Eerste communie maar niet echt gelovig?

RoodVruchtje schreef op 17-09-2022 om 17:49:

[..]

Ook ten tijde van mijn vormsel werd ik door mijn ouders nog verplicht ‘gewoon’ mee te doen en mocht ik niet zelf kiezen. Gelukkig is eigen inbreng, op die leeftijd, anno 2022 wel enigszins veranderd 😅

Hier was het ook voor een stuk "normaal" dat als je gedoopt was en je eerste communie had gedaan je ook gewoon je vormsel deed.

Maar er waren toch echt kinderen die daar geen zin meer in hadden en het dus niet deden of halverwege de voorbereidingen - die een half jaar duurden (ongeveer elke week 1 bijeenkomst) - afhaakten. En dan kan je wel gaan pushen als ouder, maar de échte braverds met pushende ouders kwamen over 't algemeen sowieso niet met het plan om hun vormsel niet te doen  .

Lizzyliz schreef op 17-09-2022 om 17:02:

[..]

Voelt als de omgekeerde wereld. Waarom hem die keuze niet zelf laten maken wanneer hij ouder is om een geloof aan te willen hangen? Vooral ook omdat jullie zelf ook niet gelovig zijn. Echt zo raar dit.

Waarom wel, we zijn tot de conclusie gekomen dat we niet in het huis van God hoeven te komen om wel te geloven en dat we beiden in tijden van persoonlijke nood wel iets hebben gehad aan ons geloof en dat we dat ook aan onze zoon willen meegeven, ik heb zelf ook mn eerste communie gedaan en mn vormsel, mijn vrouw ook, we lieten hem dopen omdat we het van belang vonden. 

En we hebben daar geen spijt van, het is ook niet dat zoon na zn doopsel nooit meer in de kerk geweest.

Wat ons betreft zou de eerste communie niet zoiets groots met cadeautjes en feest hoeven zijn maar dat is nou eenmaal het gebruik.  Dus zoon gaat volgend jaar Mei zn eerste communie doen, we zullen hem vooraf op Zondag naar de kinderkerk brengen zodat hij hopelijk ook ooit troost in zn geloof vind en in januari meedoen aan de voorbereidingen. Of in elk geval op de hoogte is dat hij ook steun en troost in zijn geloof kan vinden en hij niet het allemaal zelf hoeft uit te zoeken want in de basis zijn veel geloven hetzelfde. 

MamaE schreef op 17-09-2022 om 22:32:

De kans dat een kind kiest voor geloof terwijl het er in de opvoeding geen kennis mee maakt, is niet zo groot. Als ouders druk je wat dat betreft met je opvoeding best een stempel op je kind. Of je nu wel of niet gelooft en zo ja, welke kerk dan.
Je kind uit algemene vorming of interesse met verschillende religies kennis laten maken vind ik goed. Omdat het je horizon verbreedt en zodat je ook kunt ervaren dat bepaalde dingen misschien niet bij je passen of dat je het ergens niet mee eens bent en waarom.

Je hoeft je kind niet per se te laten dopen om het kennis te laten maken met geloof, zie ons kind. Je hoeft ook geen lid van een kerk te zijn of kerkgaand te zijn om te geloven. Die dingen kunnen prima los staan van elkaar.

Op dit moment maak je als ouders nog bepaalde keuzes. De keuze voor wel of niet dopen als kind ligt bij de ouders. De keuze voor wel of niet communie kun je al (deels) bij een kind neerleggen, maar als je als ouders het per se niet wil of per se wel wil, dan kun je dat gewoon bepalen.

Met niet dopen wordt de erfzonde niet weggewassen en ja we maakten keuzes voor ons kind uit onze eigen overwegingen maar we hebben er geen spijt van, we kozen ipv een geregistreerd partnerschap liever voor een huwelijk omdat trouwen met elkaar voor ons meer eer aandeed. Onze zoon is gedoopt, dat deden we omdat we het beste voor hem willen en noem ons gestoord maar we geloven in de heer en in God en geven dat door.

Battle-Royale schreef op 17-09-2022 om 22:41:

[..]

Met niet dopen wordt de erfzonde niet weggewassen en ja we maakten keuzes voor ons kind uit onze eigen overwegingen maar we hebben er geen spijt van, we kozen ipv een geregistreerd partnerschap liever voor een huwelijk omdat trouwen met elkaar voor ons meer eer aandeed. Onze zoon is gedoopt, dat deden we omdat we het beste voor hem willen en noem ons gestoord maar we geloven in de heer en in God en geven dat door.

Ik noem jou nergens gestoord. Zou ook wat zijn zeg, zelf gelovig zijn, trouwen met een theoloog en dan andere mensen gestoord noemen omdat ze geloven en hun kind dat mee willen geven.

Veel mensen en voor mijn gevoel vooral katholieken, weten niet precies of en wat ze geloven. En als ik heel eerlijk ben vind ik dat ook geen hele relevante vraag. 
Want of God nu wel of niet bestaat en in welke vorm, wat maakt het uit als mensen daar hoop en troost uit halen en het als leidraad zien voor hun leven.
Als je mij vraagt of God bestaat, dan weet ik dat eigenlijk niet. En ik denk dat ik dat ook niet zeker kan weten en dat dat ook helemaal niet hoeft. En in dat fundamentalistische niet weten ervaar ik heel veel ruimte om te zoeken naar het mogelijke in plaats van naar het absolute. 

In die zin is mijn man geloviger dan ik. Bij hem is het in moeilijke tijden een rotsvast vertrouwen, bij mij is het dan juist eerder wankele twijfel. Die ruimte en die vrijheid geven we elkaar. 

Persoonlijk kan ik niet zoveel met het concept erfzonde. Ik heb nooit naar een baby gekeken met het idee van 'snel de zonde wegwassen'. Onze dochter is dus niet gedoopt omdat wij dan een keuze moesten maken over welke kerk het zou worden, terwijl we die keuze aan haar willen laten. Maar we hebben wel een geboortedankzeggingsdienst gehouden (afgekeken van de doopsgezinden waar ze geen kinderdoop kennen) en mijn man heeft haar vlak na haar geboorte in het ziekenhuis toch iets van een zegen meegegeven. Het was kantje boord en blijkbaar vond hij dat toch nodig als een soort van 'nooddoop' of zo. 

MamaE schreef op 17-09-2022 om 23:00:

[..]

Ik noem jou nergens gestoord. Zou ook wat zijn zeg, zelf gelovig zijn, trouwen met een theoloog en dan andere mensen gestoord noemen omdat ze geloven en hun kind dat mee willen geven.

Veel mensen en voor mijn gevoel vooral katholieken, weten niet precies of en wat ze geloven. En als ik heel eerlijk ben vind ik dat ook geen hele relevante vraag.
Want of God nu wel of niet bestaat en in welke vorm, wat maakt het uit als mensen daar hoop en troost uit halen en het als leidraad zien voor hun leven.
Als je mij vraagt of God bestaat, dan weet ik dat eigenlijk niet. En ik denk dat ik dat ook niet zeker kan weten en dat dat ook helemaal niet hoeft. En in dat fundamentalistische niet weten ervaar ik heel veel ruimte om te zoeken naar het mogelijke in plaats van naar het absolute.

In die zin is mijn man geloviger dan ik. Bij hem is het in moeilijke tijden een rotsvast vertrouwen, bij mij is het dan juist eerder wankele twijfel. Die ruimte en die vrijheid geven we elkaar.

Persoonlijk kan ik niet zoveel met het concept erfzonde. Ik heb nooit naar een baby gekeken met het idee van 'snel de zonde wegwassen'. Onze dochter is dus niet gedoopt omdat wij dan een keuze moesten maken over welke kerk het zou worden, terwijl we die keuze aan haar willen laten. Maar we hebben wel een geboortedankzeggingsdienst gehouden (afgekeken van de doopsgezinden waar ze geen kinderdoop kennen) en mijn man heeft haar vlak na haar geboorte in het ziekenhuis toch iets van een zegen meegegeven. Het was kantje boord en blijkbaar vond hij dat toch nodig als een soort van 'nooddoop' of zo.

Ik reageer hier morgen verder op, nu ligt ons menneke tussen mij en mn vrouw in

Battle-Royale schreef op 17-09-2022 om 23:17:

[..]

Ik reageer hier morgen verder op, nu ligt ons menneke tussen mij en mn vrouw in

En daar heb ik hem graag 

MamaE schreef op 17-09-2022 om 22:32:

Je hoeft je kind niet per se te laten dopen om het kennis te laten maken met geloof, zie ons kind. Je hoeft ook geen lid van een kerk te zijn of kerkgaand te zijn om te geloven. Die dingen kunnen prima los staan van elkaar.

De vergelijking gaat natuurlijk niet helemaal op, maar ik vind het een groot verschil of je van voetballen houdt en
- je kijkt elke zondagavond naar studio sport voor de samenvattingen
- je gaat naar elke wedstrijd van Feijenoord
- je bent lid van die ene voetbalvereniging en zet je in voor het trainen van de F-jes, het wedstrijdschema, de kantine etc.

Voor mij is geloven en kerk de laatste optie: ja, het gaat mij om geloven, maar ook om de hele groep van mensen die met elkaar dingen onderneemt en probeert elkaar tot groei en bloei te laten komen. Met mensen van 0 tot 100. En als je dat wilt laten ervaren, dan zul je er in moeten duiken - ook met je kinderen. 
Uiteraard, als zij na een poos aangeven meer van volleybal te houden, dan mogen ze gaan.

'Proeven van verschillende religies doen wij juist. Juist door nog geen
geloof voor een kind te kiezen. We gaan naar de open dag van de moskee,
we bezoeken een kerk. Dochter heeft verhalen uit de kinderbijbel
gehoord. Met de ramadan hebben we een werkboekje gemaakt en Suikerfeest
gevierd. We hebben het wel eens over het jodendom gehad. Juist omdat wij
niet gelovig zijn en we haar geen geloof willen opdringen. Uit ervaring
weten we dat als je eenmaal ingeschreven bent bij de kerk je er maar
moeilijk af komt.'
Het lastige aan zo'n insteek voor de opvoeding vind ik, dat je verwacht dat andere mensen wel geloven en bepaalde rituelen uitvoeren. En dat jij dan als buitenstaander gaat keuren en kiezen, alsof je in de supermarkt bent. Iets meegeven vanuit één bepaald geloof betekent in elk geval een complex aan betekeniskaders meegeven, waarvan een deel bepaald is door tradities en gewoontes die in de loop van de tijd, eeuwen soms, gevormd zijn. Het is gelaagd, en je leven lang kun je steeds weer een andere wijze vinden om ermee om te gaan.
Neemt niet weg dat je vanuit een kader van niet-geloven soms tegen iets aan kunt lopen, waarin je een verlangen van jezelf terugvindt dat bij je past. Of dat je vanuit een kader van geloven andere wegen kunt inslaan.

Tsjor

tsjor schreef op 18-09-2022 om 09:39:

'Proeven van verschillende religies doen wij juist. Juist door nog geen
geloof voor een kind te kiezen. We gaan naar de open dag van de moskee,
we bezoeken een kerk. Dochter heeft verhalen uit de kinderbijbel
gehoord. Met de ramadan hebben we een werkboekje gemaakt en Suikerfeest
gevierd. We hebben het wel eens over het jodendom gehad. Juist omdat wij
niet gelovig zijn en we haar geen geloof willen opdringen. Uit ervaring
weten we dat als je eenmaal ingeschreven bent bij de kerk je er maar
moeilijk af komt.'
Het lastige aan zo'n insteek voor de opvoeding vind ik, dat je verwacht dat andere mensen wel geloven en bepaalde rituelen uitvoeren. En dat jij dan als buitenstaander gaat keuren en kiezen, alsof je in de supermarkt bent. Iets meegeven vanuit één bepaald geloof betekent in elk geval een complex aan betekeniskaders meegeven, waarvan een deel bepaald is door tradities en gewoontes die in de loop van de tijd, eeuwen soms, gevormd zijn. Het is gelaagd, en je leven lang kun je steeds weer een andere wijze vinden om ermee om te gaan.
Neemt niet weg dat je vanuit een kader van niet-geloven soms tegen iets aan kunt lopen, waarin je een verlangen van jezelf terugvindt dat bij je past. Of dat je vanuit een kader van geloven andere wegen kunt inslaan.

Tsjor

inderdaad Tsjor, dit is wat ik eigenlijk bedoelde te zeggen. 

Daarnaast, als er dan mensen bij ons in de kerk op bezoek komen, voelt het voor mij soms alsof ze naar ons 'toneelstuk komen kijken'?

TineWinkel schreef op 18-09-2022 om 09:50:

[..]

inderdaad Tsjor, dit is wat ik eigenlijk bedoelde te zeggen.

Daarnaast, als er dan mensen bij ons in de kerk op bezoek komen, voelt het voor mij soms alsof ze naar ons 'toneelstuk komen kijken'?

Jammer dat je dat zo voelt. Je zou ook kunnen denken "wat fijn dat mensen belangstelling tonen in ons geloof"

Wat kiezen en keuren betreft: we zijn niet op de vee markt. 

Als jullie goed hadden gelezen staat ook nergens dat we naar diensten gaan. We komen in de kerk ja, maar die is hier altijd open. Moskee alleen bij de open dag, daar is die voor. Ik heb godsdienst gestudeerd, juist omdat ik benieuwd was. En vanuit daar geef dochter dingen mee die zij interessant vind. Ze is heel nieuwsgierig.

NightNurse schreef op 17-09-2022 om 17:02:

[..]

Nogmaals, uitschrijven is zo gebeurd. Makkelijker dan een naam veranderen bijvoorbeeld. Ik vind het belangrijk dat mijn kinderen het geloof van ons, hun grootouders en overgrootouders meekrijgen. Dat ze weten wat het inhoudt, dat ze de rituelen kennen. Rituelen kunnen voor houvast zorgen in een leven. Ik sta echt niet het geloof in ze te rammen, ik vertel ze de verhalen en laat ze onderdeel zijn van een gemeenschap. Niet heel anders dan ouders die hun kind van kleins af aan meenemen naar Feijenoord omdat zij dat ook met hun vader of opa deden. De doop en de eerste communie zijn rituelen die bij die gemeenschap horen. En daarom kies ik daarvoor voor mijn kinderen. Ze kunnen alsnog alles kiezen wat ze willen als ze volwassen(er) zijn. Mijn zoon van bijna 14 zegt atheïst te zijn, prima, hij hoeft van mij niet meer mee naar de kerk. Hij is oud genoeg om zijn eigen keuzes daarin te maken. Maar ik kies nog voor mijn kinderen als ze 7 of 8 zijn. En voor mij ligt de grens vanaf waar ze zelf de keuzes mogen maken rond 11/12 jaar.

Uitschrijven is inderdaad zo gebeurd. Maar het gaat natuurlijk wel om meer dan dat en niet alleen de letterlijke handeling van het uitschrijven. Een kerk staat ergens voor, heeft bepaalde denkwijze over tal van serieuze maatschappelijke zaken en dat leg je een kind dan wel vanaf de geboorte op door het lid te maken. Terwijl kinderen nog niet in staat zijn te beseffen waar ze nu eigenlijk " bij horen", die zien alleen de leuke dingen. Een traditie voortzetten kan prima zijn maar dan wel als het kind goed begrijpt waar het overgaat en waar die kerk voor staat.

Ik vind dat wel een verschil met andere tradities zoals naar een voetbalwedstrijd gaan.

Mijn man is gelovig opgevoed en heeft zich met 21 jaar uit laten schrijven maar heeft er nog altijd veel moeite mee dat hij het opgelegd heeft gekregen van zijn ouders en bij een kerk heeft gehoord die voor zoveel slechts staat = zijn mening. Dat verdwijnt niet zomaar door de handeling van uitschrijven. Onderdeel zijn van een gemeenschap vind ik ook belangrijk maar hoeft niet perse via het geloof.

Ik begrijp en respecteer overigens ieders keuze hierin.

PinkFlower schreef op 18-09-2022 om 10:54:

[..]

Jammer dat je dat zo voelt. Je zou ook kunnen denken "wat fijn dat mensen belangstelling tonen in ons geloof"

Wat kiezen en keuren betreft: we zijn niet op de vee markt.

Als jullie goed hadden gelezen staat ook nergens dat we naar diensten gaan. We komen in de kerk ja, maar die is hier altijd open. Moskee alleen bij de open dag, daar is die voor. Ik heb godsdienst gestudeerd, juist omdat ik benieuwd was. En vanuit daar geef dochter dingen mee die zij interessant vind. Ze is heel nieuwsgierig.

Ik zit nu ook mee te luisteren met de dienst, de kinderen luisteren af en aan mee. 

Af en toe horen ze iets en stellen vragen. Ze hoeven verder niet te geloven, maar ze mogen best een andere kant zien dan alleen maar atheïsme. 

Op school wordt wel aandacht gegeven aan racisme en dingen als suikerfeest, maar met kerst en pasen wordt allang niet meer het echte verhaal verteld. Vind ik kwalijk. 

PinkFlower schreef op 18-09-2022 om 10:54:

[..]

Jammer dat je dat zo voelt. Je zou ook kunnen denken "wat fijn dat mensen belangstelling tonen in ons geloof"

Wat kiezen en keuren betreft: we zijn niet op de vee markt.

Als jullie goed hadden gelezen staat ook nergens dat we naar diensten gaan. We komen in de kerk ja, maar die is hier altijd open. Moskee alleen bij de open dag, daar is die voor. Ik heb godsdienst gestudeerd, juist omdat ik benieuwd was. En vanuit daar geef dochter dingen mee die zij interessant vind. Ze is heel nieuwsgierig.

Ja het is inderdaad wat dubbel; belangstelling tonen is dus ook eigenlijk weer niet goed en de bedoeling. Juist door je te verdiepen en kennis te maken met verschillende geloven kun je beter bepalen wat bij je past of niet en of je er mee verder wilt.