Mijn kind van 8 komt steeds zijn bed uit
hallo
Mijn zoontje van 8 komt herhaaldelijk of in de avond of in de nacht zijn bed uit naar mij toe. Gebruikt allemaal smoesjes moet een kus of drinken of ben mijn kussen kwijt( enorm groot dus onzin) deken moet je over doen, het gaat maar door.
Heb geprobeerd uit te leggen dat hij moet gaan slapen heb hem genegeerd en steeds terug gelegd ben boos geweest maar hij komt als een boomerang terug en op de vraag ga slapen zegt hij dan ook nee.
Heb gestraft geen tv, dan mag je niet buiten spelen morgen en zelf een week na school/Bso naar je kamer. Niks helpt. Ik weet het niet meer en voel mij een slechte ouder dat ik mijn kind van 8 niet onder controle heb. Wie heeft er tips want ik weet het niet meer.
Het zet een druk op ons gezin, broertje van 6.
groetjes Sandra
Sansweetgirl schreef op 09-05-2023 om 21:23:
bedankt voor alle reacties. Ik neem ze zeker mee. Negatief of positief het zet mij natuurlijk aan het denken.
En daar gaat het om. Niet om jou de les te lezen of het allemaal beter te weten, eerder om jou te waarschuwen zodat je niet dezelfde fouten hoeft te maken die al eerder door anderen gemaakt zijn…
Ik was vroeger altijd heel bang snachts en durfde niet naar mijn ouders, want dan moest ik in het donker het hele huis door. Ze sliepen helemaal aan de andere kant van het huis. Dat was echt akelig. Dus ik heb mijn kinderen altijd gezegd dat ze niet bang alleen in bed moesten blijven liggen, dat ze me dan altijd mochten roepen of mochten komen. Ik sliep slecht als er eentje bij ons lag, maar meestal gingen ze na een uurtje of zo uit zichzelf wel weer naar hun eigen bed.
Sansweetgirl schreef op 09-05-2023 om 21:23:
bedankt voor alle reacties. Ik neem ze zeker mee. Negatief of positief het zet mij natuurlijk aan het denken.
Sterkte, ik hoop dat jullie snel kunnen slapen. Ik heb zelf een slaapstoornis, evenals mijn moeder, mijn 2 dochters en kleinzoon en weet hoe uitputtend het is.
Probeer het niet te zien dat alsof jij verantwoordelijk bent voor controle of dat hij het er om doet. Hij wil immers geen boze en vermoeide moeder. Als je het soms nét anders bekijkt, kan het je stemming milder maken en blijft het hopelijk iets dragelijker.
Wat hier trouwens ook goed werkte (en ja, ik werd ook hoorndol van dat opkomen soms) was in avond steeds afspreken dat ik nog kwam kijken. Ik denk dat ik dat wat afbouwde: eerst na 5 minuten en dan de tijd steeds langer totdat ik op een bepaald moment (in een weer wat rustigere fase) beloofde ‘straks’ nog te komen kijken. Vooral dochter gaf dat rust. Ze hoefde niet naar me toe te komen want ik kwam al naar haar toe. Zo kon ze ook haar vragen of opmerkingen nog even opsparen tot dat moment. Het gaf haar wat meer controle, denk ik. En mij ook, ik kon zo op gevoel wat meer spelen ermee en had het wat meer onder controle.
En trouwens, het gaat allemaal op en af. Het ene moment denk je hee, het loopt best soepel nu! En hup daar komt de volgende fase weer en lijk je terug bij af. Laat je er vooral niet gek door maken en probeer er wat luchtiger mee in te gaan. En vergeet idd niet te genieten hiervan, is voorbij eer je het weet.
Is hij de dag er na zelf niet moe?
Toevallig hoorde ik laatst van een kennis iets soortgelijks met hun dochter. Zij kwam er in avond steeds uit want kon niet slapen. Ouders dachten dat kind te veel piekerde want ze begon dan steeds over zware onderwerpen als ze uit bed kwam. Stonden op het punt om hier hulp voor in te schakelen toen moeder plots erg ziek werd en even echt niet beschikbaar was.
In dezelfde periode was dochter ook gestart met een sport waarvoor meerdere avonden getraind moest worden, dus fysiek vaak lekker moe.
Ineens was het afgelopen. Dochter zei zelf later dat het ook een beetje een gewoonte was geworden om er steeds uit te komen.
Ik kon zelf vroeger ook dwangmatig dit soort dingen doen overigens. Gedreven door angsten.
Heb je wel eens rustig overdag erover gehad? Gezegd dat het zo niet meer kan en dat jij er zo moe van wordt. Gevraagd wat hem een goede oplossing lijkt?
Kan het zijn dat je zoontje een druk hoofd heeft ‘s avonds? Misschien zijn de indrukken van overdag teveel en verwerkt hij dat ‘s avonds/‘s nachts waardoor hij niet kan slapen.
Mijn dochter heeft add en slaapt daardoor slecht. Als ze teveel prikkels heeft gehad, gaat ze maar door ‘s avonds. Heel erg vermoeiend. Wij doen prikkels zo veel mogelijk verminderen overdag en melatonine.
Wat je ook zou kunnen proberen is je kinderen bij elkaar op de kamer laten slapen. Mijn dochter slaapt beter als er iemand is, maar dat hoef ik niet per se te zijn, ze slaapt ook beter met haar zusje op de kamer.
Je ook kunt proberen om als hij gaat slapen in de kamer ernaast ofzo iets te gaan doen, strijken/de was opvouwen, mailtjes beantwoorden, iets wat handig is in jouw huis. Dat hij weet dat je in de buurt bent, maar niet in zijn kamer. Bij ons zit de studeerkamer naast de kamer van m’n dochter. Als m’n man daar wel eens ‘s avonds zit te werken slaapt ze ook beter.
Dochter had dat ook opeens. En werd bijna strucrureel om weer uit bed te komen. Naast voldoende aandacht bij het naar bed brengen, hebben wij een muntjessysteem bedacht. Volgens mij kreeg ze 3 muntjes. Die kon ze inwisselen voor een knuffel/kus, zonder reden of smoesje. Gewoon als zij er behoefte aan had. Had ook uitgelegd dat als ik sliep, ze best mocht komen. Maar dat ik dan wel slaperig zou zijn en niet echt goed wakker zou worden. Want als ik niet goed sliep, ik mijn werk niet goed kon doen en dan sneller bozig zou worden etc.
Hier hielp het. Ze had soms gewoon behoefte om even bij ons te zijn/ te zien. Werd vaak genoeg wakker, dat er een muntje op mijm nachtkastje lag en ik me niets kon herinneren. Dat ze zei ik heb je heel zacht een kusje gegeven want ik wilde je niet wakker maken.
En op een gegeven moment was het niet meer nodig.
Trouwens dochter wist voor ziekte, nachtmerrie etc heb je geen muntje nodig. Maar goed dan kwam ze ook niet haar bed uit maar schreeuwde heel hard om ons.
ief schreef op 09-05-2023 om 13:58:
Het is ongetwijfeld pedagogisch zeer incorrect, maar ik heb in zo’n fase (kind was wel iets jonger, zes of zeven geloof ik) een elektrische trein van Lego beloofd als hij dertig avonden aaneengesloten niet uit bed kwam. Dus niet dertig avonden, maar echt aaneengesloten. Als hij er dan toch een keer uitkwam zouden we weer opnieuw gaan tellen.
Hij is er geen een avond meer uitgekomen. Zo dwingend was die behoefte om nog uit bed te komen dus ook weer niet 🤨
Haha, zo heb ik mijn dochter zindelijk gekregen - mama betaalt nu heel veel voor luiers, als jij op de wc plast en poept kan ik die babypop wél betalen. Positieve chantage en omkoping noemt mijn dochter het nu ze volwassen is. Ze heeft er later schaamteloos mee onderhandeld. Het was een eyeopener voor haar dat als zij iets wilde, ze even goed moest kijken naar wat ik wilde om te zien of er een match te maken viel.
Ik zou wel kijken of er niet iets van angst achter zit, want anders ligt zo'n kind nachtenlang doodsbang in zijn bed. Bij mijn dochter was die zindelijkheid gewoon laksheid. Als ze lekker aan het spelen was 'vergat' ze ineens dat ze moest plassen en deed het in haar luier.
