Zoon wil niet bij vader logeren
Hoi Allemaal,
Dit is mijn eerste bericht hier, dus hopelijk gaat dat goedđ
Ik zou graag eens wat meningen of adviezen willen van een buitenstaander over mijn situatie. Ik heb een zoontje van 7 jaar en hij wil niet bij zijn vader logeren. In de eerste 2 jaar heeft zijn vader bij ons gewoond. Daarvan lijken weinig herinneringen te zijn blijven hangen. Wel weet hij nog dat papa bij ons logeerde en is verdrietig dat dit niet meer gebeurt. Zijn vader is niet de beste investeerder en sinds ik daar een stuk minder moeite voor doe, blijft er hooguit een middagje in de week over en zo nu en dan een middag in t weekend. Door de weeks zijn ze ivm afstand ook nog eens in ons huis. Ondertussen heel wat jaren verder wil m'n zoon absoluut niet die kant op. Het is echt tot aan tranen, nachtmerries angst aan toe. Ik heb al heel wat voorstellen gedaan zoals een nachtje hier samen slapen, een nachtje naar een hotel samen ( dat doet m'n zoontje graag) , vriendje of vriendinnetje mee nemen, het gewoon proberen met de belofte dat ik hem kom halen als t toch niet lukt. Ook heb ik al vaak voorgesteld om eens een kamertje in te gaan richten samen. Maar geen van deze dingen wordt door vader opgepakt. Enkel zo om de zoveel maanden vraagt hij hem eens of hij onderhand al durft te slapen.Â
Aan de ene kant twijfel ik of ik meer moet ondernemen omdat ook hun band goed is voor m'n zoon. Aan de andere kant denk ik dit is het gevolg van geen band hebben met je kind. Wat zouden jullie doen?
Alvast veel dank
SuzyQFive schreef op 03-05-2022 om 10:58:
Ik zou het in ieder geval geen logeren noemen. In principe is zijn vaders huis ook zijn huis.
Is het mogelijk om wat meer een vaste regeling te maken met vader? Laten vastleggen, samen. Zoals je je zoontje omschrijft heeft ie veel behoefte aan duidelijkheid (= veiligheid).
En kan het zijn dat jij je teveel ermee bemoeit?
Ik vind logeren in principe ook niet het juiste woord omdat het een ouder betreft. Maar wonen is het ook niet want dat doet hij duidelijk daar niet. En in welke zin zou ik me er teveel mee bemoeien?
MamaE schreef op 03-05-2022 om 10:07:
Ik vind het doorgaans vrij zorgelijk als kinderen niet durven te slapen bij hun eigen ouders. Maar in het geval vader amper met zijn zoon tijd in zijn huis doorbrengt, alsof hij er ĂŒberhaupt niet mag komen, en de zoon er ook geen eigen plekje/bed heeft voelt het voor hem waarschijnlijk ook niet alsof hij er heel welkom is.
Hij logeert ook niet bij andere mensen behalve oma waar hij dagelijks komt.
Dus eigenlijk is papa net zo leuk om naartoe te gaan als een vriendje, maar ook daar wil hij niet slapen.
Ik zou dat inderdaad bij vader laten. Wat hij kan doen zodat zoon het wel wil. Ook het niet nakomen van afspraken toont dat vader niet betrouwbaar is. Dat zou best mee kunnen spelen in de houding van je zoon naar zijn vader toe.
Ik heb hem toevallig pas nog gezegd dat als iemand zijn huis in loopt, ze niet eens ergens aan zouden kunnen zien dat hij ĂŒberhaupt een kind heeft. Het is een beetje als een liefdevolle leuke relatie om leuke dingen te doen en zo nu en dan naar opa en oma aan die kant en het is duidelijk geen ouder kind band, zoals m'n zoon bij mij heeft. Vader is daar wel bewust van en erkent ook zijn aandeel daarin. Maar wellicht toch te trots om advies van me aan te nemen. Maar goed ik lees vooral dat ik het bij hem moet laten en dat is wat ik ga doenđ
Hier ook zo'n ex. Zijn tweede vrouw stond hier eens kijvend aan de deur omdat ex had gezegd dat hij zijn dochter niet mocht zien. Totale onzin, maar geen enkele afspraak werd nagekomen en dan zat dochter maar te wachten en te wachten... zo zielig! Inmiddels voelde dochter zich ook niet veilig meer om bij papa te slapen, hij liet haar immers keer op keer in de steek. Daarbij kwam nog dat dochter dan bij haar niet bepaald aardige stiefbroer op de kamer moest slapen, want er was voor haar geen plekje in het stiefgezin (letterlijk en figuurlijk).Â
EĂ©n keer heb ik dochter, toen een jaar of 9, min of meer gedwongen om bij papa te logeren omdat ik een weekendje weg voor de bruiloft van een vriendin had. Midden in de nacht kreeg ik een telefoontje van ex dat dochter ziek was geworden, de hele boel onderkotste en alleen maar hard huilend om mama riep. Gelukkig had ik niet gedronken, dus ik heb mijn boeltje gepakt, ben naar ex gereden en heb daar het hoopje ellende opgehaald. Thuis het kind een beetje gepoetst (het braaksel zat in haar haren) en geknuffeld. Ze viel in mijn armen in slaap en werd de volgende ochtend kiplekker en stralend wakker. Gevalletje overmatige stress door onveilig voelen, lijkt me. Ik heb het kind nooit meer gedwongen en ze heeft nooit meer bij papa geslapen. Inmiddels is mijn dochter volwassen en heeft ze een niet echt onaardige band met haar vader. Ze komen op elkaars verjaardag en zien elkaar met kerst en tussendoor nog wel eens. Ik bemoei me daar al sinds haar 14e niet meer mee.Â
Heel verstandig om het gewoon bij je ex te laten. Als hij verzucht dat hij graag wil dat zoon bij hem logeert alleen maar zeggen: "dat snap ik en ik werk graag mee aan elk plan dat je hebt, laat me maar weten hoe je het wil gaan aanpakken, maar ik ga zoon niet dwingen van vandaag op morgen".
En omgekeerd tegen zoon eens zeggen: "ik hoor dat papa je wel eens wil laten logeren en dat jij daar nu niet aan toe bent. Als dat ooit wel iets is wat je wil, dan wil ik je graag helpen met een plan om dat te laten lukken, dus laat me maar weten als je dat in de toekomst graag zou willen".
Het hoort niet bij jou en jij bent niet de belemmerende factor.
Sas83 schreef op 03-05-2022 om 11:22:
[..]
Ik heb hem toevallig pas nog gezegd dat als iemand zijn huis in loopt, ze niet eens ergens aan zouden kunnen zien dat hij ĂŒberhaupt een kind heeft. Het is een beetje als een liefdevolle leuke relatie om leuke dingen te doen en zo nu en dan naar opa en oma aan die kant en het is duidelijk geen ouder kind band, zoals m'n zoon bij mij heeft. Vader is daar wel bewust van en erkent ook zijn aandeel daarin. Maar wellicht toch te trots om advies van me aan te nemen. Maar goed ik lees vooral dat ik het bij hem moet laten en dat is wat ik ga doenđ
Ik denk dat het ook heel moeilijk is voor de ouder die zijn/haar kind maar 1-2 dagen in de week ziet, om daar dezelfde band mee te kweken als de ouder die het kind 6 dagen in de week meemaakt.
Sas83 schreef op 03-05-2022 om 11:17:
[..]
Ik vind logeren in principe ook niet het juiste woord omdat het een ouder betreft. Maar wonen is het ook niet want dat doet hij duidelijk daar niet. En in welke zin zou ik me er teveel mee bemoeien?
Gewoon âbij papa slapenâ is het makkelijkst denk ik?Â
Ik vind logeren altijd een beetje impliceren dat je alleen maar te gast bent.Â
Bemoeien was voor mij misschien niet het goede woord, meer onbewust teveel ermee bezig zijn. Te vaak ernaar vragen bijvoorbeeld. Maar ook hem thuis houden na het âbij papa slapenâ voorstel. Daarmee bevestig je ook onbewust dat het niet Okay is. Terwijl hij natuurlijk ook bij papa hoort. En voor jezelf is het wellicht ook fijn wanneer je ex niet in jouw huis komt spelen.Â
Oh schiet me te binnen: bemoeien als in die zin met je ex zelf. Wellicht voelt ie zich daarbij niet alsof hij zelf nog wat autonomie in de relatie met zijn zoon heeft?
Ik weet het niet hoor, was meer een vraag om voor jezelf na te gaan of dat misschien ook meespeelt. Ik zie dat regelmatig om mij heen namelijk.Â
SuzyQFive schreef op 03-05-2022 om 17:31:
[..]
Gewoon âbij papa slapenâ is het makkelijkst denk ik?
Ik vind logeren altijd een beetje impliceren dat je alleen maar te gast bent.
Bemoeien was voor mij misschien niet het goede woord, meer onbewust teveel ermee bezig zijn. Te vaak ernaar vragen bijvoorbeeld. Maar ook hem thuis houden na het âbij papa slapenâ voorstel. Daarmee bevestig je ook onbewust dat het niet Okay is. Terwijl hij natuurlijk ook bij papa hoort. En voor jezelf is het wellicht ook fijn wanneer je ex niet in jouw huis komt spelen.
Ik nam het ook niet verkeerd op hoor. Ik wil daarin ook kritisch naar mezelf kijken. Maar ik denk dat ik mezelf behoorlijk afzijdig houd. De vraag is meestal door vader aan mijn zoontje gesteld en beantwoord zonder dat ik erbij ben. Ik heb er paar keer heel enthousiast over gedaan; leuk mannenavond, papa's huis is ook jouw huis ect..
De ene keer dat we gewoon logeren probeerde was na een bruiloft aan die kant en toen is m'n zoontje tot 3 uur wakker gebleven met een hele hoop gedoe. Uiteindelijk werd hij naar huis gebracht. Ik zeg eerlijk dat doe ik liever niet meer. Te gast bij je vader is niet hoe het hoort, maar helaas wel een beetje wat hij zelf creëert.
SuzyQFive schreef op 03-05-2022 om 17:34:
Oh schiet me te binnen: bemoeien als in die zin met je ex zelf. Wellicht voelt ie zich daarbij niet alsof hij zelf nog wat autonomie in de relatie met zijn zoon heeft?
Ik weet het niet hoor, was meer een vraag om voor jezelf na te gaan of dat misschien ook meespeelt. Ik zie dat regelmatig om mij heen namelijk.
Ja dat is hier ook zeker wel het geval geweest toen hij jonger was. Ik had weinig vertrouwen in hem, wilde het liefst alles onder controle houden en daarmee veel commentaar đ. Dus kan me helemaal voorstellen dat dat averechts werkt. Maar ik denk dat ik dat nu toch alwel een hele poos los heb gelaten. Zo heel af en toe ontglipt me nog weleens wat, maar dat is dan bv een irritatie omdat hij het diploma zwemmen gewoon totaal is vergeten en niet op is komen dagen. Ben er nog niet altijd dat ik dan m'n mond kan houden.
Pejeka1 schreef op 03-05-2022 om 17:03:
[..]
Ik denk dat het ook heel moeilijk is voor de ouder die zijn/haar kind maar 1-2 dagen in de week ziet, om daar dezelfde band mee te kweken als de ouder die het kind 6 dagen in de week meemaakt.
Dat is absoluut waar. Ik kan oprecht zeggen dat hij werkelijk alle ruimte krijgt van mij om meer tijd met hem door te brengen. Hij zou hem dagelijks mogen ophalen en als ik weg ging vroeg ik altijd als eerst of hij met hem wilde zijn. Maar vaak was hij m'n oppas niet of is z'n baan nou eenmaal heel druk..
Sas83 schreef op 03-05-2022 om 18:02:
[..]
Dat is absoluut waar. Ik kan oprecht zeggen dat hij werkelijk alle ruimte krijgt van mij om meer tijd met hem door te brengen. Hij zou hem dagelijks mogen ophalen en als ik weg ging vroeg ik altijd als eerst of hij met hem wilde zijn. Maar vaak was hij m'n oppas niet of is z'n baan nou eenmaal heel druk..
Maar lees nou eens wat je zelf schrijft. Hij "mag (met de nadruk op mĂĄg) hem dagelijks op komen halen". Iemand ophalen impliceert al dat het gaat om iemand die niet bij jou zijn thuis heeft, maar die te gast mag zijn. Stel dat je zoontje bij de vader zou wonen, of voor mijn part bij de grootouders, en je mĂĄg hem af en toe ophalen, denk je dat je zoontje zich dan thuis zou voelen bij jou, of eerder als een gast?
Pejeka1 schreef op 03-05-2022 om 19:05:
[..]
Maar lees nou eens wat je zelf schrijft. Hij "mag (met de nadruk op mĂĄg) hem dagelijks op komen halen". Iemand ophalen impliceert al dat het gaat om iemand die niet bij jou zijn thuis heeft, maar die te gast mag zijn. Stel dat je zoontje bij de vader zou wonen, of voor mijn part bij de grootouders, en je mĂĄg hem af en toe ophalen, denk je dat je zoontje zich dan thuis zou voelen bij jou, of eerder als een gast?
Ik vind dat je nogal over woorden valt. Wat wil je dat ik zeg? Hij woont eenmaal bij mij en dat zal ook zo blijven. Er wordt door vader bewust gekozen geen co ouderschap aan te gaan dus ja..dan kom je je kind ophalen. Dat mag/ kan want moeten is dwang. En nee ik kan me niet voorstellen dat ik mijn kind op mag halen, maar ik zou dan ook nooit een stad verderop gaan wonen dan dat mijn kind woont
Pejeka1 schreef op 03-05-2022 om 19:05:
[..]
Maar lees nou eens wat je zelf schrijft. Hij "mag (met de nadruk op mĂĄg) hem dagelijks op komen halen". Iemand ophalen impliceert al dat het gaat om iemand die niet bij jou zijn thuis heeft, maar die te gast mag zijn. Stel dat je zoontje bij de vader zou wonen, of voor mijn part bij de grootouders, en je mĂĄg hem af en toe ophalen, denk je dat je zoontje zich dan thuis zou voelen bij jou, of eerder als een gast?
Rare opmerking na het lezen van dit hele draadje.
