Zoon wil niet bij vader logeren

Sas83 schreef op 02-05-2022 om 22:15:

[..]

Ja , ik was ook benieuwd in hoeverre ik mezelf heel streng moet gaan opstellen. Regelingen afdwingen bijvoorbeeld.. eerder wel eens advocaten erbij gehaald werd een drama. Afspraken werden niet nagekomen, hoop verwarring en stress bij m'n zoon. De sleutel heeft hij uiteraard niet, die stop ik dan in de tas van m'n zoontje. Ik geef je helemaal gelijk. Ik ben hiermee gestopt omdat ik, zoals ik aangaf, merkte dat hij in onze buurt dan maar uren rond gingen hangen tot ik thuis kwam. Ik ging onbewust steeds sneller van m'n werk weg enz. Nu heb ik bv gezegd dat hij het gehele gedeelte met hem doet die middag. Dus ook koken en naar bed brengen. Ik kom dan later na het sporten pas thuis, in de hoop dat hij zo wat meer binding krijgt en mijn zoontje wat herinneringen. Misschien ook stom..

Niets stom, maar menselijk. Je wilt het beste voor je zoon en dat weet je ex. Het is ook een vorm van manipulatie hoe hard dit ook klinkt.

Waarbij natuurlijk wel duidelijk moet zijn dat je de vader zijn rechten niet ontneemt. Anders krijg je verwijt van ouderverstoting.

Maar de vraag blijft:
Waar kan je invloed op uitoefenen: is het schadelijk dat je kind in de speeltuin rondhangt of vind jij het schadelijk? 
Dat is natuurlijk lastig. Maar je hebt ook geen invloed als je zoon altijd patat eet bij zijn vader. Ga je dan ook koken voor hen?

Uit ervaring weet ik dat 'altijd maar de goede vrede bewaren' niet altijd het beste is voor de kinderen. Er is altijd 1 iemand die water bij de wijn doet. 

Als er discussie ontstaat en de vader komt afspraken niet na, dan zegt dat meer over hem, dan over jou. Ik snap echt dat je de stap naar de rechtbank/ advocaten wil voorkomen. Ooit mediation overwogen?

ik wens je sterkte, want het is lastig als jullie niet samen op één lijn zitten mbt je zoon/ afspraken en behoeftes. Nog één ding " aan een dood paard kan je niet trekken". Jij kan dit niet te alleen doen. Daar er heb je je ex bij nodig.

Regelingen afdwingen, afspraken na laten komen.. dat zijn dingen die op papier en in je rechtsvaardigheidsgevoel goed klinken, maar in de praktijk dat zelden zijn.
Je kan een vader die laks is, niet dwingen zijn afspraken na te komen. Dat resulteert uiteindelijk altijd in frustratie. Jij gefrustreerd omdat het toch niet lukt (ondanks alle pressie) om hem op vrijdagavond stipt 18.00 te laten opdagen. Hij gefrustreerd omdat hij niet ziet waarom jij moeilijk doet als het toch een weekend later wordt. Jullie beide gefrustreerd omdat jullie langs elkaar heen praten. En uiteindelijk is je kind van elk beetje stress de dupe.

Lukt het wel om buiten the heat of the moment, met hem te praten over randvoorwaarden om jullie zoon te laten logeren? Denk aan: 'Het is voor zoon belangrijk dat hij eerst zich vertrouwd voelt bij vader thuis, zonder daar te slapen. Dus we spreken af dat logeren pas aan de orde is als hij eerst 10x bij papa is geweest (binnen 3 maanden) en zich daar prettig leek te voelen. We bouwen daarbij op van 2 uurtjes naar uiteindelijk een hele dag.' (oid) Zodat je samen, vanuit zijn belang, kan nadenken over wanneer hij toe lijkt te zijn aan dat logeren?
Dan kun je daarna misschien ook een beetje loslaten of hij zich aan een specifieke datum/tijd heeft gehouden, want jullie basis opbouw afspraken blijven staan. 
Als het je samen niet lukt, zou je dit ook met een mediator kunnen oppakken.

Hoe dan ook: probeer alle frustraties bij je kind weg te houden. Dus als ex niet komt opdagen, praat niet negatief, zucht niet extra diep, geef niet het signaal dat 'papa nou eenmaal zo is'. Kijk of het je lukt om positief over papa te blijven praten, zodat kind voelt dat hij niet een negatieve mening hoeft aan te nemen om zich loyaal te tonen aan jou. Natuurlijk mag zijn eigen emotie er zijn. 
En dat is makkelijker gezegd dan gedaan, dus denk vooral ook na wat jij nodig hebt om je soms wel even te kunnen laten gaan. Wie is jouw luisterend oor waar je je frustraties bij kwijt kan (zonder dat die persoon je meteen in een strijd praat)? 

Sas83 schreef op 02-05-2022 om 23:08:

[..]

Wat een mooi en lief bericht. Dank daarvoor. We kunnen wel met elkaar communiceren in het belang van onze zoon. We hebben geen ruzie en zeker niet in zijn bijzijn. Dit is wel omdat ik na de jaren besloten heb het wat los te laten en te accepteren. Dit lukt me meestal. En gelukkig heb ik lieve vriendinnen en een moeder die naar me willen luisteren. Ze bevestigen dat hij eigenlijk maar komt en gaat zoals hij wil.

Het eerste deel van je bericht herken ik helemaal. Wanneer ik dergelijke constructies voorstel, is het altijd vanuit zijn kant dat ik maar moet aangeven wat ik vind dat er moet gebeuren. " dan doet ie dat wel" Maar ik kan eigenlijk niet eens meer opnoemen na al die jaren hoevaak en om welke redenen het al tijdens een opbouw van een afspraak weer vastloopt. Het lijkt dan ook alsof het 90 procent van de tijd prima is zo voor hem en dan zo heel af en toe is er bv een familie gelegenheid vanuit zijn kant, waarbij logeren het beste uit zou komen. En dan moppert hii dat het niet normaal is dat z'n zoon niet durft te logeren.

Ik haal dit er nog even uit. Hij doet dit al jaren. Sterker nog, 90% van de tijd vindt hij het wel prima zo. Hij gaat dus nooit veranderen. Verandering nastreven staat dus gelijk aan hopen dat je de loterij wint. De kans is er wel, maar zo minimaal, dat het vooral elke keer weer een teleurstelling is dat je niet de winnende cijfers hebt. Er vanuit gaan dat je de loterij niet gaat winnen, kan een hoop stress wegnemen. Er vanuit gaan dat hij niet een persoon is die zich aan specifieke afspraken houdt, kan dus helpen. Een soort houding van 'Het is prima als hij langs komt en zich dan de leuke vader toont naar zoon. Zo is hij nou eenmaal en dat ga ik niet veranderen. En gelukkig heeft zoon op die momenten een fijne vader. Ik had hem nog méér gegund, maar dit is het en hier gaan we het mee doen.'
Het vraagt flexibiliteit van jou, maar bespaart je frustratie.

Wat betreft de frustraties (die 10% van de tijd) van je ex dat het niet normaal is dat z'n zoon niet durft te logeren, zou ik je willen aanraden te kijken of het lukt om dat bij hem te laten. Als in: je kan uitspreken dat je snapt dat dat hem frustreert. En je kan aanbieden dat als hij een keer samen wil kletsen over hoe jullie dat wellicht toch verder kunnen opbouwen, dat je daar dan zeker voor open staat.
Maar verder zijn dat niet jouw frustraties die jij nu moet oplossen.

Ik denk dat je er heel wijs mee om gaat. Misschien een volgende stap om dingen meer bij vader te laten?
Als hij frustraties heeft over logeren, dan kan hij een plan bedenken. 
En anders je schouders ophalen, als ik het zo lees heb je er genoeg aan gedaan.

Waarom moet hij daar logeren, wanneer hij bij zijn vader niet eens een eigen plek heeft? Je zoon wil niet logeren, maar vader zit er ook niet op te wachten wanneer ik het zo lees. 

Ik vind het doorgaans vrij zorgelijk als kinderen niet durven te slapen bij hun eigen ouders. Maar in het geval vader amper met zijn zoon tijd in zijn huis doorbrengt, alsof hij er überhaupt niet mag komen, en de zoon er ook geen eigen plekje/bed heeft voelt het voor hem waarschijnlijk ook niet alsof hij er heel welkom is.
Hij logeert ook niet bij andere mensen behalve oma waar hij dagelijks komt.
Dus eigenlijk is papa net zo leuk om naartoe te gaan als een vriendje, maar ook daar wil hij niet slapen.
Ik zou dat inderdaad bij vader laten. Wat hij kan doen zodat zoon het wel wil. Ook het niet nakomen van afspraken toont dat vader niet betrouwbaar is. Dat zou best mee kunnen spelen in de houding van je zoon naar zijn vader toe.

Ik zou het in ieder geval geen logeren noemen. In principe is zijn vaders huis ook zijn huis.

Is het mogelijk om wat meer een vaste regeling te maken met vader? Laten vastleggen, samen. Zoals je je zoontje omschrijft heeft ie veel behoefte aan duidelijkheid (= veiligheid). 
En kan het zijn dat jij je teveel ermee bemoeit? 

Ik zou het wel logeren noemen, hij is helemaal niet thuis bij zijn vader. En ik zou het ook niet pushen. Gewoon die woensdagmiddag handhaven, dat is prima voor nu. En als je zoon dan later toch wil logeren, dan is dat ook prima. Maar niet omdat zoons nou eenmaal bij vaders moeten durven slapen.