Koningsdansdwingelandij
Vanmorgen een akkefietje met oudste zoon (10): morgen zijn de Koningsspelen en blijkbaar is groep 7 uitverkoren om op het podiumpje op het schoolplein de Koningsdans te doen. Nu is mijn zoon enorm easy going, niet verlegen, een blij kind en dat thuis altijd danst en zingt, maar op het podium dansen vindt hij ver-schrik-ke-lijk. Tot voor kort zou hij zich nog wel schikken, maar nu is hij zich bewuster van zijn lichaam en de blik van anderen. Hij wil daarom absoluut dat podium niet op, maar voorvoelt dat het moet van de (verder leuke en relaxte) meester. Daarbij heeft hij de pech wat kleiner en tengerder te zijn dan de anderen, en die kinderen worden ook nog eens naar voren gehaald is zijn ervaring.
Hij is hierover erg boos. Zijn standpunt: 'Ik wil het niet, ik doe het niet, de Koningsdans is stom en als het toch moet dan ga ik ervandoor.' Ik heb hem verteld dat weglopen geen oplossing is en hem geadviseerd op een rustig moment het gesprek aan te gaan met de meester, liefst vandaag al, en dan een eerlijke reactie vanuit zichzelf te geven. 'Meester, ik voel me er heel ongemakkelijk bij, ik wil niet op een podium dansen', zoiets. Maar hij verwacht weinig van zo'n gesprek en is de deur uitgegaan met de boodschap dat hij morgen naar huis fietst als hij toch moet.
We zullen zien - meestal wordt de soep niet zo heet gegeten bij hem. Maar ergens ben ik eigenlijk wel benieuwd naar wat er zou gebeuren als hij er inderdaad vandoor gaat. Ik kan me die dwingelandij rondom moeten dansen/toneelstukjes moeten spelen/moeten spelen met andere kinderen terwijl je liever leest nog helder voor de geest halen. Vooral podiumactiviteiten heb ik echt als een vernedering ervaren, voelde me totaal oncomfortabel in mijn lichaam. Als ik dit vertel krijg ik nog wel eens het argument dat kinderen moeten leren voor een groep te functioneren. Ik spreek nu voor mijn werk groepen toe als dat moet, heb zelfs wel eens in een talkshow op tv gezeten: gaat prima. Had ik die dansjes blijkbaar niet voor nodig.
Ik vind de Koningsdans overigens prima hoor, voor de kinderen die daar daadwerkelijk enthousiast van worden. Maar die dwingelandij vind ik maar niks! Zijn er nog meer kinderen die opstandig of onzeker worden van dat 'moeten', en hoe lossen die dat op? Ik wil mijn zoon liever niet de boodschap meegegeven dat je weg kunt lopen als je ergens geen zin in hebt (de rekenles zal namelijk gewoon moeten), maar dit voelt toch een beetje anders. Uiteraard houd ik er ook rekening mee dat de meester wel begripvol zal reageren, dat is afwachten.
Peen schreef op 22-04-2022 om 13:14:
[..]
Maak jij je nooit druk om niks? Ik zou mezelf net zo kunnen lopen opfokken, terwijl er achteraf weinig aan de hand blijkt te zijn 😆
Oh, sorry, zo bedoelde ik het juist: kinderen geven ons als ouders niet zelden écht het goede voorbeeld. Ik leer in elk geval een boel van mijn kinderen, op alle leeftijden.
niet_rechts schreef op 22-04-2022 om 13:17:
[..]
Oh, sorry, zo bedoelde ik het juist: kinderen geven ons als ouders niet zelden écht het goede voorbeeld. Ik leer in elk geval een boel van mijn kinderen, op alle leeftijden.
Haha klopt. Ik voel me achteraf dan altijd zo stom, zoals je zegt: de kinderen doen het regelmatig een stuk beter dan ik.
Fijn dat het goed is opgelost. Ik heb wel moeite met het fenomeen dat ouders gaan regelen dat hun kind bepaalde onderdelen van het programma niet hoeven te doen omdat ze het niet leuk of niet nuttig vinden.
Ik vind het ook een heel verschil of een kind van net vier dat amper een paar weken op school zit vooraan moet staan of een kind uit groep zeven dat zelf bedenkt dat het vast zal moeten omdat hij klein is. En ook tussen alleen op een podium voor televisie iets doen of met de hele klas op een sportdag een beetje springen op een podium. Je zoon heeft hiervan geleerd dat hij gewoon aan kan geven dat hij iets niet leuk vindt en dan zelf met een oplossing komen die wel acceptabel voor hem is, zoals achteraan of naast het podium staan.
Tuurlijk zijn schoolse vaardigheden belangrijker, maar dan kun je net zo goed alle dingen als gym/sportdag, tekenen, knutselen, paasontbijt, kerstdiner, sinterklaas etc. afschaffen.
Op werk gebruik je niet alle vaardigheden die je ooit op school leerde. Maar niet iedereen gaat hetzelfde werk doen. Het is een basisschool. Daar leg je een basis, die in principe voor iedereen ongeveer hetzelfde is. En daar zit dus ook wel eens iets bij wat minder goed bij je past. Als iedereen dan maar weg gaat lopen of zich laat ziekmelden zodra ze iets moeten doen, krijg je compleet onwerkbare situaties en gaan scholen uiteindelijk maar niks meer organiseren, want het is toch nooit goed.
Hier wordt dochter vandaag zeven jaar. Ze mocht op het podium komen en de hele school heeft voor haar gezongen. Vond ze fantastisch, ze stond er helemaal bij te stralen. Ze heeft de hele ochtend van begin tot eind genoten. Maar als een kind zoiets niet leuk zou vinden, dan doe je het dat natuurlijk niet aan.
Peen schreef op 22-04-2022 om 13:19:
[..]
Haha klopt. Ik voel me achteraf dan altijd zo stom, zoals je zegt: de kinderen doen het regelmatig een stuk beter dan ik.
niet_rechts schreef op 22-04-2022 om 13:08:
Kortom: jij maakte van een mug een olifant, maar gelukkig is je zoon verstandiger dan dat en heeft hij het zelf prima weten af te handelen.
Ja, dat is een prima samenvatting, Niet-Rechts. Die 'dwingelandij' had niet per se betrekking op de school van mijn zoon: ik wilde even afwachten hoe meester zou reageren en die is er heel relaxed over. Maar vroeger heb ik zeker dwang en narigheid ervaren bij dit soort activiteiten en daar heb ik geen fijne herinneringen aan. Vandaar dat ik het stiekem best begrepen had als hij zijn kont tegen de krib zou gooien, hoewel ik het goede gesprek gestimuleerd heb. Ik heb mijn zoon mee kunnen geven: niet meteen zo allergisch reageren, maar communiceren. Maar zelf heb ik veel meer geleerd. Leuk hoe je dat opschrijft.
En Ginevra, jij schrijft: 'Je had ook kunnen leren dat buiten je comfort zone treden niet altijd meteen een drama hoeft te zijn.' Dat had ik al meerdere keren beaamd (ik ga hem echt niet ziekmelden hoor, als hij geen zin heeft in een spreekbeurt), maar ik heb het idee dat het niet voor iedereen makkelijk te begrijpen is hoe naar het kan zijn te moeten bewegen op een podium als je je schaamt voor jezelf. Kun je begrijpen dat sommige kinderen zich door een thuissituatie niet mooi voelen? Een kluns voelen? Dat ze het idee hebben dat ze uitgelachen worden, ook al krijgen ze positieve bevestiging van de juf? Zonder te willen overdrijven: moeten kan wel degelijk schadelijk zijn. Ik bevries nog steeds in zo'n situatie. En nee, het wordt niet meer beter als ik dan alsnog 'boven mijzelf uitstijg' en alsnog een dansje ga doen. Integendeel. Bij mijn zoon speelt die psychische problematiek gelukkig niet, hij is een zonnig en makkelijk kind. Maar hij mag zijn eigen redenen hebben, zelfs als die zo simpel zijn als langzaamaan in de pubertijd komen. Voor mij raakt het aan lichamelijke integriteit, dat jij dat schromelijk overdreven zult vinden neem ik dan maar even voor lief. Los daarvan waardeer ik ook jouw bijdragen in de discussie, net als van alle anderen die het zich niet kunnen voorstellen.
Allez, vooruit, iedereen content: school, kind en mama.
Wat kan het leven mooi zijn! (niet altijd maar we moeten ons aan kleine dingetjes optrekken)
Levina123 schreef op 22-04-2022 om 13:48: Een kluns voelen? Dat ze het idee hebben dat ze uitgelachen worden, ook al krijgen ze positieve bevestiging van de juf? Zonder te willen overdrijven: moeten kan wel degelijk schadelijk zijn.
Ik denk dat ik dat beter begrijp dan jij denkt 
Zoals ik al eerder schreef: met sportdagen was ik steevast de laatste. Ik was degene die als laatste gekozen werd met gym, en waarover hardop gekreund werd als ze mij in het team kregen. Ik werd gepest met mijn bril en slechte balgevoel en ik kreeg 'per ongeluk' de softbalknuppel tegen me aan. De hele klas keek grijnzend toe hoe ik als laatste in het touw en klimrek hing te stuntelen. Serieus, ik weet verdomd goed waar het over gaat.
Ik zou mezelf als kind nooit dwingen om vooraan op het podium over de bok te springen, of voor de camera mijn schaatskunsten te moeten vertonen. Maar meedoen? Gewoon meedoen vind ik normaal ja. De school moet zorgen dat het voor ieder op niveau kan en had in mijn geval natuurlijk wat tegen het pestgedrag moeten doen. Dus bv wel basketballen, maar niet dat vernederende teams kiezen. Wel touwklimmen, maar niet elke les die competitie wie als eerste boven is. En sportdagen eventueel een competitiedeel voor wie wil winnen en een recreatiedeel voor wie gewoon wat wil meedoen op eigen niveau.
Net zoals een dansje dus ook prima én op het podium én ernaast kan.
Wat ik schrijf is dus ook niet (nee, niet!) "je moet het doen want daar word je hard van" of zoiets.
Wat ik schreef is dat het normaal is en moet zijn op een school dat iedereen meedoet. Handig of kluns, snel of traag, dik of dun. Dan is het normáál dat iedereen meedoet en dat er een variëteit aan talenten is. Het hoort erbij. Behalve wanneer je echt niet kan door handicaps of ernstige problemen doet iedereen mee en is elke activiteit een ratjetoe aan talenten. Dat heeft ook als voordeel dat kinderen die niet zo goed rekenen maar wel goed kunnen dansen of pottenbakken of zingen of dichten óók eens kunnen shinen.
Al die zaken facultatief maken betekent dat alleen de echte willers en talenten nog meedoen, en dan krijg je pas écht danscompetitie.'Leuk mee willen hupsen' gaat dan buiten de boot vallen.
En daarnaast houden de extra activiteiten al snel op natuurlijk. Geen leerkracht die nog zin heeft zoiets te organiseren.
Ginevra schreef op 22-04-2022 om 14:31:
[..]
Ik denk dat ik dat beter begrijp dan jij denkt
Ik snap jou nu beter, na jouw verhaal over het leed dat gym heet. Hemel, dan lijken wij behoorlijk op elkaar 
En verder zijn we het dan denk ik aardig met elkaar eens. Het gaat mij erom dat de spotlight er niet op hoeft en het geen vernedering wordt. Als beetje meedoen op een manier waarom het wel lukt mogelijk is, met wat aanpassing desnoods (zoals naast en niet op het podium): niets mis mee.
Buiten comfortzone
> 'Je had ook kunnen leren dat buiten je comfort zone treden niet altijd meteen een drama hoeft te zijn.'
Maar zoon van topic starter is flink buiten z'n comfortzone getreden door z'n grenzen aan te geven bij de meester. Dat lijkt me toch een hartstikke mooie leerervaring voor een 7-jarige!
Ik denk dat ik in het echte leven vaker profijt heb gehad van de vaardigheid om weerstand te bieden tegen dwang (telemarketeers, deur-tot-deur-verkopers etc.) dan de vaardigheid om mezelf voor schut durven te zetten op een podium.
En "buiten-je-comfortzone-treden" als generieke vaardigheid is onzin. Door gekke dansjes te doen op een podium word je beter in gekke dansjes doen op een podium, punt uit... Maar door gekke dansjes te doen op een podium wordt je echt niet beter in toespraken houden, of in spruitjes eten, of in opbiechten dat je de wc verstopt hebt, of in je grenzen aangeven bij de meester, of in energiecontracten verkopen, of in je personeel ontslaan, of in... nou ja, 1001 dingen die buiten je comfortzone liggen.
syboor schreef op 22-04-2022 om 15:46:
Buiten comfortzone
> 'Je had ook kunnen leren dat buiten je comfort zone treden niet altijd meteen een drama hoeft te zijn.'
Maar zoon van topic starter is flink buiten z'n comfortzone getreden door z'n grenzen aan te geven bij de meester. Dat lijkt me toch een hartstikke mooie leerervaring voor een 7-jarige!
Ik denk dat ik in het echte leven vaker profijt heb gehad van de vaardigheid om weerstand te bieden tegen dwang (telemarketeers, deur-tot-deur-verkopers etc.) dan de vaardigheid om mezelf voor schut durven te zetten op een podium.
En "buiten-je-comfortzone-treden" als generieke vaardigheid is onzin. Door gekke dansjes te doen op een podium word je beter in gekke dansjes doen op een podium, punt uit... Maar door gekke dansjes te doen op een podium wordt je echt niet beter in toespraken houden, of in spruitjes eten, of in opbiechten dat je de wc verstopt hebt, of in je grenzen aangeven bij de meester, of in energiecontracten verkopen, of in je personeel ontslaan, of in... nou ja, 1001 dingen die buiten je comfortzone liggen.
Jij snapt het!! En het dikgedrukte x100.
Ik heb die hele Koningsdagspelen nooit begrepen. Ja, het is een leuke propaganda voor de familie Oranje, vijzelt het gebutste imago van Wimlex en Max op als mensen die sport heul belangrijk vinden. De ijdeltuiten. Alsof scholen daarvoor geen sportdagen hadden. Nu hebben alle scholen het op dezelfde dag, lekker handig ook logistiek ook gezien.
De monarchie is niet a-politiek. Zo'n koningsdans is net zo maf als kinderen op 1 mei de Internationale laten zingen.
Wat ik al eerder zei en waar tot nu toe nog niemand op gereageerd heeft: het zou fijn zijn als het kind gehoord wordt en zijn bezwaren serieus genomen worden, zodat je als ouders niet naar school hoeft te komen om het voor je kind te bespreken/ op te lossen.
Een vierjarige die tegen de juf zegt dat hij achteraan wil staan, ook al is hij de kleinste van de klas, verdient überhaupt al en pluim dat hij dat durft te vragen. Zeggen dat het LEUK is als hij vooraan staat daar voelt hij zich niet mee gehoord en niet geholpen. Als moeder het kind stimuleren om het nog een keer te vragen heb ik gedaan maar dat was op een bepaald moment klaar.
Mijn aanpak heeft trouwens voor de kinderen veel goed gedaan. Na de eerste spannende spreekbeurten in de brugklas is voor allebei iets geworden dat ze gewoon doen over een onderwerp dat ze goed ligt wat meer enthousiast dan over het verplicht gelezen boek waar ze niks aan vonden maar ze doen het een de resultaten zijn goed. Oudste wil nu zelfs docent worden op de middelbare school. Ik nog gevraagd of ze het zeker wist, 8 spreekbeurten per dag voor klierende pubers? Ja dat weet ze heel zeker. Ze gaat 1 vak geven
kenfan schreef op 22-04-2022 om 16:09:
Ik heb die hele Koningsdagspelen nooit begrepen. Ja, het is een leuke propaganda voor de familie Oranje, vijzelt het gebutste imago van Wimlex en Max op als mensen die sport heul belangrijk vinden. De ijdeltuiten. Alsof scholen daarvoor geen sportdagen hadden. Nu hebben alle scholen het op dezelfde dag, lekker handig ook logistiek ook gezien.
De monarchie is niet a-politiek. Zo'n koningsdans is net zo maf als kinderen op 1 mei de Internationale laten zingen.
Ik wou dat ik je 2x kon liken. Zo krachtig en to the point geschreven.
👍️
Bakblik schreef op 22-04-2022 om 17:16:
Wat ik al eerder zei en waar tot nu toe nog niemand op gereageerd heeft: het zou fijn zijn als het kind gehoord wordt en zijn bezwaren serieus genomen worden, zodat je als ouders niet naar school hoeft te komen om het voor je kind te bespreken/ op te lossen.
Een vierjarige die tegen de juf zegt dat hij achteraan wil staan, ook al is hij de kleinste van de klas, verdient überhaupt al en pluim dat hij dat durft te vragen. Zeggen dat het LEUK is als hij vooraan staat daar voelt hij zich niet mee gehoord en niet geholpen. Als moeder het kind stimuleren om het nog een keer te vragen heb ik gedaan maar dat was op een bepaald moment klaar.
Mijn aanpak heeft trouwens voor de kinderen veel goed gedaan. Na de eerste spannende spreekbeurten in de brugklas is voor allebei iets geworden dat ze gewoon doen over een onderwerp dat ze goed ligt wat meer enthousiast dan over het verplicht gelezen boek waar ze niks aan vonden maar ze doen het een de resultaten zijn goed. Oudste wil nu zelfs docent worden op de middelbare school. Ik nog gevraagd of ze het zeker wist, 8 spreekbeurten per dag voor klierende pubers? Ja dat weet ze heel zeker. Ze gaat 1 vak geven
Eens. Als een kind aangeeft iets niet leuk te vinden en een acceptabele oplossing geeft en de juf blijft uit haarzelf redeneren zonder zijn gevoel te erkennen vind ik het heel wat anders dan een kind uit groep zeven dat meteen dreigt met weglopen terwijl hij zichzelf in het hoofd heeft gehaald dat hij wel vooraan zou moeten.
kenfan schreef op 22-04-2022 om 16:09:
Ik heb die hele Koningsdagspelen nooit begrepen. Ja, het is een leuke propaganda voor de familie Oranje, vijzelt het gebutste imago van Wimlex en Max op als mensen die sport heul belangrijk vinden. De ijdeltuiten. Alsof scholen daarvoor geen sportdagen hadden. Nu hebben alle scholen het op dezelfde dag, lekker handig ook logistiek ook gezien.
De monarchie is niet a-politiek. Zo'n koningsdans is net zo maf als kinderen op 1 mei de Internationale laten zingen.
Er waren genoeg scholen zonder sportdag, maar waar die er wel was is de jaarlijkse sportdag veranderd in Koningsspelen. Het zal vast propaganda zijn maar het is super leuk om in de familie app foto's en filmpjes te zien van de kinderen uit de familie die heerlijk genieten van deze dag.
Ik heb heerlijk op de tribune gezeten en toegekeken hoe alle kinderen van de school het dansje deden en genoot van mijn zoon die met een dikke glimlach aan het dansen was.
