Gepeste moet aangepakt worden
n.a.v. jarenlang pesten naar mijn zoon toe zitten we inmiddels op het punt dat er hulp is ingeschakeld door school.
Tot mijn verbazing is als hulp aangeboden dat mijn zoon een cursus krijgt om wat assertiever te worden. Toen ik vroeg wat voor cursus de pesters zouden krijgen werd verteld dat hun ouders nooit hebben aangekaart ergens problemen mee te hebben, ze worden zo nodig gecorrigeerd op school (nooit hebben ze hoeven nablijven of iets anders) maar er wordt dus verder niets gedaan.
Ik word er een beetje moe van thuis durft hij ook al niet buiten te spelen en na wat ik van de week zag (3 jongens trappen een meisje tegen de grond en geven nog een paar trappen tegen het hoofd) begrijp ik hem dus wel.
Wat heb je aan een assertief kind als de andere kinderen nog steeds in het wilde weg blijven slaan en trijteren.
Zelf vind ik het met school inmiddels traag gaan maar goed dat heb ik wel vaker met school.
Zich anders opstellen kan helpen maar terugslaan helpt niet als degene een stuk groter is of als er een groep vriendjes omheen hangen. Ik ben in het verleden ook gepest en buitengesloten en heb toen ik een keer een trap terug gaf het echt wel geweten de jongen zat op voetbal en zijn broertje ook en ze behandelden mij samen als bal kreeg ik grip op 1 van de twee (been vasthouden op het moment dat hij me raakte) werd ik door het broertje op andere plekken getrapt.
Ik ben er wel achter dat het grootste probleem ligt bij het kindje met ADHD. Blijkbaar is dat een excuus op mijn zoon als boksbal te gebruiken.
Je zoon heeft bij die pestkoppen al een stempel; als kind dat je makkelijk kan pesten en slaan. Een assertiviteitstraining verandert niets aan hoe die kinderen over hem denken. Wilt hij zich op school veilig voelen, wilt hij plezier hebben op school en er iets leren, kijk dan naar een andere school waar hij wel tijdens speelkwartier kan spelen zonder bang te hoeven zijn. Mogelijk dat die assertiviteitstraining dan niet eens hoeft.
Hier zei kind dat het daar niet naar toe ging, want kind vond dat het niets mankeerde. Als wij kind ertoe zouden verplichten, was dat voor kind eerder en bevestiging dat vader en moeder ook vonden dat kind wat zou mankeren; weg vertrouwen. Dat vertrouwen en geloof in je kind is zo essentieel in een fase waarin het zich alleen voelt.
Sorry maar die school van jouw zoon klinkt niet als een veilige lesomgeving.
Decembermamma schreef op 02-10-2021 om 09:29:
Ik ben er wel achter dat het grootste probleem ligt bij het kindje met ADHD. Blijkbaar is dat een excuus op mijn zoon als boksbal te gebruiken.
Doen ze hier ook. Toen ben ik gaan googelen op wat ADHD is. Antwoord is iig dat het geen excuus voor dit gedrag is.
Eindelijk begint de hulp op gang te komen kind maakt zich inmiddels regelmatig zorgen over wat er nu weer gaat gebeuren op school. Zoonlief heeft inmiddels in 2 situaties gezeten waarbij hij het niet meer trok en compleet over de zeik ging. Gevolg hij zatnde volgende pauze binnen omdat hij uit zijn dak was gegaan.
De interne hulpverleenster vanuit school die dit verhaal aanhoorde en de uitleg van de docenten erbij ging vervolgens uit haar plaat. Hoe kun je de gepeste op de bank zetten en de pesters vrij gang laten gaan zo voed je de pesters een geef je ze ruim baan om.nog verder te gaan in hun pestgedrag. 1 kind heeft een harde klop mogen incasseren en durft niet meer in de buurt van mijn zoon te komen vertelde hij trots, dat scheelt.
Maar goed het is nog niet over en gaat gestaag door. Kind heeft erg het vertrouwen verloren in anderen. En de pesters hebben de grootste lol.
Miraval schreef op 25-09-2021 om 17:54:
Ik verbaas me tegenwoordig over het gemak waar jongere kinderen met wapens over straat lopen. Mensen zonder enige reden helemaal in elkaar trappen. Zonder enig moreel besef. Dan vraag ik me vaak af waar zijn de ouders van deze jongeren?
Bizar dat jouw zoon zou moeten veranderen omdat anderen hem het leven zuur maken. Het zou echt andersom moeten. Die pesters moeten maar een verplichte cursus doen. Maar nee, dan staan betreffende ouders in de steigers want hun prinsjes/prinsesjes doen dat echt niet! Te gek voor woorden dat veel ouders hun ogen sluiten voor de tekortkomingen van hun eigen kinderen en dat stukje opvoeding maar of overslaan of aan anderen overlaten.
Erg herkenbaar. Op mijn werkplek zitten veel jonge mensen die hier bij enigszins soortgelijk gedrag (collega's het leven zuur maken) waarschijnlijk voor het eerst van hun leven erop worden aangesproken. Dan schreeuwen ze boos door de kantoortuinen "waar bemoeit die leidinggevende zich mee" en hebben ze een paar weken later een nieuwe baan... Met mijn kinderen (basisschool en VO) gaat het goed maar soms komen die ook met verhalen thuis over klasgenootjes waarvan ik denk: doen die dit thuis ook?
Fidodido schreef op 26-09-2021 om 23:31:
Vanuit eigen ervaring durf ik wel te zeggen dat het helpt om jezelf anders op te stellen.
Ik werd ook lange tijd gepest en pas toen ik me anders ging opstellen ging het over.
Om je anders op te stellen is iets anders dan voor je pesters veranderen. Laat hem de training doen, maar laat hem vooral ook weten, dat hij goed is zoals hij is.
Die bevestiging is essentieel en de overtuiging dat je niet goed genoeg bent moet zsm vervangen worden door de overtuiging dat je goed bent zoals je bent.
Bij mij is de overtuiging dat ik niet goed genoeg ben diep geworteld en speelt nog elke dag een rol in mijn leven. Ik zou mijn kinderen hier koste wat het kost tegen willen beschermen. En dat laten weten is niet het alleen zeggen, maar ook zorgen dat hij (deels) in een andere omgeving kan zijn wie hij is (bijv bij vereniging of hobby).
Ik zou ook overwegen om van school te veranderen als dat een optie is, maar hopelijk kan zo’n training dan voorkomen dat hij weer tegen hetzelfde aanloopt en eea zich herhaalt.
Dit is ongeveer mijn verhaal.
Bij mijn kinderen wilde ik natuurlijk voorkomen dat ze gepest zouden worden, maar ik heb een hoogbegaafd kind met een sterke wil. Hij vindt niet makkelijk aansluiting bij een groep. Hij werd regelmatig in een speeltuin waar we nog nooit geweest waren binnen afzienbare tijd gepest door onbekende kinderen. Ik zie ook dat het gedrag wat hij vertoont als hij met iemand speelt, vooral in groepen, soms niet zo handig is.
Mijn ouders zeiden vroeger tegen mij dat ik dan maar gewoon wat aardiger moest doen als ik gepest werd. Dat was slecht voor mijn zelfvertrouwen. Ik zeg tegen mijn zoon dat hij in zijn leven ook mensen tegen zal komen waar het wel mee klikt. Als de mensen om hem heen niet meer alleen leeftijdsgenoten uit dezelfde wijk zijn, maar mensen met dezelfde interesses. En als hij volwassen genoeg is om op rustige toon, met een opgetrokken wenkbrauw, te zeggen “ik vind het niet zo aardig wat je zegt”.
De kinderen waar hij niet mee door een deur kan, dat zijn gewoon “niet zijn type”. Dat mag ook gewoon. Ik heb hem het vertrouwen gegeven dat het wel goed komt.
Je kunt anderen niet veranderen, alleen jezelf.
maar juist op school moet dit dus de kop in gedrukt worden. Die kan de pestkoppen wel veranderen en als dit op alle scholen op de juiste leeftijd goed wordt aangepakt heb je er op latere leeftijd geen omkijken meer naar.
Decembermamma schreef op 12-03-2022 om 21:36:
maar juist op school moet dit dus de kop in gedrukt worden. Die kan de pestkoppen wel veranderen en als dit op alle scholen op de juiste leeftijd goed wordt aangepakt heb je er op latere leeftijd geen omkijken meer naar.
Sowieso wordt pesten en vechten onder kinderen veel te veel als normaal beschouwd. Zouden docenten het ook normaal vinden als het er zo aan toe gaat in de teamkamer tijdens de pauze? Zo nee, waarom niet? En waarom is het dan wel prima als het zo op het schoolplein gaat? Bij kinderen doen schoppen en klappen en uitsluiting ook zeer hoor.
Eén leerkracht bestond het te zeggen dat de kinderen mijn zoon nou eenmaal raar vonden. Blijkbaar was het dan OK om hem te slaan en te schoppen. Zij vond hem zelf ook raar. Welke jongen van 10 heeft nou lang haar en doet nagellak op naar school, vond ze? Het jaar daarvoor was er niks aan de hand, want toen was er een andere leerkracht. Die niet zo ouderwets was, en niet kinderen uitsloot "want raar".
Bij pesten worden altijd maar pestprotocollen bedacht en de pesters en gepeste aangepakt maar niemand kijkt naar de leerkrachten, waar toch echt secreten tussen zitten die een kind gewoon niet moeten en het daarmee aangeschoten wild maken. Of die gewoon wegkijken want lastig lastig. Elke leerkracht bij wie in de klas gepest wordt, zou een stuk salaris moeten inleveren. Zul je eens zien hoe snel het over is.
Aliciia schreef op 12-03-2022 om 18:17:
[..]
Erg herkenbaar. Op mijn werkplek zitten veel jonge mensen die hier bij enigszins soortgelijk gedrag (collega's het leven zuur maken) waarschijnlijk voor het eerst van hun leven erop worden aangesproken. Dan schreeuwen ze boos door de kantoortuinen "waar bemoeit die leidinggevende zich mee" en hebben ze een paar weken later een nieuwe baan... Met mijn kinderen (basisschool en VO) gaat het goed maar soms komen die ook met verhalen thuis over klasgenootjes waarvan ik denk: doen die dit thuis ook?
Ik dacht even over jouw collega's "assertieve types", maar nu ik dit nogmaals lees denk ik dat jouw jonge collega's vooral een grote mond met andere collega's onderling hebben. Ik heb er zelf twee van 11 en 13 die vaak verhalen hebben over hoe "groot" kinderen zich bij hen voordoen. Maar ook zich verbazen over dat diezelfde kinderen bij hun papa en mama in de buurt zich heel anders gedragen.
Decembermamma schreef op 12-03-2022 om 21:36:
maar juist op school moet dit dus de kop in gedrukt worden. Die kan de pestkoppen wel veranderen en als dit op alle scholen op de juiste leeftijd goed wordt aangepakt heb je er op latere leeftijd geen omkijken meer naar.
Wat jij beschrijft herken ik van de scholen van mijn kinderen ook. Ik heb op de eerste basisschool van mijn kinderen zelfs gehad dat ik werd aangesproken op dat een van mijn kinderen "geen grote mond terug" heeft, en als ik als weerwoord wilde geven dat ik heb vernomen wat er tegen mijn kind werd gezegd, kreeg ik alleen maar te horen dat we het nu over mijn kind hebben.
Ik heb simpelweg -en ja ik wéét het, heel fout- de pesters één voor één bedreigd toen niemand in de buurt was. Die scheten zeven kleuren. Nooit meer iets voorgevallen. Mijn kinderen heb ik het nooit verteld. Ik heb het niemand ooit verteld. Dus ik hoop maar dat ik anoniem genoeg ben hier 
. En ja, mijn dochters deden allerlei dingen als ‘rots en water’ enzo. Maar wat ik deed, hielp pas echt.
