Op zoek naar objectieve kijk
Hallo,
Ik zit met wat onzekerheden mbt mijn oudste kind. Voordat ik naar de huisarts ga, zou ik graag eens de meningen van andere ouders lezen.
Het zit zo; mijn dochter van 7 lijkt niet lekker in haar velletje ge zitten.
Ik kan de vinger er niet op leggen wat het is.
Het lijkt soms alsof ze geen aansluiting vind op school. Ze verteld ook af en toe dingen dat ik denk hm dat vind ik pest gedrag. Maar als ik haar vraag hoe ze het heeft op school dan zegt ze altijd 'leuk'. Ze speelt af en toe ook wel met een kindje thuis, maar niet zoveel als anderen en soms zegt ze ook dat ze er geen zin in heeft.
Een voorbeeld van wat ik pest gedrag vind, is dat iemand een rijmwoord had bedacht op haar naam en dat de gehele klas dat overnam. Toen de juf even de klas uit was, riep iedereen dus dat rijmwoord. Een niet zo leuk woord.
Haar lijkt het niet heel veel te doen. Ja ze vi vind het niet leuk, maar echt veel emotie zie ik er niet bij zeg maar.
Ik zal verder gaan met haar karakter omschrijven; het is een lief meisje. Behulpzaam, knuffelig. Ze heeft van die buien, al van kleins af aan dat ze nogal uhm ik noem dat tiepelzinnig is. Dan is niks goed en huilt ze overal om. Ze lijkt dan overprikkeld. Dit is meestal na school.
Maar af en toe ook in het weekend.
Voorbeeld: oma paste op en die had afgesproken dat ze buiten chipjes met haar ging eten. Oma paste dat aan want dochter was film aan het kijken dus ze kreeg de chipjes bij de film. Dat was een reden om te ontploffen. Normaal zou ze zich daaraan niet storen. Tijdens die buien is er dus niks goed. Ze lijkt dan erg moe en in haar koppie 'vol'.
Een voorbeeld van wat mij verder opvalt: ze kan zich prima zelf aankleden, maar ze vertikt dit gewoon. Ze blijft drammen en zeuren en huilen totdat ze geholpen wordt. Hier heb ik nu maar een beloning systeem voor bedacht met stickers. En dat lijkt redelijk te gaan. Dat is met meer dingen zo, ze is slecht te motiveren en heeft geen drive om zelf dingen te willen kunnen.
Ze is motorisch vanaf kleins af aan onhandig. Lopen deed ze later, klimmen in een klimrek kan ze sinds een half jaar, fietsen zonder zijwielen begint nu te komen etc
Ze heeft zusje. Die stapelgek op haar is. Dit zusje wil haar vaak knuffelen, ook als ze verdrietig is.
Met ons knuffelt ze als het aan haar ligt de hele dag, maar haar zusje zal ze zelden knuffelen. Ze zegt vaak 'ik wil alleen spelen, ik wil alleen zijn'.
Tegenwoordig spelen ze wel heel veel samen, maar ik merk dat de oudste vaak toch alleentijd op zoekt. Ze vraagt ook dingen zoals ' ik wil graag een keer zwemmen, alleen zonder zusje'.
We doen zeker dingen zonder zusje. Maar schijnbaar is het voor haar niet voldoende.
Ik zal nu afronden want het wordt anders wel erg lang.
Vragen beantwoord ik graag.
Misschien zie ik dingen die er niet zijn, maar ik wil niet iets over het hoofd zien, als zin eigenlijk niet lekker in haar vel zit.
Alvast bedankt.
Gingergirl schreef op 29-10-2022 om 17:07:
[..]
Ik ken de casus van dochter TO niet maar zoals ik het lees is het zeker geen dik zorgdossier. Bij groep 1 beginnen bijna alle kinderen blanco. Bij dochter van TO zijn er nu toch wat zaken die niet goed lopen. Even kritisch, als ze op deze school niet goed in de groep ligt, weinig weerbaar is en snel overprikkeld raakt etc. Dan is het natuurlijk niet gezegd dat het op een andere school meteen beter gaat, want daar ben je niet ineens wel weerbaar en niet meer overprikkeld en het goed in de groep liggen hangt ook weer daarmee samen.
Mochten ze toch besluiten naar een andere school te gaan heb je grote kans dat de problemen zich voortzetten, ik zou als ik TO was daar zeker mee aan de slag gaan; kan weerbaarheidstraining wat opleveren? Wellicht onderzoeken waardoor ze snel overprikkeld raakt, zodat ze beter geholpen kan worden al dan niet op een nieuwe school.
Dat is waar. De issues van dit meisje zijn dan niet meteen opgelost, maar ze zal toch naar een school moeten. En scholen hebben wel vaker te maken met dit soort kinderen. Die kun je niet allemaal zomaar weigeren omdat je vindt 'dat ze er niet passen' (behalve als ze er starten in groep 1). Het is nu ook zo dat de dochter van TS buitengesloten en gepest wordt op school en dat er blijkbaar onvoldoende aan gedaan wordt of dat het onvoldoende effect heeft, waardoor het kind niet gelukkig is op school.
Inzetten op weerbaarheid en omgaan met prikkels is zeker een goed idee, maar het is nooit een oplossing voor pestgedrag.
MamaE schreef op 29-10-2022 om 17:12:
[..]
Dat is waar. De issues van dit meisje zijn dan niet meteen opgelost, maar ze zal toch naar een school moeten. En scholen hebben wel vaker te maken met dit soort kinderen. Die kun je niet allemaal zomaar weigeren omdat je vindt 'dat ze er niet passen' (behalve als ze er starten in groep 1). Het is nu ook zo dat de dochter van TS buitengesloten en gepest wordt op school en dat er blijkbaar onvoldoende aan gedaan wordt of dat het onvoldoende effect heeft, waardoor het kind niet gelukkig is op school.
Inzetten op weerbaarheid en omgaan met prikkels is zeker een goed idee, maar het is nooit een oplossing voor pestgedrag.
Nee ho stop, ik bedoel het ook zeker niet als oplossing van pest gedrag. Maar een overstap moet vooral voor de leerling iets positiefs opleveren. En ik maak helaas vaak mee dat veel ouders ( niet zozeer TO, maar in zijn algemeenheid) denken dat een overstap alles oplost. Ik hoor vaak het ligt aan de school, die doen weinig tot niets etc en dan zit de leerling op een andere school en gaat het op precies dezelfde wijze verder. Dan heeft de leerling weer een flinke tegenvaller, en dan? Weer wisselen?
Wij hebben het met onze oudste gehad; die lag niet goed in de groep maar dat had ook met zijn eigen manier van handelen te maken, erg sociaal onhandig en vond zelf ook dat alles pesten was, hij ervaarde een hoop dingen heel anders dan dat ze bedoeld waren. Uit onderzoek ( waar wij op aandrongen, school vond het niet nodig) bleek dat hij een ASS had en daar is hij fantastisch bij begeleidt waardoor het een stuk beter ging. Ook een tijd medicatie gekregen omdat hij snel overprikkeld raakte, (door die overprikkeling ging hij zich vreemd gedragen waardoor hij weer buiten de groep viel etc). Enkel wisselen van school had bij hem niet geholpen.
En ik spreek uit ervaring als ouder met een “ongepast” kind. In de zin van dat het kind nergens meer past.
Ik ben heel blij met mensen zoals anomarie omdat wat ik ervan heb meegekregen het echt in speciaal onderwijs neerkomt dat je kind als een hete aardappel liefst wordt doorgeserveerd.
Andersom kan ik me indenken dat je als school hier ook mee te kampen hebt. Ik denk als je een proefplaatsing initieert dat in de zin moet serveren als een proef van beide kanten. Dat de leerling misschien het zelf niet als een blijver ervaart of de school erachter komt of ze de leerling iets te bieden hebben. Toch denk ik dat elk geval dat negatief voor de leerling uitpakt er een teveel is.
De gevallen waar mijn kind onder valt zijn de gevallen waar je dat niet kunt gebruiken. Je zit al in het thema dat kinderen alleen nog maar positieve ervaringen moeten krijgen. Zo niet, dan is de kans groot dat het niet meer wil. En dan spreek je over gelijk thuis zitten.
En het zijn echt de scholen die er nu zelf verantwoordelijk voor zijn gemaakt. Dat schijnzekerheid vind ik inderdaad dus een goed punt om dit te verbieden.
Als ouder ben je blij als een school iets wil proberen, als het verder nergens terecht kan. Je accepteert als ouder dan ook veel meer om aan te willen voldoen en mee akkoord te gaan. Dus dat dit en dat uitgesloten is en andere dingen weer moeten.
Toen ik me erin verdiepte kwam ik gauw uit op dat als je hier iets wilt veranderen de politiek in moet. Die zorgplicht moet niet bij scholen die het niet kunnen waar maken liggen. Er moet een netwerk zijn om dit op te vangen zijn. En dat is het samenwerkingsverband. Alleen als samenwerkingsverbanden alleen maar kunnen wijzen naar de school zelf, dat zij het zelf moeten kunnen of doen oplossen en dat doen ze niet schiet het allemaal niets op. En meestal bereik je met dwang ook weinig.
Zodra scholen het niet lijken op te lossen moet er gewoon na een week een partij komen die het oppikt en ouders/school uiteindelijk het kind gaat helpen. Op school of thuis.
Scholen kunnen nu van alles wijsmaken. Ook zonder je handtekening. En zonder dat je in bezwaar had gekund. Dat had ik dus met onderwijstijdverkorting. Paar uur naar school, wat zeg ik. 1 uur per week maar wat binnen vijf vingers tellen 0 uren was.
Na veel overleg, heel veel partijen erbij, zit kind zo maanden thuis. Want de grote mensen moeten het nog bedenken en ondertussen mist het kind onderwijs, Cito toetsen en is er geen leraar die aan de thuiszitter les geeft. Er gebeurt dus niets.
Er zou eigenlijk een leraar moeten klaarstaan voor kinderen om die juist dan extra aandacht te geven als je niet welkom bent. Alles is beter dan uit het zicht, uit de aandacht.
En zodat de volgende school niet nog meer de opgelopen schade kan herstellen. Die schade kost de meeste tijd om weer in het proces te komen. Dus hoe meer je dat beperkt des te minder.
Misschien opper ik veel wat onmogelijk lijkt. Voor mij als ouder zijn er genoeg plekken om de onvrede te parkeren als dat op school zelf niet lukt. Ik wilde ook een rechtszaak beginnen. Maar ik kon geen advocaat vinden die dit speciaal deed. Bovendien was al die inspanning te veel. Ik moest naar het Europees hof, rechten van het kind.
Waar kan je kind terecht? Is maar afhankelijk van de mensen eromheen. De gemeente en verder de inspectie doen er niets aan.
Ja schijnclubjes die het tegen willen gaan. Maar die bereiken pas wat na vele vergaande gevallen. Ingrijpen is er niet bij. Want alles komt pas vragen stellen als het kind al thuis zit, niet als de dreiging er al vrij lang is.
Ik heb een hoop gezien waar het toeziend oog niet kijkt laat staan ingrijpt. Leerplichtambtenaren horen het aan maar gaan geen stevig gesprek aan wat de school ineens niet handelingsverlegen maakt. Wat betekent, je kunt ze verplichten te praten maar niet iets op te lossen waarvan ze zeggen wij kunnen niet.
Dus moet er een noodoplossing zijn. En die moet er ook echt wel zijn. In je eigen gemeente.
TO toen wij een andere school zochten hebben we eerst een uitgebreid gesprek met directeur, IBer en juf van de groep waar zoon zou komen gehad. Om te kijken wat zoon nodig had en wat precies de reden van wisselen was. Zoon was op dat moment bij een psycholoog die hem begeleidde en ze wilden hem graag bellen. Dat vonden we prima en ook wilde de IB er de IB er van oude school bellen. Dit was overigens een heel fijn persoon, dus vonden we ook niet erg.
We hoorden wel dat er plek was en dat als er meer duidelijkheid was na de gesprekken hij in principe kon komen. Wij zelf hebben heel goed doorgevraagd over de klas. We kregen te horen dat de klas een lieve sociale klas was waar nog nooit pestgedrag had.plaatsgevonden.
( Wat ook 100procent waar bleek, een superklas).
We hebben nooit gesproken over een proefplaatsing. Dat lijkt mij zeer onwenselijk bij een jong kind. Die kunnen dat echt niet overzien
Nu was het voor ons wel duidelijk dat zoon echt weg moest er was al zo vreselijk veel gebeurd en gepraat.. maar ook zoon kon het niet overzien en kon echt niet zelf iets er over zeggen. Hij is wel een keer een middag wezen kijken en vond het toen wel leuk maar wij hadden toen al gehoord dat hij mocht komen en de beslissing voor hem gemaakt. Ik zou nooit zonder uitgebreid gesprek en een toezegging dat ze kan komen proefdraaien. Wat kunnen ze nu over 1 of 2 dagen zeggen?
Sterkte met de beslissing
mijn dochter is altijd zeer gevoelige geweest. Durfde niet te praten, huilen, niks durven zeggen in de klas. Wegbrengen naar school was een ramp. Huilen tot ik weg was uit de klas. Ze kwam buiten de groep te staan. Het was een meisje dat altijd huilde. Ook op zwemles, dansles (al was het met haar vriendinnetjes).
. Ik heb zelf hulp gezocht eerst bij de huisarts. Ik werd verwezen naar de ggz. Na 1 gesprek was de problematiek te licht.
Ik moest maar naar cjg.
IK belde erheen en zou nog wel teruggebeld worden. Nou dan zakt de moed in je schoenen.
Dus zelf gezocht naar preventieve cursus die jeugd ggz aanbieden..ik dacht laat een professioneel.persoon het bekijken in een groepje. Het ging over gedrag, opkomen voor jezelf, vriendschap maken etc.
Ik kreeg te horen dat mijn dochter faalangstig was. En hierbij hulp nodig had.
We hebben vanuit daar de cursus durven doen gedaan. Stap voor stap verleg je grenzen.
Ik ben ook naar de intern begeleider gestapt voor steun.
Uiteindelijk zit mijn dochter nu in groep 6. Ze bloeit op nog steeds.
Verder zit ze op ponypower. Een normale rijles is nier mogelijk. Angst speelr zo grote rol. Ze rijdt nu met 5 andere kinderen. Ze begrijpen haar en durft steeds een stukje meer.
Ik zou zeggen zoek hulp op alle fronten.
Het komt.dan wel goed
Gingergirl schreef op 29-10-2022 om 17:29:
[..]
Nee ho stop, ik bedoel het ook zeker niet als oplossing van pest gedrag. Maar een overstap moet vooral voor de leerling iets positiefs opleveren. En ik maak helaas vaak mee dat veel ouders ( niet zozeer TO, maar in zijn algemeenheid) denken dat een overstap alles oplost. Ik hoor vaak het ligt aan de school, die doen weinig tot niets etc en dan zit de leerling op een andere school en gaat het op precies dezelfde wijze verder. Dan heeft de leerling weer een flinke tegenvaller, en dan? Weer wisselen?
Wij hebben het met onze oudste gehad; die lag niet goed in de groep maar dat had ook met zijn eigen manier van handelen te maken, erg sociaal onhandig en vond zelf ook dat alles pesten was, hij ervaarde een hoop dingen heel anders dan dat ze bedoeld waren. Uit onderzoek ( waar wij op aandrongen, school vond het niet nodig) bleek dat hij een ASS had en daar is hij fantastisch bij begeleidt waardoor het een stuk beter ging. Ook een tijd medicatie gekregen omdat hij snel overprikkeld raakte, (door die overprikkeling ging hij zich vreemd gedragen waardoor hij weer buiten de groep viel etc). Enkel wisselen van school had bij hem niet geholpen.
Ik heb alles gelezen en ik denk dat jij de spijker op z'n kop slaat. En wel met dit stukje; Wij hebben het met onze oudste gehad; die lag niet goed in de groep maar dat had ook met zijn eigen manier van handelen te maken, erg sociaal onhandig en vond zelf ook dat alles pesten was, hij ervaarde een hoop dingen heel anders dan dat ze bedoeld waren.
het werkt 2 kanten op. Maarrr ze wordt wel echt gepest. Ik heb vandaag ook weer voorbeelden gehoord; dochter zit op schommel, ander kind zegt goed als ik erop mag krijg je een nootje. Dochter eet het op, blijkt het een vunzigheid te zijn. Andere kind zegt 'lekker voor je'. Dat vind ik pest gedrag
ik vind het maar een lastige materie hoor. Uiteindelijk heb ik de betreffende school teruggebeld en aangegeven dat we eerst weer een gesprek aangaan met de huidige school. Ik vond het proefplaatsing verhaal nog dreigend overkomen. Zo van; we gaan eerst eens bellen met de andere school om te informeren over uw kind. Ik had: we gaan eerst een gesprek aan met u, gepaste gevonden. Maar dat kan aan mij liggen.
Ik kreeg nu het gevoel dat mijn kind iets verkeerds gedaan heeft zeg maar.
Feit blijft dat ze het nog steeds niet naar haar zin heeft. Wat kan een ib-er betekenen?
Ik ben nog zo onbekend in dit wereldje.
Er is hier wel een andere school in de buurt die wat meer open leek te staan. Die vond het prima als we eerst komen kijken.
Maar mijn voorkeur gaat niet uit naar deze school.
Kipspies schreef op 02-11-2022 om 20:10:
[..]
Ik heb alles gelezen en ik denk dat jij de spijker op z'n kop slaat. En wel met dit stukje; Wij hebben het met onze oudste gehad; die lag niet goed in de groep maar dat had ook met zijn eigen manier van handelen te maken, erg sociaal onhandig en vond zelf ook dat alles pesten was, hij ervaarde een hoop dingen heel anders dan dat ze bedoeld waren.
het werkt 2 kanten op. Maarrr ze wordt wel echt gepest. Ik heb vandaag ook weer voorbeelden gehoord; dochter zit op schommel, ander kind zegt goed als ik erop mag krijg je een nootje. Dochter eet het op, blijkt het een vunzigheid te zijn. Andere kind zegt 'lekker voor je'. Dat vind ik pest gedrag
Dit is ook zeker pesten, en hoort ook zeker niet. Pesten is nooit goed te praten. Realiteit is helaas dat er altijd risico is om een pester tegen te komen. En een kind wat weinig weerbaar is zal sneller slachtoffer zijn, als sommige kattekopjes door hebben zij trapt overal in dan sta he al weer achter, zo werkt het helaas. Heel goed om een wel overwogen keuze te maken bij een wisseling. Bij een mogelijke overstap zou ik zeker proberen eerst te kijken hoe het daar is voordat je daar definitief voor kiest. Een proef is niet bedoeld dat je dochter zich moet bewijzen goed genoeg te zijn maar vooral bedoeld of het een goede match is juist om een 2e teleurstelling te voorkomen.
Je schrijft dat er nog een school is, masr die is niet je keuze, dat kan natuurlijk maar loont het wellicht om er in ieder geval een keer te kijken en het gesprek aan te gaan? Je zit er niet meteen aan vast.
Zou het handig zijn om via de ib-er adressen te vragen voor weerbaarheidstraining? Of juist niet. Ik denk dat ze daar namelijk sowieso bij gebaat is.
Kipspies schreef op 03-11-2022 om 08:59:
Zou het handig zijn om via de ib-er adressen te vragen voor weerbaarheidstraining? Of juist niet. Ik denk dat ze daar namelijk sowieso bij gebaat is.
Dat zou je kunnen doen. Laat haar wel weten dat het pestgedrag niet oké is en dat dat ook niet de reden is dat zij weerbaarder moet worden.
Kipspies schreef op 03-11-2022 om 08:59:
Zou het handig zijn om via de ib-er adressen te vragen voor weerbaarheidstraining? Of juist niet. Ik denk dat ze daar namelijk sowieso bij gebaat is.
Ja kun je zeker doen, maar je kunt zelf ook zo via google vinden wat er bij je in de buurt is en dan informeren hoe en wat. Ik weet niet waar je woont maar hier genoeg aanbieders in weerbaarheidstrainingen en sova trainingen in ieder geval.
Dat is duidelijk pestgedrag Kipspies! en dat moet niet getolereerd worden.
Weerbaarheidstraining is op zich goed maar pas op dat je je kind dan niet de boodschap meegeeft dat het aan haar zou liggen als het pesten niet ophoudt.
Dat is bij mijn zoon gebeurd. Nog steeds heeft hij emotionele terugslagen en wat nog steeds naar voren komt is "het lag aan mij want er is zoveel met mij gepraat en ik kon het niet, ze pestten mij omdat ik raar was/ben"
Gelukkig is het goed gegaan op de nieuwe school en nu ook op de middelbare school gaat het echt boven verwachting goed.
Echt pesten is groepsgebeuren. Een groep laat het toe of niet toe. Kijk mijn zoon vindt ( of vond) ook alles snel pesten en hij huilde snel. Daar is heel erg op ingestoken door de eerste basis school waar hij op zat. Als hij nu maar minder snel zou huilen en duidelijker zijn naar zijn klasgenoten en als hij nu maar zaken zou melden dan zou het opgelost worden. Maar er is nooit wat opgelost.
Op scouting en ook op de nieuwe school, was dat snelle huilen er helemaal niet.
Bij de GGZ instelling zeiden ze ook tegen ons, als er drie kinderen om je heen staan en je belachelijk maken en de rest vindt het misschien vervelend maar durft ook niets te zeggen dat ben je als kind WEG... dan kun je niets meer.
Dus ik zou heel heel goed kijken wat behulpzaam is.
Misschien is testen wel een goed idee, zodat zij gericht hulp kan krijgen. Maar kijk aub naar de klas. Met name die uitspraak "lekker voor je" maakt bij mij heel veel los. WOEST word ik er van want dat was ook wat ze tegen mijn kind zeiden.
Echt ga op verschillende scholen praten, ze weten best of een klas sociaal is.
Bij mijn dochter in de klas zat ook een jongen met wat moeilijk gedrag ( had een dubbel diagnose ADHD en ASS) en een elders gepeste jongen en dat is altijd heel goed gegaan, daar zaten een aantal kinderen in die positieve bekrachtigers waren. Gewoon populaire kinderen die vanuit zichzelf al zeiden "iedereen mag meedoen en als jij pest dan mag jij dus gewoon niet mee doen"
Ook bij de nieuwe school hoorden we dat de klas waar zoon in zou komen echt wel een hele lieve klas was. De klas daarboven was lastiger en dat was wel een periode een klas waar ze bij zaten. Ze zijn heel eerlijk geweest daarover. Gelukkig bleek de klas sneller dan verwacht weer gesplitst te kunnen worden. Die nieuwe school was voor ons wel een uitkomst.
Maar ik snap je ... ook wij hadden de angst dat het pesten door zou gaan en die angst was er opnieuw bij het naar de middelbare school gaan. Ook onze zoon heeft licht autisme. Maar het gaat goed.
Ik vind het echt grof pestgedrag als je een vunzigheid geeft en dan ook nog zegt "lekker voor je" Dat moet gelijk de kop ingedrukt worden echt gelijk!. Bellen en zeggen dat ze de klas aan moeten pakken, je niet weg laten sturen met "dochter moet ook wat veranderen" Kom nou dat zal waar zijn maar dat maakt het pestgedrag niet goed.
Als je merkt dat ze niet het pestgedrag klassikaal aanpakken zou ik echt wegwezen. Echt vanuit eigen ervaring zeg ik dat. Ik heb al jarenlang spijt en schuldgevoelens naar mijn kind dat we hem zolang op in die klas hebben gelaten, emotioneel is hij daar enorm van onderuit gegaan.
Als een GGZ dat zegt weet je dat de meeste scholen het niet kunnen oplossen.
Een intern begeleider (ib) is een discipline die schoolgerelateerde zaken kan oppikken. Voor pesten denk ik meer aan schoolmaatschappelijk werk.
Uiteindelijk maakt het niet uit welke functie helpt maar dat er een partij is die je verder op weg helpt.
Pesten is uitsluiten en doet schade aan degene die gepest wordt. Je kind kan zelf leren weerbaarder te worden maar dan nog is een zelfbeeld vaak al beschadigd.
Wij hebben hier ook in de buurt van die kinderen, tegen mij altijd aardig groeten maar achter mijn rug toch kind pakken. Ik heb geen zin in gesprek met ouders die het ontkennen. Of de kinderen zelf. Een van mijn kinderen kan het prima loslaten, zegt niets te missen door er geen contact mee te hebben. De ander reageert er zeer heftig op. Maar gezien zijn problemen waar de buurkinderen weet van hebben vind ik het uitdagen dan ook hun probleem. Ze weten donders goed als ze verhaal komen halen hun uitlokking ter sprake zal komen. Ze kijken wel uit, dus ergens hebben we zo macht over de situatie.
Wat ik kind dat er slecht tegen kan probeer mee te geven is altijd naar me toe komen. Vertellen is luchten, ook al kunnen we niets. En op hart drukken dat ze verder geen leuke hobby hebben blijkbaar of zich kunnen voorstellen hoe het voor de partij is wat ze flikken. Dus dat zelfbeeld positief te voeden. En dus de negatieve kanten van die ander te bespreken. En zelfs benoem ik maar dat ze er niet altijd wat aan kunnen doen want ouders zijn zelf niet in staat anderen netjes te behandelen of ze zijn bang om anders zelf gepest te worden. Bijvoorbeeld. Allemaal zaken die oorzaak buiten mijn kind om hebben. Dat maakt dat een kind zich kan indenken hoe die ander handelt en daar minder boodschap aan heeft. Wellicht het als balletje kan opgooien en anders met een gedachte makkelijker kan weglopen. Bijvoorbeeld de gedachte dat die ander zo onaardig doet en dat aan dat kind zelf ligt. En als je zo onaardig tegen mij doet, negeer ik je. Die gedachten helpen kind ten minste in de eigenwaarde.
Ik praat veel met haar. S avonds bij het naar bed brengen komen de verhalen wel. En ik zeg haar elke keer dat pesten niet oké is. Dat de dingen die gebeuren niet zo horen.
Daarnaast probeer ik wel realistisch te blijven en ook aan te geven dat het niet perse op een andere school beter gaat.
Wat zou de beste volgorde zijn? Haar eerst latwn testen/een training laten volgen. Of van school wisselen? Ik denk dat ik aan de school wissel niet ontkom.
Kipspies schreef op 03-11-2022 om 15:05:
Ik praat veel met haar. S avonds bij het naar bed brengen komen de verhalen wel. En ik zeg haar elke keer dat pesten niet oké is. Dat de dingen die gebeuren niet zo horen.
Daarnaast probeer ik wel realistisch te blijven en ook aan te geven dat het niet perse op een andere school beter gaat.
Wat zou de beste volgorde zijn? Haar eerst latwn testen/een training laten volgen. Of van school wisselen? Ik denk dat ik aan de school wissel niet ontkom.
Nou, dan zou ik die schoolwissel eerst doen.
