Kind is wat...anders dan anders. Wie herkent het

Hier ook een 'raar' kind. Motorisch leek ze wat onhandig, ze vond de aansluiting niet echt met haar leeftijdsgenootjes. Zwemles was een drama. Spelen deed ze graag alleen, ze kon zichzelf uren bezighouden met een wasmand en wat draadjes, maar wat ze dan speelde, geen idee. De gehoortest die baby's met een maand of 8 krijgen boycotte ze, twee keer kijken naar waar het geluid vandaan komt en als er niks te zien is gewoon niet meer kijken, al was het geluid niet te negeren. Maar wel al woordjes zeggen, dus ik kreeg vervolgens een discussie met het CB omdat die dachten dat ze doof was (hoe kan ze dan woordjes zeggen?).
Op de basisschool noemde een meester haar 'dom' en een 'sloom schaapje'. Ik snapte het niet, want thuis was ze behoorlijk levendig. Ik heb eens stiekem door het raam van de klas gekeken tijdens een les. Dochter zat apathisch met half open mond voor zich uit te staren. Later bleek dat het kind zich dood zat te vervelen en wegzakte in haar eigen droomwereld. Ze haalde overigens wel goede cijfers. Maar ze werd daar ook gepest. Kind naar een andere school gedaan, met een juf die echt wat van haar verwachtte en dat duidelijk liet merken. Binnen de kortste tijd was dochter ook daar lekker zichzelf, kreeg pluswerk, mocht Spaans leren, kortom, ze werd lekker uitgedaagd en bezig gehouden. Het domme, slome schaapje werd naar het gymnasium gestuurd, deed dat fluitend in 6 jaar met een dubbel profiel en is nu net afgestudeerd arts. 
Echt goede vriendinnen kreeg ze pas ergens op de middelbare school, voornamelijk meisjes zoals zijzelf. Eentje is knap autistisch, maar een heerlijke, lieve en trouwe meid. En ze kreeg een vriendje op haar 18e, en dat is meteen ook 'voor altijd' (nu al 6 jaar en van mij mag hij blijven, hij past perfect bij haar).
En over die motoriek: ik bleef toen ze klein was maar proberen spelletjes met haar te doen met ballen of hinkelspelletjes of andere dingen die haar totaal niet interesseerden. Op een dag is ze op ballet gegaan en daar gooide ze haar hele ziel en zaligheid in. Later jazzballet en moderne dans erbij en binnen de kortste keren was er met die motoriek helemaal niks meer mis. Ze vond de dingen die ik probeerde om haar te helpen gewoon stom, dus deed ze het niet. Ze heeft het geschopt tot de showgroep van de dansschool, echt geen topniveau maar toch leuk en het zag er motorisch prima uit.
Terugkijkend zou ik meer proberen uit te gaan van het kind zelf en niet zo erg naar allerlei meningen van meester, het CB en andere 'deskundigen' luisteren. Blijkbaar had dit kind uitdagingen nodig die bij haar pasten, anders vond ze het de moeite niet waard. Ik ben de juf van de 2e basisschool nog altijd dankbaar dat zij die uitdagingen wist te vinden en aan te bieden. Een klein vleugje autisme zit er vast in bij mijn dochter, maar niet zo dat het haar hindert. 

Het raakt me als ik verschillende reacties lees waarin men het heeft over 'dom'.
Weten jullie dat dit heel naar over kan komen? Zoek het eens op in het woordenboek zou ik zeggen. Hopelijk besef je dan dat je deze woorden niet op je/een kind moet willen plakken.
En als je gezegend bent met iets meer intelligentie, realiseer je dan ook dat je daar zelf weinig aan bijgedragen hebt! Iedereen heeft talenten die hij of zij in meer of mindere mate gebruikt. 
Kinderen die fluitend allerlei opleidingen doorlopen hebben niet zelden minder hard gewerkt dan hun schoolgenootjes op lagere niveaus die met doorzettingsvermogen en veel hulp hun diploma halen.

Ruitje schreef op 08-11-2022 om 11:55:

Het raakt me als ik verschillende reacties lees waarin men het heeft over 'dom'.
Weten jullie dat dit heel naar over kan komen? Zoek het eens op in het woordenboek zou ik zeggen. Hopelijk besef je dan dat je deze woorden niet op je/een kind moet willen plakken.
En als je gezegend bent met iets meer intelligentie, realiseer je dan ook dat je daar zelf weinig aan bijgedragen hebt! Iedereen heeft talenten die hij of zij in meer of mindere mate gebruikt.
Kinderen die fluitend allerlei opleidingen doorlopen hebben niet zelden minder hard gewerkt dan hun schoolgenootjes op lagere niveaus die met doorzettingsvermogen en veel hulp hun diploma halen.

Halleluja!!!!!! Zo is het, en niet anders. Fijn dat je dit zo mooi beschrijft.

Ruitje schreef op 08-11-2022 om 11:55:

Het raakt me als ik verschillende reacties lees waarin men het heeft over 'dom'.
Weten jullie dat dit heel naar over kan komen? Zoek het eens op in het woordenboek zou ik zeggen. Hopelijk besef je dan dat je deze woorden niet op je/een kind moet willen plakken.
En als je gezegend bent met iets meer intelligentie, realiseer je dan ook dat je daar zelf weinig aan bijgedragen hebt! Iedereen heeft talenten die hij of zij in meer of mindere mate gebruikt.
Kinderen die fluitend allerlei opleidingen doorlopen hebben niet zelden minder hard gewerkt dan hun schoolgenootjes op lagere niveaus die met doorzettingsvermogen en veel hulp hun diploma halen.

Helemaal eens... het was bij mijn dochter de meester die het woord gebruikte. Ik zou NOOIT een kind dom noemen. En was mijn kind minder gezegend geweest qua intelligentie, dan was ik net zo trots op haar geweest. (Ze heeft overigens bij geneeskunde wel bijzonder hard moeten werken.)

Ik heb ook meegemaakt op een basisschool dat er over de tekeningen heel veel te zeggen was. Ze tekende nog poppetjes met harken en er was een hele boel op aan te merken. 
Zelf vraag ik bij een tekening met een onduidelijk aantal strepen wat het voorstelt. Misschien heeft het kind er zelf namelijk een tekst bij. En als het niets is dan is het niets. 
En ja dom is een lelijk woord. We doen allemaal wel eens domme dingen, dat zegt niet alles over je vaardigheden of iq. 
Een psychologische test is het enige dat ik nog kan bedenken. Maar dat blijft ook niet staan. Het blijven momentopnames. 
Naar wat ik zelf vind maar ook scholen heb horen zeggen kom je er niet gegarandeerd uit. Hoogsensitief of autist, daar denk ik veel aan omdat bij ons allen in huis dingen vaak via een patroon moet gaan en zo niet, dan compenseren we. Dan ga je dingen alsnog aanpakken maar het gaat niet soepel.
Bij kinderen op heel jonge leeftijd zo tot aan kleuter kan het van alles zijn. En wat je het noemt of zegt heeft invloed. Horen dat je te dom bent is nooit een oplossing. Soms lijkt iets dom maar is het uitermate slim. 

Ik zou stoppen met alles zo onder een vergrootglas leggen en je (zelf) ook liever maar eens druk gaan maken over andere zaken

Dymo schreef op 08-11-2022 om 11:23:

Hier ook een 'raar' kind. Motorisch leek ze wat onhandig, ze vond de aansluiting niet echt met haar leeftijdsgenootjes. Zwemles… Een klein vleugje autisme zit er vast in bij mijn dochter, maar niet zo dat het haar hindert.

Ik citeer je even kort omdat het anders zo’n lang verhaal wordt maar, Euh, ben jij mij? Of delen wij een dochter?

Ook hier dus zo’n ik doe het als ik het kan en anders niet-kind. Praten? Met logopedie op haar derde, maar dan ineens volle zinnen terwijl ze daarvoor twee woorden zei. We maken wel eens grappen dat we het beter niet hadden gedaan, die logopedie, dan was het een stuk rustiger geweest in huis. 
Lopen vond ze blijkbaar wel nuttig, want met 11 maanden en ze was ook vroeg zindelijk. Maar fietsen? Met zes en dan alleen met helm en elleboogbeschermers. Die mochten er na een dag af maar toch. Ook geen bakvaardigheid, drie jaar over het eerste zwemdiploma. Maar wel een danser want extreem gedisciplineerd. En in de tweede kleuterklas nog niet alle letters en cijfers kennen - ze studeert nu iets met wiskunde en economie en heeft haar P in een keer gehaald. 

Met andere woorden; als je kritisch naar mijn kind kijkt is er vast een stempeltje in het spectrum te halen. Maar dat heeft pas zin als kind er echt last van heeft. Doordat ze zich altijd omringd met ‘soortgenoten’, en die vrijheid ook voelde, komt het wel goed met mijn kind. 

Dat zou ik jouw kind ook gunnen. Kijk waar het haar echt hindert, of waar ze last van heeft en probeer daar hulp bij te vinden. Maar heb haar vooral lief om wie ze is, een kind dat haar eigen wijze van leren heeft, en zorg dat school dat ook weet te gebruiken om dat wat nodig is aan haar te leren. Probeer ver te blijven van oordelen als dom, lui of wat dan ook, maar beschrijf wat je ziet. Dat ze nog geen zin heeft om binnen de lijntjes te kleuren bijvoorbeeld. Hooguit vraag je haar een keer of ze wil voordoen hoe ándere kinderen dat doen, misschien verrast ze je dan wel!

Onze dochter is ook een beetje
'raar'. Of is het systeem waarin ze opgroeit raar? Wie zal het zeggen?

Kenmerk van dochter is dat ze pas iets doet, als ze er 100% zeker van is dat ze het zélf kan. Je kunt haar 100x iets laten zien, voordoen of laten oefenen, zij onderneemt weinig in de tussentijd en de 101e keer, als je het niet meer verwacht, doet ze het volledig zelfstandig én tot in perfectie uitgevoerd.

Zelfstandig zitten? Van de een op de andere dag kon ze het.
Staan? Leren lopen? 1 stapje in december en daarna niks meer. Halverwege januari staat ze uit het niks op en loopt. Rent gewoon weg. 

Zindelijk worden?  Het duurde lang.. veel te lang naar ons idee. Maar opeens was die dag er. 3,5 jaar oud en van de een op de andere dag volledig zindelijk. Ook snachts. Dusja.... is het volgens "de norm?" Nee.. gelukkig niet zou ik bijna zeggen. 
De vraag is ook, in hoeverre is het een beperking en in hoeverre volgt jouw kind gewoon het eigen tempo? 

Henricus schreef op 08-11-2022 om 09:36:

[..]

En wat ik niet normaal vind is hoe je over mijn communicatieve vaardigheden praat.
Ik ga het verhaal niet mooier maken dan het is, ben geen sentimentschrijver, kan niet zo "mooi" wollig praten. Ik kan én wil niet iedereen tevreden stellen.

- ik las iets over het consultatiebureau en doorverwijzing regelen.
wel, ik kom niet bij bij het CB. Ik heb die lui écht niet hoog zitten, net zoals onze logopedist.
- de term hoogbegaafd is genoemd. Dat zou me opzich niet verbazen, zowel aan mijn kant als de vrouw haar kant zit vrij veel koppie koppie. Ik ben er zelf (helaas) ook één van.
In de reactie van Madamacannibale wordt genoemd dat een vriendin van haar hoogbegaafd is en een probleemkind op school was. Dat herken ik helaas maar al te goed. Men wou mij vroeger zelfs naar de LOM school hebben omdat ik een probleem- danwel moeilijk lerend kind was. Dat viel reuze mee, de leerstof interesseerde me gewoon niet. Ik vond twee dingen belangrijk: de Nederlandse taal en rekenen, de rest had (en heb) ik niet nodig.
Het zou me dus niet verbazen dat ze in dit gedrag iets van mij heeft
- Peaches zegt "intelligentie is maar 1 ding, je kind is meer dan dat".
Geheel correct. Ik hoop eigenlijk dat dochterlief wat minder intelligent is...het leven wordt dan een stukje makkelijker. (Ik zeg wel vaker dat ik graag een beetje dommer zou willen zijn, dan heb je (hoogstwaarschijnlijk) eens een keertje rust in de kop.)
- @ Roos55: genieten van de koters doe ik ook en ik zie het positieve..maar er zijn gewoon bepaalde zaken waarvan ik denk dat er inmiddels wel wat meer schot in de zaak zou komen..zoals het tekenen.
-@SuzyQfive: hoe we op de tekeningen reageren? Wel, gewoon alles de hemel inprijzen.
Ik ben o.a. lijstenmaker, heb al 't nodige aan "troep" (maar wat zij mooi vond of trots op was) ingelijst
Als dat kind dat leuk vind dan doe ik dat.

Maar goed..hoogbegaafd of niet, ik kan van haar gewoon geen hoogte krijgen.
Ik krijg het idee dat ze alles op haar eigen tempo doet, als ze er geen zin in heeft dan gebeurt het ook niet.
Neem lopen: nooit willen lopen, zelden een poging gedaan en op een goede dag stond ze op en liep ze. Een dag of 4 nadat ze liep ging mevrouw de trap op, alsof 't niks was. Eenmaal boven liep ze de trap weer af, gewoon zoals wij ook doen. Tot op heden nog nooit gevallen (ook niet op sokken), geen gekke dingen..
De ene keer verbaast ze me in positieve zin, de andere keer in negatieve zin.
Zie het zo maar.

Dan zou ik haar dus vooral aanmoedigen om ook andere dingen te tekenen. Ik vermoed dat ze omdat jullie het toch wel mooi vinden denkt dat ze niet meer hoeft te doen en dat het goed genoeg is terwijl ze meer kan. 

Biebel schreef op 08-11-2022 om 13:07:

[..]

Ik citeer je even kort omdat het anders zo’n lang verhaal wordt maar, Euh, ben jij mij? Of delen wij een dochter?

Ook hier dus zo’n ik doe het als ik het kan en anders niet-kind. Praten? Met logopedie op haar derde, maar dan ineens volle zinnen terwijl ze daarvoor twee woorden zei. We maken wel eens grappen dat we het beter niet hadden gedaan, die logopedie, dan was het een stuk rustiger geweest in huis.
Lopen vond ze blijkbaar wel nuttig, want met 11 maanden en ze was ook vroeg zindelijk. Maar fietsen? Met zes en dan alleen met helm en elleboogbeschermers. Die mochten er na een dag af maar toch. Ook geen bakvaardigheid, drie jaar over het eerste zwemdiploma. Maar wel een danser want extreem gedisciplineerd. En in de tweede kleuterklas nog niet alle letters en cijfers kennen - ze studeert nu iets met wiskunde en economie en heeft haar P in een keer gehaald.

Met andere woorden; als je kritisch naar mijn kind kijkt is er vast een stempeltje in het spectrum te halen. Maar dat heeft pas zin als kind er echt last van heeft. Doordat ze zich altijd omringd met ‘soortgenoten’, en die vrijheid ook voelde, komt het wel goed met mijn kind.

Dat zou ik jouw kind ook gunnen. Kijk waar het haar echt hindert, of waar ze last van heeft en probeer daar hulp bij te vinden. Maar heb haar vooral lief om wie ze is, een kind dat haar eigen wijze van leren heeft, en zorg dat school dat ook weet te gebruiken om dat wat nodig is aan haar te leren. Probeer ver te blijven van oordelen als dom, lui of wat dan ook, maar beschrijf wat je ziet. Dat ze nog geen zin heeft om binnen de lijntjes te kleuren bijvoorbeeld. Hooguit vraag je haar een keer of ze wil voordoen hoe ándere kinderen dat doen, misschien verrast ze je dan wel!

Nou hier ook zo'n kind in huis, alleen dan een zoon.( en wel een late loper) Helaas heeft hij zich niet kunnen omringen met 'soortgenoten'' de eerste jaren op school en dat heeft hem echt beschadigd. Dus ik deel je oproep dat het belangrijk is om pas iets met stempeltjes te doen als het kind er echt last van heeft. Inzetten op een omgeving die sociaal veilig is en wegwezen ergens waar het niet sociaal veilig is en niet eindeloos proberen. Zoon heeft een trauma nu...niet omdat hij nou 'zo raar' is want dat valt uiteindelijk wel mee maar meer omdat hij niet helemaal paste en in een klas zat waar iedereen die niet volgens de normen van die klas reageerde er 'vakkundig' buitengeplaatst werd. Hij was niet de enige maar wel degene die uiteindelijk helemaal alleen kwam te staan.
Ik zou me totaal niet druk maken over dat krassen, net iets anders dan anderen zijn, zolang ze maar haar zelf mag zijn.

Ja ik heb het niet over wat de psycholoog zelf zegt maar wat uit de test komt. 
Denk dat je ver kunt zoeken zo. Misschien kun je beter wachten tot je tegenkomt wat je nodig vindt. 
Ik kan me als ouder ook druk maken als er wat geroepen wordt. Maar iemand vinden is moeilijk. Ben nu wel een aantal professionals tegen gekomen die wel redelijk wat feeling hadden en waar ik verder kwam. En verder is het inderdaad werk. Dus ze doen waar ze veel ervaring in hebben. Als je er vanuit gaat dat je kind uniek is dan kun je lang zoeken naar de juiste. En het is ook fout om iets vast te stellen wat later dikke onzin blijkt. 
Ik wens je er veel succes mee. Je kent je eigen kind het best, misschien zelf een programma opzetten. 

Zonne2017 schreef op 08-11-2022 om 08:18:

Wat ik niet normaal vind aan je bericht is de toon waarop je over je dochter praat. Er schuilt een akelig oordeel in. Het lijkt alsof je een bepaalde mal in je hoofd hebt waar je kind in moet passen. Ik vind het echt een heel naar bericht. Ik zou eerst gaan onderzoeken hoe je op een meer open en onbevangen manier, zonder oordeel naar je dochter kunt leren kijken.
Daarnaast kan het zijn dat je dochter om wat voor reden dan ook een ontwikkelingsachterstand heeft. Zolang het allemaal nog niet duidelijk is, ook niet voor de professionals : kun je haar niet gewoon even een poosje lekker kleuter laten zijn en even afwachten hoe het zich ontwikkeld ?

Zo, wat aanvallend. 

Ik had eigenlijk nog niet het idee dat Henricus erg negatief is over zijn dochter, zo lees ik het niet tenminste. En verder: blijkbaar is het wel een opmerkelijk kind als ze al bij de kinderopvang is opgevallen en bij de logopedist loopt.