Schoonouders geen tijd voor onze zoon.
Dag lieve lezers,
Ik zou heel graag jullie mening willen horen over het volgende :
We hebben een zoontje van bijna 5 jaar, die erg weinig aandacht van zijn opa en oma (mijn schoonouders) krijgt, en dat komt als volgt :
Mijn schoonouders hebben 4 kleinkinderen. Het zusje van mijn man, mijn schoonzusje, heeft 3 dochters, van 12, 8 en 7 jaar oud, en daarbij dus ons zoontje van bijna 5.
Mijn schoonmoeder en ik hebben een wisselende band. Dat komt omdat ik niet met mijn schoonzusje overweg kan. Wij staan in alles lijnrecht tegenover elkaar, zo ook met onze opvoedingen. Mijn schoonzusje is heel vrij met haar dochters. Ze kennen bv. nauwelijks regels, worden niet gecorrigeerd, mogen ontzettend veel, zijn enorm verwend, krijgen giga veel snoepgoed, en op tafel staat meestal patat, chinees, enz. Mijn man en ik hebben echter gekozen voor een "traditionelere" opvoeding. Ja is ja en nee is nee, wij houden wel van regels, duidelijkheid, gezond eten, en correct opvoeden.
Mijn schoonouders zijn er alleen voor hun kleindochters. Ze doen ontzettend veel met ze, van naar speeltuinen gaan, uit eten, oppassen en ga zo maar door. Voor mijn zoontje is nooit geen tijd! Ze komen bijna nooit bij ons, als wij ze niet af en toe opzoeken zien we ze niet. Als ik met mijn schoonmoeder een gesprek aan ga, gaat het ook bijna alleen over haar kleindochters.
Mijn zoontje begint dit nu echt op te vallen. Hij heeft mijn schoonmoeder laatst al voor het blok gezet, en gezegd dat hij ze nu wel heeeeel lang niet gezien had. Mijn schoonmoeder maakte zich er vanaf dat ze altijd druk zijn. Het liefst zou ik ze helemaal mijden, maar dat vind ik voor mijn man niet eerlijk en voor mijn zoontje niet leuk.
Ik heb hun hier al wel eens mee geconfronteerd, maar dan word ik echt keihard afgescheept! Krijg ik bv opmerkingen dat ik en mijn man zelf weinig initiatief tonen, en dat er van haar dochter tenminste wel veel uitgaat. En dat ze zelf ook graag dingen willen doen, want mijn schoonvader is nu ruim een jaar met pensioen en willen ze tijd voor zichzelf.
Mijn eigen ouders zijn wel heel gek op mijn zoontje, en geven hem wel veel aandacht. Zij hebben 3 kleinkinderen, 2 grotere jongens en mijn zoontje, en alle aandacht wordt eerlijk verdeeld.
Herkent iemand zich hierin? Of kan iemand mij tips geven hoe met mijn schoonouders om te gaan?
Wij hadden een tijdje geregeld iemand over de vloer die zich sterk negatief had uitgelaten over de mate van orde en netheid in huis. Dat is niet prettig hoor, gecorrigeerd worden op je eigen levensstijl. Als deze persoon in huis was, zag ik al het achterstallig onderhoud. Maar je gaat niet voor een ander je gewoonten wijzigen. En er zijn redenen waarom de prioriteiten liggen waar ze liggen. Jouw schoonouders weten heel goed dat je hun vrijere omgang met je kind afkeurt. Kennelijk vind je het nodig om ze te corrigeren op bepaalde zaken, zoals het geven van snoep. Eigenlijk probeer je hen op te voeden. Daar hebben ze natuurlijk helemaal geen zin in. Ze zijn al opgevoed en ze hebben minstens twee kinderen opgevoed en inboedel geval een daarvan is er zo goed uitgekomen dat jij met hem getrouwd bent! Maar nee, jij vindt dat ze het niet goed genoeg doen. Zij ervaren dan natuurlijk dat het veel gemakkelijker en ontspannener is om met de kinderen van hun dochter om te gaan. Dan hoeven ze niet zo op te letten of ze het wel goed doen. Ze hebben er nu voor gekozen om afstand te nemen. Dat is ook respectvol: ze doorkruisen niet jouw opvoeding, drukken niet de eigen ideeen door. Maar nu is het weer niet goed: ze moeten meer met je zoontje optrekken, en dan op de manier die jij goedkeurt. Dat gaat hem niet worden. Sterker nog, het is een miskleun dat je denkt dat je dit mag vragen. Laat die mensen de opa en oma zijn die ze willen zijn en bemoei je, behoudens gezondheidszaken, niet met hun omgang met je kind. Laat hem daar maar logeren als jullie er niet tegen kunnen om dat aan te zien en hou je mond over wat ze allemaal moeten en niet mogen. En als je echt overtuigd bent van je eigen superioriteit en die mensen niet zichzelf kunt laten zijn, moet je niet klagen over de afstand die ze van het nemen. Je hebt op dit moment echt een volkomen verkeerd beeld van wat je van een opa en oma mag verwachten.
Ligt het aan mij of verwachten jonge mensen wel een heleboel van opa's en oma's?
Ook grootouders hebben een eigen leven, met werk, hobby's, reizen. Mijn grootouders waren hele lieve mensen, maar echt niet dat ze veel bezig waren om met ons naar dierentuinen, pretparken, en kinderboerderijen. Als ze dat hadden gedaan waren ze en failliet gegaan en hadden ze een dagtaak gehad omdat er nogal wat kleinkinderen waren.
Vrijevlinder schreef op 26-01-2022 om 17:20:
Ligt het aan mij of verwachten jonge mensen wel een heleboel van opa's en oma's?
Ook grootouders hebben een eigen leven, met werk, hobby's, reizen. Mijn grootouders waren hele lieve mensen, maar echt niet dat ze veel bezig waren om met ons naar dierentuinen, pretparken, en kinderboerderijen. Als ze dat hadden gedaan waren ze en failliet gegaan en hadden ze een dagtaak gehad omdat er nogal wat kleinkinderen waren.
Vroeger hadden mensen veel meer kleinkinderen omdat ze ook meer kinderen hadden. Mensen waren vaak ook al veel eerder lichamelijk versleten vanwege het fysiek zware werk in fabrieken en op het land. De levensverwachting was ook lager dan nu.
Vaak waren vrouwen ook thuis dus oppassen was niet nodig.
Tegenwoordig is structureel oppassen door opa's en oma's veel normaler. Wij hebben daar bewust niet voor gekozen. Mijn ouders passen incidenteel wel op, maar toen dochter nog echt klein was werkten mijn ouders nog en ik wil ook niet dat het een soort verplichting wordt. Als ze iets anders willen doen moet dat ook kunnen vind ik. Bovendien zijn er bij opa en oma net als thuis ook geen andere kinderen om mee te spelen want hun andere kleinkinderen wonen niet in de buurt.
Ik vind overigens niet dat ik veel van ze verwacht. Ze hoeven mijn kind niet op te voeden. Wel wil ik dat wij ons kind kunnen corrigeren als we daar zijn (dat iets van hun mag wil nog niet zeggen dat wij het ook oké vinden) en dat ze haar niet overdadig volstoppen met ongezonde troep (na een stuk taart, twee koekjes, twee snoepjes en een ijsje in amper drie uur tijd heb ik daar wel wat van gezegd ja).
ik snap je wel to
Sneu voor je zoon
En ook sneu voor man
Geniet lekker van je eigen ouders
En laat het bij man
Zou jij je best doen voor leuk contact met een familielid dat net zo hard en rottig over jouw kind oordeelt als jij over het kind van je schoonouders?
Ik niet.
Mijn grootouders hadden 8 kinderen en 16 kleinkinderen.
Die hadden helemaal geen zin om dierenparken of kermissen af te dweilen. Die waren blij dat ze na jaren hard werken van hun pensioen konden genieten.
De stelregel was ook echt "de ouders én kleinkinderen komen naar de grootouders".
Ik heb mijn grootouders letterlijk nooit op bezoek bij ons weten komen. Wij gingen altijd naar ginder.
Op zondag tussen 11 en 2 was het de zoete inval, maar je moest dus wel zelf komen. En van tevoren laten weten of je mee at.
Tenzij rampen en catastrofes was de stelregel ook "je belt zelf maar". Na 2 maanden zonder nieuws hadden ze heus zelf wel eens gebeld, maar in eerste instantie moesten hun kinderen maar telefoneren. Zij konden namelijk niet raden wanneer die tijd hadden.
Ik vind TO niet jaloers over komen; het is vreemd als een kleinkind beduidend minder aandacht krijgt dan de kleinkinderen die daar sowieso al vaak over de vloer komen of waar opa en oma sowieso al vaak leuke activiteiten mee onderneemt. Als dat ene kleinkind dan langs komt, kan je daar juist iets leuks mee ondernemen omdat je hem zou weinig ziet. Zo bouw je toch een band met hem op.
Het zal wel schelen als TO dan minder scherpe tong over anderen heeft.
dat verhaal van vroeger meer kleinkinderen is onzin.
Mijn kinderen zijn nu 20 en 24 en mijn moeder heeft 3 kleinkinderen. Het is nooit in me op gekomen of ze " genoeg " tijd voor ze had. Ik vroeg haar weleens mee als we wat gingen doen. En hier of daar koffie oid.
En daarnaast deed ik individueel dingen met mijn moeder.
Vrijevlinder schreef op 26-01-2022 om 17:20:
Ligt het aan mij of verwachten jonge mensen wel een heleboel van opa's en oma's?
Ook grootouders hebben een eigen leven, met werk, hobby's, reizen. Mijn grootouders waren hele lieve mensen, maar echt niet dat ze veel bezig waren om met ons naar dierentuinen, pretparken, en kinderboerderijen. Als ze dat hadden gedaan waren ze en failliet gegaan en hadden ze een dagtaak gehad omdat er nogal wat kleinkinderen waren.
Hier ben ik het mee eens, mensen verwachten erg veel tegenwoordig vind ik.
irmama schreef op 26-01-2022 om 19:25:
dat verhaal van vroeger meer kleinkinderen is onzin.
(...)
Welk verhaal? Dat mensen vroeger meer kleinkinderen hadden?
MamaE schreef op 26-01-2022 om 17:36:
[..]
Ik vind overigens niet dat ik veel van ze verwacht. Ze hoeven mijn kind niet op te voeden. Wel wil ik dat wij ons kind kunnen corrigeren als we daar zijn (dat iets van hun mag wil nog niet zeggen dat wij het ook oké vinden) en dat ze haar niet overdadig volstoppen met ongezonde troep (na een stuk taart, twee koekjes, twee snoepjes en een ijsje in amper drie uur tijd heb ik daar wel wat van gezegd ja).
Zo heb ik dat ook altijd gedaan. Het was niet prettig dat als kind aan mij vroeg of hij nog een koekje mocht, en ik zei nee (na al meer koekjes dan thuis), dat oma dan ging zeggen 'van mij mag het lekker wel, hier, kom maar'. Ik hield altijd stug vol dat ik er over ging en niet zij, en toen werd het uiteindelijk ook zoiets als 'van mama mag het zeker niet'.
Mija schreef op 26-01-2022 om 16:57:
Wij hadden een tijdje geregeld iemand over de vloer die zich sterk negatief had uitgelaten over de mate van orde en netheid in huis. Dat is niet prettig hoor, gecorrigeerd worden op je eigen levensstijl. Als deze persoon in huis was, zag ik al het achterstallig onderhoud. Maar je gaat niet voor een ander je gewoonten wijzigen. En er zijn redenen waarom de prioriteiten liggen waar ze liggen. Jouw schoonouders weten heel goed dat je hun vrijere omgang met je kind afkeurt. Kennelijk vind je het nodig om ze te corrigeren op bepaalde zaken, zoals het geven van snoep. Eigenlijk probeer je hen op te voeden. Daar hebben ze natuurlijk helemaal geen zin in. Ze zijn al opgevoed en ze hebben minstens twee kinderen opgevoed en inboedel geval een daarvan is er zo goed uitgekomen dat jij met hem getrouwd bent! Maar nee, jij vindt dat ze het niet goed genoeg doen. Zij ervaren dan natuurlijk dat het veel gemakkelijker en ontspannener is om met de kinderen van hun dochter om te gaan. Dan hoeven ze niet zo op te letten of ze het wel goed doen. Ze hebben er nu voor gekozen om afstand te nemen. Dat is ook respectvol: ze doorkruisen niet jouw opvoeding, drukken niet de eigen ideeen door. Maar nu is het weer niet goed: ze moeten meer met je zoontje optrekken, en dan op de manier die jij goedkeurt. Dat gaat hem niet worden. Sterker nog, het is een miskleun dat je denkt dat je dit mag vragen. Laat die mensen de opa en oma zijn die ze willen zijn en bemoei je, behoudens gezondheidszaken, niet met hun omgang met je kind. Laat hem daar maar logeren als jullie er niet tegen kunnen om dat aan te zien en hou je mond over wat ze allemaal moeten en niet mogen. En als je echt overtuigd bent van je eigen superioriteit en die mensen niet zichzelf kunt laten zijn, moet je niet klagen over de afstand die ze van het nemen. Je hebt op dit moment echt een volkomen verkeerd beeld van wat je van een opa en oma mag verwachten.
Jij legt hier geduldig precies uit hoe ik het ook zie.
Valeria schreef op 26-01-2022 om 19:46:
[..]
Zo heb ik dat ook altijd gedaan. Het was niet prettig dat als kind aan mij vroeg of hij nog een koekje mocht, en ik zei nee (na al meer koekjes dan thuis), dat oma dan ging zeggen 'van mij mag het lekker wel, hier, kom maar'. Ik hield altijd stug vol dat ik er over ging en niet zij, en toen werd het uiteindelijk ook zoiets als 'van mama mag het zeker niet'.
Dit inderdaad. Ik heb toen gezegd dat ik ze zou bellen om de kots op te komen ruimen als ze over zou gaan geven. Het was immers hun eten dat zij hadden gekocht en er in hadden gestopt. Daarnaast vind ik dingen als 'van oma mag het lekker wel' ondermijnend naar de ouders toe. Impliciet geeft het de boodschap af dat oma liever is en dat het kind niet naar mama hoeft te luisteren. Een koekje extra mag best, maar je hoeft mijn kind niet te behandelen alsof ze thuis al drie weken niet gegeten heeft.
Mijn ouders zeggen niet 'mag zeker niet van mama'. Ik zeg op een gegeven moment dat ze nu wel genoeg heeft gehad en inmiddels snappen ze het.
Ze hebben wel de neiging om te zeggen 'pak er maar twee' want 'op een been kun je niet staan' en 'je moet nog groeien'. Ja, maar van snoep en koeken groeien ze niet, enkel in de breedte.
irmama schreef op 26-01-2022 om 19:25:
dat verhaal van vroeger meer kleinkinderen is onzin.
Mijn kinderen zijn nu 20 en 24 en mijn moeder heeft 3 kleinkinderen. Het is nooit in me op gekomen of ze " genoeg " tijd voor ze had. Ik vroeg haar weleens mee als we wat gingen doen. En hier of daar koffie oid.
En daarnaast deed ik individueel dingen met mijn moeder.
Gemiddeld gezien hadden mensen vroeger echt wel meer kleinkinderen.
Mijn opa kwam uit een gezin van zeven kinderen die allemaal tussen de drie en de zes kinderen hadden. De opa en oma van mijn vader hadden iets van 28 kleinkinderen. Ik ken echt niemand die tegenwoordig nog zoveel kleinkinderen heeft hoor.
Bij mijn ouders in de klas vroeger zaten ook nog wel mensen waar ze echt grote gezinnen hadden van soms wel 8-12 kinderen. De generaties daarna is het kindertal snel gedaald. Maar als je zelf tien kinderen hebt die zelf gemiddeld twee kinderen krijgen heb je alsnog twintig kleinkinderen.
Jesse_1 schreef op 26-01-2022 om 19:27:
[..]
Welk verhaal? Dat mensen vroeger meer kleinkinderen hadden?
Nee, omdat als reden te gebruiken dat ze niets of minder met hun kleinkinderen deden. Ik ken genoeg mensen die ook met minder kleinkinderen toen, niet zoveel met ze in de weer waren.
Het is echt wel meer van deze tijd dat je je op een bepaalde manier zou moeten opstellen als opa of oma.
