Kiezen tussen je man en kind...Moeilijk tijdens een ruzie
Van de week heeft een ander kindje per ongeluk de schooltas van onze zoon meegenomen naar huis. Vandaag brachten we ons kind naar de BSO en hadden het er rustig daarover.
Situatie:
De klas mocht 20 min eerder weg en op het schoolplein spelen totdat ze door ouders/BSO worden opgehaald. En dat doen de kids, wat niet gek is.
Mijn man: Je kan toch aan de juf vragen of ik mijn tas in de klas kan achterlaten en dan mag gaan spelen. Of je moet je tas bij je houden als je speelt.
Niet logisch, denk ik dan. Want geen enkel kind denkt zo. Die gooit z'n tas en jas op de grond en gaat dan hangen in het klimrek oid.
Het is niet handig als je gaat voetballen met je rugzak op.
En dan gaat mijn man verder: Als je nou in de Brugklas zit en zo slordig zou omgaan met je laptop. Denk je dat we ELKE keer een nieuwe moeten kopen?
Ik: Bijna alle basisschool kids raken wel eens wat kwijt. Is niet erg.
En begin nou nu niet over de brugklas, want daar is hij nog niet. Hij zit in groep 5 nu.
In de Bovenbouw (groep 6-8) zal hij zeker anders hierover gaan denken.
(ik ken geen kids uit de bovenbouw die zijn jas, tas vergeet of ergens in een hoek gooit)
En nu reageert mijn man: Jaa..En ik wordt nu weer als slecht gezien. Jullie begrijpen mij niet en behandelen mij als deurmat/voetveeg. (Als je het niet eens met hem bent, gooit hij het dus over deze boeg).
Ik: T heeft te maken met ons denkniveau, wat in dit soort situaties nooit op 1 lijn is. We denken anders en reageren ook anders (ik reageer meestal rustig en hij pakt t extreem aan)
Niemand is hier goed of fout.
Denk nou eens hoe hoe ik me moet voelen. Tussen jullie in staan. Dát is pas moeilijk en onrechtvaardig.
Ons zoon (9jaar) reageert met de woorden: Papa wil altijd dat ik me als een volwassen moet gedragen, maar ik ben nog een kind, mama...
En daarin moet ik hem gelijk geven....
Jippox schreef op 30-03-2022 om 11:49:
[..]
Ehm, je klinkt meer als zijn moeder dan als een gelijkwaardige partner. Ik snap zijn reactie nu wel beter...
Net wat ik dacht. Mijn man zou ook de kont in de krib gooien als hij zo behandeld werd.
Jippox schreef op 30-03-2022 om 11:49:
[..]
Ehm, je klinkt meer als zijn moeder dan als een gelijkwaardige partner. Ik snap zijn reactie nu wel beter...
Dat viel mij ook op, dat vader hier nogal kinds overkomt. Dat kan een reactie zijn op TO, maar omgekeerd kan ook: TO is zo omdat man niet voldoende volwassen is.
Ranya schreef op 30-03-2022 om 11:47:
[..]
Ik sta altijd voor hem klaar. Hij vind het altijd fijn als ik de voortouw neem in bijv organiseren en regelen of (kleine) beslissingen moet nemen. Het is een paar keer voorgekomen dat hij een beslissing nam, wat dan niet goed uitpakte omdat hij niet aan de details heeft gedacht. En toch zorg ik ervoor dat het uiteindelijk goed komt. En leg hem dan rustig uit waar het mis is gegaan.
Ik probeer niet te veel kritiek te geven, omdat hij zich onzeker gaat voelen. Hij krijgt geregeld een compliment. En ik probeer ook vaak leuke uitjes/momenten te regelen voor ons 2en. Dan zorg ik ervoor dat ons kind bij familie/vrienden is.
Waarom niet gewoon zeggen: "jammer, volgende keer beter"? Nu geef je hem een les terwijl hij volwassen is en zelf zijn conclusies kan trekken.
Het leest heel erg alsof je man erg onzeker is en dat projecteert op jullie zoon.
Je zoon heeft gelijk. Hij is nog een kind en daarvan kan en mag je niet alles verwachten wat je van een volwassene kan verwachten. Op de middelbare school gedragen kinderen zich heel anders. Er wordt niet meer echt gespeeld, ze weten dat laptops duur zijn etc.
Dan kun je ook tegen een kind van vier zeggen dat het niet in de zandbak moet spelen want als je naar de brugklas gaat kan dat ook niet meer.
Daarnaast vind ik het gedrag van je man victim blaming. Een ander kind neemt per ongeluk de verkeerde tas mee en dan komt hij met 'je moet je spullen bij je houden'. Nee, kinderen moeten opletten dat ze de juiste spullen meenemen, maar fouten maken is menselijk. Als Pietje eerder weg moet van school omdat hij naar de tandarts moet en hij neemt de jas van je zoon mee, dan ga je toch ook niet zeggen 'je moet je jas maar bij je houden in de klas' of iets dergelijks. Je man legt schuld bij je zoon terwijl die schuld daar niet hoort.
Let er wel op dat bij sommige pubers het hoofd plotseling gaat werken als een zeef, alleen onthouden wat voor hen belangrijk is en verder van alles vergeten. Voordat dat weer goedkomt, kan het eerst ook erger worden.
En dit kan trouwens ook volwassenen overkomen. Toen eens de kastjes in het zwembad buiten dienst waren, heb ik wel eens met te grote schoenen in mijn handen gestaan. Gelukkig dronk iemand met te kleine schoenen een kopje koffie en zag ik daar mijn schoenen aan vreemde voeten!
ga samen in relatie therapie
en spreek af dat je elkaar niet afvalt. Mijn man zegt weleens iets waarvan ik denk, te overdreven, en ik zeg weleens iets waarvan hij denkt, te slapjes. daar spreken we samen over naderhand als kind weg is maar ter plekke steunen we elkaar
absor schreef op 30-03-2022 om 12:35:
ga samen in relatie therapie
en spreek af dat je elkaar niet afvalt. Mijn man zegt weleens iets waarvan ik denk, te overdreven, en ik zeg weleens iets waarvan hij denkt, te slapjes. daar spreken we samen over naderhand als kind weg is maar ter plekke steunen we elkaar
Je man steunen als hij zoon onterechte verwijten maakt? Dat is toch hartstikke onveilig voor het kind?
Ik raad ook relatietherapie aan. De dynamiek in dit gezin is niet gezond en daar heeft iedereen last van.
niet_rechts schreef op 30-03-2022 om 13:03:
[..]
Je man steunen als hij zoon onterechte verwijten maakt? Dat is toch hartstikke onveilig voor het kind?
Maar ouders met onenigheid (over iets wat het kind betreft) is ook onveilig voor een kind.
niet_rechts schreef op 30-03-2022 om 13:03:
[..]
Je man steunen als hij zoon onterechte verwijten maakt? Dat is toch hartstikke onveilig voor het kind?
Je hoeft elkaars opvoeding zeker niet de ondermijnen, dat is niet goed. Maar dan hebben we het over situaties waarin de een zegt 'nee je mag geen koekje, we gaan over een half uur eten' en de ander dan zegt 'ach, pak maar, van mij mag het wel'.
Als een kind onrecht wordt aangedaan door de andere ouder, dan is het zaak dat je als ouder vierkant achter je kind gaat staan. Mijn vader kon ook wel eens onredelijk boos worden om dingen waar ik niks aan kon doen en mijn moeder vond dat dan zielig maar zei dat dan tegen mij waar mijn vader niet bij was en tegen mijn vader waar ik niet bij was. Op het moment zelf niet, en dat is iets wat ik wel gemist heb en als vervelend en zwak heb ervaren. Ze ging dan ook achteraf zeggen dat mijn vader iets niet meende. Zelf zei hij dat echter nooit. Ten eerste; het is niet aan een ander om te bepalen of iemand iets wel of niet meent. Ten tweede; als je het niet meent moet je het ook niet zeggen en als dat wel gebeurt moet je daar zelf je excuses voor aanbieden.
Klinkt alsof je twee kinderen hebt.
Je hoeft niet op het gezuig van je partner in te gaan. Je kan hem ook negeren wanneer hij zoiets zegt. Hoezo moet je kiezen?
niet_rechts schreef op 30-03-2022 om 13:03:
[..]
Je man steunen als hij zoon onterechte verwijten maakt? Dat is toch hartstikke onveilig voor het kind?
Hij was (te?) streng maar maakte geen onterechte verwijten. Weet jij veel hoe nonchalant die zoon vaak omgaat met zijn spullen. Dan mag die vader best eens terechtwijzen
als mijn man enorm onredelijk tegen mijn kind zou zijn natuurlijk sta ik voor mijn kind en andersom ook. Maar bij dit soort dingen kan je elkaar best steunen en later even uitpraten
absor schreef op 30-03-2022 om 15:40:
[..]
Hij was (te?) streng maar maakte geen onterechte verwijten. Weet jij veel hoe nonchalant die zoon vaak omgaat met zijn spullen. Dan mag die vader best eens terechtwijzen
als mijn man enorm onredelijk tegen mijn kind zou zijn natuurlijk sta ik voor mijn kind en andersom ook. Maar bij dit soort dingen kan je elkaar best steunen en later even uitpraten
Een ander kind had de verkeerde tas meegenomen en man vond dat de zoon zijn tas bij zich moest houden tijdens het spelen. Dat is ten eerste iets wat buiten de schuld ligt van het kind en ten tweede een oplossing die niet haalbaar is.
Als kind nu wekelijks spullen zou vergeten op school, op de sportclub, bij vriendjes en je telkens overal achter aan moet gaan bellen is een terechtwijzing prima. Niet voor een fout van een ander kind.
Ranya schreef op 30-03-2022 om 11:44:
[..]
Ik loop altijd met de insteek: Voor alles is er een oplossing. Is niet erg als hij z'n jas of tas een keer vergeet (wat nu al 4 keer is gebeurd). Laat gaan. Alleen ligt het bij mijn man zo hoog.. En hij reageert en heel heftig op.
Na 4x zou ik je zoon er wel wat steviger op aanspreken dan “joh laat gaan”. Dat is gewoon laksheid.
