Hardhandig vriendje
Mijn dochter van 9 (groep 5) heeft een vriendje dat ik eigenlijk niet zo leuk vind. Hij heeft een irritant zeurstemmetje (maar dat is misschien normaal voor een 9-jarige) en hij is heel hardhandig. Mijn dochter houdt heel erg van stoeien, maar dat loopt bij het vriendje regelmatig verkeerd af. Hij gooit zijn volle gewicht erin als hij haar een duw geeft, maar omdat hij een kop groter en 10 kilo zwaarder is pakt dat nooit zo lekker uit. Laatst had mijn dochter een donkerblauwe plek van bijna 10 cm. op haar scheenbeen. Vriendje was geïrriteerd geraakt en had vol uitgehaald en eens schop gegeven.
Ik heb hem er wel eens op aangesproken waar zijn vader bij was ('joh, doe een beetje voorzichtig, het is een meisje'), en ook zijn moeder zegt wel eens dat hij zijn vriendin niet moet slaan, maar er verandert niet veel. Mijn dochter blijft hem echter wel opzoeken want het is haar beste vriend.
Ik heb het idee dat het vriendje wel beter uitkijkt dan bij de jongens uit de klas zo uit te halen (hij speelt altijd met meisjes of met 'zachtaardige' jongens). Zo wijs is hij dan wel.
Hoe kan ik hier nu het beste mee omgaan? Met de ouders heb ik goed contact, en in wezen zijn ze het ook wel met me eens, maar er verandert toch weinig.
maak er een gemeenschappelijk probleem van
Ik zou het probleem zo neutraal mogelijk aan de ouders voorleggen en vragen wat zij als oplossing zien. Daarmee vermijdt je de schuld in de vraag en gaat het om verantwoording. Met neutraal bedoel ik dat je staat achter de vriendschap maar niet achter het slaan met blauwe plekken als gevolg.
Kan je dochter ook goed nee (nee, nu even niet) zeggen?
Wie weet zijn ze er al mee bezig met hun zoon en kan jij daar op in haken. Je moet weten dat voor jongens stoeien vaak een soort knuffelen is. Helaas mondt stoeien vaak uit in pijn of ruzie.
De genegenheid is mooi om te zien maar de huidige uitingsvorm liever niet.
Van twee kanten
Ik zie overigens ook wel eens dat mijn dochter over grenzen van anderen gaat. Dan heeft de ander allang gezegd dat hij wilde dat ze zou stoppen en gaat ze toch door. Twee jaar geleden heeft ze daardoor eens een gooi van een 12-jarige gehad. Die knul kreeg toen op zijn kop (wat heel logisch is, want je slaat geen meisje van 7), maar ik snap wel dat ze tot het uiterste getergd worden.
Voor mijn gevoel 'begint' het vriendje wel vaker dan mijn dochter, maar hij houdt ook niet op als zij zegt dat hij moet stoppen. Of ze zegt het lachend, dus dan denkt hij natuurlijk dat ze het niet meent.
Hoe lang gaat dat gedrag eigenlijk door bij jongens? Ik heb verder alleen maar dochters, en de oudsten waren helemaal niet fysiek (we zijn hier in huis allemaal niet zo stoeierig).
geen idee
Allereerst is het handig als je dochter verbaal en met haar lichaamstaal nee zeggen die met elkaar overeenkomt. Je kan haar daar bewust van maken en wat in leren. Haar vriendje en zij hebben dus eigenlijk allebei niet zo goed in de gaten waar hun eigen grenzen en die van een ander liggen. Ik denk dat als je niet weet waar de jouwe liggen, je die van een ander niet kan erkennen. Wie weet zijn ze beiden hetzelfde aan het ontdekken en is dit wat ze in elkaar aantrekt. Tot het een keer te heftig is. En daarbij gaat het niet alleen om hoe je niet stoeit maar vooral hoe je wel stoeit dat het aardig blijft. Dat ligt ook bij jouw dochter (en bij haar vriendje natuurlijk). Misschien hebben zijn ouders daar meer ervaring mee en een uitgesproken mening over?
Hoe lang jongens dit doen weet ik niet precies. Je ziet jongens ook nog wel stoeien in de puberteit. Ik weet niet of dat gezinnen zijn die weinig knuffelen en veel stoeien of andersom. Als je het stoeien gaat verbieden, ontneem je jongens het knuffel-deel van het stoeien. En dat is ook nogal wat, natuurlijk. En dan kom je niet toe aan waar het misschien juist om gaat: je eigen grenzen en dus die van een ander.
te vroeg
Allereerst is het handig als je dochter verbaal en met haar lichaamstaal nee zeggen die met elkaar overeenkomt.
moet zijn:
Allereerst is het handig als je dochter verbaal en met haar lichaamstaal nee kan zeggen op een manier die met elkaar overeenkomt.
Probleem?
Toos, ik lees eigenlijk nergens heel duidelijk dat dit een probleem voor je dochter is? Dat jij een hekel aan het jongetje hebt is me wel duidelijk 
. Maar misschien vindt zij hem wel heel leuk en neemt ze de blauwe plekken voor lief? Ik kan me dat nog wel herinneren uit mijn eigen kindertijd moet ik zeggen. Vond het zelf niet zo'n probleem dat er hardhandig gestoeid werd.
Kortom: hoe staat zij er zelf in? Lijkt me toch wel belangrijk als je naar een oplossing wil zoeken.
Dat vind ik te makkelijk
"Maar misschien vindt zij hem wel heel leuk en neemt ze de blauwe plekken voor lief?"
Ik wil mijn dochters niet meegeven dat als je iemand leuk vindt, je de blauwe plekken maar voor lief moet nemen.
Ik ga de tips van Judith-t maar uitproberen, en het ook eens met zijn ouders bespreken. Zijn moeder accepteert vrij veel van hem, ook slaan en stompen bij wijze van lol, dus ik ben een beetje bang dat zij het allemaal niet zo erg vindt.
Te makkelijk?
Hm, Toos, ik vind jouw houding te makkelijk. Dochter is dol op vriendje, ze stoeien samen, dochter blijft hem opzoeken maar toch is het een probleem van vriendje en zijn ouders? Kom op, hij Is een klein kind, of jij nou vindt dat hij een irritant zeurstemmetje heeft of niet. Ik denk dat je dochter wat duidelijker moet worden, of jij moet duidelijker worden naar je dochter. Op deze leeftijd kun je echt nog niet van jongens verwachten dat ze al compleet hoffelijk gedrag jegens meisjes vertonen. Ik begon dat net een beetje uit te leggen toen mijn zoons zo oud waren. Ik vraag me trouwens af of hij nooit blauwe plekken heeft van jouw dochter? Als ze zo fysiek samen zijn, zal dat heus wel.
ik zou het dus met dochter bespreken. Dat ze nooit schoppen hoeft te accepteren. En dat ze duidelijk Nee moet zeggen op zo'n moment. En ze eens goed in de gaten houden als ze samen spelen. Wat gebeurt er eigenlijk? Want je verhaal komt wat eenzijdig over, er zijn vast ook wel wat dingen die je je dochter mee kunt geven.
Sorry hoor
Maar dat is dus ook mijn vraag, wat is 'normaal' voor jongens van die leeftijd? Een van de andere jongetjes in de klas gaf laatst als reactie toen ik vertelde dat mijn dochter zijn partijtje zo leuk had gevonden (letterlijk geciteerd): 'Wat fijn om te horen. Ik ben blij dat ze het zo leuk vond'. Die welbespraaktheid zal ook wel niet helemaal gemiddeld zijn, maar dat jongetje is dus wel heel hoffelijk naar meisjes toe. Die heb ik liever als toekomstige schoonzoon 
Maar goed, ik had zijn zeurstemmetje waarschijnlijk niet moeten benoemen. Ik heb geen hekel aan hem en hij heeft ook best leuke dingen.
Toos
Ik heb 3 zoons (13, 10 en 7 jaar) en een dochter (5) en die stoeien zo'n beetje dagelijks (ook de dochter dus). Het eindigt er eigenlijk altijd in dat er minstens één huilt. Ook mijn man doet wel eens mee en zelfs dat gaat wel eens fout. Zo had zoon van 10 laatst nog net geen blauw oog (het bleef bij rood). Wij hebben er hartelijk om gelachen wat hij dan op school zou moeten vertellen: :"oh, mijn vader heeft me geschopt"
Wel is het belangrijk om een goed stop signaal af te spreken. Ik vind dat beide partijen daar een gelijke rol in spelen: de stop-zegger moet op tijd en duidelijk stop zeggen, de ander moet daar ook altijd meteen op reageren door te stoppen.
Ik zou dat bespreken met je dochter en het vriendje.
Volgens mij is stoeien verder heel gezond voor kinderen. En dat het wel eens mis gaat dat hoort er eigenlijk gewoon bij.
samen op judo
Is het geen leuk idee om ze samen naar judo te laten gaan? Dan hebben ze allebei gelijk een leuke sparringspartner en bij judo leer je heel goed, hoe je kunt stoeien zonder te ver te gaan, zonder pijn. Ook leer je daar val breken.
Daarnaast is het ook leuk. Ten minste, onze zoon van zeven heeft een hele leuke judoschool met een geweldig geduldige eigenaar.
kan het me voorstellen
dat je het vervelend vindt, een vriendje dat (te) ruw is met jouw kind. Hier kwam wel eens een jongetje spelen dat erg ruw en onvoorzichtig was en er ging vaak iets stuk als hij er was. Dat vonden onze kinderen niet leuk en toen werden de afspraakjes minder en dat vond ik helemaal niet erg, zeg maar
Maar als jouw dochter erg graag met dit vriendje speelt, dan lijkt me inderdaad dat je dochter moet leren duidelijk grenzen aan te geven. Duidelijk aangeven wanneer ze het zelf niet meer leuk vindt, maar misschien moet ze ook nog leren dat jezelf blauwe plekken van Ø10 cm. laten schoppen niet bij leuk stoeien hoort? Als dat niet helpt, dan maar weer eens met de andere partij gaan praten.
ik denk
dat deze twee elkaar niet voor niets opzoeken. Jouw dochter gaat wel eens over andermans grenzen en hij blijkbaar ook. Zo kunnen ze samen erg veel leren denk ik!
Neemt niet weg dat je wel eens de tijd kan nemen om rustig met hun samen te praten over dit gedrag. En dan niet te veel in beschuldigende zin maar meer wat uitleg over wat je bij elkaar te weeg kan brengen. Over zijn gewicht wat ook invloed heeft op hoe hij met anderen fysiek omgaat.
Wat mij wel heel erg stoort in jouw eerste bericht is je opmerking:
'Doe eens voorzichtig: HET IS EEN MEISJE' Niet echt van deze tijd he?☺
Ik heb een zoon maar heb ook niet graag dat anderen hem bezeren. Hij is overigens wel eens lelijk te pakken genomen door een meisje, die een stuk zwaarder dan hij is. Wat had ik tegen dat meisje moeten zeggen, denk jij?
Bulletje
Ik vind het nog steeds opgaan. Een man die een vrouw slaat daalt snel in mijn aanzien, zelfs als de vrouw begon. Bij 9-jarigen zou je daar nog wat meer begrip voor kunnen hebben, maar je kunt het maar beter vroeg leren.
tsja
Hier ook een stoei gezin, dochter stoeit nog harder en feller dan zoon. Afgezien van het feit dat het gewoon leuk is (mits je het leuk vindt natuurlijk, maar dat geldt voor alles) zie ik er nog heel veel voordelen aan, die mi echt wel opwegen tegen een blauwe plek hier en daar. Snap ook niet zo goed wat er erg is aan een blauwe plek. Maar goed, hoe dan ook hoort een blauwe plek bij stoeien, kan altijd gebeuren, hoe goed je ook afspraken maakt. Dus als je dat niet wil moet je je dochter verbieden nog te stoeien.
wauw Toos
Had je laatste reactie nog niet gelezen. Vind het enorm heftig wat je zegt. Overigens ben ik ervan overtuigd dat je dochter zich door dit stoeien minder snel zal laten slaan later, als echt een man haar echt wil slaan. (mits het gelijkwaardig gebeurt allemaal nu, maar zo klinkt het wel?)
Slaan
Iemand die een ander slaat dealt bij mij ook rap in aanzien (slaan he, niet stoeien), maar of het nu een man is die een vrouw slaat of een vrouw die een man slaat maakt me toch echt niet uit.
Als je niet wilt dat ze slaan moet je dat zeggen, niet 'doe voorzichtig want het is een meisje'. Dan vertel je hoogstens dat je meisjes wel mag slaan, maar alleen voorzichtig.
Ben het eens met Bulletje
Het verhaal 'een man moet geen vrouw slaan' kan, mocht je dat verhaal willen houden, wel wachten tot de meisjes daadwerkelijk op vrouwen beginnen te lijken, als we het over prepubers hebben zou ik ook zeggen 'niet vechten met Pietje/Grietje, die is een stuk kleiner dan jij'.
En inderdaad, je kan gewoon iha uitdragen dat je niet mag meppen, daar valt het 'jongen slaat meisje' verhaal dan automatisch ook onder. 'Een jongen mag geen meisje slaan' vind ik om een aantal reden niet zo'n handige boodschap. Eén reden is dat je impliciet aangeeft het veel minder vervelend te vinden als een meisje een jongen slaat. Niet zo aardig tegenover de jongen.
Groeten,
Temet
