Wanneer wel of geen adhd medicatie gebruiken? Jullie ervaringen/overwegingen.
Een van onze kinderen heeft adhd, ik zeg het al zijn hele leven en op zijn 4e kreeg hij ook officieel de diagnose. Hij is slim, maar heeft geen focus of concentratie (tenzij het een van zijn hyper focus onderwerpen betreft zoals minecraft spelen). Hij raakt enorm over vraagt op school en door het gewone leven. Hij geeft thuis aan geen werkjes te willen maken op school, vind ze te moeilijk terwijl ze qua niveau prima passen, is uit school heel snel gepikeerd en boos, kan dan ook weinig hebben van ons tot boze buien met schreeuwen en schoppen aan toe, heeft dagelijks ongelukjes zowel op school als thuis (in een drukke periode meerdere keren per dag en in een rustige periode soms weken lang alleen na school). Het zit hem heb ik het idee heel erg in de weg, hij was heel blij met een doos lego voor sinterklaas, maar wil hem nu nog steeds niet bouwen want hij is te groot en hij is er te moe voor (er te moe voor zijn zijn woorden, ik denk dat het niet te moe is qua energie maar concentratie vermogen). Hij wil het zelf doen, maar het lukt hem niet. Het is dus ook niet zo dat ik het voor hem mag bouwen zodat hij er mee kan spelen. Ergens denk ik dat medicatie hem kan helpen, dat als hij meer rust heeft in zijn hoofd het beter gaat, maar hij is pas 5... nu al beginnen...
We gaan weer aan de bel trekken bij zijn behandelaar, maar voor ik dat doe wil ik eigenlijk weten waar ik zelf staan bij dit onderwerp. Ik vind 5 zo jong voor medicatie die mogelijk hem blijvend veranderd* en tegelijkertijd hoe lang moet hij tegen zichzelf aan lopen voor we hem op die manier gaan proberen te helpen. Als hij nu al vast loopt wordt groep 3 een ramp vrees ik terwijl hij zo graag wil leren lezen en dol is op rekenen.
Het is zo'n lief en leuk ventje... Ik ben dol op hem (ook al wordt ik soms ook gek van zijn eeuwige geluid en nooit stil zitten) en het is echt heel naar hem zo te zien als hij soms is. Dat hij dan alleen nog maar geluid maakt omdat hij zo vast loopt dat hij niet eens meer worden kan maken of dat hij de doos lego die hij zo graag wilde nu niet wil bouwen. Ik wil hem graag helpen te zijn wie hij is als zijn beperkingen/problemen hem niet zo dwars zouden zitten.
Wat hebben jullie gedaan, hoe pakte dat uit en zou je wat weer doen?
* Ik zeg niet dat de medicatie dat doet maar in mijn zoektocht naar informatie las ik zowel dat er onderzoeken waren die wel lange termijn gevolgen en blijvende veranderingen bij kinderen zagen als onderzoeken die dat niet zagen. Voor mij is dat punt dus onzeker vandaar dat ik schrijf mogelijk blijvend veranderd.
Oudste hier heeft medicatie (concerta) gebruikt voor een aantal jaren. (ADD) hierdoor meer concentratie!
Sinds ca 2 jaar neemt hij niets meer in (is nu 17) en dat gaat prima!!
Jongste (nu 12) is vanaf groep 2-3 gestart met dezelfde medicatie ivm adhd. Gaf wel meer rust. Hij zit nu op de middelbare in het eerste jaar en vind zelf dat hij het niet nodig heeft. We kijken even of dit idd zo is.
mijn advies; probeer het gewoon! Het geeft rust voor je kind. Concerta was na een schooldag uitgewerkt dus thuis waren ze dan wel weer wat drukker. Wij hebben hier nooit een probleem van gemaakt. Sterker nog, onze kinderen namen de medicatie alleen op schooldagen dus niet in het weekend of tijdens vakantie!
Flyingnon schreef op 13-01-2023 om 22:23:
Oudste hier heeft medicatie (concerta) gebruikt voor een aantal jaren. (ADD) hierdoor meer concentratie!
Sinds ca 2 jaar neemt hij niets meer in (is nu 17) en dat gaat prima!!
Jongste (nu 12) is vanaf groep 2-3 gestart met dezelfde medicatie ivm adhd. Gaf wel meer rust. Hij zit nu op de middelbare in het eerste jaar en vind zelf dat hij het niet nodig heeft. We kijken even of dit idd zo is.
mijn advies; probeer het gewoon! Het geeft rust voor je kind. Concerta was na een schooldag uitgewerkt dus thuis waren ze dan wel weer wat drukker. Wij hebben hier nooit een probleem van gemaakt. Sterker nog, onze kinderen namen de medicatie alleen op schooldagen dus niet in het weekend of tijdens vakantie!
Druk zijn na school vind ik niet zo'n probleem, ik zit er nu na school meer mee dat hij zo zijn best heeft gedaan om op school binnen de lijntjes te blijven dat hij na school al zijn kracht en flexibiliteit verbruikt heeft. Het kost hem gewoon te veel en ik vind het rot om te zien. Zijn lieve en drukke gedrag, iedereen knuffelen, altijd praten en geluiden maken mag er (zeker thuis) gewoon zijn.
Bedankt voor het delen van je ervaring en fijn dat je kinderen er door geholpen waren.
wat zou je doen als het om diabetes zou gaan, zou je dan ook zo twijfelen?
Het veranderd je kind niet, je kind kan zich juist beter ontwikkelen omdat hij zichzelf minder dwars zit.
Kan dat tegenwoordig echt al, zo jong een ADHD-diagnose? Schrik ik van.Hier heeft 1 van de kinderen het in de puberteit geslikt, die kreeg heftige rebounds. Voordat ik bij zo'n jong kind aan eetlustremmende bij zo'n jong kind dat nog in de groei is, zou ik er toch wel heel zeker van zijn dat het bij het kind ligt en niet aan de omgeving die te veel prikkels geeft. Hoeveel kinderen zitten er in zijn klas? Hoeveel leerkrachten heeft hij gehad dit jaar? Wat voor een indruk had jij van die leerkrachten en de rust/structuur in de klas. Hoe heb je de opvang geregeld? Zit daar structuur in? Of is het omadagje, papadagje, dagjes BSO met elk hun eigen regels? Niet elk kind trekt dat. Kan dat minecraft misschien een tikkie minder? Of gewoon helemaal niet? Kleuters die afgedraaid zijn na een dag school vind ik heel herkenbaar en normaal.
Ysenda schreef op 13-01-2023 om 22:48:
wat zou je doen als het om diabetes zou gaan, zou je dan ook zo twijfelen?
Het veranderd je kind niet, je kind kan zich juist beter ontwikkelen omdat hij zichzelf minder dwars zit.
Het is geen diabetes, de medicatie heeft veel bijwerkingen en er zijn nou juist onderzoeken waar uit komt dat er bij kinderen wel blijvende veranderingen zijn in de hersenen door adhd medicatie.
Ik vind dat altijd zo'n dooddoener om het te vergelijken met iets anders terwijl dat gewoon niet 1 op 1 te vergelijken valt. Ik twijfel niet zonder reden.
Ysenda schreef op 13-01-2023 om 22:48:
wat zou je doen als het om diabetes zou gaan, zou je dan ook zo twijfelen?
Het veranderd je kind niet, je kind kan zich juist beter ontwikkelen omdat hij zichzelf minder dwars zit.
DIabetes heeft een medisch aanwijsbare oorzaak, bij een adhd-diagnose vink je een aantal persoonskenmerken aan. Die kunnen iemand behoorlijk in de weg zitten, maar dat is toch een ander verhaal.
kenfan schreef op 13-01-2023 om 22:54:
Kan dat tegenwoordig echt al, zo jong een ADHD-diagnose? Schrik ik van.Hier heeft 1 van de kinderen het in de puberteit geslikt, die kreeg heftige rebounds. Voordat ik bij zo'n jong kind aan eetlustremmende bij zo'n jong kind dat nog in de groei is, zou ik er toch wel heel zeker van zijn dat het bij het kind ligt en niet aan de omgeving die te veel prikkels geeft. Hoeveel kinderen zitten er in zijn klas? Hoeveel leerkrachten heeft hij gehad dit jaar? Wat voor een indruk had jij van die leerkrachten en de rust/structuur in de klas. Hoe heb je de opvang geregeld? Zit daar structuur in? Of is het omadagje, papadagje, dagjes BSO met elk hun eigen regels? Niet elk kind trekt dat. Kan dat minecraft misschien een tikkie minder? Of gewoon helemaal niet? Kleuters die afgedraaid zijn na een dag school vind ik heel herkenbaar en normaal.
Ja dat kan echt zo jong al en nee dat is niet een gewone kleuter die afgedraaid is na een schooldag. Er is een psycholoog en een psychiater betrokken, observaties op school, thuis en op locatie met en zonder ouders voor er een diagnose komt en ze zijn juist terughoudend met diagnoses geven omdat ze op jonge leeftijd over sommige dingen heen kunnen groeien, het is alleen voor hem dusdanig duidelijk en belemmerend dat die diagnose wel gesteld is.
De leerkrachten die hij heeft zijn oprecht echt heel fijn, een heeft zelf een kind met adhd en snapt hem heel goed en de ander is ook gewoon echt heel fijn. Zij de zelfde als vorig jaar en hij kent ze goed. Onze oudste heeft ook in die klas gezeten dus we kennen de leerkrachten en iber zelf ook redelijk en ze zijn heel betrokken en vol beste wil voor hem. Van bso is geen spraken dat zou hij nu ook niet kunnen, ik en/of man zijn er altijd om hem na school op te vangen.
Het is echt nergens voor nodig zijn diagnose in twijfel te trekken.
En waarom geen minecraft? Dat is nou juist waar hij zijn rust in kan vinden en wat hij ontzettend leuk vind.
kenfan schreef op 13-01-2023 om 22:59:
[..]
DIabetes heeft een medisch aanwijsbare oorzaak, bij een adhd-diagnose vink je een aantal persoonskenmerken aan. Die kunnen iemand behoorlijk in de weg zitten, maar dat is toch een ander verhaal.
ADHD is op 5 plekken in de hersenen zichtbaar. Dopamine is minder beschikbaar in de voor ADHD belangrijke gebieden, zodat die functies minder goed werken. Het gaat dan om functies als planning, aandacht en concentratie, motivatie, het korte termijngeheugen en de impulscontrole.
We gaan echter geen hersenonderzoek doen bij kinderen.
Ik zou met school en behandelaren bespreken waar de knelpunten zitten en wat mogelijke oplossingen zouden kunnen zijn. Dat kan medicatie zijn, maar misschien ook iets anders.
De vergelijking met diabetes vind ik niet opgaan. Als je dat niet behandelt, ga je er aan dood. Dat geldt voor adhd niet.
Ik lees ook een stukje faalangst in je berichtjes. Liever geen werkjes willen doen, want 'te moeilijk'. Niet aan het lego-bouwwerk willen beginnen, want 'te moeilijk' of 'overziet het niet'.
Je wil serieus medicatie a la speed geven aan een kind van 4, omdat hij zich als een kleuter gedraagt?
AppleTree schreef op 13-01-2023 om 22:55:
[..]
Het is geen diabetes, de medicatie heeft veel bijwerkingen en er zijn nou juist onderzoeken waar uit komt dat er bij kinderen wel blijvende veranderingen zijn in de hersenen door adhd medicatie.
Ik vind dat altijd zo'n dooddoener om het te vergelijken met iets anders terwijl dat gewoon niet 1 op 1 te vergelijken valt. Ik twijfel niet zonder reden.
Die onderzoeken zijn wat genuanceerder dan je hier stelt.
Twijfel is logisch maar je kunt alleen zelf kijken of je je kind hiermee helpt of dat het middel erger is dan de kwaal. Gelukkig kom je daar meestal redelijk snel achter. En dan is er echt geen man overboord.
MamaE schreef op 13-01-2023 om 23:07:
Ik zou met school en behandelaren bespreken waar de knelpunten zitten en wat mogelijke oplossingen zouden kunnen zijn. Dat kan medicatie zijn, maar misschien ook iets anders.
De vergelijking met diabetes vind ik niet opgaan. Als je dat niet behandelt, ga je er aan dood. Dat geldt voor adhd niet.
Ik lees ook een stukje faalangst in je berichtjes. Liever geen werkjes willen doen, want 'te moeilijk'. Niet aan het lego-bouwwerk willen beginnen, want 'te moeilijk' of 'overziet het niet'.
Het is geen faalangst, moeilijke dingen vind hij leuk maar hij vind het te veel. Hij bouwt en speelt graag met lego maar die doos is groot en dan duurt het te lang voor hem. Met werkjes ook, hij huilde de eerste dag na de vakantie dat hij niet naar school wilde omdat het de eerste dag van een nieuw thema was en dan zijn er altijd veel werkjes en hij wilde geen werkjes maken. Bij door vragen kwam het antwoord dat hij het te moeilijk vind, waarom kan hij niet uitleggen en ik denk te moeilijk om in de klas zich zo lang op een taak te concentreren en die af te maken. Dat is ook wat de juffen aangeven, voor de vakantie over dat een werkje bij hem af week van de rest omdat ze gezegd had dat hij ook wel iets wit mocht laten als hij dat wilde omdat ze zag dat het voor hem te groot/lang was. Inkleuren is dus niet te moeilijk maar een heel vel is te veel omdat hij dat niet kan opbrengen. En zo met alles, 2 regels maken vind hij leuk, een heel vel met sommen vind hij moeilijk. Zijn niveau en intelligentie wordt op school en bij de psycholoog als boven gemiddeld geschat maar hij is momenteel niet testbaar (omdat de test voor hem niet op te brengen is qua concentratie en focus)
School wil graag meer voor hem doen, maar vind dat lastig omdat hij het op school zelf nu goed doet. Het komt er na school opgekropt uit. Ze vragen aan ons wat ze kunnen doen en willen graag een nieuwe observatie vanuit de betrokken psycholoog zodat die misschien handvaten kan geven. We hebben een afspraak staan met de psycholoog om dingen te bespreken, maar daarvoor zou ik graag zelf weten hoe ik eigenlijk tegen over medicatie zou staan en ik twijfel.
rebmaaviv schreef op 13-01-2023 om 23:15:
Je wil serieus medicatie a la speed geven aan een kind van 4, omdat hij zich als een kleuter gedraagt?
Doe even normaal jij.
Dat is het probleem met dergelijke onderwerpen: iedere simpleton zonder verstand van zaken kan er wat van vinden. Dat maakt hun mening niet evenveel waard als dat van een (kinder)psychiater overigens.
AppleTree schreef op 13-01-2023 om 23:19:
[..]
School wil graag meer voor hem doen, maar vind dat lastig omdat hij het op school zelf nu goed doet. Het komt er na school opgekropt uit. Ze vragen aan ons wat ze kunnen doen en willen graag een nieuwe observatie vanuit de betrokken psycholoog zodat die misschien handvaten kan geven. We hebben een afspraak staan met de psycholoog om dingen te bespreken, maar daarvoor zou ik graag zelf weten hoe ik eigenlijk tegen over medicatie zou staan en ik twijfel.
Een psycholoog en vooral psychiater kan je veel beter uitleggen hoe dergelijke medicatie werkt en wat alle andere opties zijn dan mensen met meningen hier op het forum. Schrijf dus al je vragen op en stel ze aan hun. Lees desnoods ervaringsverhalen maar laat de meningenmachine voor wat het is. Je hebt er niets aan.
HVW23 schreef op 13-01-2023 om 23:17:
[..]
Die onderzoeken zijn wat genuanceerder dan je hier stelt.Twijfel is logisch maar je kunt alleen zelf kijken of je je kind hiermee helpt of dat het middel erger is dan de kwaal. Gelukkig kom je daar meestal redelijk snel achter. En dan is er echt geen man overboord.
Daarom stel ik het in de op ook genuanceerder, maar er zijn wel degelijk onderzoeken die een uitkomst hebben dat er blijvende veranderingen zijn. De vergelijking met diabetes klopt gewoon niet, en zeker omdat kind 5 is vind ik de mogelijke bijwerkingen vrij heftig en ik weet niet hoe snel we dat door hebben (omdat hij ook niet alles goed kan omschrijven en weet want hij is pas 5) of waar we goed aan doen. Daarom vraag ik naar ervaringen van anderen zodat ik het gesprek in kan gaan met een duidelijker beeld van wat ik wel of niet zou willen en waarom. Ik wil gewoon goed voorbereid dat gesprek in als ik medicatie wil bespreken.
