Voetbalcoach schreeuwt tegen zijn zoon
Hallo iedereen,
Ik had laatst gepost over mijn dochter en haar overgewicht. Wij zijn daar nu aan de slag meegegaan en het gaat de goede kant op. Ik heb haar zelfs zover gekregen dat ze op een sport wil. Wij hebben al een aantal dingen uitgeprobeerd waaronder voetbal. Omdat ze zo jong is zat ze in een gemengd team met jongens en meisjes. Uiteindelijk na 3 keer trainen vond mijn dochter voetbal niets voor haar. Dat kan gebeuren, maar er was mij wel een ding opgevallen.
De coach had zijn eigen zoon ook in dat team en mijn dochter (ook al had ze nul ervaring) kon beter schoppen, hardlopen en over het algemeen beter voetballen dan die jongen. Ik merkte ook dat de coach erg opgefokt was als zijn zoon te langzaam was of de bal mistte. En zelfs begon te schreeuwen naar hem. Ik vond het eigenlijk wel zielig. Tegen de andere kinderen deed die gelukkig normaal. Dit was ook de reden dat ik blij was dat mijn dochter niet voor voetbal koos. Mijn vraag is wat ik hiermee moet? Moet ik mij hiermee bemoeien en misschien iets aankaarten bij het bestuur of moet ik mij hier gewoon buiten omdat ik toch niet verder ga met die sport?
Buiten houden.
Ik zou me hier in dit geval buiten houden, maar ik snap dat het je dwars zit. Het klinkt alsof deze coach eigenlijk niet kan verkroppen dat hij een kind op de wereld heeft gezet (een jongetje, ook nog eens) zonder balgevoel. Arm joch, denk ik dan meteen.
Als je nou wekelijks bij die club staat, dan zou je er misschien eens met die man over kunnen beginnen. Maar je bent alleen maar een passant geweest. Laten we hopen dat als deze vader dit vaak doet, hij er een keer door een andere ouder op aangesproken wordt, bij voorkeur door iemand met wie hij bevriend is, dat heeft meer effect.
Overigens fijn om te lezen dat het met je dochter(s gewicht) goed gaat!
Als je wat wil doen spreek je de man zelf aan . Niet gelijk naar het bestuur lopen.
Waarom wil je daarvoor naar het bestuur toe? En wat denk je dat het bestuur hier tegen gaat doen?
Naminokurashi schreef op 05-06-2025 om 10:29:
Waarom wil je daarvoor naar het bestuur toe? En wat denk je dat het bestuur hier tegen gaat doen?
Ik dacht dat dat clubbesturen zo erg hammerde op ouders die zich moeten gedragen. Zeker als het de coach. Daarnaast gaat mijn dochter niet meer naar de trainingen toe dus die coach zie ik ook niet.
Temet schreef op 05-06-2025 om 10:28:
Overigens fijn om te lezen dat het met je dochter(s gewicht) goed gaat!
Dankjewel. Ben ook blij dat ze zelf wil gaan sporten. En nu zijn wij dingen aan het proberen. Veel proeflessen.
Waarom is het van belang om er even bij te vermelden dat de jongen minder goed is dan je dochter? Lijkt me helemaal niet belangrijk in dit verhaal, ik zou ook niet naar het bestuur gaan maar als de man zelf aanspreken op zijn gedrag
Anoniemvoornu schreef op 05-06-2025 om 10:44:
Waarom is het van belang om er even bij te vermelden dat de jongen minder goed is dan je dochter? Lijkt me helemaal niet belangrijk in dit verhaal, ik zou ook niet naar het bestuur gaan maar als de man zelf aanspreken op zijn gedrag
Het viel mij gewoon op dat mijn dochter die niet sportief is aangelegd, beter kon voetballen dan zo'n jongen die al waarschijnlijk een aantal jaar op de sport zit.
FruitMoeder schreef op 05-06-2025 om 10:46:
[..]
Het viel mij gewoon op dat mijn dochter die niet sportief is aangelegd, beter kon voetballen dan zo'n jongen die al waarschijnlijk een aantal jaar op de sport zit.
Dan is je dochter mischien toch sportiever als je dacht
Anoniemvoornu schreef op 05-06-2025 om 11:11:
[..]
Dan is je dochter mischien toch sportiever als je dacht
dat hoeft niet, motorisch sterker dan gedacht is wel een goede mogelijkheid.
Bestuur zou ik er niet in betrekken. Wellicht kun je de man zelf aanspreken, mocht je daar nog eens komen.
Kijk, ik was zelf zo'n kind die vroeger ouders had die op zijn zachts gezegd nogal gemeen tegen mij waren en waar verbaal geweld veelvuldig voorkwam. Andere mensen zagen en hoorden dat, maar stonden erbij en keken ernaar, maar zich ermee "bemoeien" deed zelden tot nooit iemand. Begrijpelijk; we vinden al snel dat we ons niet moeten bemoeien met hoe anderen met hun kind omgaan + het is een hoge drempel om dat wel te doen + verbaal geweld/psychische mishandeling wordt nog steeds moeilijk erkent hoe erg dat voor een kind is.
Maar wat had ik het als kind fijn gevonden als er ook eens iemand voor mij was opgekomen en een tegen geluid had laten horen. Dat mijn ouders zo waren heeft mijn jeugd zeer beïnvloed, maar dat nooit iemand ingreep ook. Of "bemoeienis" had uitgemaakt en mijn ouders er iets van hadden geleerd zal ik nooit weten. Toen ik volwassen was is het weleens ter sprake gekomen: "welnee wij deden niet gemeen tegen jou, wij zijn tenslotte nooit aangesproken door anderen". Tja.....
Lastig, zeker gezien je er nu niet meer komt. Ik vind het geen normaal gedrag van een trainer en ook zeker iets waar je wat van moet kunnen zeggen. Maar als buitenstaander is dat wel lastig.
Als sporttrainer zou ik het fijn vinden als mensen mij direct aanspreken op gedrag als ze dat niet fijn vinden. Maar via bestuur mag ook. Voor een kind is een omgeving die het wel weet en ziet maar niks doet misschien nog wel onveiliger dan het gedrag van de ouders zelf. Als iedereen het normaal lijkt te vinden, ga je toch aan je eigen beoordelingsvermogen twijfelen.
Fijn dat je dochter sporten uitprobeert!
Mijn dochter volleybalde en in haar team kreeg een nieuw meisje heel veel commentaar van haar vader. Ze speelde eigenlijk best goed en mijn man en ik zijn toen bij iedere goede actie van het meisje gaan klappen en gaven haar complimentjes al snel deden andere ouders die zich ook aan de vader ergerden mee.
Daarna gedroeg de vader zich normaal en mijn dochter en haar teamgenootjes (tieners op dat moment) waren die vader ook beu en vonden deze actie erg mooi.
Je dochter gaat niet door met voetbal dus ik zou het laten gaan. Ik begrijp je ergernis wel en hoop dat het door een andere ouder of de club wordt opgepakt.
Het heeft toch iets merkwaardigs dat als we iemand een kind zien uitkafferen of zelfs mishandelen, we allemaal de andere kant uitkijken en ons er vooral niet mee bemoeien. Vinden dat dat wegkijken normaal is en tegelijk hopen dat iemand anders wel wat doet of zegt is nogal tegenstrijdig.
Ik geef direct toe dat ik bang ben voor boze mensen, maar tegelijk vind ik het belachelijk dat ik niet ingrijp. De machteloosheid (het kind gaat daarna mee naar huis en dan heb ik er geen zicht meer op) is groot.
Ik zou het wel melden. Bij de jeugdcoordinator ofzo. Melden dat je dochter besloten heeft niet te gaan voetballen, en dat een belangrijke reden is dat ze zich door het gedrag van de coach niet prettig/veilig voelt. Dan heb je een "reden" om het benoemen.
