Perfectionisme kleuter: hoe afremmen?
Onze kleuter wil alles 'heel goed' doen. We zouden dit graag afremmen maar we weten niet goed hoe. We willen dat ze plezier heeft in spelen en leren zonder dat ze kijkt naar de prestatie.
Ze vindt zinnen als 'van proberen kun je leren' maar stom. Ook zeggen dat het gaat om het samen zijn en het plezier komt niet echt aan.
De hoge lat is het meest zichtbaar tijdens het tekenen. Dit doet ze al niet graag maar het zorgt vaak voor boze buien. Ze wil dan bijvoorbeeld een olifant tekenen maar dat lukt dan niet en dan vliegen de spullen weer de kamer rond.Ook als ik samen met haar teken dan kan ze boos worden omdat ik dan niet precies teken wat ze voor ogen had. Ze vindt ook niet dat ik mooi teken terwijl ik juist geen waardeoordeel geef over mijn eigen tekening en expres nooit zeg dat ik niet kan tekenen.
Bij de start van de basisschool ervoer ze ook spanning omdat ze bang was 'dat het erg moeilijk zou zijn'.
Veel zaken gaan haar gemakkelijk af maar als iets moeilijk is dan begint ze er liever niet aan.
Vandaag zei ze ook dat ze maar zo weinig weet. Dat vond ze stom. 'Jij weet veel meer, mamma'
Ook deed ze graag legpuzzels totdat ze cijfers begon te lezen. Een puzzel waar 5+ op staat die ze vroeger zelf maakte, daar begint ze nu niet meer aan. 'Ik kan deze nog niet want ik ben nog geen vijf'.
Wie herkent dit?
Heeft iemand tips om ervoor te zorgen dat ze niet zo prestatiegericht is?
In aanvulling op de tips, ik denk dat daden (van jou als ouder) meer tellen dan woorden: laat eens een pot jam op de vloer stuk vallen. Of doe iets anders onverwacht, iets heel ergs, wat volstrekt niet past bij jullie huisregels of sociale regels. Twee verschillende sokken of het vergeten van een afspraak.
En zorg dan dat je reageert met een schaterlach en ontspanning. Laat haar meelachen, benoem dat het echt heel suf is, maar ook grappig. Ruim vervolgens op met een blije uitstraling, zonder jezelf te bestraffen dat je zo dom deed. Daarna af en toe nog eens door de dag heen lachend terugkijken op het geheel. Wees in de hele situatie alert over hoe jij jezelf beoordeeld, wat je mompelt en hoeveel spanning je uitstraalt.
En daarop volgend: hoe vaak zeg jij zelf in sociale situaties dat je iets niet kon / een deadline niet haalde / je huis vies is, maar jij geen tijd hebt / dat je denkt tekort te schieten / dat de kleren van Truus toch wat oud zijn / dat de wens van tante Sjaan voor jou erg belangrijk is / dat je stress hebt door omstandigheden enz.
Oftewel, waar ligt jouw grens van streng zijn op jezelf én je omgeving? Hoe vaak lach jij om missers? Wanneer heb jij spanning? Hoe belangrijk is uiterlijk en een schoon huis? Presteren? Je werk? De mening van je baas?
alhambra schreef op 21-07-2021 om 20:54:
[..]
Wij bieden juist steeds moeilijke dingen aan omdat ze zo snel leert. Mijn man wilde het spel Boomgaard al opruimen omdat het te makkelijk zou zijn. Ik denk dat ik hem nu toch nog maar even beneden laat liggen.
We voeden het zelf....
Nou het is denk ik soort van een valkuil voor iedereen om vooral te kijken naar wat een kind cognitief gezien aankan en daar de activiteiten en spelletjes op aan te passen,, terwijl de emotionele ontwikkeling niet altijd gelijk loopt en om die goed te ontwikkelen zijn dan soms juist weer andere activiteiten nodig (en heel veel geduld enzo).
Marie111 schreef op 22-07-2021 om 16:38:
We waren gewoon duidelijk dat ze niet eerder mocht zeuren, dan dat ze het tien keer had geprobeerd. Meestal was 1 keer proberen voldoende.
Ja dat is natuurlijk ook zo. Je hoeft er niet in mee te gaan inderdaad.
Merlot schreef op 22-07-2021 om 19:43:
In aanvulling op de tips, ik denk dat daden (van jou als ouder) meer tellen dan woorden: laat eens een pot jam op de vloer stuk vallen. Of doe iets anders onverwacht, iets heel ergs, wat volstrekt niet past bij jullie huisregels of sociale regels. Twee verschillende sokken of het vergeten van een afspraak.
En zorg dan dat je reageert met een schaterlach en ontspanning. Laat haar meelachen, benoem dat het echt heel suf is, maar ook grappig. Ruim vervolgens op met een blije uitstraling, zonder jezelf te bestraffen dat je zo dom deed. Daarna af en toe nog eens door de dag heen lachend terugkijken op het geheel. Wees in de hele situatie alert over hoe jij jezelf beoordeeld, wat je mompelt en hoeveel spanning je uitstraalt.
En daarop volgend: hoe vaak zeg jij zelf in sociale situaties dat je iets niet kon / een deadline niet haalde / je huis vies is, maar jij geen tijd hebt / dat je denkt tekort te schieten / dat de kleren van Truus toch wat oud zijn / dat de wens van tante Sjaan voor jou erg belangrijk is / dat je stress hebt door omstandigheden enz.
Oftewel, waar ligt jouw grens van streng zijn op jezelf én je omgeving? Hoe vaak lach jij om missers? Wanneer heb jij spanning? Hoe belangrijk is uiterlijk en een schoon huis? Presteren? Je werk? De mening van je baas?
Ha ha, dat iets expres 'fout' doen zou ze wel leuk vinden denk ik!
Man en ik zijn beiden heel secuur en prestatiegericht. Dit brengen we natuurlijk op haar over. Een eye-opener dit topic.
Lastige is wel dat het ook gedeeltelijk ons aard van het beestje is, het je ook iets brengt en we haar ook willen leren om door te zetten etc.
Woezelisboos schreef op 22-07-2021 om 20:44:
[..]
Nou het is denk ik soort van een valkuil voor iedereen om vooral te kijken naar wat een kind cognitief gezien aankan en daar de activiteiten en spelletjes op aan te passen,, terwijl de emotionele ontwikkeling niet altijd gelijk loopt en om die goed te ontwikkelen zijn dan soms juist weer andere activiteiten nodig (en heel veel geduld enzo).
Ja want je wilt je kind ook dingen leren en stimuleren. Daarom trap je in die valkuil.
Bedankt iedereen voor de goede adviezen!
Wat mooi hoe je de focus van je kind naar jezelf weet te verleggen!
Knap, om in te zien wat jou inbreng is, daar heeft je dochter veel aan.
Succes samen 🍀
alhambra schreef op 21-07-2021 om 20:54:
[..]
Wij bieden juist steeds moeilijke dingen aan omdat ze zo snel leert. Mijn man wilde het spel Boomgaard al opruimen omdat het te makkelijk zou zijn. Ik denk dat ik hem nu toch nog maar even beneden laat liggen.
We voeden het zelf....
Wees niet te hard voor jezelf
Ook jij hoeft het niet in 1x goed te doen hé. Ook jij bent niet perfect. Geef jezelf de kans om hierin te groeien. Je weet nu wat je anders kan aanpakken. En ook dat zal niet in één keer goed gaan en je zal echt nog vanuit automatisme soms dingen zeggen die minder handig zijn. Geef jezelf de tijd om te leren en geef jezelf de ruimte om fouten te mogen maken
alhambra schreef op 23-07-2021 om 10:48:
[..]
Ha ha, dat iets expres 'fout' doen zou ze wel leuk vinden denk ik!
Man en ik zijn beiden heel secuur en prestatiegericht. Dit brengen we natuurlijk op haar over. Een eye-opener dit topic.
Lastige is wel dat het ook gedeeltelijk ons aard van het beestje is, het je ook iets brengt en we haar ook willen leren om door te zetten.
Waak ervoor dat je van haar niet een perfect kind wil maken. Jullie karakter brengt je zeker wat positiefs, maar het brengt ook valkuilen met zich mee. Doorgaan en dan zelf over je eigen grenzen heen gaan. Het altijd goed willen doen voor anderen ten kostte van jezelf. Anderen zien ook niet altijd wat het kost om zo te presteren. Als je die hoge verwachtingen ook aan je dochter gaat stellen dan heb je kans dat je juist faalangst creëert. Dochter merkt wel dat het voor jullie belangrijk is als ze doorzet en goed presteert. Het maakt het voor haar ook moeilijker toe te geven als ze wel probeert en het dan niet lukt, want dan faalt ze en stelt ze jullie teleur. Dan dus maar beter niet proberen. Ze leert zo misschien ook niet wat ze zelf eigenlijk wil of kan maar hoe ze jullie tevreden kan houden.
alhambra schreef op 23-07-2021 om 10:48:
[..]
Ha ha, dat iets expres 'fout' doen zou ze wel leuk vinden denk ik!
Man en ik zijn beiden heel secuur en prestatiegericht. Dit brengen we natuurlijk op haar over. Een eye-opener dit topic.
Lastige is wel dat het ook gedeeltelijk ons aard van het beestje is, het je ook iets brengt en we haar ook willen leren om door te zetten etc.
[..]
Ja want je wilt je kind ook dingen leren en stimuleren. Daarom trap je in die valkuil.
Bedankt iedereen voor de goede adviezen!
Wat mij opviel in je op is dat je expres niet benoemt dat jij ook niet kan tekenen. Ik zou dat gewoon eens een keer wel doen. Beamen en gewoon lekker door gaan. Nou en, dat je niet kan tekenen? Je hebt gewoon niet genoeg geoefend. Net als “jij weet veel meer”. Ja, duh, jij hebt ook al x jaar geoefend. En dus zonder serieuzigheid of heftigheid. Gewoon, laissez-faire.
Ik herken het gedrag van dochter wel hoor, volgens mij hebben best veel kleuters dit.
En als ze dingen wil waar ze nog te klein voor is, zeg ik vaak ook gewoon dat ze daar nog te klein voor is en dat kinderen van 7/8/9 dat pas kunnen. Dat werkt ook wel.
Pas op hiermee, dit is ook een fixed mindset.
Het belangrijkste is dat je je kind corrigeert: Je kunt dit NOG niet.
Dat betekent dat je het nog gaat leren. Je kunt álles leren, zelfs om ern vliegtuig te besturen. Maar je begint niet met een vliegtuig, je begint met een driewieler. Zo werkt het met alles: je leert het stapje voor stapje. Ook het tekenen van een olifant.
Mijn kleuter heeft daar ook behoorlijk last van en ik ben al een tijdje bezig met de groei mindset. Ik merk dat ik erg moe(s)t wennen aan mijn taalgebruik. Ik ben geneigd dingen te zeggen als "Wat ben je ook een knapperd!" en "Zie je wel, jij bent hartstikke slim!"
Vanuit de groei mindset probeer ik nu de nadruk te leggen op het leerproces wat hij heeft afgelegd. Bijv "En weet je nou hoe het komt dat het je lukt? Omdat je zo vaak hebt geoefend. Eerst kon je het nog niet zo goed, en toen bleef je oefenen. Je zette zelfs door toen het echt niet lukte. En na al dat oefenen, ben je er nu beter in geworden."
Mijn kleuter blijft snel geneigd de lat hoog te leggen en zich faalangstig te uiten, maar ik zie wel dat hij echt vaker iets probeert en soms ook trots benoemt dat hij iets heeft geleerd door dóór te zetten.
Overigens is de omgeving nog niet zo ver dat ze vanuit de groei mindset praten, dus hij ontvangt alsnog heel veel 'fixed mindset' boodschappen op een dag. En soms ook van mij, want sommige opmerkingen zitten ook wel sterk in mijn systeem.
Mevrouw75 schreef op 28-07-2021 om 23:27:
[..]
Wat mij opviel in je op is dat je expres niet benoemt dat jij ook niet kan tekenen. Ik zou dat gewoon eens een keer wel doen. Beamen en gewoon lekker door gaan. Nou en, dat je niet kan tekenen? Je hebt gewoon niet genoeg geoefend. Net als “jij weet veel meer”. Ja, duh, jij hebt ook al x jaar geoefend. En dus zonder serieuzigheid of heftigheid. Gewoon, laissez-faire.
Ik herken het gedrag van dochter wel hoor, volgens mij hebben best veel kleuters dit.
Ik heb het ooit een keer gezegd en daarna was het "ik kan niet tekenen, net zoals mamma"
Goed om te lezen dat veel kleuters het hebben.
PhilDunphy schreef op 29-07-2021 om 23:15:
Mijn kleuter heeft daar ook behoorlijk last van en ik ben al een tijdje bezig met de groei mindset. Ik merk dat ik erg moe(s)t wennen aan mijn taalgebruik. Ik ben geneigd dingen te zeggen als "Wat ben je ook een knapperd!" en "Zie je wel, jij bent hartstikke slim!"
Vanuit de groei mindset probeer ik nu de nadruk te leggen op het leerproces wat hij heeft afgelegd. Bijv "En weet je nou hoe het komt dat het je lukt? Omdat je zo vaak hebt geoefend. Eerst kon je het nog niet zo goed, en toen bleef je oefenen. Je zette zelfs door toen het echt niet lukte. En na al dat oefenen, ben je er nu beter in geworden."
Mijn kleuter blijft snel geneigd de lat hoog te leggen en zich faalangstig te uiten, maar ik zie wel dat hij echt vaker iets probeert en soms ook trots benoemt dat hij iets heeft geleerd door dóór te zetten.
Overigens is de omgeving nog niet zo ver dat ze vanuit de groei mindset praten, dus hij ontvangt alsnog heel veel 'fixed mindset' boodschappen op een dag. En soms ook van mij, want sommige opmerkingen zitten ook wel sterk in mijn systeem.
Dit is herkenbaar. Ik ben nu dus bewust bezig met een andere manier van benaderen en taalgebruik. Dit gaat soms goed en soms zit je toch nog in het oude patroon.
Familie zegt ook dingen die bij de fixed mindset horen.
alhambra schreef op 30-07-2021 om 13:34:
[..]
Ik heb het ooit een keer gezegd en daarna was het "ik kan niet tekenen, net zoals mamma"
Goed om te lezen dat veel kleuters het hebben.[..]
Dit is herkenbaar. Ik ben nu dus bewust bezig met een andere manier van benaderen en taalgebruik. Dit gaat soms goed en soms zit je toch nog in het oude patroon.
Familie zegt ook dingen die bij de fixed mindset horen.
Anderzijds denk ik ook wel eens, als je als moeder al niet meer mag zeggen dat je kind een mooie tekening gemaakt heeft... Ik zeg bij alles wat ze maken dat ik het mooi vind haha, tenzij het echt drie krassen zijn ofzo, dan zeg ik ook eerlijk dat ik wel eens wat mooiers gezien heb. Overigens is 'ik kan niet tekenen' ook wel weer vrij definitief haha
Ik ben zelf ook niet super voorstander van de benadering om altijd alleen maar het proces te benoemen en nooit het resultaat geloof ik, al snap ik het pedagogisch gezien wel. Maar een kind van 5 kan nu eenmaal minder goed tekenen dan een kind van 8 en dat mag 'ie best weten vind ik. Dat zien ze zelf ook als ze hun eigen tekening vergelijken met die van een ander. Ik ben meer van de duidelijke boodschappen, en denk dat kinderen daar in de regel ook behoefte aan hebben. De boodschap is ook niet dat een kind van 5 niet (nooit) kan tekenen maar nu nog wat minder goed dan grotere kinderen, en dat ze er met oefenen vanzelf beter in worden, net als andere dingen die ze geleerd hebben of iets dat ze eerst niet lustten maar na 5 keer proeven wel. Maar ik doe eigenlijk gewoon wat goed voelt. Als mijn kinderen trots zijn op een tekening ben ik dat ook en dan laat ik dat ook weten. Ze krijgen nog zat tegenslag te verwerken in het leven (begint al op school waar kinderen aardig hard zijn voor elkaar 
), dan vind ik het fijn als ze weten dat hun moeder in ieder geval altijd achter ze staat ♥️
Woezelisboos schreef op 30-07-2021 om 13:40:
[..]
Anderzijds denk ik ook wel eens, als je als moeder al niet meer mag zeggen dat je kind een mooie tekening gemaakt heeft... Ik zeg bij alles wat ze maken dat ik het mooi vind haha, tenzij het echt drie krassen zijn ofzo, dan zeg ik ook eerlijk dat ik wel eens wat mooiers gezien heb. Overigens is 'ik kan niet tekenen' ook wel weer vrij definitief haha
En daarnaast: ik noemde ook nog: nou, en? Ik heb gewoon niet genoeg geoefend. En ga dan gewoon vrolijk door met wél tekenen.
En je bent er niet in 1 dag, hè?
Daarnaast noemde je, to, dat ze zo vasthoudt aan leeftijdsaanduidingen en volgens mij geeft dat heel veel kleuters behoorlijk houvast, daar zou ik niet zoveel aan tillen.
Woezelisboos schreef op 30-07-2021 om 14:02:
Ik ben zelf ook niet super voorstander van de benadering om altijd alleen maar het proces te benoemen en nooit het resultaat geloof ik, al snap ik het pedagogisch gezien wel. Maar een kind van 5 kan nu eenmaal minder goed tekenen dan een kind van 8 en dat mag 'ie best weten vind ik. Dat zien ze zelf ook als ze hun eigen tekening vergelijken met die van een ander. Ik ben meer van de duidelijke boodschappen, en denk dat kinderen daar in de regel ook behoefte aan hebben. De boodschap is ook niet dat een kind van 5 niet (nooit) kan tekenen maar nu nog wat minder goed dan grotere kinderen, en dat ze er met oefenen vanzelf beter in worden, net als andere dingen die ze geleerd hebben of iets dat ze eerst niet lustten maar na 5 keer proeven wel. Maar ik doe eigenlijk gewoon wat goed voelt. Als mijn kinderen trots zijn op een tekening ben ik dat ook en dan laat ik dat ook weten. Ze krijgen nog zat tegenslag te verwerken in het leven (begint al op school waar kinderen aardig hard zijn voor elkaar
Ik denk dat een mix het beste bij mij past. Het proces benoemen maar ook het resultaat.
Ik ben nu ook How2talk2kids aan het lezen. Ik merk dat ik ook dubbel sta in de adviezen (logisch en maar goed ook denk ik). Zoals bij het benoemen en het erkennen van de emoties. Ik zie wat het doet en welke positieve kanten het heeft, ik merk tegelijkertijd dat het ervoor kan zorgen dat mijn dochter in een soort dramaqueenmodus komt. Dus ik begrens het toch. Door mijn reactie wordt de emotie soms erger. Daar heeft zij ook zelf niets aan.
Mevrouw75 schreef op 30-07-2021 om 14:05:
[..]
Daarnaast noemde je, to, dat ze zo vasthoudt aan leeftijdsaanduidingen en volgens mij geeft dat heel veel kleuters behoorlijk houvast, daar zou ik niet zoveel aan tillen.
Ja, het geeft natuurlijk houvast. En ze maakt nu de puzzel wel weer ook al is hij voor een hogere leeftijdscategorie.
Grappig om te zien trouwens dat ze nu niet meer zoals een driejarige met focus een volledige legpuzzel legt maar hem nu maar voor de helft maakt maar ondertussen allerlei vragen stelt over de afbeelding op de puzzel "Waarom heeft deze meneer een rode broek aan".
