Extreem eetgedrag

moeilijk

Wat eet ze wel?
Gaat alleen om nieuwe dingen die ze moet proeven? En drinken, gaat dat wel goed?
En gaat ze al naar school, eet ze daar wel?

SI-stoornis

Ik had ook zo'n gekke eter. En dat viel ook niet binnen de normen, maar werd ook wat weggewuifd.
Mijn zoon bleek een Sensorische Integratiestoornis te hebben. Bij hem: overgevoelig in de tastzin, dus ook in de mond. Hij at alleen voedsel met een bepaalde structuur, maar wel genoeg.
Google er eens op, misschien herken je het.
Onze kleuter at crackers, appel en parmezaanse kaas. Later ook frites.
Nu is ie 16 en eet (bijna) alles.

Ik zou

haar dieet een paar weken beperken tot de dingen die ze wel eet en lekker vindt. Er is niks mis met 's avonds Brinta en een banaan of een boterham. Even helemaal alle stress rondom dat eten weghalen.

Om te zorgen dat ze nog wel wat aan vitaminen en zo binnenkrijgt kun je haar van die multivitaminen geven, desnoods door de Brinta. En Roosvicee geven, eventueel Roosvicee ferro zodat ze ook nog wat ijzer binnen krijgt.

Maar laat het even helemaal los dat ze dingen zou moeten proeven. Even de focus op gewoon wat binnen krijgen, het gevoel van een volle buik, en hopelijk wat aankomen.

Natuurlijk is het belangrijk dat ze gevarieerd eet, vezels vitaminen mineralen, en ik weet hoe je als moeder daarop gefixeerd kan raken. Maar dat helpt niet, in tegendeel. En als ik kijk naar mijn (schoon)ouders, geboren in/rond de oorlog, ondervoed geweest en zo, die zijn ook allemaal groot geworden. En gezond. Mijn ouders zijn nu 80 en 76, fit en vitaal, dus laat dat je gerust stellen.

Laat het even allemaal los. Alleen de schooldagen, kun je daar nog wat mee? Haar thuis laten eten tussen de middag? Halve dagen naar school? Of toch met uitleg kijken of ze daar wat meer/anders mag?

Succes!

Nog wat tips

Helpt het misschien er een spelletje van te maken of zo?Hier hielp het ook nog wel eens als we ergens anders aten. Voor de TV (en dan voerde ik, ging dan redelijk ongemerkt) of 'verpakt' als picknick. Of op een gekke tijd. Of als ik aan het koken was, kind ernaast en af en toe een hapje. En dan wel aan tafel, maar dan hoefde kind niet meer te eten, en was het gewoon alleen maar gezellig samen zijn.

Hoe gaat het met toetjes, yoghurt, vla, ijs? Valt daar misschien nog iets te bedenken? Gepureerd fruit invriezen als ijsje? Dat vond (en vindt ) mijn dochter lekker.

Er wordt gereageerd

alsof dit kind niets nieuws wil eten, maar ik lees meer over een kind dat helemaal niet meer wil eten inmiddels.
Dat is een stuk ernstiger.

Ik snap dat je haar wil laten eten, maar het dwingen moet er echt vanaf.
Ook geen stickers meer, niets meer.
Alleen (indirect, zonder pushen) aantrekkelijk maken, eten makkelijk voor haar neerleggen.
Ergens anders mee bezig zijn tijdens de maaltijd, maak het fijn en gezellig, de negatieve lading moet er volledig en consequent af.

Stop

Alsjeblieft STOP met zover gaan dat ze elke maaltijd huilt! Geen wonder dat ze zegt dat ze eten haat.

Ik zou een lijst maken met alle producten die ze wel lust (dit zijn er waarschijnlijk meee dan je denkt, schrijf alles op, ook tussendoortjes) en daar zoveel mogelijk mee variëren. Dat is dan absoluut niet hoe het hoort en ze komt zeker voedingsstoffen te kort, maar dat komt ze nu ook!

Kan ze op school geen banaan meekrijgen op de fruitdagen? Omdat ze die thuis wel eet?

Ik zou dus helemaal de druk er vanaf halen. Ik weet waar ik het over heb, want mijn middelste zoon at ook heel slecht. Misschien iets minder extreem, maar we hebben toen wel de keuze gemaakt om het eten te koppelen aan gezelligheid.

Over het voeren: gewoon doen. Ook de Brinta 's morgens. Als je dat een hele poos doet, wordt het weer gezellig en kun je op een gegeven moment zeggen: nu neem je de eerste drie hapjes even zelf, daarna help ik je weer.
Mijn zoon is nu 8 en ik help hem elke avondmaaltijd nog. Zelf eten is nu eenmaal moeilijk als je de smaak niet lekker of moeilijk vindt. Wij maken er nu vaak een spelletje van, dan verzin ik een 'quizvraag' en die beantwoordt hij als hij de hap op heeft.

Maar jullie moeten eerst terug naar nul: alleen eten wat ze lekker vindt en haar voeren. Echt een paar weken lang. En dan langzaam eens iets moeilijkers aanbieden en gaan opbouwen met zelf eten.

Succes.

Mijn zoon

Mijn zoon mocht op het KDV crackers terwijl de rest brood at. Omdat ze zagen dat hij anders echt niet at.
Ik zou zoiets ook met school bespreken. Misschien kan ze een danoontje eten of iets anders dat ze lust. Om gezondheidsredenen.
Er zijn ook specialisten die kinderen met mondproblemen leren eten. Maar ik zou haar eerst laten eten wat ze wel kan eten. Eerst het plezier terug! En aanvullen met vitamines.

Groentesap?

https://www.coop.nl/zonnatura-groentesap/product/8712700101209

Een vriendin gaf haar moeilijk etende kinderen groentedrank.

Eerst

Naar nul. Alleen eten wat ze lust en voeren als dat nodig is. Als dat een paar weken goed gaat en het huilen is voorbij dan eens smoothies proberen met banaan, dat kan gedronken worden. Ook kan je later gepureerde groente soep proberen.

Maar eerst alleen brinta, banaan en 1 boterham en gewoon voeren

Je zit zelf vast

Want de tips die je hier krijgt leg je allemaal naast je neer.

Er is al aangegeven dat je een lijst moet maken van de gezonde dingen die ze wel lust. Dat is wat je op vaste momenten geeft.

Blijkbaar heeft ze geen ondergewicht, want anders zou de kinderarts wel doorsturen.

Als ze wel fruit zakjes van olvarit eet, dan geef je die toch?.meerdere per dag is geen probleem.

Overigens: je schrijft dat "ze je net zolang uitprobeert tot ze wel eet" het is dus strijd geworden en daar moet jij uit stappen. Laat haar dan maar niet eten en ja dan wordt ze te dun, heb je eindelijk rede bij de huisarts voor een doorverwijzing.

En wat drinkt ze? Kinderen van 4 kunnen heel goed leven op fristi en chocomelk, want dat vult voldoende

Tomatensoep?

Als kind was ik dol op blikjes tomatensoep met balletjes. Met of zonder soepstengels. Dat kun je ook drinken. Gaat wat sneller dan lepelen.
Dochter had overigens een voorliefde voor olijven.

Als je je echt zoveel zorgen maakt

dan moet je (terug) naar de huisarts of kinderarts en er verder naar laten kijken.

Intussen kun je ook eens kijken op deze website: https://nee-eten.nl/

Jammer dat je je blijkbaar aangevallen voelt, maar dat zal te maken hebben met dat jij je best doet en het toch een strijd blijft, waarbij jij je ook nog zorgen maakt. Onze adviezen en tips zijn geen aanval op je, wij kijken er alleen van buitenaf naar en zien dingen die je misschien toch anders aan kunt pakken.

Zoals gezegd, andere dingen zou ik even niet doen. Maar de omstandigheden moeten veranderen. Dat kun je ook nog zoeken in iemand anders met haar laten eten, want soms zit het gewoon in de wisselwerking tussen (in jouw geval) moeder en kind. Ik weet niet of er een vader in beeld is, maar die zou het eten misschien kunnen doen. Of een opa of oma, de buurvrouw. Wat hier wel eens wilde werken was samen eten met andere kinderen. Als die wel allemaal een boterham met kaas eten, doet ze misschien ineens wel mee. Maar het allerbelangrijkste is denk ik toch dat jij het los probeert te laten. Zoals je zelf al schrijft, ze probeert jou net zo lang uit tot ze kan gaan huilen. Je hebt te maken met een dametje met een behoorlijke eigen wil en ze heeft iets gevonden waarin ze jou de baas is. Dus stap daar uit, uit die strijd.

Jammer

Dat je je aangevallen voelt door mijn tips. Ik kon niet weten dat ze die banaan en de Brinta ook niet lust, want dat stond niet in je bericht.

Je krijgt hier een hoop tips die voornamelijk neerkomen op: laat het los. Maar dat wil je niet, want dan valt je dochter af. Maar wat verwacht je dan voor tips hier?

Ik zou nog maar een keer een afspraak maken bij de kinderarts. Ik zou stoppen haar zelf op de weegschaal te zetten, want je maakt je dan erge zorgen over haar gewicht.

Wat bedoel je met dat je al 2 kinderen verloren bent? Was dat in de zwangerschap? Dat lijkt me vast heel moeilijk voor je.

Ze eet dus wel. (zelf) In ieder geval fruithapjes, wat is daar mis mee?
Zelf zou ik echt stoppen met stimuleren en ook voeren tenzij ze het fijn vindt.
Als ze van koekjes houdt ga dan eens met haar bakken, in koekjes kun je behoorlijk wat gezond voer stoppen. (havermout bijv)
Langsaam de suikers verminderen daarin, echt heel langsaam.
Ze is bang, wil controle en valt terug op veilig. (zoet)

Arts

Als een arts je niet serieus neemt, zoek een andere arts. Wij kunnen met al onze gezamenlijke kennis en ervaring nooit goedmaken wat een arts nalaat. Twee kinderen verliezen en vervolgens een kind krijgen met zulk ingewikkeld gedrag. Het lijkt me heftig. Het is niet uitgesloten dat er een samenhang is tussen jouw emoties en het gedrag van je kind, maar dat is natuurlijk geen sluitende verklaring en al helemaal geen oplossing. Eerder een kluitje in het riet, als ik het zo lees.

Verder worden hier door verschillende mensen goede dingen gezegd, al zal niet alles je direct aanspreken en zul je al heel wat hebben geprobeerd. Ik vind het in elk geval verstandig van je dat je niet het voorbeeld van je schoonmoeder volgt, al is je man ook gezond volwassen geworden.

Meer in het algemeen kun je bij probleemgedrag proberen terug te grijpen naar de periode waarin het probleem is ontstaan, of eigenlijk : net daarvoor. Is er een moment geweest waarop eten, of: voeding, geen probleem was? Dronk je dochter wel goed? Lust ze nog pap uit een fles? Mijn nichtje (ook zeer gevoelig voor van alles) heeft nog tot aan groep 3 elke ochtend een papfles gedronken. Daar vonden veel mensen van alles van, maar zo kreeg ze al een aardige hoeveelheid calorieën binnen.

Anders gezegd, ik denk (net als anderen hier) dat het verstandig is om terug te grijpen naar ontspanning. Een dieet van melk en koekjes is voor een poosje geen ramp. Snoep zou ik zo min mogelijk doen, omdat gewenning aan zo'n hoge dosis suiker (volgens mij) geen succes is als je nog andere, minder zoete dingen moet leren eten. Wanneer ze hierdoor ondergewicht krijgt is dat zaak voor een goede arts die jou echt serieus neemt. Blijf zoeken, want ze zijn er.

Gaat het verder wel goed met haar? Kan ze lekker ontspannen, spelen, badderen enzo? Misschien helpt het ook om extra veel ontspanningsmomenten in te bouwen. Maar dat heb je vast ook al gedaan.

Heel veel succes.

Hier ook en goed gekomen

Mij dochter at vanaf dat ze geboren is slecht. Ze was een normale baby (3700 gram), maar viel binnen een jaar van de p=0 naar p=-2. Toen ze 2 werd woog ze 10.5kg... en toen kreeg ze het Rota virus en heeft ze 3 weken (op het randje) in het ziekenhuis gelegen.

Iedereen kwam met tips. We hebben er zelfs hulp bij gevraagd, maar ook die kwamen niet verder. Vanaf 1 jaar zagen we af en toe een kinderarts. Die zei ook, los laten, komt vanzelf goed. Nou... bijna niet dus. Pas toen ze 2.5 was bedacht de KA dat het wellicht een lactose intolerantie kon zijn. Het is waarschijnlijk begonnen met een sterke gevoeligheid voor texture en smaak, maar doordat ze op zeker moment zo verslapt was, ( + dat virus eroverheen), was melk (pap flessen ‘dronk’ ze eigenlijk nog het best) juist niet wat ze drinken moest. Het was net zo’n kindje uit die filmpjes uit Afrika; dikke, bolle buik, magere armpjes & ribbenkastje. We zijn over gestapt op soya. Daarna ging ze snel vooruit. Het heeft nog lang geduurd (zeg tot een jaar of 9), eer het hele magere eraf was.

Nu is het een gezonde, levendige puber (15 jaar). Normaal gewicht (44ste percentiel). Wel redelijk klein (1.63 waar ik 1.71 en man 1.94 is). Ze proeft ook steeds meer. Nog steeds niet zoals veel van haar leeftijdsgenoten, maar ze gaat nog altijd vooruit.

Wij hebben tijdens de eerste moeilijke jaren veel afgeleid en gevoerd. Desnoods met een filmpje, maar meestal door haar iets te laten knutselen.

Goed dat je om tips vraagt. Probeer inderdaad uit de machtsstrijd te blijven (wat AnneJ me destijds ook adviseerde) en houdt het leuk. Kijk ondertussen of er niet toch iets anders speelt. We zijn destijds ook naar een homeopaat gegaan (na die lactose intolerantie). Geen idee tot hoever hij van invloed is geweest op herstel, maar het ging daarna (en de soja) Iig een stuk beter.

Veel sterkte ermee.

O, inderdaad

Is er mogelijk een allergie of intolerantie. Is daar wel eens naar gezocht?
Dan kun je je onaangenaam gaan voelen zodra je binnenkrijgt waar je niet goed tegen kunt. Een soort negatieve beloning, iedere keer dat je eet.

Seyscentra

Misschien is dit iets voor jullie. Ze zijn gespecialiseerd in eetproblemen en voedselweigering. Kan dmv opname maar ze geven ook begeleiding thuis. Staan ook vermeld bij nee-eten.

Dwang er af

Niets meer volgens de manier van nu doen.
At je aan tafel? Ik liet ze voor de tv eten, dan kregen ze ongemerkt en afgeleid nog iets binnen.

Ik had 2 voedselweigeraars en ze eten alles.

Voor 1 kocht ik een vakjesbord, want er mocht niets tegen elkaar komen. Tot op vandaag (eind 20) heeft ze het er nog wel eens over.

Ik legde in elk vak iets. In totaal 3 dingen.
Twee die ze graag at: letterlijk 3 rozijntjes en 2 kleine stukjes soepstengel en in 1 vak iets wat de rest at: bv 3 doperwten of 2 stukjes vlees.
Geen enkel vak was een moeten, nergens stond een beloning voor, het was haar keuze om te eten of niet. Er werd gewoon gezellig aan tafel gedaan en er werd niet over dooreten, hapjes tellen gesproken.
( bij een ijsje als beloning zei ze: geef maar aan pappa...dus hielp niets)
Met de jaren zijn ze beter gaan eten en elk jaar kwamen er wat nieuwe producten bij. Sla eten ze allebei pas na hun 20e, maar eten doen ze het.

Alle spanning en dwang er af, er zal een last van je schouders vallen. Laat haar helpen winkelen en koken, zonder met dwang over voedsel te praten en geef haar vanuit haarzelf de totale controle terug en ga er niet over in discussie.

En het gewicht?

Ik weet niet of 11/12 kilo wegen voor een kind van 4 jaar levensbedreigend is? Het zal wel niet omdat de dokter, kinderarts en cb de problemen makkelijk aan de kant schuiven.
Gipsy geeft aan dat ze het idee heeft dat haar dochter last heeft van een eetfobie.

Al heb ik de nodige kinderen meegemaakt met diverse eetproblemen, ik vind dit toch best een extreme situatie. En dan artsen die zeggen dat "het wel aan de opvoeding zal liggen". Als ze dat serieus denken dat dit zo is, kunnen ze Gipsy daar misschien hulp bij aanbieden?
Wat is er dan "fout" aan mijn opvoeding dokter, heeft u tips? Een diëtiste wordt wel bij 2 kilo overgewicht geadviseerd, nou, te zware kinderen ligt dan toch ook aan de opvoeding?
De eetproblemen spelen al vanaf haar 1e jaar, misschien kan een kinderpsycholoog/psychiater hulp bieden?

Gipsy heeft alles geprobeerd, waarschijnlijke ook alle tips die hier staan en maakt zich ongerust. Ik kan me er iets bij voorstellen. Ik vind 4 jaar en 11 kilo best angstaanjagend klinken, of valt dat mee?

Wel dwang

Wij hebben gewoon klassieke dwang toegepast. Klok op tafel, niet van tafel tot x% op was, vroeg naar bed als je niet eet en ik ben blij te melden dat dat ook gewoon werkt

Niet perfect, soms is er nog steeds gezeur, maar onze kinderen eten bijna alles vergeleken met andere kinderen die we wel eens te eten hebben die alleen patat of witte boterhammen zonder korstjes willen.

Dus de zestiger jaren illusie dat dwang niet helpt is bullshit. Voor de rest: whatever works for you

Maar als jouw kind alleen witbrood zonder korstjes mee naar school neemt denk ik er het mijne can

Nou...

Het over een geheel andere boeg gooien, zou best wel eens een gewenst effect kunnen hebben. Oreo en snoep schrappen en alleen geven als er is gegeten, lijkt mij een begin. Maar ook bij deze aanpak zul je moeten kunnen accepteren dat er binnen de gestelde tijd misschien helemaal niets wordt gegeten. Om dan te kunnen zeggen: "niet eten, dan ga je nu naar je bed", moet je redelijk overtuigd zijn van de juistheid van je aanpak. Zeker als je je kind ziet vermageren. Ik gok erop dat jij dat niet hebt meegemaakt, Ad?

Gipsy's schoonmoeder vindt dat ze haar dochters mond open moet knijpen en dan een lepel naar binnen moet schuiven. Dat soort dwang gaat miij te ver, maar heeft uiteindelijk wel gewerkt. In elk geval: de man van Gipsy is gezond genoeg opgegroeid om zich voort te planten en heeft zo'n relatie met zijn moeder dat zij betrokken is bij zijn leven. Het voordeel van haar aanpak was dat er wat binnen kwam. (al was dat niet altijd blijvend.) Dwang hoeft dus op lange termijn niet schadelijk te zijn. Hoeveel het ook tegen de geldende opvoedmoraal in gaat, in de huidige situatie is niemand blij. Een duidelijke aanpak / structuur met enige dwang kan voor iedereen houvast geven.

Maar het lijkt mij wel belangrijk om als ouders sterk in je schoenen te staan als je daaraan begint.
Een arts die zorgen serieus neemt en het kind echt goed onderzoekt (bijvoorbeeld op allergieën en slikproblemen) kan hierin een belangrijke rol spelen. Net als vervolgens een diëtist en / of een gedragstherapeut. Maar dan wel een goede die echt goed naar deze situatie kijkt.

Even gecheckt op de BMI-meter

Even voor de duidelijkheid: een kind van 4 met de lengte 1 meter 16, zou minstens 20 kilo moeten wegen voor een gezond gewicht en 18 kilo om gewoon iets te licht te zijn. Alles daaronder is veel te licht. En 12 kilo is echt nog flink daaronder. Zoals ik het zie wordt hier een medische fout gemaakt. Gipsy is volgens mij afgehaakt hier (zo lijkt het), hopelijk op zoek naar een andere arts.
In deze situatie lijkt het mij echt van zeer ondergeschikt belang wat anderen ervan denken als je kind alleen witbrood zonder korstjes lust.

Emmawee

Zo met je eens!!!
En het is zo gemakkelijk voor de buitenwereld om dergelijke problemen aan de ouders te wijten... ik heb het zelf indertijd ook allemaal gehoord. "Geef maar ff aan mij, dan leert hij zó eten.", dat werk. Uiteindelijk bleek er dus een reeel probleem aan het eetprobleem ten grondslag te liggen. En nog meer uiteindelijk overwon mijn zoon zichzelf en eet nu beter dan zijn leeftijdgenoten. Waaronder een kind waarbij de neus werd dichtgeknepen tijdens het voeren. Die lust nu nog steeds heel weinig. Treurig om dat te zien naast mijn eigen voormalige probleemeter.

logopedist si

Ik zou ook denken aan een sensorisch iets en ik zou eens zoeken naar een logopedist met als specialisatie sensorische integratie. Mogelijk dat je er ook zonder verwijzing van de huisarts naar toe kan, gewoon even bellen om dit te informeren.
In de tussentijd gewoon alles geven zoals zij het wil (dus zacht) en niet pushen, houd het gezellig. Heb je het idee dat ze er last van heeft, van haar ondergewicht? Is ze veel moe, weinig fut etc. Zo ja, dan zou ik met een andere kinderarts praten, maar ik denk dus dat je nu meer hebt aan een gespecialiseerde (in si) logopedist.