Relatie als gescheiden ouder en dochter van 11
Toen de kinderen jong waren ben ik gescheiden, ze kunnen zich niet herinneren dat we samen waren. Al die jaren ben ik alleen gebleven, maar nu sinds een jaar een hele lieve partner ontmoet. Ontzettend fijn om niet alles meer alleen te hoeven doen. We gaan niet samenwonen, maar zien elkaar wel regelmatig.
Dochters zijn 9&11 en zien hem sinds september zo'n 1 of 2 keer per week. De jongste vindt het gezellig, maar de oudste kan er moeilijk mee overweg.
Haar eigen vader ziet ze niet meer op het moment, traumatische dingen gebeurd daar en ze staat op de wachtlijst voor therapie. Ondertussen zit de stress haar hoog en heeft ze moeite met veranderingen. En dus ook met mijn vriend. Ze kan over alles in de stress raken, ook school en clubjes, maar merk dat ik van haar gestress en gemopper op vriend onzeker raak.
Wanneer hij er is drink ik thee met hem en de kinderen, of we gaan wandelen, naar mijn ouders of een dagje uit in de vakantie. Dochter is vriendelijk naar hem, maakt grapjes met hem, komt er soms bij zitten, of is op haar kamer. Net ook weer komt ze bij me dat ze hem niet aardig vindt, dat hij altijd overal bij is, dat het te druk is.
We zijn nu plannen aan het maken om met zijn allen een weekje op vakantie te gaan. Weer een verandering voor dochter. Kamperen met de meiden in het buitenland heb ik wel gedaan, maar ik vond het altijd een redelijke klus en weer niet of ik dat zonder hem dit jaar wel zou doen.
Ik heb haar weleens uitgelegd dat gescheiden ouders vaak een nieuwe partner krijgen, dat het voor mij wel prettig is en dat we niet gaan samenwonen. Toch blijft ze hem als indringer zien.
Wat moet ik daar toch mee?
Ik vindt het lastig en het voelt kwetsbaar een topic te openen.
Knus schreef op 04-06-2023 om 19:55:
[..]
In Nederland wil iemand me nog wel wegbrengen, dat lukt voor het buitenland echt niet.
Weekje auto ruilen?
Heb ik ook wel gedaan met mijn ex toen die van hem in de garage stond en ik de mijne niet nodig had.
en dat ze zijn naam niet noemen in combinatie vakantie, klinkt voor mij alsof ze daar dus geen rekening mee houden dat hij meegaat...
Het lijkt me allemaal veel te snel gaan voor dochter, niet bepaald gek in haar situatie.
Hier ben ik dol op vriendje van dochter, toch vind ik het (soms) een belasting dat hij geregeld hier bivakkeert. Ik slik dat gewoon weg natuurlijk als moeder, maar wil maar zeggen dat ik je dochter heel goed snap.
Ik zou dan ook zeker de vakantie nu niet samen doen.
Los van je dochter lijkt het me ook voor jou niet zo heel gezond om je zo afhankelijk te maken van je partner. Je hebt hem toch zeker niet nodig voor een leuke vakantie? Je kunt ook iets anders doen als kamperen en je kunt ook anders reizen dan met auto.
Wat ik wellicht wel zou doen: toch ook een nachtje (of meer als je ouders meewerken) met vriend plannen. Waarbij je dan de keuze bij je dochters laat om al dan niet mee te gaan. Het voelt voor je dochter vast anders als ze het gevoel heeft zelf te kunnen kiezen en 1,2of 3 nachtjes zijn ook nog te overzien.
Je dochter heeft best veel meegemaakt en heeft eigenlijk al genoeg aan zichzelf. Dus dat ze niet zit te wachten op jouw vriend snap ik vanuit haar kant gezien.
Toch is die relatie niet iets dat zij bepaalt. En de vakantie/bestemming ook niet.
Als jij beslist dat jullie een weekje gaan kamperen in Nederland, dan heeft ze dat te accepteren. Ik zou echter niet samen met je vriend gaan. Dat is denk ik nog te vroeg en de vraag is of het door de dynamiek met/gedrag van je oudste dochter er leuker op wordt. Om iets een succes te laten worden is vaak wel medewerking van alle partijen nodig.
Je kunt best iets van je dochter hierin vragen als bijvoorbeeld dat vriend jullie brengt en haalt, dan ook mee-eet en nog een keer tussendoor een dagje langskomt eventueel.
En je kunt je dochter ook wijzen op haar koudwatervrees voor onbekende dingen en dat het dan achteraf toch leuk bleek te zijn. Dat kan ook vertrouwen geven voor een volgende keer.
Maar een schoolreisje naar de efteling is wel echt iets anders dan een week op vakantie met een niet-gezinslid.
Zoals ik het lees worden er mixed signals afgegeven maar wij kunnen hier onmogelijk van papier lezen hoe het echt zit. Sterker nog, ik denk dat het misschien vaak ook complex in elkaar steekt. Vriendin van mijn dochter doet over vaders vriendin altijd mwêh tegen haar moeder. Maar ik zie ze ook regelmatig in context zonder moeder met vader en diens vriendin en dan lijkt ze het toch echt heel gezellig te hebben. Wat is ‘waar’? Moeder worstelt met vaders vriendin dus doet ze mwêh om moeders gevoelens te sparen? Of speelt ze goed toneel bij vader? Is het een bewust proces? Dit meisje is twaalf, misschien is het allemaal onbewust en weet ze zelf ook niet wat ze echt vindt van de vriendin omdat de context zo bepalend is.
Kortom, ik denk dat het allemaal niet zo eenvoudig is, wat jouw dochters van jouw vriend vinden. En daarom zou ik met hele kleine stapjes gaan en af en toe voorzichtig iets uit proberen met veel aandacht voor uitgesproken en onuitgesproken reacties erop.
En proberen om met elkaar een manier te vinden om er veilig en constructief over te spreken, met respect voor de gevoelens van zowel de kinderen en volwassenen (en natuurlijk altijd in gedachten houdend dat de kinderen minder keuze mogelijkheden hebben dus meer gehoord moeten worden, uiteraard).
Maar er jaren later achter komen wat de kinderen echt vonden lijkt me niet fijn, al is dat natuurlijk echt niet altijd te vermijden
Misschien is je dochter wel bang om jou ook kwijt te rken, net zoals ze dat met haar vader heeft moeten ervaren. Haar leven met jou en haar zus was redelijk overzichtig . Nu komt er iets bij waar ze geen controle over heeft voor haar gevoel. En als ze geen leuke dingen heeft mee gemaakt met haar vader, wantrouwt ze mss wel alle mannen. Dus dit gaat een langere adem nodig hebben. Probeer zo wie zo niet onzeker te worden, dat straal je uit naar de kinderen. Natuurlijk is het fijn voor jou, dat je na zoveel jaar alleen weer een partner hebt. Ik lees ook dat je begrip hebt voor je dochter, benoem dat ook naar haar.
Je zult geduld moeten hebben, maar ik denk dat het heus wel goed komt hoor. Laat je vriend gewoon heel geduldig zijn, dat hij ook benoemd dat hij begrip voor haar heeft en dat hij haar moeder erg leuk vindt en de 2 meisjes ook. Een jaar is nog niet zo lang.
Ik zou idd ook alleen gaan kamperen oid met je dochters en laat hem een keer langs komen en iets leuks gaan doen. Zo kunnen de meisjes aan hem wennen.
Heeft je vriend geen kinderen?
Misschien is het iets om te bespreken met je dochter. In de trant van ik zit te denken aan de vakantie. We kunnen met Vriend mee week kamperen in het buitenland. Maar als je dat niet wilt dan kunnen we een week in Ned kamperen met zijn drietjes en dan ga ik 2 machtjes met Vriend alleen. Kijk hoe ze reageerr en misschien verrast ze je wel. Of komt ze met een ander goed idee.Maar als ke haar betrekt bij je plannen dan voelt ze zich wel gehoord
Je kan het haar natuurlijk voorleggen:
of met vriend naar het buitenland
of met z'n drietjes in Nederland
Dan kan je kijken wat ze liever doet.
Of het te vroeg is voor een vakantie samen is lastig te zeggen, zo'n week samen kan ook de beginnende band die nu ontstaat tussen vriend en kinderen beschadigen als het niet leuk is. Het moet natuurlijk wel echt een leuke vakantie worden want anders ben je veel verder van huis. Dus wat dat betreft zou ik er zelf waarschijnlijk liever voor kiezen het een jaar uit te stellen.
Wel zou ik een weekendje weg plannen met vriend en kinderen, dat is misschien een fijne eerste stap om samen tijd door te brengen.
En als Opa/Oma bereid zijn om 1 of 2 nachten op te passen dan zou ik ook lekker alleen met hem weggaan, dat is iets wat de kinderen misschien niet geweldig vinden maar dat is wel een veilige omgeving voor ze en ik zou daar niet zo'n moeite mee hebben.
Mocht je wel gaan met vriend dan zou ik van te voren goed doorspreken wat jullie allebei van de vakantie verwachten, wat jullie ter plekke gaan doen, of jullie ideeën qua vakantievieren overeenkomen, wat de kinderen gewend zijn en in hoeverre vriend zich daar aan kan aanpassen.
