Relatie als gescheiden ouder en dochter van 11
Toen de kinderen jong waren ben ik gescheiden, ze kunnen zich niet herinneren dat we samen waren. Al die jaren ben ik alleen gebleven, maar nu sinds een jaar een hele lieve partner ontmoet. Ontzettend fijn om niet alles meer alleen te hoeven doen. We gaan niet samenwonen, maar zien elkaar wel regelmatig.
Dochters zijn 9&11 en zien hem sinds september zo'n 1 of 2 keer per week. De jongste vindt het gezellig, maar de oudste kan er moeilijk mee overweg.
Haar eigen vader ziet ze niet meer op het moment, traumatische dingen gebeurd daar en ze staat op de wachtlijst voor therapie. Ondertussen zit de stress haar hoog en heeft ze moeite met veranderingen. En dus ook met mijn vriend. Ze kan over alles in de stress raken, ook school en clubjes, maar merk dat ik van haar gestress en gemopper op vriend onzeker raak.
Wanneer hij er is drink ik thee met hem en de kinderen, of we gaan wandelen, naar mijn ouders of een dagje uit in de vakantie. Dochter is vriendelijk naar hem, maakt grapjes met hem, komt er soms bij zitten, of is op haar kamer. Net ook weer komt ze bij me dat ze hem niet aardig vindt, dat hij altijd overal bij is, dat het te druk is.
We zijn nu plannen aan het maken om met zijn allen een weekje op vakantie te gaan. Weer een verandering voor dochter. Kamperen met de meiden in het buitenland heb ik wel gedaan, maar ik vond het altijd een redelijke klus en weer niet of ik dat zonder hem dit jaar wel zou doen.
Ik heb haar weleens uitgelegd dat gescheiden ouders vaak een nieuwe partner krijgen, dat het voor mij wel prettig is en dat we niet gaan samenwonen. Toch blijft ze hem als indringer zien.
Wat moet ik daar toch mee?
Ik vindt het lastig en het voelt kwetsbaar een topic te openen.
Dit soort dingen hebben tijd nodig.Zorg genoeg tijd voor jullie tweeën.En geniet ook wanneer je vriend er is . Zoeken compromissen.
Ik zou niet gaan kamperen met je vriend als je niet zonder hem wil gaan maak je een ander plan.
Prachtwacht schreef op 04-06-2023 om 10:31:
Ik zou niet gaan kamperen met je vriend als je niet zonder hem wil gaan maak je een ander plan.
+1
Dat kan toch, dat je dochter en je nieuwe partner gewoon niet klikken? Ik heb ook een hekel aan mijn nieuwe buurman ( = nieuwe partner van de buurvrouw), terwijl er waarschijnlijk niks mis is met hem. Maar we liggen elkaar gewoon niet.
Het zou geen aanleiding voor jou moeten zijn om de relatie te beeindigen, maar je zou wel respect moeten hebben voor je dochters standpunt. Wat de achtergrond van haar standpunt ook is... dus of dat te maken heeft met de traumatische ervaringen met je ex-man, of met hooggevoeligheid, maakt nu niet echt uit. Kennelijk 'slikt' ze het dat hij af en toe in de buurt is... (vriendelijk tegen hem, grapjes maken) da's al behoorlijk 'volwassen' van haar.
Hoe verder? Ik zou de kat niet op het spek binden. Juist misschien af en toe wat met z'n vieren doen, omdat JIJ dat leuk vindt en af en toe samen wat met je dochter doen (of met z'n drieen) omdat je dochter dat fijn/leuk vindt.
Prachtwacht schreef op 04-06-2023 om 10:31:
Ik zou niet gaan kamperen met je vriend. Als je niet zonder hem wil gaan maak je een ander plan.
+2
Ik zou überhaupt niet een hele week met z'n vieren op vakantie gaan, als je dochter er zoveel stress van krijgt.
Ze staat op wachtlijst voor therapie, ik denk dat het verstandig is nog een jaar te wachten. En ook al zijn jouw argumenten alleszins redelijk, je gaat haar er niet mee overtuigen. Ze zet haar hakken in het zand of - erger- ze gaat zich (onterecht) schuldig voelen dat ze jouw geluk in de weg staat. Dat geluk is je overigens van harte gegund nadat je al die jaren er alleen voor hebt gestaan. Je klinkt als een wijze, lieve betrokken ouder. Met een beetje geduld komt het vast wel goed.
Mijn kind zat tijdens de puberteit om andere reden met zichzelf en haar omgeving in de knoop; wat ik hierboven zeg had ik graag eerder geweten. Als haar therapie start zou je een gezamenlijke sessie kunnen vragen, dat vond ik destijds zeer verhelderend. Als je het treft heb je iemand die het gesprek in goede banen leidt, en de juiste vragen stelt en je dingen vanuit een andere invalshoek laat bekijken.
Prachtwacht schreef op 04-06-2023 om 10:31:
Ik zou niet gaan kamperen met je vriend als je niet zonder hem wil gaan maak je een ander plan.
+3
Daddy_gijs schreef op 04-06-2023 om 11:19:
[..]
[..]
+2
Ik zou überhaupt niet een hele week met z'n vieren op vakantie gaan, als je dochter er zoveel stress van krijgt.
Dit. Rekening houden met dochter hierin. TO, je zou zelf toch ook niet een week op vakantie willen met iemand die je niet aardig vindt?
Dankjullie wel voor alle reacties. Wel de reacties waar ik een beetje bang voor was en hoopte dat er ook andere geluiden zouden komen.
Zelf op pad met vriend heb ik over nagedacht, maar ik heb geen logeeradres voor de kinderen, ze willen ook niet meer dan 1 nachtje ergens slapen. Naar vader gaan ze niet, dus dat is ook geen optie.
Het liefst willen ze lekker coconnen met mij, niet lang logeren, geen kamp en dat is ook de wereld die ze alleen maar kennen, omdat het ook gewoon kon en ik daar geen problemen mee had. Maar die wereld begint nu te veranderen en oudste vindt dat lastig.
Misschien los met de kinderen aan het eind van de vakantie nog een paar dagen weg, dat zou wel kunnen. Laatst zijn we ook nog een paar dagen weggeweest zonder vriend.
Dochter krijgt van veel meer dingen stress, die achteraf wel mee blijken te vallen. School bijvoorbeeld of een dagje Efteling. Achteraf had ze het dan toch niet willen missen.
Dat maakt ook dat ik het lastig in te schatten vindt.
Misschien probeer ik het ook alleen maar voor mezelf recht te praten ...
Knus schreef op 04-06-2023 om 11:58:
Dankjullie wel voor alle reacties. Wel de reacties waar ik een beetje bang voor was en hoopte dat er ook andere geluiden zouden komen.
Zelf op pad met vriend heb ik over nagedacht, maar ik heb geen logeeradres voor de kinderen, ze willen ook niet meer dan 1 nachtje ergens slapen. Naar vader gaan ze niet, dus dat is ook geen optie.
Het liefst willen ze lekker coconnen met mij, niet lang logeren, geen kamp en dat is ook de wereld die ze alleen maar kennen, omdat het ook gewoon kon en ik daar geen problemen mee had. Maar die wereld begint nu te veranderen en oudste vindt dat lastig.
Misschien los met de kinderen aan het eind van de vakantie nog een paar dagen weg, dat zou wel kunnen. Laatst zijn we ook nog een paar dagen weggeweest zonder vriend.
Dochter krijgt van veel meer dingen stress, die achteraf wel mee blijken te vallen. School bijvoorbeeld of een dagje Efteling. Achteraf had ze het dan toch niet willen missen.
Dat maakt ook dat ik het lastig in te schatten vindt.
Misschien probeer ik het ook alleen maar voor mezelf recht te praten ...
Het verschil tussen op vakantie met de vriend van je moeder en school/Efteling is dat de laatste twee dingen voor haar zijn en het eerste voor jou en je vriend.
Ik wil hiermee echt niet lelijk doen. Ik snap heel goed dat jij ook behoefte hebt aan tijd met je partner en dat je het fijn zou vinden om een situatie te hebben waarin je met je dochters én je partner kan samen zijn. En voor een dagje kan dat ook best. Dat mag je best vragen, en je dochter hoeft dat niet altijd leuk te vinden en dat mag ze zeggen. Jij kunt daar rekening mee houden en volgens mij doe je dat ook al. Maar een week vakantie, daarvoor is het echt nog te vroeg.
Knus schreef op 04-06-2023 om 11:58:
Dankjullie wel voor alle reacties. Wel de reacties waar ik een beetje bang voor was en hoopte dat er ook andere geluiden zouden komen.
Zelf op pad met vriend heb ik over nagedacht, maar ik heb geen logeeradres voor de kinderen, ze willen ook niet meer dan 1 nachtje ergens slapen. Naar vader gaan ze niet, dus dat is ook geen optie.
Het liefst willen ze lekker coconnen met mij, niet lang logeren, geen kamp en dat is ook de wereld die ze alleen maar kennen, omdat het ook gewoon kon en ik daar geen problemen mee had. Maar die wereld begint nu te veranderen en oudste vindt dat lastig.
Misschien los met de kinderen aan het eind van de vakantie nog een paar dagen weg, dat zou wel kunnen. Laatst zijn we ook nog een paar dagen weggeweest zonder vriend.
Dochter krijgt van veel meer dingen stress, die achteraf wel mee blijken te vallen. School bijvoorbeeld of een dagje Efteling. Achteraf had ze het dan toch niet willen missen.
Dat maakt ook dat ik het lastig in te schatten vindt.
Misschien probeer ik het ook alleen maar voor mezelf recht te praten ...
Gezien je eerste zin, klopt je laatste zin als een bus. Jij wilt iets graag en hoopte medestanders te vinden.
Wat AlisonH zegt; je kunt best e.e.a. van je dochter verwachten maar een week weg is echt nog te vroeg. Kijk de Efteling spannend vinden en het achteraf toch leuk vinden is iets heel anders dan op vakantie moeten met iemand die je niet aardig vindt.
Knus schreef op 04-06-2023 om 11:58:
Dankjullie wel voor alle reacties. Wel de reacties waar ik een beetje bang voor was en hoopte dat er ook andere geluiden zouden komen.
[...] Misschien probeer ik het ook alleen maar voor mezelf recht te praten ...
Oh, maar ik begrijp je heel goed hoor, TO. Je zou eigenlijk willen dat het allemaal klikt en van nu af aan helemaal fantastisch wordt. Dat je dochter 't niet trekt is vervelend en belemmert de groei van je eigen geluk.
Maar je kinderen staan toch op een hogere prio dan je nieuwe vriend (denk ik, hoop ik)
hmmm even wat onderzoeken hoor; kan het zijn dat je dochter an sich moeite heeft met verandering die haar wereld groter maken en dat ze het soms lastig vindt dat uit te leggen? En dat ze je vriend misschien eigenlijk best wel mag -als persoon- maar dat hij ook symbool staat voor een onwelkome verandering? En omdat ze dat (begrijpelijk) niet verwoord krijgt ze zegt dat ze hem niet mag? Waarom ik dit zeg is dat het klinkt alsof ze geen congruente signalen afgeeft - onbewust.
mocht dit kunnen kloppen is het advies trouwens denk ik niet 180 graden anders maar ik kan me voorstellen dat het wel anders voelt voor jou.
En ik denk ook dat het heel oké is als je blijft zoeken naar oplossingen die haar gevoelens respecteren maar waarin jij ook wel ruimte krijgt voor jouw geluk. Dat lijkt soms een beetje taboe onderwerp en natuurlijk moet je goed zijn voor je kinderen maar jij mag er ook zijn.
Ely schreef op 04-06-2023 om 13:14:
hmmm even wat onderzoeken hoor; kan het zijn dat je dochter an sich moeite heeft met verandering die haar wereld groter maken en dat ze het soms lastig vindt dat uit te leggen? En dat ze je vriend misschien eigenlijk best wel mag -als persoon- maar dat hij ook symbool staat voor een onwelkome verandering? En omdat ze dat (begrijpelijk) niet verwoord krijgt ze zegt dat ze hem niet mag? Waarom ik dit zeg is dat het klinkt alsof ze geen congruente signalen afgeeft - onbewust.
mocht dit kunnen kloppen is het advies trouwens denk ik niet 180 graden anders maar ik kan me voorstellen dat het wel anders voelt voor jou.
En ik denk ook dat het heel oké is als je blijft zoeken naar oplossingen die haar gevoelens respecteren maar waarin jij ook wel ruimte krijgt voor jouw geluk. Dat lijkt soms een beetje taboe onderwerp en natuurlijk moet je goed zijn voor je kinderen maar jij mag er ook zijn.
Nou, mijn kinderen gedroegen zich destijds keurig tov de nieuwe vriendin van hun vader. Nu ze volwassenen zijn geven ze aan dat ze haar een raar mens vonden en haar nooit hebben gemogen.
Sorry Poezie, ik begrijp je punt niet? Jouw kinderen waren/zijn goed in veinzen blijkbaar. Wat zegt dat over de dochter van TO?
Akelig voor je trouwens, ik krijg plaatsvervangend buikpijn als ik je verhaal lees
