Geen behoefte aan groepjes
Hi,
heel lang getwijfeld of ik een topic wilde openen. Ergens denk ik, stel je niet aan, maar aan de andere kant heb ik er echt last van.
Ik heb drie kinderen, een al studerend, een op de middelbare en een op de basisschool. Ik ben zelf een vrij rustig en verlegen persoon. Een op een maak ik vrij makkelijk contact, maar in een groep verdwijn ik vaak wat meer naar de achtergrond.
De klas van mijn jongste is samengevoegd. Mijn dochter kwam bij andere meiden in de klas. Veel moeders kenden elkaar al en vormden een groepje, ook de meiden zijn vriendinnen en allemaal lieve meiden. Al snel werd ik opgenomen in dat groepje maar voelde me er totaal niet op mijn gemak. Er werden ook veel dingen gezegd als: "Dit zijn de leuke meiden van de klas", "Dit groepje moet bij elkaar blijven tot het eind" etc. Een andere moeder werd ook gelijk opgenomen in deze groep. Ik was wat voorzichtig hiermee, is mijn derde en ik weet hoe zulke dingen kunnen gaan, heb van dichtbij gezien dat zulke groepjes snel kunnen omslaan. Buiten dit groepje zijn ook andere meiden waar mijn dochter ook mee speelt. Ik kreeg er steeds meer moeite mee dat deze meiden dan niet werden uitgenodigd en ik heb meerdere keren gehad dat mijn dochter al met een van die andere meiden had afgesproken maar uitgenodigd werd door de andere groep, waaronder ook ik. Ik hield mijn dochter dan aan haar al gemaakte afspraak, wat ze ook prima vond, maar nu komt het... dat werd mij niet zo in dank afgenomen. De afspraakjes werden steeds extremer waaronder dure lunches en uitjes. De andere moeder haakte al snel af. Dit werd niet zo gewaardeerd. Ik hou dus niet zo van die groepen, maar omdat mijn dochter het wel heel leuk vindt allemaal ging ik regelmatig mee, maar had duidelijk mezelf ermee. Kwam er heel ongelukkig vandaan. Ik ging dus minder mee en de afspraakjes voor mijn dochter werden daardoor ook minder.
Nu is de klas wederom gehusseld en komen er weer nieuwe moeders bij, die in dit groepje aansluiten, meegevraagd worden en met de dochters op pad gaan. Prima natuurlijk. Ik zelf heb er niet zo'n behoefte aan en ga niet meer mee, maar het lijkt alsof dochter steeds minder contact krijgt met die meiden en dat doet mij zeer. Het voelt alsof haar aangerekend wordt, hoe ik sociaal ben en omdat ik niet mee ga, heeft zij minder contact. Zelf probeert ze wel afspraakjes te maken met ze maar hoort dan wat er allemaal geregeld wordt en afgesproken is. Ergens weet ik natuurlijk dondersgoed dat ik me dit niet moet aantrekken, dat het op de middelbare school allemaal weer anders zal zijn (twee voorbeelden in huis die het heel leuk hebben), weet ik dat je weinig vriendschappen overhoud aan de basisschool, maar een ander stemmetje vindt het heel lastig.
Ze zit op twee sportclubjes waarbij ze op een, dit groepje tegenkomt. Andere heeft ze ook andere meisjes die ze aardig vindt.
Ik denk zeker dat mijn pestverleden (rond deze leeftijd) er mee te maken heeft, maar hoe kom ik nou toch van deze gevoelens af en hoe laat ik het los als ik hoor dat er van alles geregeld wordt, ik wil zelf immers niet mee.
Man ziet dit ook gebeuren maar maakt zich minder zorgen, die is heel chill en vindt dat ze het prima heeft.
Mijn oudste kwam na een verhuizing in zo'n klas terecht waarin sinds de kleuterbouw een groepje ouders met kinderen die veel bij elkaar over de vloer kwamen. Met het husselen van de groepen ,na de kleuters en groep 3, was die groep kinderen steeds intact gelaten en zat zo'n beetje integraal in de groep 5 waarin mijn zoon instroomde. Gezellig voor die mensen, minder voor mijn zoon. Merkwaardige move ook van die school. Denk ook niet dat het toevallig was, een aantal ouders was ook vrij promintent aanwezig in die school.
thanks voor jullie reacties. Voor mij bevestiging dat ik wel iets meer mag loslaten. Dit weet ik ook wel, maar het dan ook nog doen. Ik heb wel een klein gesprekje gevoerd met dochter en merk dat zij er niet zo mee zit. Het is overigens een vriendschap tussen moeders, ontstaan door meiden die eerst alleen met elkaar in de klas zaten. Later is er gehusseld en kwam mijn dochter er onder andere bij. In het groepje is er ook al wat gedoe en toen ik nog meer meeging, kreeg ik dat mee. Heb van meerdere moeders hun verhaal gehoord en wil er niet tussen zitten, geen zin in.
