Extreem eetgedrag
Hoi allemaal,
Ik weet dat veel kleuters er een potje van maken bij maaltijden, maar mijn dochter van 4 is toch wel wat extreem:
Zij wil niks proeven, wil geen stukjes in haar eten en behandelt eten alsof het een enge spin is.
Bij elke maaltijd is het huilen omdat ze niet wilt eten(ook bij fruit) ik heb even geprobeerd om het te doen volgens het boekje, maar als je kind dan afvalt en helemaal niks eet, niet eens 1 hap, dan moet het maar met drama, anders eet ze gewoon dagen helemaal niks....
Als ze een griepje krijgt weegt ze meestal nog maar 11 a 12 kilo, terwijl ze qua lengte al maat 116 heeft. Als ik niet aandring dat ze moet eten blijft ze op 12 kilo hangen, dan steken baar botten eruit en is gewoon een eng gezicht. Als ik wel aandring komt ze op 16 kilo.
Ze hoeft niet haar bord leeg te eten, als ik het idee heb dat ze vol zit mag ze stoppen, geef ik haar per ongeluk een hap teveel, geeft ze over.
Ik werk wel met een stickersysteem, als zij iets proeft (zoals een stukje maïs of een doperwt enz.) en erop kauwt, mag ze een sticker plakken, bij 10 stickers krijgt ze een cadeautje. Op dit moment heeft ze ongeveer 6 weken niks geproefd. Mijn geduld begint een beetje op te raken.
Consultatiebureau, dokter en de kinderarts zeggen dat alle kinderen moeilijk eten, en vinden mij een overbezorgde moeder, omdat ik al 2 kinderen verloren ben...de.kinderarts zei zelfs dat het een probleem van de opvoeding is...
Ik voel me niet serieus genomen en hoop dat jullie tips voor mij hebben, eigenlijk hoop ik ook dat dit vanzelf goed komt met de tijd, zoals sommige mensen zeggen, maar ik betwijfel het.
Mijn man was volgens mn schoonmoeder als kind hetzelfde, zodra hij 1 hap in zijn mond kreeg spoelde hij het weg met melk, hij kauwde ook niet. Wat moet ik doen?
Als de kinderarts
Zoiets zegt zou je er tenminste uit kunnen opmaken dat het kind lichamelijk niets mankeert.
So far so good.
Wat kost het om haar 3 maanden de kans te geven om te eten en haar een deel van de controle terug te geven?
Een allergie zou kunnen maar klinkt niet plausibel, tenzij moeder bepaalde klachten nog niet heeft vermeld.
Mijn kinderen huilden, gilden, overstrekten, hadden eczeem, slechte ontlasting, sliepen overdag en 's nachts nauwelijks enz.
Sensorische integratiestoornis kan, maar daar zijn ze zo achter lijkt me.
Ik denk dat een deel van de oplossing ( ik zeg niet probleem of schuld) wel bij de ouder ligt, maar puur als in: doorzoeken en niet opgeven op wat voor manier ook. Dat kan gaan van net zo lang doorgaan met het zoeken naar manieren tot ze eet tot verder onderzoeken of er iets mis kan zijn.
Maar dan daarbij geen dwang meer. Wel kansen bieden en de rust terugbrengen.
Mijn kinderen hadden ook altijd ondergewicht en nu beiden een gezond gewicht.
Precies.
Ernstig ondergewicht dus. Zo extreem dat een kind zich niet gezond kan ontwikkelen.
Ik vind het afschuiven naar "de opvoeding" echt onverantwoordelijk van de artsen.
Het gaat niet om iets te licht of iets te zwaar. Hier is duidelijk meer aan de hand.
Aster.
Waren jou kinderen op 4 jarige leeftijd ook net zo zwaar als de gemiddelde 1 jarige?
serieus
Niet luisteren naar mensen die ook moeilijke eters hadden en die het wel gelukt is om ze aan het eten te krijgen 
Als je kind minder levendig is heeft ze last van haar ondervoeding en zal een huisarts of kinderarts dit toch serieus moeten nemen.
Laat een ander beoordelen of je kind eens sensorische stoornis heeft (of iets anders) en ga niet zelf een diagnose stellen via internet. Ga in eerste instantie eens het gesprek aan met iemand die in s.i is gespecialiseerd, en ik denk dat je dan eerst met een logopedist moet praten. Van wat je schrijft kan het goed zijn dat dit aan de hand is en daar zijn vast trucs en tips en begeleiding bij nodig om haar beter te kunnen laten eten.
Dwingen werkt averechts, dat heb je al gemerkt, ook bij je man. Er zijn andere wegen, als je de oorzaak kan weten te achterhalen.
Mijntje
"Dwingen werkt averechts, dat heb je al gemerkt, ook bij je man."
Dat is dus populaire hippie-onzin. Je moet het natuurlijk wel consequent en voorspelbaar doen. Dan kiest het kind eieren voor z'n geld, tenminste de mijne. Afgezien van Franse kaas eten ze alles, en dat gaat ook nog wel een keertje lukken 
Het is best mogelijk dat dwang bij sommige kinderen niet werkt of dat sommige ouders niet in staat zijn op een effectieve manier dwang uit te oefenen, maar je kunt zeker niet zomaar in het algemeen stellen dat dwingen averechts werkt.
Dwingen
Niet wetenschappelijk onderbouwd maar dwingen lijkt me het recept voor een eetstoornis.
AnneJ
Ik moest vroeger ook gewoon mijn bordje leegeten en spruitjes en vetrandjes naar binnen werken. Dat laatste ben ik nog steeds niet dol op, maar een eetstoornis heb ik echt niet.
In generaties voor ons was dwang heel normaal maar ik geloof niet dat eetstoornissen na de zestiger jaren zijn uitgestorven.
Dwingen bij eetstoornis.
Dwingen kweekt geen eetstoornis, het wordt gebruikt als de eetstoornis er reeds is.
Ook bij ernstig ondergewicht/eetstoornis bij pubers. Tot ziekenhuisopname en sonde voeding aan toe.
We hebben het dan over ernstig, levensbedreigend ondergewicht en een begeleidend psychologisch traject. En..de nodige dwang. Alle alternatieven, alle tips die hier ook voorbijkomen, zijn al geprobeerd.
nou
mij werd ook geadviseerd mijn kind te dwingen om te praten.. En nee, dat ging ik niet uitproberen. En achteraf had ik groot gelijk. Dat zou alleen maar doodzielig zijn geweest.
Ik denk zeker dat slecht eten aan opvoeding te wijten kan zijn, maar dat hoeft niet. En wat bij jouw kind werkt hoeft niet bij ieder kind zo te werken. Vaak denken ouders dat ze geweldige opvoeders zijn, tot ze een kind krijgen dat het niet volgens de boekjes doet.
Jij hebt gewoon mazzel met jouw kinderen, Ad
Bij wat ik eerder zo las over dit meisje meende ik dat het niet passend is verwijten te maken over de opvoeding. Verwijten lijkt me sowieso niet zo opbouwend.
Keelamandelen?
Ik heb al diverse oorzaken voorbij zien komen, maar opgezette keelamandelen nog niet.
Dan kan eten ook pijnlijk zijn en slikproblemen geven. En vermoeidheid, wat resulteert in geen zin in eten, waardoor ze nog minder energie hebben, etc.
Is daar al eens naar gekeken?
Hier lustte dochter als klein kind ook haast niks. Ook altijd wit zien en geen energie. Uiteindelijk met 7 jaar keelamandelen gepeld en ging ze beter eten.
Dus misschien idee om daar eens naar te laten kijken?
Allergoloog
Je kunt via de huisarts een verwijzing vragen naar een echte allergoloog. Geen kinderarts of dermatoloog, in mijn ervaring willen die de gevolgen van een allergie of intolerantie nog weleens onderschatten.
Zoek er eerst een op en bel even op en vraag dan de huisarts een verwijzing.
Maar ja, zelf ben ik meer dan vijftig jaar geleden in een academisch ziekenhuis gediagnosticeerd met een koemelkeiwitallergie. Dus bij mijn kinderen was ik daar uiteraard ook alert op. En dan was het nog een beetje toeval dat het goed gekomen is omdat ik niet wist dat het bij die kleintjes echt om elk spoortje melk ging.
Verder houden we nog steeds een voorkeur aan voor hypo allergeen wat we op jonge leeftijd van de kinderen stricter hielden. Geen citrusfruit, wel druiven, bosvruchten, rood fruit en bessen. Koemelkeiwit helemaal vrij. Na een stricte periode overgegaan op yoghurt, kwark en karnemelk. Kan ook met rijstmelk. Kun je ook heerlijke pannekoeken mee maken.
Geen schaalp en scheldieren. Wel haring en makreel.
Uiteindelijk hebben we nooit glutenvrij gegeten, maar zelfs dat heb ik een tijd overwogen vanwege de stress van mijn kinderen (bij autisme). Wel ben ik nooit op de volle granen gegaan.
Overigens testten mijn beide kinderen voor het eerste jaar positief op koemelkeiwitallergie. Maar ook bij een intolerantie kan een dieet noodzakelijk zijn. Een goede allergoloog kan je daarbij helpen.
Want mijn ervaring is dat een allergie vooral een praktische zaak is. Gaan de klachten weg, dan werkt het.
En er is dan nog een keur aan voedingsmiddelen die je kunt nuttigen.
Maar het zou me dus niets verbazen als een allergie of intolerantie aan de basis is van de voedselweerzin van een kind.
Een vriendin met veel huidklachten is naar een dermatoloog gestuurd. Helaas wel weer met een smeerseltje thuis gekomen. Daar heb je niet veel aan.
De kinderarts had wel op allergie getest maar vond de diarree bij mijn kind alsnog een geval van teveel appelsap. Wat die helemaal niet kreeg omdat ik dat nog wel wist.
Vooral bij jonge kinderen is het zaak een dieet spoorloos aan te houden, al is het maar voor een bepaalde tijd om de zaak tot rust te brengen.
O, en inderdaad pindakaas deden we ook niet. Wel walnoten later.
https://mijnkinderarts.nl/ziekten/maag-darmziekten/onvoldoende-gewichtstoename-failure-to-thrive/
Voedselallergie of intolerantie, vooral koemelkeiwitallergie, kan een aanleiding zijn voor 'failure to thrive'. Meestal geconstateerd op babyleeftijd of peuterleeftijd. Maar ik weet niet hoe lang jullie nu al aan het modderen zijn.
Overigens vinden veel artsen nog dat teveel ouders zich met allergie bezig houden terwijl het niet 'bewezen' is. Daardoor wordt een allergie of intolerantie nog weleens onderschat.
Ook kun je terecht komen in de sectie 'kindermishandeling', vooral als er geen diagnose is en je blijft maar zeuren.
Jouw kinderen hebben overduidelijk geen onderliggend probleem. Dat je denkt dat jouw methode bij anderen dus ook altijd zo werkt, tja. Je hebt dan inderdaad geluk gehad. Ben jij ook zo iemand die zegt: Geef ze maar een weekje aan mij, dan heb je een perfect kind?
Ik dacht jaren geleden ook dat ik zo goed kon opvoeden toen mijn baby met 6 weken doorsliep. Há, tot ik nr. 2 kreeg. Toen ontdekte ik dat ouders geen beeldhouwers zijn die kunnen scheppen wat ze willen.
Pirata
Ik citeer mezelf even:
"Het is best mogelijk dat dwang bij sommige kinderen niet werkt"
Ik verzet me tegen de stelling van sommigen dat dwang niet (nooit) werkt, averechts werkt of een recept voor een eetstoornis is.
Maar ik beweer niet dat dwang altijd werkt. Ik ben hier niet de zwart-wit denker.
Pirata II
"Toen ontdekte ik dat ouders geen beeldhouwers zijn die kunnen scheppen wat ze willen."
Bij ons was de volgorde omgekeerd. Toch een prestatie dat we nog een tweede hebben gekregen
Geloof me, er gaat genoeg fout bij ons. Maar de hoofdstukken eten en slapen hebben we inmiddels aardig onder de knie, mede dankzij OO ervaringsdeskundigen trouwens.
Gelukkig maar Ad
Had ik je niet goed gelezen zeker....
Pirata
Het zou wel fijn zijn als ik die illusie nog kon hebben.
Wil40/AnneJ
Ja, hoezo? Ik verzin geen verhalen. Ze woog met 2 jaar 7 kilo, met 4 jaar 10 kg. Vandaag 49 kg. Zij had een ernstige allergie en sliep niet. Wie niet slaapt groeit niet.
AnneJ: een kinderarts heeft mijn kind met 1 oogopslag allergisch bevonden nog zonder enig onderzoek. Dat onderzoek vond daarna plaats en werd bevestigd. Daarna heeft ze haar groeicurves tot haar 8e in de gaten gehouden. Mijn ervaring met dermatoloog en kinderarts is heel goed.
Deze Aster
"Consultatiebureau, dokter en de kinderarts zeggen dat alle kinderen moeilijk eten, en vinden mij een overbezorgde moeder, omdat ik al 2 kinderen verloren ben...de.kinderarts zei zelfs dat het een probleem van de opvoeding is.."
Dat zijn deskundigen die niet doorgezocht hebben en TS niet geholpen hebben tot de bodem van het eetprobleem te gaan.
Dan kun je wel weer in die categorie gaan zoeken, maar je loopt het risico dat je weer op een muur stuit. Natuurlijk zijn er ook huisartsen die een allergie of intolerantie wel serieus nemen, we hadden er gelukkig zelf een.
Maar als je dat wil onderzoeken zou ik nu naar de beste bron gaan. Bij de kinderarts is ze al geweest. En dan wordt het shoppen.
Dwang
Ik ben het overigens ook eens met Wil. Dwang ontstaat als de andere opties opgedroogd zijn. Maar dan heb je misschien toch wat gemist. En daar kun je gericht naar zoeken. Niet te snel opgeven of je met dooddoeners laten wegsturen.
Dwang is een kwestie van onmacht.
Aster.
Nee hoor, ik dacht zeker niet dat je iets zat te verzinnen.
Ik bedoelde "was het gewicht op 4 jarige leeftijd bij jou kind dus ook zo dramatisch?"
Ja dus.
Ik vind het gewoon ook eng klinken. Maar misschien als ik een 4 jarige zie van 10 kilo dat het mij niet eens zou opvallen hoe licht dat is?
Wil40
Ze was klein (door nauwelijks slaap) en als je haar optilde vergisten de meesten zich en schoot ze zo door omhoog
Ik heb haar ook heel lang kunnen dragen zonder teveel moeite.
AnneJ: ook een huisarts kan gewoon een allergietest aanvragen, maar eenmaal onder behandeling van een specialist, dan is deze hoofdbehandelaar op dat gebied.TS kan zo een dieet loslaten op kind, heb je echt niet per se ern allergoloog voor nodig als een arts dat weigert.
Ik zou alleen in dit geval eerst inzetten op rust rondom de maaltijd. Dit omdat een bv koemelkeiwitvrij dieet waarschijnlijk ook niet naar binnen gaat op vrijwillige basis. Dan daarna etiketten leren lezen, verdiepen onder welke noemer bv melkproducten voorkwamen gaan weglaten en niet alleen koemelkeiwit maar ook kippeneiwit en soja.
Proberen kan altijd, ook zonder arts.
Dwang
"Niet wetenschappelijk onderbouwd maar dwingen lijkt me het recept voor een eetstoornis."
en
"Dwang is een teken van onmacht"
Je hebt dwang en dwang. Wanneer dwang gepaard gaat met boosheid, gebrek aan genegenheid en misschien wel met fysiek geweld, dan zal iedereen daarop tegen zijn. Maar zo hoeft dwang er natuurlijk niet uit te zien.
De behandeling van mensen met eetstoornissen gaat volgens mij zelfs altijd gepaard met dwang. Je leert alleen maar te eten door te eten. Ook kinderen met angst voor eten en anorexia-patiënten moeten tijdens hun behandeling eten.
Ja Aster
Zeker kan dit ook zonder dokter. Eigenwijze ouders kunnen dat.
Ik heb het advies wel eens vaker gegeven. Probeer gewoon eens helemaal koemelkeiwitvrij te gaan. En zelfs hypoallergeen. Heeft het resultaat dan weet je dat. En koemelkeiwit is echt regelmatig de boosdoener.
Maar dat is ook een behoorlijke ingreep die veel inzet vraagt van ouders en consequent je huishouden veranderen en etiketten lezen.
Dat gaat soms wat makkelijker als er door een dokter ook een diagnose of een oplossingsrichting is aangegeven.
Ik heb zelf niet zoveel overwicht.
Klachten bij allergie
https://eenvandaag.avrotros.nl/item/ouders-boos-over-verdenking-ziek-maken-kind/
Hier zie je ook een kind, jonger dan jou kind, dat niet goed wil eten en niet goed groeit.
Ziekenhuisopnames volgen, zelfs een verdenking van Munchausen by Proxy. Later! blijkt dat het kind een koemelkeiwitallergie heeft.
Dat ze dat niet meteen serieus onderzocht hebben is een raadsel maar het komt voor.
Zelf had ik bij mijn geboorte ook geen andere klachten dan voeding teruggeven en slecht groeien. Pas veel later kwamen daar andere klachten als eczeem en benauwdheid bij.
Slecht eten en slecht groeien kan het enige signaal zijn.
oorzaak en gevolg
Alle kinderen eten moeilijk, maar niet alle kinderen ontwikkelen daarmee een zorgwekkend ondergewicht. Ik vind het raar dat daar niets mee gedaan wordt. Dus als al het lichamelijke aan allergieen, slikproblemen, sensitieve stoornissen, autistische stoornissen is uitgesloten door de doktoren dan zou ik toch gaan voor een doorverwijzing naar een (kinder)psycholoog, opvoedpoli of iets dergelijks. Je hebt alles al geprobeerd en het lijkt alleen maar erger te worden. Zoek hulp om dat patroon te doorbreken en dat is niet makkelijk, maar wel nodig voor je dochter haar welzijn.
Lastig als er meer kinderen in het spel zijn
want leg maar eens uit dat Marietje eigen regels heeft, maar dat lijkt me nu wel nodig. Die regels kunnen wel voor iedereen gelden.
Onze dochter was geen moeilijke eter, maar was storend aan tafel door haar gedrag. Moe geworden van daar boos over te worden, zijn we op de bank gaan eten. Vanaf dat moment werd het weer gezelliger.
Dochter is op bepaalde punten wat overgevoelig. Ook wat kruiden betreft. Zodra ze kon praten werd Brinta afgeserveerd. "Wil ik niet!" Ze houdt van pure smaken, vaak het liefst ongekookt.. Niet altijd gezond, maar gelukkig at/eet ze geen grote hoeveelheden rauw. Ze lust graag champignons, ook rauw, ieuw! 😃 Niet zo'n goed idee om een doosje rauw op te snoepen, maar een stukje zal vast geen ramp zijn.
Ik vertel dit, omdat een kind het soms echt niet prettig vindt om iets te eten met een bepaalde smaak, of structuur. In ons geval is met terugwerkende kracht wel veel duidelijk geworden. Zo kan ik me voorstellen dat een banaan en Brinta vervelend plakt in de mond. Een rauwe sperzieboon, of paprika is knapperig.
Ik ben benieuwd wat je dochter zou doen als je haar in een groentewinkel zou laten kiezen. Niet in de supermarkt dus. Hetzelfde bij een bakker. of als er een Lidl is met verse broodjes en zo, wat ze daar kiest. Dan niet langs de snoep en koek lopen! Alleen langs broodjes, groente en zuivel. Stel dat ze daar in mee gaat, zou je haar dat meteen kunnen geven. Dan moet ze wel netjes bij het gezin aan tafel zitten, maar mag zelf beslissen of ze nog iets wil eten.
Wat snoep betreft zou ik nu toch consequent zijn. Een enkel snoepje in de middag omdat het lekker is, maar niet meer als beloning. Dat werkt duidelijk niet bij haar. Het is dus geen straf dat ze minder snoep krijgt, maar daardoor kan ze beter naar haar buikje luisteren. Wie weet zegt haar buik zomaar dat ze een worteltje lust, dat zou leuk zijn! Of zoiets, maak je eigen verhaal.
Ad Hombre
Ik voel echt afgrijzen bij het beeld van gedwongen moeten eten tot het op is. Ik vind dat neigen naar mishandelen. Tot eten dwingen moet wel erg noodzakelijk zijn. Als niet eten tot de dood zal leiden bijvoorbeeld. Iemand met anorexia zal gedwongen moeten worden om te eten. Maar dat gaat dan wel gepaard met heel veel begeleiding.
Het broertje van mijn vriendin zat om 8 uur 's avonds nog aan tafel en hing dan de clown uit. Eten ho maar. Dus moesten de ouders het vaak toch opgeven. Hoe kun je denken dat een boze sfeer, dwang, straf een positieve oplossing is om een kind aan het eten te krijgen? Wat je een kind ermee leert is om niet naar het eigen lichaam te luisteren. Wel of geen honger is niet belangrijk, eten om het eten blijkbaar wel.
Als jouw kinderen veel lusten, is het denkbaar dat dit vanzelf ook wel was gebeurd. Is het niet nu dan wel als ze 40 zijn. Aanbieden, variëren om te kijken of dat helpt is prima, dwang niet. Nadenken over wat wel in de smaak valt, is veel beter dan eigen smaak en behoefte leren negeren.
Kaaskopje
Ik geloof helemaal niet dat er bij Ad sprake was van echte dwang of strijd, maar eerder van heel duidelijke grenzen. Mijn stijl is het ook niet, maar zoals Ad het beschrijft zie ik gewoon een degelijke ouderwetse aanpak, met "zonder eten naar bed" als consequentie. Gewoon, je gezag laten gelden, geen gedoe.
Ik weet niet of Ad dat had volgehouden met een kind dat echt niet eet. Ik weet ook niet of ik het had volgehouden met mijn ontspannen "samen eten is gezellig, je eet wat je lust."
Emmawee
Ik weet niet of Ad Hombre zonder eten naar bed toepast, of ik lees eroverheen dat kan , maar ik heb dat altijd een onzinnige straf gevonden. Mishandelen lijkt in dit geval misschien een te groot woord, maar je kind bewust zijn eten onthouden, zie ik toch als slechte behandeling van je kind.
Kaaskopje
Je hebt gelijk. Er staat: "vroeg naar bed als je niet eet" wat in letterlijke zin zou kunnen neerkomen op "zonder eten naar bed". Een avondmaaltijd overslaan is wat mij betreft iets anders dan een kind voedsel onthouden. Het betekent dat je geen alternatief biedt. Eten wat de pot schaft. Graag of niet. Er komt ook weer een ontbijt.
Ik vind het ook onzinnig als straf, maar bij ons kwam het ook wel eens voor dat er niet of nauwelijks werd gegeten. Dan trokken wij soms ook de conclusie dat het kind te moe was om te eten. Resultaat kon dan hetzelfde zijn: niet eten, vroeg naar bed.
Ik weet natuurlijk ook niet hoe het er precies aan toeging in Huize Hombre, maar ik had hier wel sterk de indruk dat Ad vooral een tegengeluid wilde laten horen.
