Kledingkeuze - Pokemon-Ninjago
Hoi,
Ik heb geaarzeld om deze vraag te stellen, ik wil namelijk niemand beoordelen en iedereen mag zijn eigen keuze maken.
Maar! Ik houd niet zo van jogging kleding, Pokemon, Ninjago, pailletten of afbeeldingen op kleding. Mijn zoon is een klassiek maar cool typetje. Blonde haartjes en staat goed met neutrale kleding en blauw groen kleurtjes. Vriendjes dragen wel deze kleding en zijn erg cool stoer en hij vraagt ook deze kleding. Met als gevolg een stotterende moeder, zinnen weg slikken en niet weten hoe ik dit nu uit leg. Bij elke zin die ik in mijn hoofd zou ik de ander in een kwaad daglicht stellen en dat is niet wat ik wil, want het zijn stuk voor stuk leuke kids.
Hoe lossen jullie dit op? Ben vast niet de eerste met deze struggle.
En ps ik heb wel een Ninjago onderbroek gekocht, haha. Help!
Wij hebben geen hele strakke regels maar ik zie dergelijke figuren liever op een pyjama dan op een shirt. Je mag als ouders best eisen stellen aan wat je kind naar school draagt. Hier draagt dochter geen joggingpak/sportkleding naar school en van frozen heeft ze een pyjama van.
Ze draagt het liefst jurkjes en rokjes, maar in haar prinsessenjurk gaat ze toch echt niet naar school.
Zo lang ik het betaal, heb ik wel inspraak. Ik kan en mag besluiten bepaalde dingen niet te kopen voor mijn kind. Naveltruitjes bijvoorbeeld, vind ik geen geschikte kleding voor een kind van zeven en al helemaal niet voor school of andere formele gelegenheden. Broeken met scheuren ga ik niet voor betalen. En afbeeldingen van doodshoofden of wapens zou ik ook niet kopen en zelfs verbieden.
Niet mooi is niet per se een reden voor mij. Smaken kunnen verschillen. Zo wilde dochter ooit glitterschoenen (mijn kind is dol op glitter). Ze was een jaar of drie en die dingen hadden veters. Ik vond ze echt lelijk, maar zei dat ze dan eerst moest leren veterstrikken (in de hoop dat haar voorliefde voor glitter dan over zou zijn, maar die is nogal hardnekkig). Vijf minuten later had madam zichzelf leren veterstrikken dus toen moest ik die dingen toch kopen. Volgende dag op de opvang komt dochter enthousiast naar binnen en roept naar de leiding 'kijk ik heb glitterschoenen'. Dus die leidsters helemaal van 'wauw, die zijn mooi zeg'. Zegt dochter diep verontwaardigd 'mama wilde ze eigenlijk niet voor mij kopen'.
Niet gepast is wel een reden om het niet te kopen (naveltruitjes voor jonge kinderen) of om het beperkt toe te staan (wel op de pyjama, niet op een shirt of alleen met bepaalde activiteiten of gelegenheden (sport, carnaval).
Hier mocht en kon ook veel/bijna alles.
Ik houd van mooie kleding maar ik vind het ook prima als mensen in minder mooie kleding/slechte keuzes rondlopen.
Ik kan dus genieten van mooi maar ook net zo goed van lelijk. Van mij mag De Joggingbroek wel heel wat populairder worden. Dat is toch enorm comfortabel. En veel gezonder dan bijv strakke of synthetische kleding (er vanuitgaande dat joggingbroek van katoen is)
Maar zo heel veel wensen hadden mijn kinderen eigenlijk niet. Zo heel veel winkelden we niet en als nodig dan mochten ze wel zelf kiezen.
Dochter kreeg al vroeg kleedgeld, toen kon ik helemaal niet meer sturen. Maar ze had ook wel een fase van alleen maar heel strakke broeken. Daar zei ik dan weleens wat van, maar dus vooral als het over gezondheid ging of veel zweten (koop ademende stoffen!) en verder werd mijn mening weleens gevraagd of iets leuk was. Ongevraagd gaf ik die mening niet.
Maar eigenlijk vond ik het al snel leuk als mijn kinderen het leuk vonden. Omdat zij het leuk vonden dus, ook als ik het eigenlijk lelijk vond.
Zoon vond het verder allemaal erg weinig boeiend dus daar bleven wij voor inkopen.
En dochter koopt steeds meer tweedehands hoewel ze erg om kleding geeft, en dat vind ik dan weer erg leuk.
Pejeka1 schreef op 17-06-2022 om 21:27:
Als het om jogging kleding gaat, who cares? Die draag je toch alleen thuis? Zou het behoorlijk tokkie vinden als een kind in joggingbroek naar school gestuurd zou worden tenminste.
Ach, aan gezicht, kapsel en spraak merk je snel genoeg of dat wel of niet zo is.
Maar ordinaire kinderen lopen vaak in opzichtige merkkleding, niet in een joggingbroek (tenzij joggingbroek met opzichtige merkopdruk).
Pejeka1 schreef op 17-06-2022 om 22:11:
[..]
Kledingeisen zou ik het niet willen noemen, een spijkerbroek van de Zeeman die je voor 6,95 hebt gekocht is ook prima, maar je stuurt je kind toch niet naar school in een joggingbroek?
Ja hoor. Ongekamde haren ook. Te klein, te groot, gat erin, pyjama.
ze dragen dat soort kleding maar kort. Bij ons mochten dat soort opdrukken alleen op tshirts dus droegen ze in de zomer tshirts met elmo erop, een dinosaurus, een smurf, cars of weet ik veel wat (geen doodshoofden of rare teksten). Goedkope shirtjes bij H&M en die bleven verrassend goed. Drie zoons en alledrie konden ze ze aan.
Het maakt ook niks uit qua stijl ontwikkeling later. Mijn twee oudste zoons zijn nu 18 en 19. De oudste draagt behalve op studie, werk en uitgaan een joggingbroek plus hoodie met een strak tshirt eronder terwijl die van 18 een keurige katoene broek draagt met het liefst een poloshirt. Het kan verkeren. Zelfde jeugd. Zelfde soort kleding vroeger.
Krisper schreef op 17-06-2022 om 23:29:
De joggingbroek heeft blijkbaar nog het stigma voor onverzorgde onaangepaste tokkies te zijn, maar het is gewoon een prima broek. Zeker voor kinderen die niet goed tegen strak zittende kleding of harde randen kunnen.
Dus dan komt hij straks ook in joggingbroek en op sportsokken naar zijn sollicitatie, want tja, sorry, ik kan niet tegen randjes...
Pejeka1 schreef op 18-06-2022 om 08:38:
[..]
Dus dan komt hij straks ook in joggingbroek en op sportsokken naar zijn sollicitatie, want tja, sorry, ik kan niet tegen randjes...
Ik kan je nu iets gaan uitleggen, maar ik denk dat je plaat sowieso blijft hangen dus succes er maar mee.
Pejeka1 schreef op 18-06-2022 om 08:38:
[..]
Dus dan komt hij straks ook in joggingbroek en op sportsokken naar zijn sollicitatie, want tja, sorry, ik kan niet tegen randjes...
De menselijke soort heeft het prachtige vermogen om zich aan te passen aan de situatie. Net zoals je tegen een baby anders praat dan tegen je partner en ook weer anders tegen je baas of tegen je vrienden in de kroeg, kunnen we kiezen voor wat we passend vinden qua kleding al naar gelang de situatie.
Pejeka1 schreef op 18-06-2022 om 08:38:
[..]
Dus dan komt hij straks ook in joggingbroek en op sportsokken naar zijn sollicitatie, want tja, sorry, ik kan niet tegen randjes...
Volgens de reclame die zo ongeveer dagelijks over mijn scherm raast heb je daar Mr Marvis voor.
Mevrouw75 schreef op 18-06-2022 om 09:00:
[..]
Volgens de reclame die zo ongeveer dagelijks over mijn scherm raast heb je daar Mr Marvis voor.
Nee, maar serieus, ik word er wel eens moe van. "Mijn kind kan niet tegen randjes aan zijn kleding, mijn kind kan niet tegen korstjes aan het brood, mijn kind kan niet tegen prikkels van buitenaf (maar wél heel de dag voor een flikkerend beeldscherm hangen), mijn kind kan niet omgaan met autoriteit, mijn kind kan alleen slapen als ik elke avond minstens 4 uur naast zijn bed blijf zitten, enz. enz." Serieus, wat krijgen we dan? Een man van 25 die in tranen uitbarst bij de eerste vorm van kritiek op zijn werk? Want het is zo oneerlijk en hij kan er niet mee omgaan? Of een vrouw van 25 die spontaan in een burn-out schiet vanwege de randjes aan haar zakenkleding?
Pejeka1 schreef op 18-06-2022 om 09:15:
[..]
Nee, maar serieus, ik word er wel eens moe van. "Mijn kind kan niet tegen randjes aan zijn kleding, mijn kind kan niet tegen korstjes aan het brood, mijn kind kan niet tegen prikkels van buitenaf (maar wél heel de dag voor een flikkerend beeldscherm hangen), mijn kind kan niet omgaan met autoriteit, mijn kind kan alleen slapen als ik elke avond minstens 4 uur naast zijn bed blijf zitten, enz. enz." Serieus, wat krijgen we dan? Een man van 25 die in tranen uitbarst bij de eerste vorm van kritiek op zijn werk? Want het is zo oneerlijk en hij kan er niet mee omgaan? Of een vrouw van 25 die spontaan in een burn-out schiet vanwege de randjes aan haar zakenkleding?
Dit is wel heel erg waar, ik wou er eigenlijk een topique over openen maar bedacht me.
Mevrouw75 schreef op 16-06-2022 om 22:55:
[..]
Dat kind moet ook leren dat je er heus wel bij hoort als je niet hetzelfde als je vriendjes draagt. Om even een reactie te geven op je beide posts samen.
Alsof wij volwassenen niet bepaalde kleding dragen om erbij te horen.
Als de dresscode op je werk mantelpak is, doe jij ook geen gescheurde jeans aan.
Enne, kind mag geen pokemonshirt aan omdat moeder het lelijk vindt, is net zo goed conformeren aan andermans mening.
Pejeka1 schreef op 18-06-2022 om 09:15:
[..]
Nee, maar serieus, ik word er wel eens moe van. "Mijn kind kan niet tegen randjes aan zijn kleding, mijn kind kan niet tegen korstjes aan het brood, mijn kind kan niet tegen prikkels van buitenaf (maar wél heel de dag voor een flikkerend beeldscherm hangen), mijn kind kan niet omgaan met autoriteit, mijn kind kan alleen slapen als ik elke avond minstens 4 uur naast zijn bed blijf zitten, enz. enz." Serieus, wat krijgen we dan? Een man van 25 die in tranen uitbarst bij de eerste vorm van kritiek op zijn werk? Want het is zo oneerlijk en hij kan er niet mee omgaan? Of een vrouw van 25 die spontaan in een burn-out schiet vanwege de randjes aan haar zakenkleding?
Ik doe 1 poging. Kinderen zijn net mensen. Ze ontwikkelen zich. Mijn " ik eet alleen maar kipschnitzels en aardappelen" kind eet nu alles. Een van mijn kinderen droeg vroeger alleen maar een specifiek merk/model spijkerbroek. Hij weigerde andere broeken aan te doen. Ik zie hem nu nooit meer in een spijkerbroek.
Wat ze al kind willen en niet willen zegt helemaal niks over hoe ze zich later gaan gedragen.
Plantenbak schreef op 18-06-2022 om 10:18:
[..]
Ik doe 1 poging. Kinderen zijn net mensen. Ze ontwikkelen zich. Mijn " ik eet alleen maar kipschnitzels en aardappelen" kind eet nu alles. Een van mijn kinderen droeg vroeger alleen maar een specifiek merk/model spijkerbroek. Hij weigerde andere broeken aan te doen. Ik zie hem nu nooit meer in een spijkerbroek.
Wat ze al kind willen en niet willen zegt helemaal niks over hoe ze zich later gaan gedragen.
Klopt, maar je hoeft ook niet aan elke gril gehoor te geven.
Mijn kinderen mochten dragen wat ze wilden, tenzij ik het echt niet vond kunnen (een shirt met ‘Bitch’ of een spelfout). Ik adviseerde wel over te warm, te koud of nare stofjes.
Persoonlijk vind ik de ‘ik betaal dus ik bepaal’ en ‘mijn huis, mijn regels’ echt dictatoriaal en liefdeloos overkomen, maar ik geloof direct dat die mensen ook van hun kinderen houden. En misschien kunnen die kinderen later wel net zo goed onafhankelijk beslissingen nemen en hun wensen kenbaar maken als die van mij. En die van mij kunnen dan weer prima iets voor waar aannemen als dat zo uitkomt en in een werkomgeving functioneren.
