al. De smaak was wel minder.
Ook in mijn prilste jeugd bakten maar weinig bakkers hun eigen brood en ook eten als maaltijdsoep en bami lag er al in grote ingevroren klonten in de vriezer van de slager (die had veel afvalvlees vandaar). Al gauw probeerde Unox dat over te nemen maar het duurde een tijd voordat het resultaat te vergelijken was. Ik herinner me de ingedikte Unox soep die je moest aanlengen met water en die nergens naar smaakte - vooral erg zout.
Tegenwoordig is men heel goed in het produceren van lekker eten. Daar is op gestudeerd.
In die tijd las ik de calorieënlijst van het Voorlichtingsbureau voor de Voeding. Er kwam elke maand wel een nieuwe afslankmethode in het nieuws.
Annaniem2023 schreef op 05-05-2025 om 00:05:
[..]
Dat heb ik nou ook met dronken mensen. En dan loop jij ook nog eens dronken op straat. Over treurig, slechte zelfzorg en stakkergedrag gesproken.
Liep ja. Ik wist dat deze ging komen. Is inderdaad treurig daarom heb ik er meerdere opnames opzitten en ben zo'n 4 jaar nuchter nu.
bieb1963 schreef op 05-05-2025 om 10:09:
[..]
Ik begrijp heel goed dat het niet overal hetzelfde was. En is, want in een klein dorp zal het vast een stuk lastiger zijn om aan ‘alles’ te komen. En natúúrlijk weet ik dat er anno nu tig meer varianten op al het lekkers zijn én meer uitgifte punten. En ik begrijp ook dat niet iedereen hetzelfde is enz. Toch wil ik aangeven dat ook in de jaren 70 het geen enkele moeite kostte om aan snaai te komen en dat je ook toen wist dat teveel snaai geen goed idee was, maar wel altijd enorm verleidelijk . En als ik naar mezelf kijk (en ja, ik snap dat ik niet iedereen ben) dat het feit dat er nu meer varianten en uitgifte punten zijn (met nog even de nadruk leggend op het feit, dat als je in de jaren 70 wilde snaaien, je daar geen enkele moeite voor hoefde te doen), geen enkele verandering teweeg heeft gebracht in mijn snaai gebeuren. Ik ben me er nog steeds van bewust dat ik daar matig in moet zijn. En ik heb nog even veel behoefte aan allerlei lekkers. Daar zit geen verschil. Als ik in de supermarkt ben, toen en nu, laat ik chips, koek, snoep meestal links liggen. Haal het normaal gesproken niet in huis. Behalve af en toe. Geen verschil met vroeger en net zo makkelijk te koop in de supermarkt. Gebak koop ik, toen en nu, zelden. Eet gebak bij verjaardagen, en dat was toen niet anders. Als ik uitgebreid in de stad ben (af en toe kleding kopen) en ik trek heb (niet geluncht), dan koop en kocht ik (sta en stond mezelf dat toe 😂) een frietje (eet ik anders nooit). Al met al is de verleiding om iets lekkers te kopen er altijd geweest. En mijn ‘beleid’ daarin is niet anders. Zo zie en ervaar ik dat.
Wat mij vooral triggert is dat een ouder zonder blikken of blozen haar kind dagelijks taart e.d. geeft en dat dat dan hier min of meer wordt ‘vergoelijkt’ als iets waar je niet zoveel aan kunt doen, want in de huidige maatschappij ligt al het lekkers voor het grijpen. Dat lag er vroeger ook, (of i.i.g. makkelijk genoeg ), alleen lijkt het nu alsof we, ondanks veel meer kennis, een stuk dommer zijn geworden. Dat zijn we niet natuurlijk, maar het is wel een argument om achter te verschuilen. Lijkt het.
In de jaren 70 kon je alleen iets kopen als de winkels open waren en die openingstijden waren veel beperkter dan nu. Winkels gingen rond 17/ 18 uur dicht. Veel snackbars rond 19 uur. Had je 's avonds ineens enorme trek in taart, patat of chocola dan had je pech: de zaken die het verkochten waren dicht. Wilde je het toch moest je er echt veel meer moeite voor doen en ook genoeg cash hebben, was je vergeten naar de bank te gaan kon je ook niks. Vroeger moest men er weldegelijk meer moeite voor doen en plannen dat je het op tijd in huis haalde als je iets wilde. Het is meer dat het voor jou als minder moeite voelt omdat jij over een sterke discipline en zelfbeheersing beschikt. Nu kun je bij tig zaken tot laat terecht en in de steden zelfs 24/7 of je laat een scooter komen. Het is fijn dat de verandering in keuze en verkrijgbaarheid bij jou geen verandering teweeg hebben gebracht maar dat geld niet voor velen anderen. Er zijn altijd mensen geweest die op dit punt gedisciplineerden zijn en mensen voor wie dat heel moeilijk is. En voor die laatste groep is nu veel lastiger om maat te houden dan vroeger door het enorme aanbod en ruimere beschikbaarheid. Voorbeeld van Riony is een herkenbare; vroeger verkocht het tuincentrum tuinspullen. Als je ziet hoeveel eten en snoeperijen daar verkocht wordt anno nu....best bizar eigenlijk.
Gingergirl schreef op 05-05-2025 om 11:12:
[..]
In de jaren 70 kon je alleen iets kopen als de winkels open waren en die openingstijden waren veel beperkter dan nu. Winkels gingen rond 17/ 18 uur dicht. Veel snackbars rond 19 uur. Had je 's avonds ineens enorme trek in taart, patat of chocola dan had je pech: de zaken die het verkochten waren dicht. Wilde je het toch moest je er echt veel meer moeite voor doen en ook genoeg cash hebben, was je vergeten naar de bank te gaan kon je ook niks. Vroeger moest men er weldegelijk meer moeite voor doen en plannen dat je het op tijd in huis haalde als je iets wilde. Het is meer dat het voor jou als minder moeite voelt omdat jij over een sterke discipline en zelfbeheersing beschikt. Nu kun je bij tig zaken tot laat terecht en in de steden zelfs 24/7 of je laat een scooter komen. Het is fijn dat de verandering in keuze en verkrijgbaarheid bij jou geen verandering teweeg hebben gebracht maar dat geld niet voor velen anderen. Er zijn altijd mensen geweest die op dit punt gedisciplineerden zijn en mensen voor wie dat heel moeilijk is. En voor die laatste groep is nu veel lastiger om maat te houden dan vroeger door het enorme aanbod en ruimere beschikbaarheid. Voorbeeld van Riony is een herkenbare; vroeger verkocht het tuincentrum tuinspullen. Als je ziet hoeveel eten en snoeperijen daar verkocht wordt anno nu....best bizar eigenlijk.
Nu moet ik zo denken aan mijn ouders, die halverwege de jaren 90 in de buurt van een badplaats gingen wonen. De opluchting, het halleluja-gevoel, dat ze als de koffie op was op zondag naar de supermarkt konden fietsen om koffie te kopen. In de zomer dan!
Gingergirl schreef op 05-05-2025 om 11:12:
[..]
In de jaren 70 kon je alleen iets kopen als de winkels open waren en die openingstijden waren veel beperkter dan nu. Winkels gingen rond 17/ 18 uur dicht. Veel snackbars rond 19 uur. Had je 's avonds ineens enorme trek in taart, patat of chocola dan had je pech: de zaken die het verkochten waren dicht. Wilde je het toch moest je er echt veel meer moeite voor doen en ook genoeg cash hebben, was je vergeten naar de bank te gaan kon je ook niks. Vroeger moest men er weldegelijk meer moeite voor doen en plannen dat je het op tijd in huis haalde als je iets wilde. Het is meer dat het voor jou als minder moeite voelt omdat jij over een sterke discipline en zelfbeheersing beschikt. Nu kun je bij tig zaken tot laat terecht en in de steden zelfs 24/7 of je laat een scooter komen. Het is fijn dat de verandering in keuze en verkrijgbaarheid bij jou geen verandering teweeg hebben gebracht maar dat geld niet voor velen anderen. Er zijn altijd mensen geweest die op dit punt gedisciplineerden zijn en mensen voor wie dat heel moeilijk is. En voor die laatste groep is nu veel lastiger om maat te houden dan vroeger door het enorme aanbod en ruimere beschikbaarheid. Voorbeeld van Riony is een herkenbare; vroeger verkocht het tuincentrum tuinspullen. Als je ziet hoeveel eten en snoeperijen daar verkocht wordt anno nu....best bizar eigenlijk.
Wat dan tot ver in de jaren 70 nog heel gebruikelijk was in kleine dorpen was "het op laten schrijven".
Stuurde oma mij als 8 jarige naar:
- van Schoor de melkboer voor een fles melk en en pakje boter
- Herlage de sigarenboer voor 2 doosjes Ritmeester voor opa
- van Koppen de kruidenier voor een pond bloem en een kilo suiker
En dan kreeg ik alleen een tas mee. Overal zei ik netjes: Mag opgeschreven worden voor mevrouw Kuiper van de groenteboer van Julianalaan 30.
Oma betaalde aan het eind van de week.
En ach als er aan de deur gerammeld werd na sluitingstijd dan deed iedere ondernemer nog wel open. Toch weer een tevreden klant. Die anderen vertelde dat je bij Kuiper aan de Julianalaan na 18.00 nog wel geholpen werd.
Nog een aspect: ik kan me niet herinneren dat cola, chips en ander fastfood zo vaak in de aanbieding was. (3 voor de prijs van 2) Je had wel de seizoensprijzen van groenten en fruit.
De snackbar hier in de buurt biedt 3 formaten frites aan: klein, medium en large. De kleine portie is de portie die altijd normaal was.
Gingergirl schreef op 05-05-2025 om 11:12:
[..]
In de jaren 70 kon je alleen iets kopen als de winkels open waren en die openingstijden waren veel beperkter dan nu. Winkels gingen rond 17/ 18 uur dicht. Veel snackbars rond 19 uur. Had je 's avonds ineens enorme trek in taart, patat of chocola dan had je pech: de zaken die het verkochten waren dicht. Wilde je het toch moest je er echt veel meer moeite voor doen en ook genoeg cash hebben, was je vergeten naar de bank te gaan kon je ook niks. Vroeger moest men er weldegelijk meer moeite voor doen en plannen dat je het op tijd in huis haalde als je iets wilde. Het is meer dat het voor jou als minder moeite voelt omdat jij over een sterke discipline en zelfbeheersing beschikt. Nu kun je bij tig zaken tot laat terecht en in de steden zelfs 24/7 of je laat een scooter komen. Het is fijn dat de verandering in keuze en verkrijgbaarheid bij jou geen verandering teweeg hebben gebracht maar dat geld niet voor velen anderen. Er zijn altijd mensen geweest die op dit punt gedisciplineerden zijn en mensen voor wie dat heel moeilijk is. En voor die laatste groep is nu veel lastiger om maat te houden dan vroeger door het enorme aanbod en ruimere beschikbaarheid. Voorbeeld van Riony is een herkenbare; vroeger verkocht het tuincentrum tuinspullen. Als je ziet hoeveel eten en snoeperijen daar verkocht wordt anno nu....best bizar eigenlijk.
Alsof iedereen ‘s avonds op pad gaat naar snaai…..
Er is onderzoek gedaan naar oa vendingmachines. Als er één apparaat met bijvoorbeeld Pepsi staat, lopen mensen er langs. Staan er twee, eentje met Pepsi en eentje met Cola dan schijnt de vraag niet meer te zijn óf je iets gaat drinken maar wát je gaat drinken.
Meer mogelijkheden tot eten of drinken spoort aan tot eten of drinken
