Vriendinnen van 10 jaar
Mijn dochter is een gevoelig meisje. Ze heeft snel het idee dat zij alles fout doet, noemt zichzelf vaak dom en voelt zich altijd persoonlijk aangesproken. Nu heeft ze twee beste vriendinnen, eigenlijk een vast groepje van 3. Maar er is altijd gedoe tussen die meiden. Altijd wordt er wel weer iemand buiten gesloten, onaardig over elkaar gesproken. Alle drie doen ze hierin mee. Als ouders hebben we vaker al gesprekken met ze gehad en geprobeerd afspraken met ze te maken. Dit gaat dan een of enkele dagen goed waarna het gedoe weer begint. Het zijn natuurlijk meiden en ook dit hoort er bij. Daar moeten ze mee leren omgaan. Ze geeft ook aan moeilijk nee te kunnen zeggen omdat ze erbij wil horen en anders bang is geen vriendinnen meer te hebben. Maar hoe kan ik mijn dochter (en haar vriendinnetjes) daar bij helpen? De andere moeders zijn heel anders dan ik / wij zijn. mijn dochter (maar ook de andere kinderen) worden daar thuis regelmatig hard aangesproken op de onenigheid die er onderling is met opmerkingen als: anders hoef je hier niet meer te komen, dan kunnen ze beter zonder jou gaan spelen, sinds jij er bij bent is er altijd gedoe. Mijn dochter wil daarna dan een tijdje niet meer daar spelen, bang voor reacties van de moeders.
Al vaker heb ik het er met de twee moeders over gehad maar het schiet niks op. Er wordt dan ook gezegd dat het anders gegaan is. En ik zie mijn dochter hier aan onderdoor gaan. Hoe kan ik haar helpen? Blijf haar positief bekrachtigen, andere contacten stimuleren, aangeven dat zij haar grenzen aan kan geven in wat ze wil en kan en proberen zo min mogelijk aan te laten trekken door wat anderen zeggen. Maar iedere keer blijft het weer gebeuren.
Als ik het goed begrijp zeggen de moeders tegen haar dat ze dan niet meer hoeft te komen spelen?
ja klopt. Nou ja, dat is eigenlijk een van de moeders. Die luistert dan voornamelijk naar haar dochter en dan krijgt een van de andere twee de wind van voren waarin dat soort dingen gezegd worden.
Kunnen ze dan niet met z’n 3 bij jullie thuis spelen?
als er hier niet leuk samengespeeld wordt, is het beter als iedereen weer naar zijn eigen huis gaat. Dat hebben we zo ook afgesproken met de buren (kinderen kunnen heel goed samen spelen, maar soms gaat het mis). Dat vertel ik dan niet op een beschuldigende of boze toon, maar gewoon rustig. (vaak zijn ze beide debet aan de onenigheid).
Nick90 schreef op 22-05-2023 om 21:47:
Kunnen ze dan niet met z’n 3 bij jullie thuis spelen?
Heel vaak spelen ze ook hier, of lekker buiten. Want daar komt het vaak ook minder goed uit. En als ik hoor / zie dat het niet goed gaat bespreek ik dit wel. Maar het gebeurt natuurlijk ook vaak als ik er niet bij ben.
Josssie schreef op 22-05-2023 om 21:51:
[..]
Heel vaak spelen ze ook hier, of lekker buiten. Want daar komt het vaak ook minder goed uit. En als ik hoor / zie dat het niet goed gaat bespreek ik dit wel. Maar het gebeurt natuurlijk ook vaak als ik er niet bij ben.
Met 10 jaar kunnen ze hun eigen ruzies wel oplossen toch? Ik zou m’n kind liever niet laten spelen daar eerlijk gezegd.
je kunt het ook zo bekijken; je dochter heeft een vriendschap waar ze niet blij van wordt, maar die ze behoudt omdat ze bang is dat ze geen betere vriendschap kan krijgen. En jij bekrachtigd dat door te vragen hoe je dit op kunt lossen. Je zou haar ook kunnen stimuleren zich los te weken en verder te kijken. Of in ieder geval te gaan voelen wat ze echt wil en samen nadenken hoe ze daar komt.
Over 1-2 jaar gaan ze naar de middelbare school, dan valt dat clubje mogelijk vanzelf uit elkaar.
Mugske schreef op 22-05-2023 om 21:49:
als er hier niet leuk samengespeeld wordt, is het beter als iedereen weer naar zijn eigen huis gaat. Dat hebben we zo ook afgesproken met de buren (kinderen kunnen heel goed samen spelen, maar soms gaat het mis). Dat vertel ik dan niet op een beschuldigende of boze toon, maar gewoon rustig. (vaak zijn ze beide debet aan de onenigheid).
Hebben wij eerder ook afgesproken maar vaak hoor ik ook pas achteraf wat er gezegd / gedaan is. Als ik het meekrijg dan bespreek ik dit ook rustig met ze (want ze hebben idd allemaal een aandeel in het geheel) en probeer het samen op te lossen en opnieuw te proberen of dat het klaar is voor die dag. Maar 3 is ook gewoon een lastig aantal. Met 2 gaat gewoon veel beter.
Doemijdieglazenbol schreef op 22-05-2023 om 22:00:
je kunt het ook zo bekijken; je dochter heeft een vriendschap waar ze niet blij van wordt, maar die ze behoudt omdat ze bang is dat ze geen betere vriendschap kan krijgen. En jij bekrachtigd dat door te vragen hoe je dit op kunt lossen. Je zou haar ook kunnen stimuleren zich los te weken en verder te kijken. Of in ieder geval te gaan voelen wat ze echt wil en samen nadenken hoe ze daar komt.
Over 1-2 jaar gaan ze naar de middelbare school, dan valt dat clubje mogelijk vanzelf uit elkaar.
Maar dat probeer ik ook zeker. Ik stimuleer haar echt met andere meisjes af te spreken. Ze komt zelf steeds bij deze meiden terug. En ze hebben ook echt hele leuke momenten maar ook momenten dat het erg botst en gemeen wordt. Vooral als ze met 3en spelen. Het derde wiel aan de wagen... Of als er twee samen willen spelen en eentje een keer niet mee mag doen. Dan kunnen ze allemaal hele lelijke dingen zeggen. En mijn dochter trekt zich alles heel persoonlijk aan.
Nick90 schreef op 22-05-2023 om 21:55:
[..]
Met 10 jaar kunnen ze hun eigen ruzies wel oplossen toch? Ik zou m’n kind liever niet laten spelen daar eerlijk gezegd.
Ja dat zou je denken op die leeftijd. Maar toch blijkt het heel lastig. Ik vind het daarom ook heel lastig, ga ik het loslaten en zelf op laten lossen (al zie ik nu dat dat niet werkt) maar mezelf er mee bemoeien werkt ook niet.
En ik vind het nu idd ook niet fijn dat ze daar gaat spelen. Dan maar liever hier
losweken. Ik ben daar niet zo goed in, maar man verzint altijd een smoesje als dochter bij een meisje wil spelen, dan is híj degene die zegt: kan niet, want..
Hier net zo’n groepje. Ik haat het echt, en ook dat dochter uit een soort onzekerheid steeds maar weer terugdrijft.
Wij hebben het ook met de juf besproken die daar via allerlei manieren ook mee aan de slag is gegaan. Het speelt al best een tijd (paar jaar), dochter voelde zich echt gepest.
Hier vijf kinderen waarvan er drie echt super sociaal zijn en waar dit soort gedoe nooit speelde. De middelste was vooral sociaal onhandig soms en daar was ook steeds dit soort gedoe op die leeftijd. Totdat ze dus idd buitengesloten werd, uiteindelijk is alles goedgekomen. Bij mijn jongste (11) speelt het ook heel erg. Ze heeft er zelf ook debet aan.
Ik probeer haar heel erg mee te geven dat ze zelf verantwoordelijk is voor haar eigen gedrag en dat ze met anderen om moeten gaan zoals ze zelf ook behandeld wil worden.
In communicatie:
D Doet het er toe?
e Is het Eerlijk?
N Is het Nodig?
K Klopt het?
N Is het Netjes?
A Is het Aardig?
Daar zijn we nu mee bezig.
En je zou eens met de drie meiden kunnen gaan zitten en bespreken wat zij fijn vinden in de vriendschap, wat ze belangrijk vinden en waar het dan wel eens mis gaat en wat ze zouden kunnen doen om het te voorkomen.
Maar sommige kinderen kunnen ook gewoon niet goed met een oneven aantal spelen.
bespreek ook met je dochter wat vriendschap is. Dochter wilde graag vrienden worden met een meisje uit de klas (Daar was in eerder jaar al een gedoe mee geweest, maar mensen veranderen). Dus afspreken, meisje bij dochter op verjaardagsfeestje geweest. Daarna ging het toch mis: dochter werd buutengesloten, dochters beste vriendin werd tegen haar opgezet. Resultaat verdrietige dochter die ruzie had met haar beste vriendin.
Ik heb toen met haar gepraat over vriendschap. Dat vrienden elkaar helpen, soms ook op elkaar kunnen mopperen, maar dat ook weer goed kunnen maken. Met beste vriendin weer snel goed. Tijdje later wilde ze weer met dat andere meisje afspreken. Dat heb ik toen wel afgehouden: ga eerst maar een proberen op school fijn samen te spelen.
Als spelen met zijn drieën vaak ruzie wordt, zou ik het beperken tot 1 op 1 afspreken.
De ene keer met vriendin A, de andere keer met vriendin B en weer een andere keer vriendin A en B met elkaar.
Verder zou ik het met je dochter wel hebben over wat vriendschap is. Wat verwacht zij daarin van een ander, doet ze naar anderen zoals ze graag zelf behandeld wil worden? Wat vindt ze leuk aan die meiden? Durft ze ook grenzen te stellen?
En als ze niet meer wil spelen bij een van die meiden, dan gewoon niet doen. Ze kan nu heel makkelijk zeggen dat die moeder niet meer wilde dat ze kwam, dus dat ze dan ook niet meer komt.
En verder loslaten. Ze hoeft niet met die meiden te spelen, ze kiest er zelf voor.
Als het dan niet leuk is, kan ze er ook voor kiezen om de volgende keer met iemand anders te spelen.
Je kan anderen niet veranderen, alleen jezelf. Dus als het niet lukt om uit te vinden hoe je ermee omgaat, zet dan die vriendschap op een laag pitje en stimuleer andere vriendschappen. Als moeders hebben wij de neiging ons eigen kind te geloven en als volkomen onschuldig te zien maar de vraag is of je daar jouw dochter een plezier mee doet. Als je nu eens naar de moeders verhaal kan luisteren zonder meteen een waardeoordeel te vormen, hoor je welk beeld zij van jouw dochter hebben gekregen. En dat beeld klopt misschien niet met jouw versie van jouw dochter maar is wel heel waardevol om te begrijpen hoe anderen haar ook zien. en vraag dan ook eens om je heen hoe joUw dochter op anderen overkomt.
