Een gepaste leerrijke straf
Hey,
Ik heb 3 kindje. 1 meisje van pas 7 jaar, 2 jongens 5 jaar en pas 3 jaar
Ze waren deze avond aan het spelen op zolder bij de ouders van mijn vriend.
Ze hebben daar met een speelgoed biljard stokje allemaal gaten in de hypoc gestoken, nogal serieus.
Op die platen is zo een glans op, dat het een afgewerkte zolder is. Dure platen dus. Paar duizend euro's
Ik wou hen een deel van het geld laten samen halen, maar hoe dan?
Oud speelgoed verkopen.... Alleen de oudste kan lezen rekenen en schrijven, voor prinze en terug geven geld enzo, dat ik er zelf te veel tijd in moet steken, Van bun spaarrekening halen,.... Die weten niet wat daar opstaat, en beseffen niet of ze nu 500€ hebben of 5000€ bij wijze van spreken. Ze zijn ook nog te klein om zelf te herstellen.
En vb een week geen iPad, hebben ze de ernst van de zaak mss gemist,
Iemand ideeën??
Ik vind dit wel iets serieus ze moeten wel weten dat dit echt niet kan.
Heb hen gevraagd waarom ze dat gedaan hebben, een ander huisje zomaar kapot maken.
Ze stonden mij stomverbaasd aan te kijken.
Heb gezegd dat ik nog eens ga na denken over hun straf, want als ik iets uitspreek word dat ook uitgevoerd. Als je er dan iets uitflapt......
Iemand vindingrijk ?
wat is hypoc?
en nee geld laten betalen is geen optie, dat kan niet en zegt hen niets.
maar wat het is?
gr Angela
veel te jong
Ze zijn nog veel te jong voor een straf van een week. Een goede preek, een cadeautje halen en sorry zeggen tegen de ouders van je vriend, beloven het nooit meer te doen, en dan zou het voor mij klaar zijn hoor.
Dat is ook typisch de leeftijd dat ze ook je hele muur volkalken met iets wat ze gevonden hebben.
Ik zou verder even contact opnemen met je verzekering. Misschien kan een gedeelte vergoed worden. Als ouder zou ik wel elke cent willen terugbetalen van de schade.
En uit ervaring kan ik zeggen, als ze heel lang heel lief en zoetjes aan het spelen zijn met z'n 3-en, dan is het tijd om heel snel te gaan kijken!
Hoezo?
Kinderen van die leeftijd hebben toezicht nodig. Dit kun je beter aan je zelf wijten.
Verzekering
Ik denk dat de kinderen zich niet beseften dat ze iets kapot hebben gemaakt. De oudste beseft misschien wel dat dit niet kan, de jongste twee waarschijnlijk niet.
Laten betalen lijkt me zeker geen optie. Hiervoor heb je neem ik aan ook een aansprakelijkheidsverzekering. Heb je geen verzekering dan zul je het zelf moeten betalen.
Ik zou wel heel duidelijk maken dat ze iets kapot hebben gemaakt, dat de ouders van je vriend hier boos en verdrietig over zijn en dat ze dit goed moeten maken. Ik zou ze een bos bloemen laten kopen, een tekening laten maken en sorry laten zeggen. Voor kinderen van die leeftijd lijkt me dat voldoende.
Leerrijke straf
Hyproc platen, die je kan bevestigen over isolatie, om een mooie afgewerkte muur te hebben, normaal moet je dan overschilderen enzo, maar deze waren met glanzende laag op, al afgewerkt
wow
dan zou ik zeker je wa verzekering aanspreken, met een bos bloemen zou ik niet blij zijn. Ik bedoel: ik zou de bos bloemen in ontvangst nemen en excuses aanvaarden, maar van jou als ouder verwacht ik dat je je verzekering inschakelt. Maar dat had je vast al bedacht 
gr Angela
Goedmaken
Ja idd de schade moet vergoed worden, dat zowiezo,
Maar het gaat er vooral over dat ze dit nooit meer zullen doen, en een gepaste straf ervoor krijgen.
Alleen weet ik niet goed wat.
De oudste krijgt nu één week boterhammen, omdat ze haar eten niet lekker vond en niet wou opeten. Als zij niet waardeert dat er voor haar gekookt word, dat er kinderen zijn die het zonder eten moeten doen....
De dag zelf is dat niet zo erg, haar bord aan de kant en een boterham.... Maar dan .... Wij frietjes, zij boterhammen, wij pannenkoeken,zij boterhammen.... De middelste had dit over een paar weken moeten doen. Zij hebben echt een ijzer sterk karakter.
jeetje
Je maakt een grapje, hoop ik?
Een kind van 7 straffen omdat ze geen waardering laat zien voor feit dat je voor haar kookt??
en wat de wandjes betrefr
ik hoop dat je zelf iets geleerd hebt, dus straf vooral jezelf. Kleine kinderen hebben *dus* meer toezicht nodig, misschien ook meer uitleg. (Want weten zij veel..., misschien?)
Viola......
Nee, dit is geen grapje.... Toch vinden ze mij niet de liefste, maar de allerliefste mama va, de hele wereld!
Ik heb geen zin om alle dagen een strijd te voeren met wat ze lusten en niet lusten, en niet willen eten, en dan honger hebben en een koek willen. Ik heb ze op voorhand gezegd wat er te wachten stond, en ze wou liever boterhammen....
Mijn moederhartje krijgt dan ook een stootje, maar je moet wel duidelijkheid en grenzen geven.... Alleen weet ik het nu niet goed. Klein of niet, de muren van een huis kort en klein slaan dat hoort niet.
En beseffen .... Kinderen weten meer dan je denkt hoor, een dreumes snapt wl of hij kets mag of niet.... Maar of hij het doet dat is een andere vraag, de middelste gaat volgend jaar naar eerste leerjaar... Besef genoeg vind ik
De kleinste, die deed maar wat mee, idd die weet niet beter.
En toezicht.... Ik probeer mijn kinderen vertrouwen te geven, loslaten, compromis sluiten, ik kan niet overal een stoeltje bij zette, om hen in het oog te houden hoor, het zijn er 3 he, de ene zit buiten de ander wil in zijn kamer spelen.....
Opvoeden met straf
http://grootenklein.nl/opvoeden-zonder-straffen/
Straffen helpt niet maar komt blijkbaar verstandig op je over.
"Wat mij ook bezighield, was dat je aan de buitenkant niet kunt zien wat straf met een kind doet. Het kan een kind angstig maken of onzeker. Dit is tegelijkertijd ook één van de redenen dat straf werkt. Maar ja, het doel van straf is voor de meeste ouders (hoop ik) dat een kind er iets van leert en niet dat het bang gemaakt wordt.
Bovendien blijkt uit onderzoek dat veel straffen niet goed is voor de gewetensopbouw. Je kent ze wel, die kinderen die liegen over wat er gebeurd is, om te voorkomen dat hun ouder erg boos wordt of ze straf krijgen. Net niet wat ik wil; ik hou van eerlijkheid. Ik wil dat mijn kind van binnenuit voelt dat bepaald gedrag fijn of gewenst is en niet dat hij stopt met gedrag om straf te ontlopen."
"Wanneer je kiest voor straffen ben jíj de motivatie om dit gedrag niet te vertonen (externe motivatie) en komt het niet vanuit je kind zelf (intrinsieke motivatie), waardoor het niet of minder lang beklijft.
Met straffen verander je alleen uiterlijk gedrag. Je kind leert dat er goed en slecht gedrag is, maar leert niet waaróm het gedrag gewenst of ongewenst is. Zodra de dreiging van straf wegvalt, is de kans groot dat je kind zijn ongewenste gedrag weer vertoont. En: je hebt er steeds meer van nodig om hetzelfde resultaat te bereiken. Hoe meer je straft, hoe minder het aankomt. Er moet steeds een schepje bij om indruk te maken."
ah joh
Voor hen was het echt geen muren kort en klein slaan.
Voor hen was het spel. De contouren in een spel.
Vertrouwen geven, loslaten, tuurlijk. Doen we allemaal. Gaan we ook allemaal weleens de mist mee in. Prima toch? Mooi leermomentje.
Stefanie
Ik zou ze zelf laten bedenken wat ze kunnen doen om aan de ouders van je vriend te laten zien dat ze spijt hebben. Misschien verzinnen ze zelf wel iets zoals de zolder opruimen, een mooie tekening maken of op een andere wijze hun excuses aan te bieden. Daar mogen ze best over nadenken. Ze komen misschien zelf wel met iets creatiefs en dan maak je dit stukje (het goedmaken naar de ouders van je vriend) hun probleem.
Daarnaast zouden met name de oudste twee natuurlijk heel goed weten dat ze dit niet mogen doen (het kleine broertje heeft nog wel de leeftijd om per ongeluk iets stuk te maken). Ze weten dus best dat ze stout waren. Ik zou ze vertellen dat het jullie veel geld kost. Als jullie binnenkort een leuk uitje zouden gaan doen (bioscoop, kerstmarkt) dan zou je er voor kunnen kiezen om dat niet door te laten gaan. Dat is een passende straf want uitjes kosten geld en nu kan het niet door gaan omdat ze stout zijn geweest en nu moeten jullie daar je geld aan uitgeven. Als er geen uitje in de planning stond is er misschien iets anders wat je niet door kan laten gaan. Ik zou ze zeker een straf geven want de 7 jarige en 5 jarige weten echt wel dat dit soort dingen niet mogen. Op die leeftijd zouden ze een uurtje zonder toezicht moeten kunnen spelen zonder schade aan te richten.
Door hun reactie lijkt het alsof ze niet zo goed beseffen hoe ernstig het is dus als je dit visueel kan maken door bepaalde activiteiten niet door te laten gaan of een bepaalde aanschaf niet te doen dan is dat een goede manier. als ze zakgeld krijgen zou je ook kunnen overwegen om ze enkele weken geen zakgeld te geven.
Jaine
Eindelijk iemand die reageerd waar ik iets aan heb.
Ik had ook gedacht om hun zelf te laten nadenken hoe ze dit kunnen goedmaken, met ouders van vriend.
Zakgeld krijgen ze nog niet, word natuurlijk wel gespaard voor hen.....
Anders was dit ook een goede optie geweest.
Alvast bedankt
Bizar
Ik zou dit opvatten als een 'helaas kan gebeuren', goed gesprek en nooit meer doen. Mijn kinderen zouden het dan ook nooit meer doen.
Van dat brood eten vind ik echt bizar, en van het kaliber opsluiten in de schuur. Een week lang?! Wat voor helse opvoeding heb je zelf wel niet gehad dat je dit normaal vindt?
Volgens mij
Hanteert TO een iets ander opvoedkundig framework dan hier gebruikelijk is. Persoonlijk zou ik ook anders handelen, zeker qua eten. Eten is voeding, je lichaam heeft t nodig in de juiste variaties en hoeveelheden. Straffen met voeding vind ik geen goed idee. Straffen met snoep oid kan ik me wel voorstellen. Maar goed, we maken allemaal onze keuzes.
Ik zou -als de tips van Jaina aanspreken- daar aan toe willen voegen dat je met oudste /oudste twee afspreekt dat als ze volgende keer zelf een vermoeden hebben dat wat ze doen mogelijk niet ok is ze naar jou toekomen, niet om te klikken maar gewoon even contact zoeken op een bepaalde manier. Kun jij altijd nog beslissen of je er wat mee doet of niet.
Veel te hard!
Stefanie, sta je echt achter die eet-straf? Een week is echt veel, veel te lang, zeker voor zo'n jong kind! Eén dag is al genoeg om de boodschap over te brengen. Je bent veel te hard.
Lees alsjeblief eens iets over straffen en belonen en wat dat doet met een kind. Duidelijk aangeven wat je verwacht en complimenten geven als dat lukt werkt echt vele malen beter.
Natuurlijk vinden ze jou de allerliefste moeder van de wereld! Zelfs door hun ouders mishandelde kinderen vinden hun ouders nog de allerliefste van de wereld, het zijn namelijk hun ouders. Dat is totaal geen maatstaf voor een liefdevolle opvoeding! Alsjeblieft, ga opvoeden op kindermaat. Bij elke leeftijd hoort een andere aanpak.
Overigens, gyproc (met een g, kom je misschien uit West-Vlaanderen?) wordt in Nederland gipsplaat genoemd.
goed leren eten
De regel (voor ouders!) is:
voedsel nooit gebruiken als straf of beloning
Want daarmee leer je kinderen een verkeerde houding t.o.v. voedsel aan; het is vragen om eetproblemen.
Je wil toch juist dat je kind goed, gevarieerd en makkelijk leert eten? Dan werkt wat je nu doet averechts.
De beste manier om je kind goed te laten eten is:
- vanaf 6 maanden zorgen voor een goed en gevarieerd aanbod;
- zelf het goede voorbeeld geven;
- het kind actief bij het eten betrekken (laten meehelpen met koken bijv.);
- het kind, binnen grenzen, een actieve rol en keuzemogelijkheden geven (bijv. Rapley-methode vanaf 6 maanden);
- geen voedsel opdringen;
- zorgen voor een goede sfeer aan tafel;
- voedsel niet gebruiken als straf of beloning.
En verder er maar het beste van hopen, want aanleg speelt een grote rol. Sommige kinderen zijn overgevoeliger dan anderen wat betreft smaken en mondgevoel e.d.
Om verder te lezen:
https://www.borstvoeding.com/bijvoeding/blw/nederlands.html
het boek Eten voor de Kleintjes: Kleintjes van 0-4 jaar leren zelf eten
https://www.borstvoeding.com/boeken/bij.html
tekening
Hier heeft mijn zoon een keer de schutting van de buren gesloopt, het was een soort houten schutting waar wat los aan was gaan zitten, het was voor hem heel aantrekkelijk om daaraan te gaan zitten prutsen en heeft het verder los getrokken. Hij zal toen ook zo'n jaar of 7 zijn geweest en ik liep toen echt niet meer iedere minuut achter hem aan. De schutting was uit mijn zicht (aan de andere kant van het gangetje)
Toen de buren kwamen vragen of hij het had gedaan ontkende hij en de buren lieten het erbij zitten, 's avonds biechtte hij op dat hij het wel was geweest.
Ik heb hem een preek gegeven en hem een tekening laten maken voor de buren en die heeft hij zelf moeten geven en er sorry bij moeten zeggen. Met lood in zijn schoenen natuurlijk, maar het was een wijze les voor hem, van andermans spullen afblijven...(ookal denk je dat het al een beetje stuk is)
Zoiets zou ik dus doen, vind de tips van Jaina en Moos ook heel goed. De eetstraf zou ik ook korter hebben gedaan, denk dat het dan ook al effectief is.
even dit:
"De oudste krijgt nu één week boterhammen, omdat ze haar eten niet lekker vond en niet wou opeten."
Dat is een goede manier om een eetstoornis te kweken.
straffen
Dat gaat meestal vanzelf denk ik.
Ouders schrikken doorgaans van dit soort daden, en zijn niet bepaald positief verrast.
Dat zíjn doorgaans al straffen voor veel kinderen. (negatieve bekrachtigers)
Zeker als kinderen nog in de fase zitten van 'mama is de allerliefste' willen ze niets doen om mama (of papa natuurlijk) te ontstemmen.
En soms is er meer uitleg nodig. Omdat er kennis ontbreekt, inzicht, begrip of focus, of..
Die uitleg kun je 'straffen' noemen, zoals Jaina doet, maar dat hoeft niet.
voor de duidelijkheid
Ik vind het juist heel goed als je van kinderen vraagt dit 'goed te maken'. Ik zie dat alleen niet als straf, maar ach, het is maar een naam.
nou
Kinderen van 7, 5 en 3 zou ik niet samen zonder toezicht laten spelen. Dat je geen zin hebt om erbij te gaan zitten, lijkt me niet echt een argument: zonder zin lukt het ook. Loslaten kan als kinderen daar aan toe zijn en niet als de ouder vindt dat kinderen er maar aan toe moeten zijn.
Een duidelijk gesprek over waarom dit niet mocht, iets moois maken voor opa en oma om het goed te maken en wat de kosten betreft lijkt het mij een verzekeringskwestie. Meer aandacht hoef je er niet aan te besteden.
Wat eten betreft: als ouder bepaal je wat er op tafel komt, het kind bepaalt wat het er van op eet. Niet gegeten? Dan is er de eerstvolgende maaltijd weer een nieuwe kans. Zolang je het niet oplost met tussendoortjes komt dat best goed. Een week lang brood geven ipv andere maaltijden vind ik volkomen absurd. Dat is straffen om het straffen, en niet een kind helpen om goede eetgewoonten aan te leren. Kortom: niet doen.
eten
Als mijn kinderen het eten niet lekker vinden (en dan bedoel ik ëcht niet lekker), dan moeten ze één hap ervan eten om te kijken of ze het nog steeds niet lusten, danwel om verschillende smaken te leren kennen. Het is al vaker gebeurd dat iets toch bleek mee te vallen. Vinden ze het echt niet te pruimen dan mogen ze komkommer, sla of appel (meestal gaat het om groente).
Verder moet er eerst voldoende van het bord gegeten zijn voor je in aanmerking komt voor een toetje. Waarom je een kind dat jouw eten niet lust een week brood laat eten snap ik niet. Voedsel is voor je gezondheid, je hebt ook andere dingen nodig dan brood. En misschien was het eten echt niet lekker in kinderogen? Scenes over eten kun je beter op andere wijze proberen op te lossen dan je nu hebt gedaan. Wie bij ons niet gezellig is aan tafel mag vertrekken en zijn bord later leegeten. Dan is de straf direct gerelateerd aan het vergrijp, dat werkt.
Een kind zwaar straffen voor gaten prikken in gipsplaten? Ik begrijp dat je die gaten niet toejuicht, maar het zijn jonge kinderen die waarschijnlijk een ongepast lolletje maakten. Ik denk dat de schrik er in elk geval al goed inzit. Dit gaan ze sowieso al nooit meer doen. Een gepast excuus en de verzekering inschakelen lijken me meer op zijn plek. Over 10 jaar lachen jullie je rot om dit voorval, hoop ik. Als je het tenminste op een goede manier aanpakt. Anders is dit het begin van een schrikbewind.
Stefanie
Veel van de schrijvers hier hebben een bepaalde visie over opvoeden waarin straf geven absoluut niet mag en in alles enorm veel begrip moet zijn voor het kind (speciale sneeuwvlokje). Dat is wat afwijkend van het gemiddelde wat ik zo om me heen zien want de meeste ouders geven regelmatig straf. Ik ook. Ik heb daar geen enkele moeite mee.
Dus denk niet dat je alles helemaal verkeerd doet. Het is meer dat men hier gemiddeld een vrij uitgesproken visie heeft over opvoeden en dat men hier ook vrij zwart/wit in denkt. Dus alles wat daar buiten valt dat is absoluut heel slecht en beschadigend. Dat is natuurlijk volkomen onzin. Net zoals een opvoeding zonder straf ook niet perse beschadigend is het ook helemaal niet erg om wel straf te geven.
Jij doet het ongetwijfeld prima en er is niks mis met eens straf geven of boos te worden als ze iets stouts hebben uitgespookt zoals in dit geval.
Misschien zijn mijn kinderen afwijkend van het gemiddelde maar met 7 jaar (en zelfs met 5 jaar) wisten ze best dat dit soort acties niet mochten. Natuurlijk deden ze het wel eens want soms is de verleiding (gaatjes in de muur prikken staat leuk) toch nog te groot maar het lijkt me volkomen logisch dat daar gevolgen aan zitten.
mwah
Een kind weet over het algemeen dondersgoed dat het iets gedaan heeft dat niet de bedoeling is, ook zonder dat je dat er nog eens goed inpepert. Wie denkt dat dat wel nodig is, heeft wel erg weinig vertrouwen in zijn kind.
Je hebt natuurlijk wel 'logische gevolgen': 'als je niet eet hebt je honger (tot de volgende maaltijd), als je je handschoenen kwijtraakt heb je koude handen, als je iets van jezelf stuk maakt, ku je er niet meer mee spelen. Als je iets van een ander stuk maakt moet je het vergoeden (als je daar de leeftijd voor hebt), als je ruzie maakt moet je het goed maken (sorry zeggen), als je heel driftig wordt moet je even ergens op een rustig plekje weer tot jezelf komen, als je verf op de muur smeert ipv op papier, maar je voorlopig niet zonder toezicht met de verf, als je zomaar de straat oprent moet je voorlopig nog een handje geven enz. enz.
Sommigen noemen dat ook 'straf'. In dat geval vind ik niet zoveel mis met straf.
Als je straft om het kind eens even goed te laten voelen dat het fout is, ben je wel verkeerd bezig in mijn ogen. Dat is ten eerste niet nodig en ten tweede schadelijk voor het zelfbeeld van een kind. Ik geloof meer in een rustig gesprek (waarom mag iets wel/niet), in het goede voorbeeld geven en in steeds het positieve benaderen.
Je kunt gewenst gedrag (tot op zekere hoogte) afdwingen met angst (straf en boosheid), of je kunt de innerlijke stem van je kind aanspreken en het kind zo zelf motiveren om zich gewenst te gedragen. Aan jou de keuze….
Veerkrachtig
Jaina, kinderen zijn over het algemeen bijzonder veerkrachtig en in staat de grootse missers van hun ouders te boven te komen en zelfs volledig te vergeten.
In die zin heb je gelijk dat je je niet zo heel snel druk hoeft te maken om het beschadigen van je kinderen.
Maar dat was de vraag niet van TS.
De vraag gaat over een leerzame straf.
Het gaat over een meisje van 7 (vatbaar voor leerzame straf) twee jongens van 5 (twijfelachtig of ze vatbaar zijn) en een kind van 3 (niet vatbaar voor straf) die kennelijk met zijn vieren alleen zijn gelaten op de zolder van een vriend.
Hoe haal je dat al in je hoofd eigenlijk.
Als je hier straffen uit gaat delen dan zal dat vooral het meisje van 7 treffen. Het is een meisje en ze is 7 dus zal ze zich aantrekken wat ook de anderen overkomt. Die anderen vergeten het weer. Ze zijn gewoon te jong.
Is het echt waar?
Stefanie, heb je verstand van voorzetwanden?
Je gebruikt tot twee keer toe de verkeerde term.
Je hebt het over gyproc platen. Met een g dus.
http://www.gyproc.nl/gipsplaten/systemen/wanden/voorzetwanden
De gladde die je beschrijft ken ik niet. Ik kan ze ook op de site van de firma niet vinden.
Weet je zeker dat je kinderen die gaten hebben gemaakt? Of probeert je vriend een slaatje te slaan? Waren die gaten er misschien al?
Ik wil niet heel vervelend zijn, maar met vier kinderen op een zolder, een discutabele schade bij "een vriend" en een meisje van zeven voor wie elke straf dubbel telt, gaan bij mij de alarmbellen aan.
Dit meisje van zeven is een makkelijke prooi voor chantage.
Voor het 'goed maken' van de schade op een manier die niet bij meisjes van 7 hoort.
leerzame straf
geloof ik niet in. Ik ben meer van het belonen en uitleggen wat er niet mag.
Ik zou zeggen:
wat stom van mama, ik heb niet goed op jullie gelet, nu is het dak stuk. Kom, jullie maken een tekening voor *** en beloof dat jullie nooit meer iets zomaar kapot maken wat van een ander is en mama gaat even de verzekering bellen.
Daarna mogen jullie mama even helpen met koken, want ik heb jullie hulp hard nodig vandaag, ik moet namelijk helpen het dak weer mooi te krijgen met de meneren van de verzekering.
Zoiets maakt naar mijn idee meer indruk en snappen ze beter, dan geen eten geven en een preek.
