Onterecht boos geworden op kind
Zijn jullie wel eens onterecht enorm uitgevallen tegen je kind? En hoe hebben jullie dit weer hersteld toen?
Ik heb me zojuist namelijk behoorlijk misdragen tegen mijn dochter. Ik had enigszins haast vanwege afspraken en zei dat ze op moest schieten en sneller moest eten (wat ze niet kan want ze heeft amper kiezen). Vervolgens stootte dochter ook nog per ongeluk een glas melk om en toen ze dat ze dat netjes wilde opruimen viel ook nog het pak hagelslag om dat open stond. Dochter bood gelijk haar excuses aan en zei dat het echt per ongeluk ging. Op de een of andere manier knapte er iets in mij en ben ik gigantisch tegen dochter uitgevallen waarbij ik dingen heb gezegd die ik niet meen. Dat ze altijd vreselijk traag is, dat ze niks kan, dat ze er altijd een puinhoop van maakt en, het allerergste, dat ze misbruik maakt van haar oogafwijking als excuus om te kunnen knoeien. Ik schreeuwen, dochter in tranen. Mijn man was nog boven op de badkamer maar is onmiddellijk naar benden gekomen, heeft dochter meegenomen naar die afspraken en mij opgedragen de zooi op te ruimen en mijn zonden te overdenken.
Op dit moment kan ik alleen maar huilen. Ik begrijp echt niet wat me bezielde en waar dit vandaan kwam opeens. Ik weet wel dat ik mijn dochter ontzettend slecht heb behandeld en dat ze dit niet verdiende. Maar ik heb geen idee hoe ik dit goed moet maken. Ja, mijn excuses aanbieden natuurlijk, maar voor mijn gevoel is dat niet genoeg. Alsof je iedereen zo kan behandelen als je daarna maar sorry zegt. Ik schaam me enorm voor mijn eigen gedrag en ben bang dat ik bij dochter in haar vertrouwen in mij iets heel erg beschadigd heb.
Voor die laatste regel verkeerd wordt opgepakt; ik beweer niet dat de man van TO niet warmhartig is, alleen dat je niet goed geschoold hoeft te zijn om mooie oplossingen te bedenken.
Flanagan, ik ben het helemaal met je eens: 'Dat ben ik niet met je eens want je hoeft alleen maar creatief, open en warmhartig te zijn.' Tsjor
Maar het kan dus zijn dat de man van TO 'creatief, open en warmhartig' is. Tsjor
Zo komt hij wel over.
Vreemd dat als iemand heeft gestudeerd er zo snel labels worden geplakt, hooghartig, superieur. Ik lees dit helemaal niet terug in TO haar posts.
Misschien is het je eigen gevoeligheid voor mensen die gestudeerd hebben, dat je je snel minderwaardig voelt en dus de ander snel als superieur beschouwt?
Het is niet erg om fouten te maken, als je maar spijt er van hebt en probeert de volgende keer anders te reageren.
Ik probeer mn kinderen te leren dat fouten (bijvoorbeeld ruzies, scheldwoorden) kunnen gebeuren en dat het belangrijk is om het met elkaar uit te praten.
Julali schreef op 21-08-2021 om 10:30:
Zo komt hij wel over.
Misschien is het je eigen gevoeligheid voor mensen die gestudeerd hebben, dat je je snel minderwaardig voelt en dus de ander snel als superieur beschouwt?
Wat een onzin. Sterker nog, hiermee geef je aan niet te begrijpen wat (bijvoorbeeld) ik uit de tekst van to haal. Ik spreek voor mezelf; ik heb zelf net zoveel papieren, maar ook ik voelde de irritatie. Je aanname is daarmee onjuist en lijkt vooral bedoeld om te oordelen.
Het heeft nl niets met studeren te maken. Wel met subtiele dingen. Zoals dat het gezin haast heeft, en man boven dingen staat te doen - dus niet aan het helpen is. Maar wel even van zijn ‘dingen’ af komt om To terecht te wijzen en kind mee te nemen. Natuurlijk is het goed dat de situatie even bevroren werd, zodat to tot zichzelf kan komen, maar ook ik las er iets in dat man zich beter voelde en to op haar plek moest worden gezet. Ze moest even in de ‘naughty corner’, wachten tot man zo goed was om haar weer terug te halen.
Dat gevoel wordt alleen maar versterkt door teksten als dat huisarts niet nodig is, hij haar kan helpen enz. Als je zorgverlener bent, weet je dat je je naaste niet kunt helpen. Dan zorg je dat zij hulp krijgt om haar stressemmer te legen en met de acceptatie. Wat hij doet is uitstralen dat hij alles weet en zo goed is om dat aan haar uit te leggen. Hij zou ook kunnen kunnen helpen om de emmer te legen. Vandaar de vraag over rolverdeling; hij zou misschien tijdelijk iets meer in het huishouden kunnen doen waardoor to meer tijd voor zichzelf heeft.
Misschien ben ik wel iets te allergisch voor vrouwen die hun man ophemelen omdat hij alles zo goed weet. Of krijg ik bultjes van mensen die alles beter weten en dat ook willen uitdragen. Ongeacht welke opleiding of ervaring
Biebel schreef op 21-08-2021 om 12:10:
[..]
Wat een onzin. Sterker nog, hiermee geef je aan niet te begrijpen wat (bijvoorbeeld) ik uit de tekst van to haal. Ik spreek voor mezelf; ik heb zelf net zoveel papieren, maar ook ik voelde de irritatie. Je aanname is daarmee onjuist en lijkt vooral bedoeld om te oordelen.
Het heeft nl niets met studeren te maken. Wel met subtiele dingen. Zoals dat het gezin haast heeft, en man boven dingen staat te doen - dus niet aan het helpen is. Maar wel even van zijn ‘dingen’ af komt om To terecht te wijzen en kind mee te nemen. Natuurlijk is het goed dat de situatie even bevroren werd, zodat to tot zichzelf kan komen, maar ook ik las er iets in dat man zich beter voelde en to op haar plek moest worden gezet. Ze moest even in de ‘naughty corner’, wachten tot man zo goed was om haar weer terug te halen.
Dat gevoel wordt alleen maar versterkt door teksten als dat huisarts niet nodig is, hij haar kan helpen enz. Als je zorgverlener bent, weet je dat je je naaste niet kunt helpen. Dan zorg je dat zij hulp krijgt om haar stressemmer te legen en met de acceptatie. Wat hij doet is uitstralen dat hij alles weet en zo goed is om dat aan haar uit te leggen. Hij zou ook kunnen kunnen helpen om de emmer te legen. Vandaar de vraag over rolverdeling; hij zou misschien tijdelijk iets meer in het huishouden kunnen doen waardoor to meer tijd voor zichzelf heeft.
Misschien ben ik wel iets te allergisch voor vrouwen die hun man ophemelen omdat hij alles zo goed weet. Of krijg ik bultjes van mensen die alles beter weten en dat ook willen uitdragen. Ongeacht welke opleiding of ervaring
Als het altijd zo verdeeld is dat TO in de ochtend haast heeft en haar man boven op zijn gemak in de badkamer bezig is, dan is het zaak hier samen iets aan te doen en dat is dan vast ook bespreekbaar. Het kan ook een eenmalige situatie geweest zijn. TO had geen probleem met de reactie van haar man, vond zijn reactie juist prima. Dan is het niet aan ons om daar een oordeel over te vellen, lijkt me.
dan schreef op 21-08-2021 om 12:58:
[..]
Als het altijd zo verdeeld is dat TO in de ochtend haast heeft en haar man boven op zijn gemak in de badkamer bezig is, dan is het zaak hier samen iets aan te doen en dat is dan vast ook bespreekbaar. Het kan ook een eenmalige situatie geweest zijn. TO had geen probleem met de reactie van haar man, vond zijn reactie juist prima. Dan is het niet aan ons om daar een oordeel over te vellen, lijkt me.
Ik denk dat het sws niet aan ons is om een oordeel te vellen
. Maar als ze het hier post, is het misschien best verhelderend als iemand op een andere manier naar de dingen die in je gezin gebeuren kijkt.
En dan kan het zijn dat het boven iets anders doen toeval was, en dat man in het echt er meer naast staat - Dan is dat vooral fijn voor to.
Maar het is ook vreemd hoe snel we verontschuldigingen zoeken en begrip tonen voor een vrouw die even echt ontoelaatbaar boos is geworden op haar kind; tegenover alles wat we over de man kieperen die op eigenlijk wel op een terechte manier boos wordt op wat zijn vrouw heeft gedaan en zijn kind in bescherming neemt. Onvoorstelbaar wat daar allemaal bijgehaald wordt. Nu wordt het weer een punt wat die man boven aan het doen was.
De vrouw steeds maar weer verwijzen naar de huisarts vind ik ook een destructieve insteek, zeker als je leest hoe de situatie verder is gegaan. Ze had geen betere hulp kunnen krijgen dan deze vakantie met man en kind. Daar kan geen huisarts tegenop, laat staan een 'hulpverlener'.
Tsjor
Julali schreef op 21-08-2021 om 10:30:
Zo komt hij wel over.
Vreemd dat als iemand heeft gestudeerd er zo snel labels worden geplakt, hooghartig, superieur. Ik lees dit helemaal niet terug in TO haar posts.
Misschien is het je eigen gevoeligheid voor mensen die gestudeerd hebben, dat je je snel minderwaardig voelt en dus de ander snel als superieur beschouwt?
Heb je het tegen mij? Daar heb ik geen gevoeligheid voor noch minderwaardigheidscomplex bij. Zou raar zijn, aangezien ik en zo'n beetje iedereen in mijn omgeving gestudeerd heeft. Dat is voor mij meer norm dan uitzondering.
Biebel schreef op 21-08-2021 om 12:10:
[..]
Wat een onzin. Sterker nog, hiermee geef je aan niet te begrijpen wat (bijvoorbeeld) ik uit de tekst van to haal. Ik spreek voor mezelf; ik heb zelf net zoveel papieren, maar ook ik voelde de irritatie. Je aanname is daarmee onjuist en lijkt vooral bedoeld om te oordelen.
Het heeft nl niets met studeren te maken. Wel met subtiele dingen. Zoals dat het gezin haast heeft, en man boven dingen staat te doen - dus niet aan het helpen is. Maar wel even van zijn ‘dingen’ af komt om To terecht te wijzen en kind mee te nemen. Natuurlijk is het goed dat de situatie even bevroren werd, zodat to tot zichzelf kan komen, maar ook ik las er iets in dat man zich beter voelde en to op haar plek moest worden gezet. Ze moest even in de ‘naughty corner’, wachten tot man zo goed was om haar weer terug te halen.
Dat gevoel wordt alleen maar versterkt door teksten als dat huisarts niet nodig is, hij haar kan helpen enz. Als je zorgverlener bent, weet je dat je je naaste niet kunt helpen. Dan zorg je dat zij hulp krijgt om haar stressemmer te legen en met de acceptatie. Wat hij doet is uitstralen dat hij alles weet en zo goed is om dat aan haar uit te leggen. Hij zou ook kunnen kunnen helpen om de emmer te legen. Vandaar de vraag over rolverdeling; hij zou misschien tijdelijk iets meer in het huishouden kunnen doen waardoor to meer tijd voor zichzelf heeft.
Misschien ben ik wel iets te allergisch voor vrouwen die hun man ophemelen omdat hij alles zo goed weet. Of krijg ik bultjes van mensen die alles beter weten en dat ook willen uitdragen. Ongeacht welke opleiding of ervaring
Amen. Al blijf ik erbij dat je voor zo'n uitschieter echt niet naar de huisarts hoeft te hollen. Klinkt alsof to zich prima herpakt heeft.
Het gaat idd om het totaal gevoel van de tekst.
Helpen doe je op een gelijkwaardige manier met een gelijkwaardige toon. Zonder in te zoomen op de details die ik weer zou moeten teruglezen (geen zin in) voel ik kromme tenen. Daar kan men dan weer vanalles bij gaan halen dat dat aan mijn gevoeligheid ligt voor theologie of geïntimideerd voelen door een studie. Maar dat is het allemaal niet.
Begrijpen hoeft van mij ook niet. Maar ik ben niet de enige die jeuk kreeg van bepaalde uitspraken en handelingen van haar man. Dat hoeft men niet te delen dat gevoel. Maar men hoeft me ook niet te overtuigen dat het aan allemaal vergezochte minderwaardigheidsgevoelens bij mij ligt dat ik dat zo ervaar. Prima als het niet herkend wordt (wat sommigen dus wel herkennen), maar ga dan mijn motieven niet in twijfel trekken.
Misschien heeft man zich ook niet 100% volgens het boekje gedragen in the heat of the moment? Maar wat is het toch voor hardnekkig idee dat mensen zich best als halve heiligen zouden kunnen en moeten gedragen, ook als ze onder druk staan? We hebben echt allemaal onze schaduw. Het is maar net hoe je ermee omgaat. Ik lees niks geks in hoe MamaE en man dat doen. Sterker nog, volgens mij gaat het prima.
Voor de duidelijkheid: mijn man zou niet meegaan naar die afspraken maar thuis de was doen en stofzuigen. Dat hadden we zo afgesproken. Uiteindelijk is het omgekeerde dus gebeurd.
Ik ervaar mijn man helemaal niet als iemand met een superioriteitscomplex maar juist als een hele lieve warme man met veel inzicht en analytisch vermogen. Daar hebben we gebruik van gemaakt. Mochten dit soort excessen vaker voorkomen, dan zal ik daar professionele hulp bij moeten zoeken en dat is dan natuurlijk niet mijn man. Maar voor nu waren onze gesprekken goed en verhelderend. Onze vakantie zit er weer op. Morgen naar huis. We hebben een hele fijne tijd gehad als gezin en onze dochter heeft zich prima vermaakt en leuke vriendinnetjes gehad.
MamaE, je berichtje is helder en ik ben blij dat de vakantie goed geweest is.
Ik blijf toch hangen op een punt, dat misschien iets algemener is, namelijk het beroep op 'gevoel' als onweerlegbaar argument: 'Het gaat idd om het totaal gevoel van de tekst.' (Diyer). Dan kun je aandragen wat je wil, maar dat 'gevoel' blijft keihard overeind staan en dat is ook onbetwistbaar waar.
Volgens mij is er verschil tussen intuïtie en gevoel: soms als je iets leest of hoort, dat roept dat een bepaalde intuïtie, een bepaalde gedachte bij je op: hé, wat doet die man als zij zo druk is? Dat is dan eigenlijk een hypothese, een mogelijkheid, die je kunt toetsen: oh, man staat te strijken en is dus ook druk. Dan kun je je gedachte bijstellen.
'Gevoel' als argument is iets anders. Het is onweerlegbaar, een keiharde steen. Niemand kan zegen: jouw gevoel klopt niet; want dan kun je altijd zeggen: maar het is mijn gevoel. Een gevoel dat een gevoel blijft, ondanks alles wat er aan feiten en argumenten wordt aangedragen, dat komt voort uit iets anders, niet uit de situatie, maar uit iets van jezelf. Zoals Biebel bijvoorbeeld zegt: ' Misschien ben ik wel iets te allergisch voor vrouwen die hun man ophemelen omdat hij alles zo goed weet.'. Dat kan, dat is dan de bron van je 'gevoel' en dat heeft verder niets met MamaE te maken. Dat is dan je eigen behoefte: je wil dan persé bewijzen dat die man niet deugt en dat moet je ook volhouden voor jezelf, ondanks alles wat er tegenin wordt gezegd. Jouw 'gevoel' (=behoefte) moet overeind blijven. Andere verhalen, argumenten, feiten die het tegenovergestelde zouden kunnen laten zien zijn niet toelaatbaar. Je kunt je hooguit zelf afvragen waar die behoefte vandaan komt en dat eventueel bespreken met je huisarts: waar komt die boosheid vandaan en moet ik daar iets mee doen?
Tsjor
Het is natuurlijk een interessante discussie. Waarom pakken sommige de berichten over de man van mamaE heel negatief op en anderen niet. Dat kun je afdoen met ‘minderwaardigheidscomplex’, maar dat roept alleen maar meer irritatie op.
Je kunt ook zeggen dat oa ik, heel erg geraakt worden door bepaalde woordkeuzes. Daar misschien gevoeliger voor zijn?
Ervaring hebben waar die woorden gebruikt werden om een bijzondere situatie te maskeren? Of omdat (mijn geval) hulpverleners nogal snel de neiging hebben arrogant te tonen dat zij het beter weten en ik hier ook zoiets lees.
Maar is dat niet wat een forum is? Mensen die een andere invalshoek hebben die je misschien helemaal niet past, of misschien juist een prikkel geven om eens anders te kijken? Van alleen maar ‘oh wat
Errug’ roepen zijn nog maar weinig situaties verbeterd, en dus mag het (in mijn ogen) best af en toe even schuren om te helpen anders te denken.
Maar, mamaE, dat is allemaal maar meta geklets. Het is goed dat jullie vakantie geholpen heeft en ik hoop dat je een manier vindt om eerder te ontladen zodar dit de laatste keer blijft.
