Speelafspraakjes en andere regels / opvoeding
Mijn dochter zit in groep 1 en heeft haar eerste speelafspraakjes achter de rug. Helaas was het een nare ervaring voor haar. Mijn dochter is een verlegen en gevoelig meisje, en wij zijn nogal gemakkelijk thuis. Ze is bijvoorbeeld gewend om zelf de (koel)kast open te doen als ze honger / dorst heeft en iets te pakken. Dat deed ze dus ook in haar totale onschuld bij een vriendje thuis, waarna ze terechtgewezen werd door de ouder van het vriendje. Ze was helemaal overstuur achteraf (mijn dochter is iemand die het heel graag "goed" doet) en ze durft nu niet meer bij andere kindjes thuis te spelen.
En ik zit ermee, want ik weet dat er meer dingen zijn die voor haar de normaalste zaak van de wereld zijn, maar bij andere huishoudens zouden opvallen, en ik weet ook dat ik zelf niet heel goed zicht heb op wat normaal is (ik heb zelf ook geen typische opvoeding gehad, ben niet van origine Nederlands en ook mijn man is buitenlander, dus er zijn ook cultuurverschillen). Ik heb weinig zin om mijn hele opvoedingsstijl aan te passen aan de meerderheid, maar ik vind het ook heel naar hoe dit gelopen is. Ik ben ook een beetje boos op de ouder in kwestie, omdat zij het hele voorval afdeed als brutaliteit van mijn dochter, terwijl ze gewoon niet anders gewend is, en het niet bij haar op zou komen om brutaal te zijn: ze is juist een enorme pleaser.
Ik weet niet zo goed wat ik met dit topic wil. Een lijst van regels die ik mijn dochter kan leren zodat ze bij andere mensen thuis niet op haar kop krijgt? Van tevoren met de ouders spreken? Ik wil ook geen aannames doen over hun opvoeding. Zijn er hier nog andere ouders die afwijken van de meerderheid wb regels en opvoeding, en hoe hebben jullie dit aangepakt?
Ik trek het me misschien teveel aan, maar dochter was erg van streek, en we zijn hier nieuw in het dorp, en ik wil zo graag dat het past.
Evaluna schreef op 26-04-2023 om 22:06:
Nou, ik erger me anders groen en geel aan de kinderen van mijn zus <8 jaar, die schranzen voor iedereen zo het tafeltje leeg. Moeder en vader kijken er naar en doen helemaal niets. Een subtiele hint komt niet aan bij de kinderen. Mijn kinderen zijn dezelfde leeftijd en echt niet dat die alle hapjes weg eten van de volwassenen.
Ik vind het ontzettend lastig, want voel me niet in positie er iets van te zeggen, maar moeders doet het ook niet.... Een eigen zakje chips helpt niet. Dan zit alleen de chips overal (hoedan??) En eten ze daarna verder.
Nou gewoon...andere mensen hebben ook honger, het is niet netjes als jullie alles opeten en niks overlaten voor de rest. Dat ze dat elders niet snappen is waarschijnlijk het resultaat van gebrek aan grenzen daarin thuis. En het kan natuurlijk dat die ouders dat geen probleem vinden, maar het gevolg daarvan is dan wel dat andere mensen zich ergeren aan het gedrag van je kinderen.
Dan gooi je 4 zakken chips op tafel waarvan iedereen mag eten en bewaar je de "dure" hapjes voor een borrel met alleen volwassenen. Of je gaat serveren ipv alles neerzetten, kunnen en ze ook niet "graaien".
Ik begrijp de ergernis nooit zo, alsof eigen kinderen altijd engeltjes zijn...en ook "dure" hapjes begrijp ik niet. Dat laatste zal aan mij liggen hoor, een dure bonbon vind ik persoonlijk echt verspilling van geld en de vulling is meestal niet om weg te krijgen en daarnaast is het hapslikweg. Ik denk dat ik me beter bij de kindertafel thuisvoel met een colaatje en zak chips.
Max88 schreef op 27-04-2023 om 00:12:
Dan gooi je 4 zakken chips op tafel waarvan iedereen mag eten en bewaar je de "dure" hapjes voor een borrel met alleen volwassenen. Of je gaat serveren ipv alles neerzetten, kunnen en ze ook niet "graaien".
Ik begrijp de ergernis nooit zo, alsof eigen kinderen altijd engeltjes zijn...en ook "dure" hapjes begrijp ik niet. Dat laatste zal aan mij liggen hoor, een dure bonbon vind ik persoonlijk echt verspilling van geld en de vulling is meestal niet om weg te krijgen en daarnaast is het hapslikweg. Ik denk dat ik me beter bij de kindertafel thuisvoel met een colaatje en zak chips.
Dat kan allemaal, maar dat is een keuze die mensen maken. Daar kun je heel veel van vinden, maar mensen mogen zelf keuzes maken in hun eigen huis, ook voor hun gasten.
Als je te gast bent, dan pas je je aan. Kom je ergens wonen, dan kun je meebeslissen over de regels die ergens gelden. Je kan dan niet verwachten dat jouw kinderen wel cola krijgen, wel toastjes met dure kaas of dure bonbons mogen, mogen schransen zoveel ze willen of zelf alles uit de kasten pakken en dat de eigen kinderen in het gezin dat niet mogen.
Max88 schreef op 27-04-2023 om 00:12:
Dan gooi je 4 zakken chips op tafel waarvan iedereen mag eten en bewaar je de "dure" hapjes voor een borrel met alleen volwassenen. Of je gaat serveren ipv alles neerzetten, kunnen en ze ook niet "graaien".
Ik begrijp de ergernis nooit zo, alsof eigen kinderen altijd engeltjes zijn...en ook "dure" hapjes begrijp ik niet. Dat laatste zal aan mij liggen hoor, een dure bonbon vind ik persoonlijk echt verspilling van geld en de vulling is meestal niet om weg te krijgen en daarnaast is het hapslikweg. Ik denk dat ik me beter bij de kindertafel thuisvoel met een colaatje en zak chips.
Wat zit je weer dingen op een hoop te gooien. Alsof kindertafel alleen maar chips en cola kan krijgen. Kan je die kindertafel van mij er gewoon even uithalen?
Daarnaast: vinden dat een ander het maar op jouw manier moet doen omdat jij het verschil niet proeft tussen de ene of de andere bonbon is ook niet heel empatisch.
wat een rare discussie... ik vind het helemaal niet zo gek om kinderen te begrenzen in hun snaai gedrag, want ook dat moeten ze leren. Ooit eens een kindje van 3 jaar op een verjaardag met zijn vingers overal aan zien zitten en niet opeten. Dat vind ik gewoon niet fris en als ouders zijnde moet je dat gedrag corrigeren. Waarom is het okee dat een kind een heel blok kaas op een toastje smeert en wat maakt de prijs uit? Het is net zo min okee dat datzelfde kind alle leverworst opeet uit het schaaltje gewoon "omdat het kan".
Als je als gastvrouw je best hebt gedaan met lekkere hapjes al dan niet luxe dan horen de gasten met kinderen hun kinderen te begrenzen in het eten daarvan. Ik vind dat echt niet gek of zelfs maar discriminerend, dat is gewoon onderdeel van de opvoeding.
In geval van TO waar kind zelf de koelkast open trekt bij vreemden thuis, ja daar zou ik ook wat van gezegd hebben. Gewoon netjes vragen of je wat mag drinken of eten. En nee is daarbij ook een antwoord. Als het om eten of snoepen gaat. Drinken volstaat een glas water of ranja ook prima maar dan wel door de volwassene ingeschonken na een vraag.
Cultuurverschil of niet, ik vraag of iemand wat wil eten of een hapje wil. Als er dan nee gezegd wordt wil ik het na 10 minuten nog een keer vragen maar bij weer een nee zet ik dan ook niks op tafel. Niets zo vervelend als mensen die aan blijven dringen op jouw nee. Maar goed als ik ooit weer eens in Azië ben kan ik dat wel meenemen in mijn achterhoofd natuurlijk. Dat is een stukje inlezen in de cultuur van het land wat je gaat bezoeken.
Om even terug te komen op de speelafspraakjes. Wat je zou kunnen doen is aan een andere moeder die je aardig vindt vragen hoe speelafspraakjes meestal gaan. Kies bijv een Nederlandse moeder met liefst ook een paar oudere kinderen. Die weet wel hoe de hazen lopen.
Ik weet niet wat de gewoontes zijn in jullie dorp, maar bij ons in de buurt gingen speelafspraakjes altijd in ongeveer hetzelfde stramien. Het kan de moeite waard zijn om erachter te komen wat de gewoontes zijn bij jullie in de buurt.
Bij ons in de buurt waren er best wat ongeschreven regels. Zo duurden afspraakjes bij de kleuters nooit heel lang, 2 uur was ongeveer het maximum, 2,5 uur op woensdag omdat er dan ook lunch bij zit.
Het was bij ons in de buurt niet gebruikelijk om kinderen tijdens die speeldates tv te laten kijken of op de ipad te laten. Bij uitzondering gebeurde dat wel eens, maar het was toch vooral de bedoeling dat ze spelen met elkaar.
Qua eten ging het bij ons in de buurt meestal zo dat de kinderen iets te drinken met iets te eten erbij aangeboden kregen zodra ze uit school kwamen. Op woensdag natuurlijk lunch, op de andere dagen iets drinken met -afhankelijk van de gewoonten van het gezin- iets lekkers of iets gezonds erbij. Voor de rest van de middag is dit vrij onduidelijk en afhankelijk van de gewoontes van het gezin.
Bij ons in de buurt was een vrij harde ongeschreven regel dat het kind bij het weggaan moet zeggen ‘Bedankt voor het spelen.’ Ik had daar zelf grote moeite mee in het begin, want ik ervaarde dat als erg gekunsteld en was dat van waar ik vroeger woonde niet gewend, maar nu bij ons in de buurt wordt het niet gewaardeerd als dat niet wordt gezegd. Er waren wel mensen die hun kind dwongen om dat te zeggen, maar dat vond ik altijd onprettig. Als ik soms merkte dat mijn kind het vergat, dan zei ik het voor haar en toen ze wat groter werd kwam dat vanzelf goed.
Een andere ongeschreven regel bij ons in de buurt is dat je afspreekt hoe laat je je kind komt ophalen en dat je je ook aan die tijd houdt. Tenzij er een calamiteit is, werd het niet gewaardeerd om veel later te komen.
De koelkast opentrekken bij mensen waar je te gast bent, wordt denk ik meestal niet gewaardeerd. Maar het is ook geen halszaak. Het is een klein kind, het moet nog dingen leren. Dat geeft niks. Het heeft ook weinig zin om boos te zijn op die ouder. Die heeft alleen maar een (vrij gebruikelijke in NL) grens aangegeven in zijn/ haar eigen huis. Dit is geen reden om ergens niet meer te gaan spelen.
S.ndra schreef op 27-04-2023 om 07:56:
Om even terug te komen op de speelafspraakjes. Wat je zou kunnen doen is aan een andere moeder die je aardig vindt vragen hoe speelafspraakjes meestal gaan. Kies bijv een Nederlandse moeder met liefst ook een paar oudere kinderen. Die weet wel hoe de hazen lopen.
Ik weet niet wat de gewoontes zijn in jullie dorp, maar bij ons in de buurt gingen speelafspraakjes altijd in ongeveer hetzelfde stramien. Het kan de moeite waard zijn om erachter te komen wat de gewoontes zijn bij jullie in de buurt.
Bij ons in de buurt waren er best wat ongeschreven regels. Zo duurden afspraakjes bij de kleuters nooit heel lang, 2 uur was ongeveer het maximum, 2,5 uur op woensdag omdat er dan ook lunch bij zit.
Het was bij ons in de buurt niet gebruikelijk om kinderen tijdens die speeldates tv te laten kijken of op de ipad te laten. Bij uitzondering gebeurde dat wel eens, maar het was toch vooral de bedoeling dat ze spelen met elkaar.
Qua eten ging het bij ons in de buurt meestal zo dat de kinderen iets te drinken met iets te eten erbij aangeboden kregen zodra ze uit school kwamen. Op woensdag natuurlijk lunch, op de andere dagen iets drinken met -afhankelijk van de gewoonten van het gezin- iets lekkers of iets gezonds erbij. Voor de rest van de middag is dit vrij onduidelijk en afhankelijk van de gewoontes van het gezin.
Bij ons in de buurt was een vrij harde ongeschreven regel dat het kind bij het weggaan moet zeggen ‘Bedankt voor het spelen.’ Ik had daar zelf grote moeite mee in het begin, want ik ervaarde dat als erg gekunsteld en was dat van waar ik vroeger woonde niet gewend, maar nu bij ons in de buurt wordt het niet gewaardeerd als dat niet wordt gezegd. Er waren wel mensen die hun kind dwongen om dat te zeggen, maar dat vond ik altijd onprettig. Als ik soms merkte dat mijn kind het vergat, dan zei ik het voor haar en toen ze wat groter werd kwam dat vanzelf goed.
Een andere ongeschreven regel bij ons in de buurt is dat je afspreekt hoe laat je je kind komt ophalen en dat je je ook aan die tijd houdt. Tenzij er een calamiteit is, werd het niet gewaardeerd om veel later te komen.
De koelkast opentrekken bij mensen waar je te gast bent, wordt denk ik meestal niet gewaardeerd. Maar het is ook geen halszaak. Het is een klein kind, het moet nog dingen leren. Dat geeft niks. Het heeft ook weinig zin om boos te zijn op die ouder. Die heeft alleen maar een (vrij gebruikelijke in NL) grens aangegeven in zijn/ haar eigen huis. Dit is geen reden om ergens niet meer te gaan spelen.
Het is al heel wat jaren geleden dat we nog in de speelafspraak fase zaten maar hier ging het er ook ongeveer zo aan toe. Iets te eten en drinken bij het thuiskomen, bij een afspraak op woensdag ook lunchen. Van tevoren afspreken wanneer kind weer opgehaald zou worden zodat ze op tijd konden beginnen met samen alles weer opruimen, indien nodig. Het bedanken voor het spelen hoorde er ook bij.
En verder heeft natuurlijk elk gezin zijn eigen regels.
Ik vind het ook een vreemde discussie. En onderscheid tussen kinderen en volwassenen is vrij logisch. Kleine kinderen hebben inderdaad de neiging om over al hapjes van te proberen (begrijpelijk) en dan "neh, lusiknie" te zeggen. Toch een beetje zonde van de brie nietwaar? Als ouder zou je dat gewoon moeten managen. Je neemt zelf een toastje brie en laat je kind van jouw toastje proeven. Niet van graai maar raak want het staat ervoor. Dat is gewoon onbeschoft gedrag en zegt iets over de ouders in mijn beleving.
Een beetje beschaafde volwassenen eten ook niet heel de schaal leeg maar nemen een paar borrelhapjes en laten iets voor anderen over.
Ik vind de term discriminatie van kinderen in deze context zwaar overtrokken.
Ik denk eerder dat in onze huidige maatschappij het "prinsjes-en prinsesjes-gedrag" van veel kinderen een probleem is.
Herfstappeltaart schreef op 27-04-2023 om 08:44:
Ik vind het ook een vreemde discussie. En onderscheid tussen kinderen en volwassenen is vrij logisch. Kleine kinderen hebben inderdaad de neiging om over al hapjes van te proberen (begrijpelijk) en dan "neh, lusiknie" te zeggen. Toch een beetje zonde van de brie nietwaar? Als ouder zou je dat gewoon moeten managen. Je neemt zelf een toastje brie en laat je kind van jouw toastje proeven. Niet van graai maar raak want het staat ervoor. Dat is gewoon onbeschoft gedrag en zegt iets over de ouders in mijn beleving.
Een beetje beschaafde volwassenen eten ook niet heel de schaal leeg maar nemen een paar borrelhapjes en laten iets voor anderen over.
Ik vind de term discriminatie van kinderen in deze context zwaar overtrokken.
Ik denk eerder dat in onze huidige maatschappij het "prinsjes-en prinsesjes-gedrag" van veel kinderen een probleem is.
Ik ben 56, dat is echt van alle tijden.
Max88 schreef op 27-04-2023 om 08:59:
[..]
Ik ben 56, dat is echt van alle tijden.
Wat is van alle tijden? (ik ben 65)
Herfstappeltaart schreef op 27-04-2023 om 09:05:
[..]
Wat is van alle tijden? (ik ben 65)
"Ik denk eerder dat in onze huidige maatschappij het "prinsjes-en prinsesjes-gedrag" van veel kinderen een probleem is."
Ik denk niet dat dat gedrag wat je omschrijft nieuw is.
Max88 schreef op 27-04-2023 om 09:12:
[..]
"Ik denk eerder dat in onze huidige maatschappij het "prinsjes-en prinsesjes-gedrag" van veel kinderen een probleem is."
Ik denk niet dat dat gedrag wat je omschrijft nieuw is.
O dat bedoel je. Nee dat zou best kunnen hoor. Ik kan het me van vroeger niet zo herinneren. Mijn eigen kinderen zijn in elk geval opgevoed met duidelijke regels.
Herfstappeltaart schreef op 27-04-2023 om 09:05:
[..]
Wat is van alle tijden? (ik ben 65)
"Ik denk eerder dat in onze huidige maatschappij het "prinsjes-en prinsesjes-gedrag" van veel kinderen een probleem is."
Ik denk niet dat dat gedrag wat je omschrijft nieuw is.
Mevrouw75 schreef op 27-04-2023 om 04:06:
[..]
Wat zit je weer dingen op een hoop te gooien. Alsof kindertafel alleen maar chips en cola kan krijgen. Kan je die kindertafel van mij er gewoon even uithalen?
Daarnaast: vinden dat een ander het maar op jouw manier moet doen omdat jij het verschil niet proeft tussen de ene of de andere bonbon is ook niet heel empatisch.
Weer? Ik bracht m er niet in.
Ik vind helemaal niet dat anderen het op mijn manier moeten doen, hoe kom je daarbij?
Ik heb gezegd dat IK het niet zo zou doen en dat ik geen lading leg op het verschil van hapjes. Jij echt vindt dat kinderen en ouders zich moeten aanpassen, dus op jouw manier, niet ik.
En dat mag; ik overleg met de ouders wat er lekker gevonden wordt en op is op, ik voed die kinderen niet op in de tijd die een visite duurt. Die zakken chips waren een voorbeeld als je kinderen niet aan de tostjes wilt, maar je neemt het wel erg letterlijk.
Max88 schreef op 27-04-2023 om 08:59:
[..]
Ik ben 56, dat is echt van alle tijden.
Dan was jij kind in de jaren 70, van de anti autoritaire opvoeding. Dat was jaren 70, toen mijn moeder kind was in de jaren 50 was het radicaal anders, zij mocht bij oma niet eens in de kamer. Kinderen spelen buiten of op de gang.
Mevrouw75 schreef op 27-04-2023 om 09:20:
[..]
Dan was jij kind in de jaren 70, van de anti autoritaire opvoeding. Dat was jaren 70, toen mijn moeder kind was in de jaren 50 was het radicaal anders, zij mocht bij oma niet eens in de kamer. Kinderen spelen buiten of op de gang.
Nu haal je mijn opvoeding erbij, hoe kom je erbij dat ik een anti-autoritaire opvoeding heb gehad?
