Geen behoefte aan groepjes
Hi,
heel lang getwijfeld of ik een topic wilde openen. Ergens denk ik, stel je niet aan, maar aan de andere kant heb ik er echt last van.
Ik heb drie kinderen, een al studerend, een op de middelbare en een op de basisschool. Ik ben zelf een vrij rustig en verlegen persoon. Een op een maak ik vrij makkelijk contact, maar in een groep verdwijn ik vaak wat meer naar de achtergrond.
De klas van mijn jongste is samengevoegd. Mijn dochter kwam bij andere meiden in de klas. Veel moeders kenden elkaar al en vormden een groepje, ook de meiden zijn vriendinnen en allemaal lieve meiden. Al snel werd ik opgenomen in dat groepje maar voelde me er totaal niet op mijn gemak. Er werden ook veel dingen gezegd als: "Dit zijn de leuke meiden van de klas", "Dit groepje moet bij elkaar blijven tot het eind" etc. Een andere moeder werd ook gelijk opgenomen in deze groep. Ik was wat voorzichtig hiermee, is mijn derde en ik weet hoe zulke dingen kunnen gaan, heb van dichtbij gezien dat zulke groepjes snel kunnen omslaan. Buiten dit groepje zijn ook andere meiden waar mijn dochter ook mee speelt. Ik kreeg er steeds meer moeite mee dat deze meiden dan niet werden uitgenodigd en ik heb meerdere keren gehad dat mijn dochter al met een van die andere meiden had afgesproken maar uitgenodigd werd door de andere groep, waaronder ook ik. Ik hield mijn dochter dan aan haar al gemaakte afspraak, wat ze ook prima vond, maar nu komt het... dat werd mij niet zo in dank afgenomen. De afspraakjes werden steeds extremer waaronder dure lunches en uitjes. De andere moeder haakte al snel af. Dit werd niet zo gewaardeerd. Ik hou dus niet zo van die groepen, maar omdat mijn dochter het wel heel leuk vindt allemaal ging ik regelmatig mee, maar had duidelijk mezelf ermee. Kwam er heel ongelukkig vandaan. Ik ging dus minder mee en de afspraakjes voor mijn dochter werden daardoor ook minder.
Nu is de klas wederom gehusseld en komen er weer nieuwe moeders bij, die in dit groepje aansluiten, meegevraagd worden en met de dochters op pad gaan. Prima natuurlijk. Ik zelf heb er niet zo'n behoefte aan en ga niet meer mee, maar het lijkt alsof dochter steeds minder contact krijgt met die meiden en dat doet mij zeer. Het voelt alsof haar aangerekend wordt, hoe ik sociaal ben en omdat ik niet mee ga, heeft zij minder contact. Zelf probeert ze wel afspraakjes te maken met ze maar hoort dan wat er allemaal geregeld wordt en afgesproken is. Ergens weet ik natuurlijk dondersgoed dat ik me dit niet moet aantrekken, dat het op de middelbare school allemaal weer anders zal zijn (twee voorbeelden in huis die het heel leuk hebben), weet ik dat je weinig vriendschappen overhoud aan de basisschool, maar een ander stemmetje vindt het heel lastig.
Ze zit op twee sportclubjes waarbij ze op een, dit groepje tegenkomt. Andere heeft ze ook andere meisjes die ze aardig vindt.
Ik denk zeker dat mijn pestverleden (rond deze leeftijd) er mee te maken heeft, maar hoe kom ik nou toch van deze gevoelens af en hoe laat ik het los als ik hoor dat er van alles geregeld wordt, ik wil zelf immers niet mee.
Man ziet dit ook gebeuren maar maakt zich minder zorgen, die is heel chill en vindt dat ze het prima heeft.
@troelahoep, ik herken heel veel in je verhaal! Ze is bijna 10.
Wanneer er verschillende groepjes zijn, dan is het toch ook wel logisch dat je er soms bij bent en soms niet. Ik zou sowieso stimuleren dat zij met meerdere groepjes mag omgaan, wanneer zij dat wil. Die moeders zijn niet de baas over hoe jullie het samen aanpakken. Ik zou proberen om je er samen wat minder van aan te trekken.
Ik heb daar ook zo’n hekel aan, van die moedergroepjes vol Queen Bees.
Dit was vooral bij mijn 4e zo. Gelukkig was het dan niet zo dat het invloed had op mijn dochter.
Maar waarom laat je je kind dan niet gewoon meegaan als ze wordt uitgenodigd? Dan zorg je er toch zelf voor dat ze minder met dat groepje doet, of begrijp ik het verkeerd?
Verder zou ik me er niet druk om maken, ze heeft overal vriendinnen dus het lijkt alsof er niks aan de hand is.
Moeten die moeders niet werken? Gaan die kinderen niet naar de bso? Of zijn het weekend activiteiten? Kan mij voorstellen dat je in het weekend dingen met je gezin wil doen en dat de kinderen misschien wel naar sport gaan.
Ik zou mij geen zorgen maken om je dochter, zo te lezen doet ze het sociaal prima.
Ik snap het idee ook niet helemaal. Het groepje meiden gaat iets samen doen en dan wordt verwacht dat alle moeders daarvan ook meegaan? Mijn dochter had een groepje van 4 vriendinnen. Ik heb nog nooit iets gedaan met alle meiden en moeders samen. Wel een paar keer met de moeders uit eten geweest en met 1 vriendinnetje en bijbehorende moeder wat gedaan. Maar dat is omdat die moeder een vriendin van mij is geworden door de vriendschap van de meiden.
Caroline80 schreef op 15-05-2022 om 12:51:
Ik snap het idee ook niet helemaal. Het groepje meiden gaat iets samen doen en dan wordt verwacht dat alle moeders daarvan ook meegaan? Mijn dochter had een groepje van 4 vriendinnen. Ik heb nog nooit iets gedaan met alle meiden en moeders samen. Wel een paar keer met de moeders uit eten geweest en met 1 vriendinnetje en bijbehorende moeder wat gedaan. Maar dat is omdat die moeder een vriendin van mij is geworden door de vriendschap van de meiden.
Ik denk dat het activiteiten zijn voor de kinderen maar dat de moeders mee gaan omdat die ook vriendinnen zijn geworden.
ruteli9 schreef op 14-05-2022 om 20:16:
[..]
Ze mogen met mij altijd mee hoor, geen probleem. Als dochter mee gaat en de moeders ook, dan ga ik vaak mee. Het is dus niet zo dat ze steeds op mijn kind passen, want dan zou ik hem ook snappen. Als ik niet mee ga, gaat dochter vaak ook niet mee. Dat vind ik dus lastig want dan mist ze dingen omdat ik er geen behoefte aan heb. De moeders bieden echt wel aan dat ze dan mee mag, maar daar ben ik dus juist wel voorzichtig mee. Dat is de ervaring die ik door de andere twee wel heb. Wil niet dat dat me later kwalijk genomen kan worden.
Waar ben je bang voor?
Ik zou zeggen: als dochter graag mee gaat, laat haar mee doen. Je klinkt een beetje krampachtig - misschien een beetje loslaten.
(en ja, ik heb ook een pestverleden, maar ook een moeder die geen kaas gegeten had van socializen, en daar pluk ik nu nog de vruchten van...)
dan schreef op 15-05-2022 om 13:12:
[..]
Ik denk dat het activiteiten zijn voor de kinderen maar dat de moeders mee gaan omdat die ook vriendinnen zijn geworden.
zoiets stel ik me er ook bij voor. En dan kan ik me ook nog voorstellen dat de vriendschap van de meisjes vooral bestaat - of op zijn minst sterker lijkt - doordat hun moeders met elkaar optrekken. Dat de kans vrij groot is dat het niet zo'n groepje was als de moeders niet met elkaar optrokken.
Ik kan me heel goed voorstellen dat ruteli9's antennes extra gevoelig zijn afgesteld op dit punt, dat merk ik bij mezelf ook (Iets met vroeger vaak het 5e wiel aan de wagen zijn geweest). Andere mensen zeggen wel dat het niks uitmaakt als je dochter meegaat zonder jou erbij, maar je merkt het toch. Een beetje loslaten zou misschien inderdaad geen kwaad kunnen, maar ik ben er niet bij dus lastig inschatten. Mijn zoon werd zoals gezegd niet meegevraagd voor de uitjes buiten kinderfeestjes om, dat is ook verschillend met TS.
Ik heb alleen de OP gelezen maar het groepje waar je dochter steeds minder contact mee krijgt klinkt niet erg gezellig. Ze komen een beetje over als een soort sekte. Waarom wil je dochter er nog mee afspreken? Ze heeft toch ook andere, leukere vriendinnen in die klas?
Bolmieke schreef op 15-05-2022 om 11:08:
Moeten die moeders niet werken? Gaan die kinderen niet naar de bso? Of zijn het weekend activiteiten? Kan mij voorstellen dat je in het weekend dingen met je gezin wil doen en dat de kinderen misschien wel naar sport gaan.
Ik zou mij geen zorgen maken om je dochter, zo te lezen doet ze het sociaal prima.
Veel vrouwen werken tegenwoordig thuis en halen dan de eventueel gemiste uren 's avonds of in het weekend in.
RosaMontana schreef op 15-05-2022 om 10:18:
Maar waarom laat je je kind dan niet gewoon meegaan als ze wordt uitgenodigd? Dan zorg je er toch zelf voor dat ze minder met dat groepje doet, of begrijp ik het verkeerd?
Verder zou ik me er niet druk om maken, ze heeft overal vriendinnen dus het lijkt alsof er niks aan de hand is.
Ze schrijft dat dochter dan al andere afspraakjes had. Beetje raar als je je afspraakje met Samantha afzegt omdat je nu bent gevraagd door AnneFloor.
Lara_L schreef op 15-05-2022 om 20:13:
[..]
Ze schrijft dat dochter dan al andere afspraakjes had. Beetje raar als je je afspraakje met Samantha afzegt omdat je nu bent gevraagd door AnneFloor.
Ze zegt: “Als ik niet mee ga, gaat dochter vaak ook niet mee. Dat vind ik dus lastig want dan mist ze dingen omdat ik er geen behoefte aan heb. De moeders bieden echt wel aan dat ze dan mee mag, maar daar ben ik dus juist wel voorzichtig mee.“
Als ze haar dochter wel laat mee gaan is er dus niks aan de hand.
Ik vind het erg beklemmend en gemaakt klinken en niet als een vriendschap die de basisschool gaat overleven. Ik hoef niet per se bevriend te zijn met de moeders van de vriendinnen van mijn dochter en dochter hoeft niet per se bevriend te zijn met de kinderen van mensen waar ik mee bevriend ben.
Daarbij vind ik allerlei dure uitjes met mensen van school ook niet per se nodig. Ik vraag me ook af wat de meerwaarde is van een dure lunch voor kinderen van tien.
Ik zou mijn dochter dat niet willen ontzeggen of zo, maar ik zie ook niet in waarom altijd alle moeders mee zouden moeten.
En als je dochter blijkbaar niet gevraagd wordt als jij niet mee gaat, zegt dat eigenlijk al genoeg over die meiden.
Ik zou je dochter het zelfvertrouwen meegeven dat ze met iedereen om mag gaan en mee mag met die groep als ze dat wil maar dat ze net zo goed met andere kinderen kan omgaan.
Even over een andere boeg. Kan het zijn dat het groepje vooral bestaat uit moeders die met elkaar optrekken , dus dat eigenlijk de oorspronkelijke vriendschap is? En dat hun kinderen doordat ze elkaar kennen van school/sport maar vooral met elkaar via hun moeders een soort van vriendschap ontwikkelen? En dat ze dus vooral bevriend wilde zijn met jou?
Dan kan ik me namelijk voorstellen dat er gezamenlijke uitjes gepland worden. En als jij niet mee gaat, je dochter dan ook niet altijd mee gevraagd wordt. Als ik wat met bevriende moeders wat ging doen , had ik ook niet altijd zin om andere kinderen mee te nemen waar ik dan op moest letten. Daar sprak dochter dan maar mee af op een gewone speelafspraak bij ons thuis.
