Kind is wat...anders dan anders. Wie herkent het
Onze dochter is nu ruim 4 jaar oud (4 jaar, 5 maand) en is een beetje anders dan anders.
We lopen al tijden bij o.a. een logopedist, hebben al diverse tests achter de rug en naar mijn idee helpt 't allemaal geen meter.
Het valt op dat ze weinig speelt, ja ze pakt 't speelgoed wel maar doet er vervolgens weinig mee.
Observeren doet ze wel bijzonder veel...vanaf erg jonge leeftijd.
De kinderopvang dacht in den beginnen dat ze doof was, wellicht autistisch..de logopedist zei al eens dat ze "of heel erg dom was óf heel erg slim" (eerlijk gezegd heb ik een paar keer gedacht dat ze inderdaad gewoon dom was, maar was van dat idee ook snel van af gestapt) en school...nog geen idee wat zij er van denken.
Neem tekenen: nu zie ik kinderen van haar leeftijd redelijke tekeningen maken, wat doet onze dochter? Die komt écht niet verder dan zinloos krassen! (echt gewoon krassen, zonder enige vorm of wat dan ook).
Ze heeft al erg lang een krijtbord, er staat papier en potloden genoeg...ze maakt er ook vaak gebruik van, maar het zit er niet in om verder te komen dan krassen.
Tussen de lijntjes kleuren? Lijntjes bestaan niet: ze krast gewoon het papier vol.
Luisteren is uiteraard ook een issue 
Motoriek is m.i. niet het probleem. Ze kan zeer kleine dingen zeer snel van de vloer oppakken, met onze zoon, 7 mnd oud, is ze voorzichtig etc. en ze weet ook zeer goed hoe ze een pen/potlood moet vasthouden.
Praten is ook zoiets: ze praat ontzettend snel en vaak onduidelijk, weinigen die haar kan verstaan en ze is verlegen. Wederom: dom is ze niet..ze gooit er woorden uit (in positieve zin) dat ik denk "waar heb je dat geleerd?", zo ook Engelse woorden.
Of neem de voornaam van mijn werkgever: dat is nogal een moeilijke naam, heel veel mensen kunnen die naam ook niet onthouden óf maken er wat anders van: zij zegt gewoon even: "G...... zwaaide naar me".
Tellen is ook wel een dingetje..ze weet dondersgoed dat het tellen 1 2 3 4 5..10 is...maar ze vergeet structureel de 3. Niet omdat er een "r" in zit, dat kan ze wel redelijk uitspreken...maar ze "vergeet" het om één of andere reden.
Zo zijn er nog tal van dingetjes wat me straks ongetwijfeld te binnen schiet...
Normaal lijkt me bovenstaande niet
Vragen n.a.v. mijn reactie? Brand los.
Suggesties wat ik kan doen of wat er loos is? Laat maar horen
_Anoniem_ schreef op 08-11-2022 om 10:52:
Over die getallen; ik heb zelf vroeger heel lang de 5 en 7 niet willen noemen, want ik vond dat dat geen 'meisjes-getallen' waren. Ik dacht ook heel lang, toen ik 6 was, dat ik daarna 8 zou worden, want 7 hoorde er niet tussen in mijn beleving. (klinkt misschien raar dat je dat op die leeftijd nu nog herinneren kan maar ik weet dat nog heel goed, zelf waar ik zat in huis toen ik dat bedacht)
Ik heb trouwens ook heel lang het eigen bedachte woord "genaamd' gezegd (zogenaamd had de betekenis 'nep' dus betekende 'genaamd' de werkelijkheid vond ik.
Ben verder trouwens verder heel middelmatig en met de getallen is het ook goed gekomen, maar zou zoiets kunnen spelen?
Verder vond ik je openingspost helemaal niet naar over je dochter, kan me voorstellen dat je gewoon benieuwd bent of iemand dit herkent. Ze is zoals ze is, ik denk dat het leuk is om haar toch uit te dagen in verschillende aspecten waar ze last van zou kunnen hebben. Het snelle praten bijvoorbeeld? Kunnen jullie niet met haar gaan zingen, zodat ze misschien daardoor leert/ontdekt dat je ook op een ander tempo kunt praten. (geen snelle rap-liedjes kiezen natuurlijk 🙃)
Geniaal 
Ruitje schreef op 08-11-2022 om 11:55:
Het raakt me als ik verschillende reacties lees waarin men het heeft over 'dom'.
Weten jullie dat dit heel naar over kan komen? Zoek het eens op in het woordenboek zou ik zeggen. Hopelijk besef je dan dat je deze woorden niet op je/een kind moet willen plakken.
En als je gezegend bent met iets meer intelligentie, realiseer je dan ook dat je daar zelf weinig aan bijgedragen hebt! Iedereen heeft talenten die hij of zij in meer of mindere mate gebruikt.
Kinderen die fluitend allerlei opleidingen doorlopen hebben niet zelden minder hard gewerkt dan hun schoolgenootjes op lagere niveaus die met doorzettingsvermogen en veel hulp hun diploma halen.
Mee eens hoor. Ik benoem in mijn post ook alleen “dom” omdat TO dat zo noemt. Maar ik vind het ook een erg ongepast woord.
overigens denk ik zomaar dat je zelf ook wat eigenzinnig bent Henricus 
Ik heb zelf een zoon die wat eigenzinnig is (en hij zal best HB zijn). Die wilde ook maar niet zindelijk worden, maar heeft zelf bedacht in overleg met een leidster op het kinderdagverblijf dat hij wel 2 maanden voor zijn vierde verjaardag kon beginnen met naar de wc gaan. Dan had hij nog wat tijd om te oefenen voor hij haar school ging 
Op de kleuterschool heeft hij in het begin wel straf gehad omdat hij de zin niet zag van in de kring zitten en bijvoorbeeld op het stoeltje ging staan. Vertelde hij thuis dat hij de juf niet zo leuk vond en bleek bij navraag dat het geval. (overigens vond ik het ook zowat dat hij als jong kleutertje meteen maar straf kreeg, maar dat terzijde).
Was met sommige dingen extreem vroeg (rekenen, legpuzzels van 100 stukjes met 2 jaar, klokkijken op zijn 3e, mooie dingen bouwen met lego e.d.) en met andere dingen laat (voornamelijk motorische dingen). Hij verzon ook heel veel eigen woorden. Dat verhaal van 'genaamd' wat hiervoor genoemd werd dat zou mijn zoon ook zomaar kunnen hebben bedacht.
Oja, die kringgesprekken vond mijn dochter ook verschrikkelijk. Juf sprak mijn dochter (toen 4) er eens op aan dat ze meer aandacht had voor de nieuwe schoenen van het jochie naast haar dan voor de verhalen van de klas. Waarop dochter zei: "Marietje is zoals gewoonlijk bij opa en oma geweest en Klaasje was met zijn vader bij MacDonalds. Flip de beer heeft weer avonturen beleefd bij Pietje thuis... allemaal net zoals vorige week. Die schoenen van Jantje zijn tenminste nieuw." Juf vond mijn dochter een raar meisje.
Dochter had ook aparte verzinsels. Kwam de zon in roze op tegen een blauwe hemel, dan werd er volgens haar ergens een jongen/meisje tweeling geboren. Cijfers hadden kleuren. Als de kleuren vloekten bij elkaar (en dat kon best geel en wit zijn, dus niet wat gangbaar is als vloekende kleuren) dan mochten die cijfers ook niet samen.
Dymo schreef op 08-11-2022 om 15:27:
Oja, die kringgesprekken vond mijn dochter ook verschrikkelijk. Juf sprak mijn dochter (toen 4) er eens op aan dat ze meer aandacht had voor de nieuwe schoenen van het jochie naast haar dan voor de verhalen van de klas. Waarop dochter zei: "Marietje is zoals gewoonlijk bij opa en oma geweest en Klaasje was met zijn vader bij MacDonalds. Flip de beer heeft weer avonturen beleefd bij Pietje thuis... allemaal net zoals vorige week. Die schoenen van Jantje zijn tenminste nieuw." Juf vond mijn dochter een raar meisje.
Dochter had ook aparte verzinsels. Kwam de zon in roze op tegen een blauwe hemel, dan werd er volgens haar ergens een jongen/meisje tweeling geboren. Cijfers hadden kleuren. Als de kleuren vloekten bij elkaar (en dat kon best geel en wit zijn, dus niet wat gangbaar is als vloekende kleuren) dan mochten die cijfers ook niet samen.
Mijn zoon had het een tijdje (tussen zijn 3e en 5e ongeveer) over zijn 'echte ouders', zodanig overtuigend dat ze op het kinderdagverblijf begonnen te twijfelen en vroegen 'jullie zijn toch de biologische ouders?' Het grappige was dat broertje een paar jaar later een vergelijkbaar verhaaltje had wat hij aan andere mensen vertelde.... waar het vandaan kwam, echt geeeeen idee.
En mijn oudste gaf cijfers ook kleuren! Maar toen kwam ik erachter dat dat uit een 'ik leer tellen' boekje kwam. Op de eerste bladzijde stond 1 rood emmertje, daarna 2 blauwe auto's, 3 groene krokodillen etc. Mijn jongste had een sterke voorkeur voor alle kleuren in dezelfde kleur rond zijn vierde. Dus een groene trui met een groene broek, alles in het rood etc. Met als gevolg dat 1 van zijn favoriete setjes een wit t-shirt was met een kort beige pyjamabroekje met hondjes en een witte maillot eronder.
Ruitje schreef op 08-11-2022 om 11:55:
Het raakt me als ik verschillende reacties lees waarin men het heeft over 'dom'.
Weten jullie dat dit heel naar over kan komen? Zoek het eens op in het woordenboek zou ik zeggen. Hopelijk besef je dan dat je deze woorden niet op je/een kind moet willen plakken.
En als je gezegend bent met iets meer intelligentie, realiseer je dan ook dat je daar zelf weinig aan bijgedragen hebt! Iedereen heeft talenten die hij of zij in meer of mindere mate gebruikt.
Kinderen die fluitend allerlei opleidingen doorlopen hebben niet zelden minder hard gewerkt dan hun schoolgenootjes op lagere niveaus die met doorzettingsvermogen en veel hulp hun diploma halen.
Dat is precies wat ik bedoelde in mijn vorige post. Een hele nare manier van kijken naar / praten over je kind.
@To:
Los van de discussie over het woord dom, wat ik trouwens heel goed kan begrijpen.
Je kind is nog enorm jong en moet nog vele fases doorlopen. Hier ook een stiefzoon die wat "raar" was (heel kinderlijk, laat met fietsen, kon niet alleen spelen, maar noemde ondertussen alle dinosaurussen wel bij nam).
Eenmaal de lagere school begint vallen er al veel meer puzzelstukjes op hun plek. Geef het al aandacht maar ga je er niet op fixeren.
Ik herken in jouw verhaal mijn zoon met adhd (geen hyperactiviteit, onoplettend beeld) en dyslexie. Ik snap ook wel wat je schrijft over 'dom' overkomen, al zou ik het zelf niet zo willen benoemen. Mijn zoon heeft enorm veel moeite met automatiseren en concentreren. Daarnaast dus dyslexie...dat maakt dat hij op school niet goed meekomt. Maar hij is zeker intelligent, vooral op verbaal en emotioneel gebied vind ik. Verbaal gebruikt hij moeilijke woorden, lange zinnen en hij kan ook goed reflecteren. Als hij iets interessant vindt kan hij het wel onthouden en weet er dan ook alles vanaf, ruimtelijk inzicht heeft hij ook heel erg.
De voorbeelden die je geeft...dat deed mijn zoon ook op die leeftijd. Namen en liedjes niet kunnen onthouden, met tellen steevast 1 getal overslaan, moeite met spelen, sociaal een laatbloeier en niet echt bezig met 'vrienden', praten kwam wat langzaam op gang met nog lang moeite met het uitspreken van de R en de W, lang krassen...Zoon is erg gevoelig en was (en nog steeds) ook enorm van het observeren. Wat je schrijft...je kind is wat 'apart', maar je kunt er geen vinger op leggen.
Indien jouw dochter er last van krijgt zou ik kijken of je kunt uitzoeken of en zo ja wat er aan de hand is. Anders gewoon laten...ze groeit vast over veel dingen heen. Mijn zoon kwam/komt heel moeizaam mee op school, daarom hebben we al in de kleuterklas hulp gezocht. Ik was wel 'blij' om te weten wat er aan de hand was. Veel viel op zijn plek en daardoor ontstond er ook veel meer begrip bij ons en de school.
Met een aantal dingen heeft hij nog steeds (veel) moeite, voornamelijk schoolse vaardigheden door het probleem met automatiseren. Andere dingen zijn verdwenen, zoals moeite met uitspreken van klanken, krassen en sociaal is hij enorm ontwikkelt vanaf groep 4.
Hoi Henricus, ik herken ook wel dingen van mijn dochter op die leeftijd (4). Een kleurplaat werd steevast willekeurig bekrast, tot ik een keer ernaast ging zitten en zei welk vakje ze in welke kleur kon kleuren - toen werd hij keurig binnen de lijntjes ingekleurd. Kenneijk snapte ze het idee niet, of kon ze niet kiezen. Hoedje van papier was 1 2 3 hoedje van papier en ze wilde perse geen vier zeggen, geen idee waarom.
Een heel eigengereide dame met naar later bleek zowel ADD als ASS en een hoog IQ, ze heeft VWO gedaan en zit nu op een HBO opleiding.
Op de basisschool werd ze gauw onderschat, vooral toen ze door wat drukke klassen erg timide werd. Dat ging op de middelbare weer over gelukkig.
Wat ze ook had, was sinds jonge leeftijd veelvuldige oorontstekingen, en dat kwam haar spraak niet ten goede (om te leren praten is het wel handig als je anderen kan horen). Logopedie heeft daar wel aan geholpen. Een goede diagnose en medicijnen tegen de ADD waren wel belangrijk, en zorgen voor duidelijkheid en structuur.
Als je twijfelt, bespreek het eens met de huisarts en vraag desnoods om
een doorverwijzing naar een kinderarts. Het kan een stuk helpen als je
weet wat er is, en van een verminderd gehoor gaan kinderen zich net zo
"anders" gedragen als wanneer er een ander iets aan de hand is. Er kan
dus iets fysieks zijn (gehoor, lipsluiting), ze kan een
persoonlijkheidsstoornis hebben (dat klinkk erg zwaar maar zo heet het
nou eenmaal, weet niet of hoogbegaafd daar ook onder valt of dyslexie)
of het is karakter en dan is het ook handig om in de beide families eens
na te vragen of daar herkenning is van vroeger.
Henricus, je focus je op de dingen waarin ze nog niet zo bedreven in is; focus je op de dingen die waar ze wel sterk in is.
Hier vroeger twee kinderen waarvan de ene mooi kon tekenen en kleuren en de ander beter was in bouwen met Lego. We vroegen hen een fiets te tekenen. De bouwer tekende met wat ‘krassen’ een fiets en de tekenaar een kleurrijke fantasie. De bouwer kreeg van de tekenaar advies hoe die de tekening kon verbeteren. De tekening was sober maar technisch gezien juist goed; de onderlinge verhouding klopte en prima geschikt voor de productie van een fiets op een tekentafel. Het miste alleen wat opsmuk. We hebben de tekenaar uitgelegd dat de tekening van de bouwer in weze juist prima tot zijn recht kwam en dat de tekenaar ook iets van de bouwer kon leren.
Paar jaar later gaf een juf aan hoe verwonderd ze wat vanwege een kleurrijke creatie met verf door de bouwer en hoe alles zo netjes binnen de lijnen en krachtig aangebracht. Bouwer vond dat de juf niet zo overdreven moest doen.
Dus stop met je kind tegen een meetlat houden; wat er in zit komt er toch wel uit.
Ik lees geen heel gekke dingen. Ze praat te snel en onduidelijk, maar het lijkt niet op een gebrek aan woordenschat of het niet kunnen maken van klanken. En jullie werken er al aan met logopedie.
Sommige kinderen vinden 'vrij' tekenen lastig. Als je vraagt om bijvoorbeeld een huis en een boom te tekenen, lukt dat dan en is er verschil te zien tussen die twee?
Niet elk kind is overal even snel mee. Sommige kinderen laten iets pas zien als ze zeker weten dat ze het kunnen. Dat komt vaker voor, niks mis mee. En daar is dat observeren misschien ook wel goed voor.
Ik zou, zo lang er geen problemen zijn, nog niet allerlei onderzoeken gaan doen voor allerhande diagnoses.
Alleen de vraag of ze goed hoort vind ik voor de spraakontwikkeling wel van belang.
" Cijfers hadden kleuren. Als de kleuren vloekten bij elkaar (en dat kon best geel en wit zijn, dus niet wat gangbaar is als vloekende kleuren) dan mochten die cijfers ook niet samen."
Dat kan synesthesie zijn: https://nl.wikipedia.org/wiki/Synesthesie_(zintuig)
Voor sommige mensen werkt dat zo. Kan heel handig zijn bij het onthouden van dingen. Er zijn nu eenmaal mensen die dat hebben. Robert Dijkgraaf is zo iemand, de man is best aardig terechtgekomen
Het zou bij de dochter van TO een logische verklaring kunnen zijn voor het overslaan van de 3: als die 3 een lelijke kleur heeft, heeft kind misschien wel gewoon geen zin om het cijfer te noemen. Sowieso wekt dit meisje de indruk dat ze dingen gewoon niet doet omdat ze er geen zin in heeft/het nut er niet van inziet. Dat voegt niet altijd lekker met een omgeving die vastomlijnde ideeën heeft over wat kinderen leuk vinden.
Dat onduidelijk praten kan ook een 'geen zin' kwestie zijn. Had een nicht van mij met haar dochter, die was ook niet te verstaan. Deur platgelopen bij de logopedist, maar madam was pas tot verbetering te bewegen toen klasgenootjes negatief reageerden op haar onverstaanbaarheid. Tot die tijd zag ze geen noodzaak tot verandering.
Zeker nu duidelijk lijkt dat er met dit meisje motorisch niets mis is lijkt het niet zozeer een kwestie van een ontwikkelingsstoornis oid, maar meer een gevalletje "er zit een kop op". Misschien lukt het om beter uit te vinden wat haar interesse heeft/wekt en daarbij aan te haken, mogelijk laat ze meer zien als ze ergens echt haar ei in kwijt kan
