Vriendinnen van 10 jaar
Mijn dochter is een gevoelig meisje. Ze heeft snel het idee dat zij alles fout doet, noemt zichzelf vaak dom en voelt zich altijd persoonlijk aangesproken. Nu heeft ze twee beste vriendinnen, eigenlijk een vast groepje van 3. Maar er is altijd gedoe tussen die meiden. Altijd wordt er wel weer iemand buiten gesloten, onaardig over elkaar gesproken. Alle drie doen ze hierin mee. Als ouders hebben we vaker al gesprekken met ze gehad en geprobeerd afspraken met ze te maken. Dit gaat dan een of enkele dagen goed waarna het gedoe weer begint. Het zijn natuurlijk meiden en ook dit hoort er bij. Daar moeten ze mee leren omgaan. Ze geeft ook aan moeilijk nee te kunnen zeggen omdat ze erbij wil horen en anders bang is geen vriendinnen meer te hebben. Maar hoe kan ik mijn dochter (en haar vriendinnetjes) daar bij helpen? De andere moeders zijn heel anders dan ik / wij zijn. mijn dochter (maar ook de andere kinderen) worden daar thuis regelmatig hard aangesproken op de onenigheid die er onderling is met opmerkingen als: anders hoef je hier niet meer te komen, dan kunnen ze beter zonder jou gaan spelen, sinds jij er bij bent is er altijd gedoe. Mijn dochter wil daarna dan een tijdje niet meer daar spelen, bang voor reacties van de moeders.
Al vaker heb ik het er met de twee moeders over gehad maar het schiet niks op. Er wordt dan ook gezegd dat het anders gegaan is. En ik zie mijn dochter hier aan onderdoor gaan. Hoe kan ik haar helpen? Blijf haar positief bekrachtigen, andere contacten stimuleren, aangeven dat zij haar grenzen aan kan geven in wat ze wil en kan en proberen zo min mogelijk aan te laten trekken door wat anderen zeggen. Maar iedere keer blijft het weer gebeuren.
Waar komt dat ‘Sinds jij erbij bent’ van die moeder vandaan? Waren die kinderen vriendinnen en is jouw dochter er later bij gekomen?
Mevrouw75 schreef op 22-05-2023 om 23:13:
losweken. Ik ben daar niet zo goed in, maar man verzint altijd een smoesje als dochter bij een meisje wil spelen, dan is híj degene die zegt: kan niet, want..
Hier net zo’n groepje. Ik haat het echt, en ook dat dochter uit een soort onzekerheid steeds maar weer terugdrijft.
Wij hebben het ook met de juf besproken die daar via allerlei manieren ook mee aan de slag is gegaan. Het speelt al best een tijd (paar jaar), dochter voelde zich echt gepest.
He wat vervelend. Pesten is zo iets lelijks. Mijn dochter geeft wel steeds aan dat ze ook echt met hun wil spelen. Ze hebben ook echt hele leuke momenten samen. Maar als ze dan weer een paar keer gemeen doen of buitensluiten dan komt die onzekerheid weer. En mijn dochter doet hetzelfde hoor, ze wil er ook bij blijven horen. Maar voor niemand goed.
Ik kan ook niet excuses bedenken dat het niet kan hoor. Probeer wel preventief te denken, met wie kan je ook een keertje afspreken ipv steeds met dezelfde. Dat werkt soms ook wel.
S.ndra schreef op 23-05-2023 om 13:05:
Waar komt dat ‘Sinds jij erbij bent’ van die moeder vandaan? Waren die kinderen vriendinnen en is jouw dochter er later bij gekomen?
Ja die meisjes kennen elkaar al vanaf hun geboorte. Een van die twee meisjes is verhuisd enkele jaren geleden en sinds een jaar weer terug hier op school. Het derde meisje is dus met beide meiden al vriendinnen voor langere tijd maar de andere twee dus pas sinds een jaartje.
SuzyQFive schreef op 22-05-2023 om 23:55:
Hier vijf kinderen waarvan er drie echt super sociaal zijn en waar dit soort gedoe nooit speelde. De middelste was vooral sociaal onhandig soms en daar was ook steeds dit soort gedoe op die leeftijd. Totdat ze dus idd buitengesloten werd, uiteindelijk is alles goedgekomen. Bij mijn jongste (11) speelt het ook heel erg. Ze heeft er zelf ook debet aan.
Ik probeer haar heel erg mee te geven dat ze zelf verantwoordelijk is voor haar eigen gedrag en dat ze met anderen om moeten gaan zoals ze zelf ook behandeld wil worden.
In communicatie:
D Doet het er toe?
e Is het Eerlijk?
N Is het Nodig?
K Klopt het?
N Is het Netjes?
A Is het Aardig?
Daar zijn we nu mee bezig.
En je zou eens met de drie meiden kunnen gaan zitten en bespreken wat zij fijn vinden in de vriendschap, wat ze belangrijk vinden en waar het dan wel eens mis gaat en wat ze zouden kunnen doen om het te voorkomen.
Maar sommige kinderen kunnen ook gewoon niet goed met een oneven aantal spelen.
De rol van mijn dochter bespreek ik vaker. Ze is hier gelukkig ook heel open in. We kunnen het er goed over hebben. En met het groepje heb ik ook al vaker gedaan. Iedere keer zeggen ze allemaal het niet leuk te vinden buiten gesloten te worden en snappen dat je dat ook niet moet doen bij een ander. Maar ik denk ook uit een stukje onzekerheid, er bij willen zijn, dat ze het toch doen. Maar die denk na kende ik nog niet. Die ga ik onthouden. dank je wel.
je wekt de indruk dat die meiden bewust buitensluiten. Is dat ook zo?
Toen ik tien was bemoeiden onze ouders zich niet of in elk geval weinig met onze ruzietjes. Nog even en ze gaan naar het voorgezet onderwijs. Denk dat het beter is om op de achtergrond te blijven, maar natuurlijk wel beschikbaar.
vrienden en vriendinnen buiten school zijn heel belangrijk, dan kan je dit soort onzin van/met klasgenoten veel beter aan. Stimuleer haar om buiten de klas, maar liefst buiten school, vrienden (m/v) te maken...
Josssie schreef op 23-05-2023 om 15:40:
[..]
Ja die meisjes kennen elkaar al vanaf hun geboorte. Een van die twee meisjes is verhuisd enkele jaren geleden en sinds een jaar weer terug hier op school. Het derde meisje is dus met beide meiden al vriendinnen voor langere tijd maar de andere twee dus pas sinds een jaartje.
Die twee meisjes waren al lang vriendinnen. Eentje is verhuisd. De andere bleef achter en werd vriendinnen met jouw dochter. Dan komt de oude vriendin terug en denkt (samen met haar moeder) op de oude voet verder te gaan. Dat is een andere situatie dan gewone ruzietjes. Dit is: wie is de bff? De ene dag is die de bff en is de ander stom, de volgende dag andersom. Dat is heel naar. En het is voor je dochter een ongelijke strijd.
Je dochter voelt het heel goed aan denk ik. Die meisjes met steun van die moeders gaan hun vriendschap niet opgeven. Zij zijn vriendinnen en je dochter mag erbij als het hun uitkomt. Dat is de realiteit. In theorie zou het mogelijk moeten zijn om met z’n drieën vriendinnen te zijn, maar dat is wensdenken. Dan kun je wel met die moeders gaan praten of proberen alledrie die kinderen op te voeden, maar feit is dat je dochter een korte tijd bff’s is geweest met dat ene meisje, maar dat die tijd nu voorbij is. Die ene moeder is bot, maar ze zegt wel waar het op staat. Je dochter heeft gelijk als ze zegt dat als ze hier niet aan mee doet, ze geen vriendinnen heeft. Jij wilt er als moeder alleen nog niet aan.
Ik zou niet mijn kind stimuleren om in deze situatie te blijven. Vooral niet omdat zij ook door die moeder aangesproken wordt als degene die er als laatste bij gekomen is. Is het eerlijk? Nee. Is het aardig? Nee. Maar het is zo. Vrienden leren maken is niet alleen maar aardig zijn voor elkaar. Het is ook aanvoelen wie je vrienden zijn en grenzen trekken wat je je wel en niet wilt laten welgevallen.
Ik zou haar op een activiteit of sport doen wat ze leuk vindt en zeggen dat ze niet kan. Of in elk geval minderen en ook spelen met andere kinderen. En niet meer spelen bij de onaardige moeder een tijdje.
