Kinderen hangen de hele dag op de bank voor de tv
Hoi allen,
Ik ben inmiddels bijna 3 jaar samen met mijn vriend en zijn twee kinderen van 9 en 12. We wonen inmiddels samen en de kinderen hebben mij altijd geaccepteerd. Het ligt ook zeker niet aan hen.
Mijn vriend is inmiddels al zeker 4 jaar gescheiden maar handelt nog steeds vanuit schuldgevoel naar de kinderen. Hij heeft co ouderschap met zijn ex vrouw. De kinderen zijn dus de helft van de tijd bij ons. Ze hoeven bij ons thuis niks. Ze worden op handen gedragen en mijn vriend ruimt alles achter hun kont op. Mijn vriend vindt het dan ook prima als ze de hele dag op de bank liggen in het weekend voor de TV of op de ipad. Iedere keer als ik hem vraag of we hier misschien een compromis in kunnen vinden dan wordt hij woest. Het wordt letterlijk zwart voor zijn ogen en is niet meer voor rede vatbaar. Wie ben ik om zijn kinderen ook maar iets te ontnemen. Maar het is ook mijn huis! Mijn naam staat ook op de hypotheekakte. Ik voel me inmiddels gevangen in mijn eigen huis. Ik zou zo graag willen de dat de televisie beperkt wordt en dat als ze willen 'hangen' dat ze dit ook eens op hun kamer kunnen doen. Echter wil mijn vriend hier niks van weten en voel ik mezelf inmiddels te gast in mijn eigen huis. Ik vlucht of loop op eieren inmiddels als zij er zijn. Nogmaals de kinderen valt niks te verwijten. Ze weten niet beter.
Hebben jullie tips? Ik ben inmiddels echt ten einde raad.
Is het bij je man thuis (nou ja, nu ook jouw thuis) gewoonte om de hele dag de TV aan te hebben? Zou ik vreselijk vinden, maar sommige mensen vinden dat prettig, zoals anderen achtergrondmuziek kunnen waarderen. Eerst maar eens uitzoeken hoe TV voor hem voelt en wat hij zinnig en leuk vindt voor zijn kinderen. Wat 'hoort' en 'normaal' is, is iets waarover hij zijn gedachten moet laten gaan. Als opvoeder vooral leuk gevonden willen worden, klinkt niet zo volwassen. Een leuke oom die een uurtje langskomt heeft een andere rol dan een vader die fulltime verantwoordelijk is, ook voor minder leuke kwesties. Of in jullie geval in elk geval als de kinderen er zijn.
Lena55 schreef op 14-03-2023 om 11:40:
Het gedrag van jouw partner is niet ok. Jullie wonen samen, dus heb jij ook iets te zeggen over de gang van zake.
(...)
Ik vind het gedrag van jouw partner zorgelijker dan het gehang. Ik vermoed dat hij eerder boos wordt omdat er iets van hem verwacht wordt (zijn kinderen een leuk programma bieden) waar hij geen zin in heeft. Want hoezo is er tijd om 'de hele dag te hangen?'. Je onderneemt toch dingen met de kinderen? Binnen of buitenhuis? Ik snap niet dat als je zegt dat je het gehang wilt verminderen, hij er de conclusie aan hangt dat je de kinderen iets ontneemt. Een logisch gevolg is dat je ze dus leuke andere dingen gaat aanbieden, zodat er een goede afwisseling is op een dag. Ik zou eerst willen dat hierin iets gaat veranderen.
Hier sluit ik me bij aan. Ik denk dat het minder met schuldgevoel te maken heeft en meer met geen zin in opvoeden. Als je te lam of lui bent om je kinderen kaders te bieden en niks met ze onderneemt, krijg je idd dit gedrag. En dat hij dan nog woest wordt op jou, is alleen maar omdat je hem confronteerd met zijn eigen tekortkomingen en niet omdat jij iets onredelijks verwacht.
Maar goed, helaas heb ik in 1 avond hier alweer genoeg pareltjes van mannen voorbij zien komen die vinden dat de nieuwe partner niks in de melk te brokkelen heeft als het op de (niet aanwezige) opvoeding van hun kroost gaat en waarbij de vrouw eerder sloof, facilitator en in het slechtste geval zelfs pispaal is.
Wat voor al die andere topics geldt, geldt ook hier weer> die kinderen zijn niet het probleem, maar hoe je partner tegen jou doet en jou niet erkent als zijn partner en maar lekker boos wordt en gaat grommen, zodat jij van schrik maar weer terug in je mand kruipt, waar hij blijkbaar vindt dat je hoort. En gek genoeg werkt dit ook zo voor een boel vrouwen.
Lena55 schreef op 14-03-2023 om 16:29:
Toch vind ik de opmerking 'dat gehang de hele dag' wel een beetje apart. Ik snap dat je geen animatieteam wil zijn, maar bij het opvoeden van kinderen hoort ook het opstellen van een evenwichtig dagprogramma. Ze zijn nog te jong om dit zelf in te vullen. Een paar uur niksen is prima, dan kun je ook zelf iets doen, maar dit kan niet de hele dag elk weekend. En al maak je een aparte ruimte...dan hangen ze daar de hele dag? Dat is toch geen gezonde opvoeding?
Ik kan me voorstellen dat jij er weinig voor voelt om ze te vermaken, maar daar ligt toch echt wel een verantwoordelijkheid voor de vader om er samen met zijn kinderen leuke dagen van te maken.
vrij zijn en hangen hoeft geen 24 uur. Je kunt de kinderen verschillende opties bieden, waarbij er 1 ook kan zijn dat schermtijd is afgelopen en ze allebei even anderhalf uur uit de woonkamer moeten zijn en elders hun vertier zoeken. Bijv. op hun kamer wat gaan doen. Als ze daar dan op bed gaan liggen hangen ook best (ik neem aan dat ze een volwaardige slaapkamer hebben). Of als ze dan beslissen om te kijken of vriendje x thuis is, ook goed. Of als ze gaan tekenen, lezen en vervelen, allemaal best. Maar hup, even van die bank af, in beweging en uit de woonkamer.
Je kunt de vader vragen om in het weekend met zijn kinderen even naar buiten te gaan, al is het maar om boodschappen te halen. Of stuur ze zelf om boodschappen als dat in de buurt is. Dan lopen of fietsen ze erheen, zijn ze even buiten, zien ze misschien wel iemand onderweg waarmee ze willen afspreken. Van bankhangen (af en toe heerlijk) word je ook ledig.
Kinderen van die leeftijd kunnen ook echt wel wat kleinere taken in huis doen, zoals de was uit de droger/vd lijn halen en sorteren wat van hen is (en dit door ze te laten opvouwen).
Dat is ook een goede. Laat ze meehelpen in het huishouden. Hier wordt niet gehangen als het in huis een chaos is. We ruimen met elkaar op, waarbij de kinderen ook een taak hebben (meestal kamer opruimen, stofzuigen/vegen en was opvouwen). En ja, dat betekent ook rommel van een ander opruimen want we zorgen met elkaar voor een fijn huis. Daarna kun je met z'n allen even niks doen.
Hier stuur ik ze ook wel weg om zelf iets te bedenken zonder scherm. Als ze dan gaan liggen op hun bed is het prima. Maar meestal gaan ze dan toch buitenspelen of boven een hut bouwen/lego/playmobiel. Ik ben echt niet zo streng met beeldscherm, want ik snap dat dit tijd kost om lekker in te komen. In het weekend is het wel na 2 a 3 uur uit en iets anders doen (al dan niet door mij aangeboden).
je bent niet hun moeder. Maar je bent wel onderdeel in elkaars leven, dat maakt dat je verbonden bent aan elkaar. Gezien jij ouder bent, ligt er wel degelijk een (weliswaar anders dan moeder zijn) opvoedkundige taak bij je. En volgens mij pak je die taak ook heel passend op. Met respect voor ieder zijn rol.
Je beschrijft "de hele dag hangen " is dat ook écht zo? Gaan ze niet naar vrienden, een klusje doen, beoefenen van hobby of sport etc? Als dat allemaal niet zo is, dan zou ik wel gaan starten met een dagprogramma. Al is het alleen al om de kinderen voldoende te stimuleren. Bijvoorbeeld door 2 maal per dag iets anders te doen dan schermtijd. Een spelletje, wandeling, sporten, museum, skatepark bezoek etc etc.
En gezien je vriend die rol niet pakt, zou ik dit wel bespreekbaar maken.
Want hoe ziet hij zichzelf als vader. Wat wil hij als vader bieden? Wat zouden zijn kinderen over 5 jaar zeggen iver zijn vaderschap? Wat wil hij hetzelfde of anders doen dan zijn eigen vader? Wat is een goede vader? Wat missen zijn kinderen nu? Wanneer vindt hij zelf dat hij een goede dag heeft gehad met zijn kinderen? Wanneer baalt hij van zijn eigen opvoeding? Allemaal vragen die hem wellicht helpen in zijn bewustwording van zijn vaderschap.
Ze kunnen toch in het weekend wel wat doen, een sport, of scouting, of de jonge onderzoekers, of wat dan ook. En je man kan ze best meenemen naar een museum of een dierentuin of een pretpark of een beeldentuin, er is zoveel te doen!
Hebben ze helemaal geen vrienden om iets mee te ondernemen? Kunnen ze niet samen ergens naar toe?
Co-ouderschap is ook verantwoordelijkheid nemen. Je kunt niet de helft van de tijd de kinderen in huis hebben en helemaal niks doen aan de opvoeding. Opvoeden is niet altijd leuk of makkelijk, maar wel nodig. Bij een weekendregeling kun je enkel leuke dingen doen en is ongezond eten niet zo'n probleem. Bij de helft van de tijd kan dat niet, of althans, het is verre van wenselijk.
Een dagdeel of incidenteel een dag chillen/niksen is prima. Maar tv en ipad is niet niksen, want je krijgt wel prikkels binnen, maar niet in de zin van stimulering. Daarbij woon jij er ook en de hele dag een stel lamme takken die op de bank hangen met irritante geluiden van tv/ipad erbij zou mij ook storen.
Van kinderen van deze leeftijd mag best wat verwacht worden. Helpen met klusjes in huis, helpen met de boodschappen, hond uitlaten als die er is, jezelf vermaken, maar ook iets ondernemen buitenshuis. Ga een keer naar de stad, zwemmen, dagje uit, naar een museum, een wandeling of fietstocht maken, een ijsje eten.
Wat vinden ze verder leuk om te doen? Hebben ze ook geen vrienden of iets van een sport of hobby?
De kinderen zijn niet het probleem, maar de vader
Ik denk wel dat ik begrijp waarom je vriend juist in dit opzicht zo snel en heftig boos op jou wordt. Juist als je dit gedrag van de kinderen met hem bespreekt. Ik denk dat dat precies is wat zijn ex-vrouw hem ook vaak verweten heeft, dat ze daar vaak ruzie over hebben gehad en dat het dus zijn zere beentje is.
Maar ondertussen weet hij heus wel dat jij, en zijn vrouw vroeger helemaal gelijk hebben.
Hij kan het waarschijnlijk moeilijk opbrengen om echt iets met ze te gaan doen of zo?
Pippeltje schreef op 16-03-2023 om 19:13:
Ik denk wel dat ik begrijp waarom je vriend juist in dit opzicht zo snel en heftig boos op jou wordt. Juist als je dit gedrag van de kinderen met hem bespreekt. Ik denk dat dat precies is wat zijn ex-vrouw hem ook vaak verweten heeft, dat ze daar vaak ruzie over hebben gehad en dat het dus zijn zere beentje is.
Maar ondertussen weet hij heus wel dat jij, en zijn vrouw vroeger helemaal gelijk hebben.
Hij kan het waarschijnlijk moeilijk opbrengen om echt iets met ze te gaan doen of zo?
Dit is ook mijn gedachte: het kan best eens onderdeel zijn van de scheiding. Dat ex vrouw dacht, als ik het steeds allemaal alleen moet doen met de kinderen, is co-ouderschap winst, dan moet hij wel. Maar helaas, hij doet het nog steeds niet. Doet me namelijk denken aan mijn ex, waar ze dus 1 weekend per 14 dagen full-time naar een beeldscherm mochten staren. Vonden ze geweldig hoor, mijn kinderen. Ik niet.
ToetieToover schreef op 16-03-2023 om 19:25:
[..]
Dit is ook mijn gedachte: het kan best eens onderdeel zijn van de scheiding. Dat ex vrouw dacht, als ik het steeds allemaal alleen moet doen met de kinderen, is co-ouderschap winst, dan moet hij wel. Maar helaas, hij doet het nog steeds niet. Doet me namelijk denken aan mijn ex, waar ze dus 1 weekend per 14 dagen full-time naar een beeldscherm mochten staren. Vonden ze geweldig hoor, mijn kinderen. Ik niet.
Voor een weekend per 14 dagen is dat nog te overzien. Voor de helft van de tijd is het ook gewoon niet goed. Niet voor de gezondheid en niet voor de ontwikkeling.
Het zou zomaar kunnen dat dit patroon ook in zijn huwelijk al een pijnpunt is. Je zou hopen dat hij dan tot het inzicht komt dat er misschien toch een kern van waarheid in zit.
ToetieToover schreef op 16-03-2023 om 19:25:
[..]
Dit is ook mijn gedachte: het kan best eens onderdeel zijn van de scheiding. Dat ex vrouw dacht, als ik het steeds allemaal alleen moet doen met de kinderen, is co-ouderschap winst, dan moet hij wel. Maar helaas, hij doet het nog steeds niet. Doet me namelijk denken aan mijn ex, waar ze dus 1 weekend per 14 dagen full-time naar een beeldscherm mochten staren. Vonden ze geweldig hoor, mijn kinderen. Ik niet.
Nee logisch, want dat betekende dat jij daardoor volledig werd voor de wél normale opvoeding. Als je weet dat je kinderen net bij je ex een weekend achter een scherm geparkeerd zijn, dan kan jij niet ook es zeggen, jongens, vandaag is friet en scherm dag. Nee, dan moet je juist zorgen voor de vitaminen en lamlendig hangen voorkomen. Kortom, waar de een het volledig laat afweten, moet de ander eigenlijk dubbel zo hard lopen.
Wat precies is er zo leuk aan een vader die je maar wat op de bank voor de tv laat hangen? Een vader die dingen met je onderneemt, je kennis laat maken met nieuwe dingen, die je uitdaagt, aandacht geeft en waardeert, die je stimuleert en laat groeien - dat is toch veel leuker?
Ik snap heel goed dat je als ouder het wel eens wil laten waaien. Maar mannen die zichzelf wijsmaken dat ze een leuk vader zijn door kinderen aan hun lot over te laten, die houden zichzelf lelijk voor de gek.
Diyer schreef op 16-03-2023 om 21:00:
[..]
Nee logisch, want dat betekende dat jij daardoor volledig werd voor de wél normale opvoeding. Als je weet dat je kinderen net bij je ex een weekend achter een scherm geparkeerd zijn, dan kan jij niet ook es zeggen, jongens, vandaag is friet en scherm dag. Nee, dan moet je juist zorgen voor de vitaminen en lamlendig hangen voorkomen. Kortom, waar de een het volledig laat afweten, moet de ander eigenlijk dubbel zo hard lopen.
Zelfs de frietdag klopt ook nog. 
en dat is nou juist het trieste aan deze ouders, waarbij het opvallend vaak de mannen zijn die het volledig laten afweten. Wel lekker de toffe pa uithangen (van papa mag dat wel) en jij als -vaak- moeder mag in de rest vd week extra hard compenseren en opvoeden omdat zo'n zak hooi (die dan ook vaak nog huilie huilie doet bij zijn nieuwe vriendin over die kut ex die alleen maar kan zeiken) het volledig last afweten. En dan sta je in de ogen van je kinderen ook nog eens te boek als de moeder die tegen alles nee zegt, terwijl papa het best vindt.
Echt, ik snap vrouwen niet die zo'n exemplaar leuk vinden om over te nemen vd vorige vrouw.
Aan to, het is net zo goed jouw huis. Dus als je het (lees: je man) zat bent, wordt het tijd om op je strepen te gaan staan. Dit is nl. géén leuke vader maar een lamzak.
