Zorgen over dochter
Ik lees al een tijdje mee, eerste topic omdat ik merk dat ik hier niet uitkom.
Mijn dochter van 6 zit sinds vorig jaar op haar huidige school. Ze zit nu in groep 3. Ze heeft helaas erg weinig aansluiting in de klas. Op advies van de school hebben we haar een sociale vaardigheidstraining laten doen. Ik vind het lastig om te weten of dit effect heeft gehad omdat ze buiten school best leuk met andere kinderen omgaat en we thuis eigenlijk ook geen problemen met haar hebben. Feit is wel dat ze in de klas een beetje een buitenbeentje is. Er zijn best wel wat groepjes waar ze niet tussenkomt. Ze heeft wel andere meiden uitgenodigd maar wordt dan niet teruggevraagd, behalve bij één ander meisje. Als ouder vind ik het ook best lastig om contact te leggen met andere ouders – het is een zeer multiculturele school en veel ouders spreken geen Nederlands.
Haar schoolresultaten zijn ook niet super. Lezen had ze bijv. onvoldoende op haar laatste rapport. Juf denkt dat ze meer kan dan ze laat zien maar weet ook niet waarom het er in de klas niet uitkomt. Ik ben zelf leesmoeder en zie dat ze in ieder geval op hetzelfde niveau leest als andere kinderen in de klas. Ze is nu thuis een boek aan het lezen dat AVI M6 is dus ik geloof wel dat ze het kan. Maar ze heeft weinig zelfvertrouwen – voor haar laatste rapport moest ze opschrijven waar ze goed in was en ze gaf aan nergens goed in te zijn. Dat vind ik echt heel moeilijk om te zien.
Verder laat de school weten dat ze prikkelgevoelig is (ben ik overigens zelf ook) en ze heeft soms ook emotionele buien. Ook gaat ze soms op de grond zitten. Op advies van de school hebben we breed onderzoek aangevraagd, hiervoor staat ze op de wachtlijst. IB’er heeft aangegeven dat ze kenmerken ziet van autisme.
Vandaag was ze best verdrietig toen ze thuiskwam uit school. Ze hebben in de klas ‘complimentenweek’ waarbij de kinderen uit de klas voor elkaar complimenten op moeten schrijven. Zij was het enige kind in de klas wat geen compliment gekregen had. Op zo’n moment breekt mijn hart en ik wil morgen wel even graag vragen aan de juf hoe dit zit.
Wat zouden we kunnen doen om haar te helpen? Ik denk soms dat ze beter tot haar recht zou komen op een andere school maar omdat we nog wachten op het onderzoek vind ik het nu wel een lastig moment.
Misschien een beetje warrig verhaal – krijg het zelf ook niet helemaal op een rijtje.
ik ben een leraar en zal niet snel kritiek op een forum uiten over andere leraren. Vooral omdat op een forum vaak het verhaal vooral van 1 kant belicht wordt.
Maar nu sla ik toch wel echt aan.
Dat 1 kind in een klas geen compliment krijgt is de juf zwaar aan te rekenen. Dat is echt aan alle kanten fout.
Zeggen dat ze er de volgende keer op zal letten, is wat mij betreft niet genoeg.
Ik vind het knap dat jullie hier zo rustig onder blijven, bij mijn kind zou ik echt woest zijn. ( en snel woest ben ik echt niet)
Kom ik weer met mijn stokpaardje..
Heb je al aan hoogbegaafdheid gedacht? Ik lees: geen aansluiting met klasgenoten, verveling op kdv, lezen op niveau groep 6, prikkelgevoelig, gebrek aan zelfvertrouwen, gedrag dat aan autisme doet denken. Dat zijn allemaal dingen die ook bij hoogbegaafdheid passen.
Hoe dan ook: dit is niet de juiste plek voor haar. Ze heeft niet alleen geen goed contact met klasgenoten, maar de juf begrijpt haar ook niet en lijkt het probleem niet te zien. Er is echt een probleem en dit moet niet te lang duren. Dit is schadelijk voor je kind. Sorry dat ik het zo hard zeg, maar als het op school zo doorgaat heb je binnenkort ook thuis een ongelukkig kind. Ik zou zeker een andere school overwegen. Best kans dat dat brede onderzoek niet meer nodig is wanneer ze wel in een fijne klas zit met een leerkracht die haar doorziet. En als je het kunt betalen zelf een intelligentietest laten doen.
Stel dat je zelf ergens werkt waar je altijd alleen bent. Niemand die met je luncht, koffie drinkt of vraagt hoe het gaat. En de manager doet daar aan mee, door jouw salaris niet te verhogen want de anderen gunden je dat niet. En door niet te zorgen voor een veilige werkomgeving waar mensen zich met elkaar verbinden.
Hoe groot is de kans dat je dan zelf ook ander gedrag gaat laten zien? Omdat je je zo ongelofelijk onbelangrijk voelt, anderen dingen ziet doen die jij misschien ook al had gewild enz. Mogelijk stap je al snel op, beland je met een burn-out thuis, maar het is toch goed voor te stellen dat dit niet gezond voor je zou zijn?
Dit is wel wat je dochter dagelijks meemaakt. Ze voelt zich niet thuis, niet gehoord en niet gezien. Mist nog de volwassen redenering van ‘je verdient er geld mee’. ja, natuurlijk zou het kunnen dat ze punten scoort in het autistisch spectrum. En idd, vlak hoogbegaafd niet uit. Maar beide zouden kunnen worden aangewakkerd doordat ze zich zo niet thuis voelt in de groep en juf niet in staat is om haar daarin te begeleiden.
Het zou echt een overweging zijn of dat onderzoek niet plaats moet vinden in een omgeving waar ze iets minder overprikkeld wordt. Misschien kunnen jullie nu al eens gaan kijken wat andere scholen bieden? Vragen naar begeleiding is volgens mij redelijk standaard, dus kun je dan meteen meenemen. Wie weet hoe ze opbloeit van een klas met mensen die haar wel willen begrijpen.
Zeker, het risico dat je loopt, als je het al zo wil noemen, is dat ze met een hele dikke handleiding uiteindelijk naar speciaal onderwijs zal gaan. Om voor dat eventuele besluit nu al te gaan wachten, is misschien een beetje zonde van haar tijd.
Eigenlijk zeg ik met heel veel woorden; probeer ervoor te zorgen dat ze niet al te gefrustreerd raakt rondom school, zodat de resultaten echt over je kind gaan.
Over het onderzoek: de school wilde dit heel graag omdat ze niet weten hoe ze met haar om moeten gaan. We hebben dit zelf via de gemeente aangevraagd omdat we zelf de touwtjes in handen willen houden. Dochter is trouwens ook al door school maatschappelijk werk geobserveerd in de klas; daar was niet echt iets uitgekomen. Maar de IB'er maakt zich heel veel zorgen.
Ik kan me voorstellen dat de overgang van een kinderdagverblijf naar groep 3 wel groot is. Of was dat ook een soort kleuterschool apart van de basisschool?
Ik kan me voorstellen dat je met 5/6 jaar je verveelt tussen de peuters. Maar als in dat land alle kinderen pas met zes jaar naar school gaan, zitten daar waarschijnlijk meer kinderen van die leeftijd.
Verder vind ik het risicovol dat de juf deze opdracht nogmaals gaat doen. Ze had zelf blijkbaar niet in de gaten dat jouw dochter geen complimenten kreeg. En stel het gebeurt nogmaals, dan doet het nog meer pijn.
Ik kreeg vroeger in groep 7 sociale vaardigheden met de hele klas. Wel jongens en meisjes apart. Daar hadden we een soortgelijke opdracht. Iedereen een wit vel op de rug en je moest bij iedereen iets positiefs over die persoon opschrijven. Nu kan het zijn dat je niet iedereen even aardig vindt, maar dan kun je iets opschrijven als 'goed in sport', 'kan goed rekenen' of 'heeft altijd leuke kleren aan' of iets dergelijks.
Er zijn toen drie kinderen die bij mij hadden opgeschreven dat ik 'een beetje saai' was. Dat was blijkbaar het minst onaardige dat ze over mij konden bedenken. En de rest ging alleen maar over dingen die ik kon (dat ik slim was of veel wist), niks over mijn karakter of persoonlijkheid. Dat was echt niet goed voor mijn zelfvertrouwen. Dit was dertig jaar geleden en ik weet het nog.
Wat Biebel al schreef was ook mijn gedachte; als je overduidelijk door niemand in je omgeving wordt gewaardeerd, dan is dat schadelijk. Bij een werkgever zou je dan weggaan, als je al niet overspannen thuis komt te zitten. Een kind kan niet zelf besluiten weg te gaan.
Kom ik weer met mijn stokpaardje..
Heb je al aan hoogbegaafdheid gedacht? Ik lees: geen aansluiting met klasgenoten, verveling op kdv, lezen op niveau groep 6, prikkelgevoelig, gebrek aan zelfvertrouwen, gedrag dat aan autisme doet denken. Dat zijn allemaal dingen die ook bij hoogbegaafdheid passen.
Hoe dan ook: dit is niet de juiste plek voor haar. Ze heeft niet alleen geen goed contact met klasgenoten, maar de juf begrijpt haar ook niet en lijkt het probleem niet te zien. Er is echt een probleem en dit moet niet te lang duren. Dit is schadelijk voor je kind. Sorry dat ik het zo hard zeg, maar als het op school zo doorgaat heb je binnenkort ook thuis een ongelukkig kind. Ik zou zeker een andere school overwegen. Best kans dat dat brede onderzoek niet meer nodig is wanneer ze wel in een fijne klas zit met een leerkracht die haar doorziet. En als je het kunt betalen zelf een intelligentietest laten doen.
Daar hebben we wel aan gedacht en ik hoop ook dat het onderzoek daar misschien meer duidelijkheid over biedt.
Pittig maar ook goed om deze reacties te lezen. Ik ga vanavond met man bespreken hoe we dit verder moeten oppakken. Hij stond er eerder niet voor open om een andere school te overwegen maar als ik de reacties lees moet ik mijn gevoel niet negeren. En praten met andere scholen kan natuurlijk gewoon. Maar ik wil dan wel open kaart spelen over wat er speelt - en de andere scholen zullen dan ook wel bij de huidige school haar dossier opvragen. Heeft iemand daar advies over, hoe we dat het beste kunnen aanpakken?
Vanmiddag is ze vrij en ga ik met haar knutselen. Even bijkomen en samen leuke dingen doen.
MamaE schreef op 14-04-2023 om 11:35:
Verder vind ik het risicovol dat de juf deze opdracht nogmaals gaat doen. Ze had zelf blijkbaar niet in de gaten dat jouw dochter geen complimenten kreeg. En stel het gebeurt nogmaals, dan doet het nog meer pijn.
Ik kreeg vroeger in groep 7 sociale vaardigheden met de hele klas. Wel jongens en meisjes apart. Daar hadden we een soortgelijke opdracht. Iedereen een wit vel op de rug en je moest bij iedereen iets positiefs over die persoon opschrijven. Nu kan het zijn dat je niet iedereen even aardig vindt, maar dan kun je iets opschrijven als 'goed in sport', 'kan goed rekenen' of 'heeft altijd leuke kleren aan' of iets dergelijks.
Er zijn toen drie kinderen die bij mij hadden opgeschreven dat ik 'een beetje saai' was. Dat was blijkbaar het minst onaardige dat ze over mij konden bedenken. En de rest ging alleen maar over dingen die ik kon (dat ik slim was of veel wist), niks over mijn karakter of persoonlijkheid. Dat was echt niet goed voor mijn zelfvertrouwen. Dit was dertig jaar geleden en ik weet het nog.
Wat Biebel al schreef was ook mijn gedachte; als je overduidelijk door niemand in je omgeving wordt gewaardeerd, dan is dat schadelijk. Bij een werkgever zou je dan weggaan, als je al niet overspannen thuis komt te zitten. Een kind kan niet zelf besluiten weg te gaan.
Dit was precies de opdracht. Ik ben er ook echt heel boos over en vind het niet okay dat de juf dit zo gedaan heeft. Wat rot voor jou dat je die ervaring had, en dat het zo'n impact heeft gehad.
Bosanemoon schreef op 14-04-2023 om 11:40:
[..]
Dit was precies de opdracht. Ik ben er ook echt heel boos over en vind het niet okay dat de juf dit zo gedaan heeft. Wat rot voor jou dat je die ervaring had, en dat het zo'n impact heeft gehad.
Er zijn dingen gebeurd die ik nog veel erger vond. Maar dit topic gaat niet over mij, dus daar ga ik je niet mee vermoeien.
Los daarvan vind ik groep 3 ook nog veel te jong hiervoor.
Kijk, je kunt kinderen niet dwingen iemand leuk te vinden en vrienden te zijn, maar als school heb je wel de taak om te stellen dat iedereen mee mag doen met bijvoorbeeld buitenspelen en dat niet met groepjes maken één iemand er standaard buiten valt.
Wat nog erger is dan kinderen die naar doen zijn volwassenen die dat accepteren en legitimeren.
Bosanemoon schreef op 14-04-2023 om 11:38:
[..]
[..]
Daar hebben we wel aan gedacht en ik hoop ook dat het onderzoek daar misschien meer duidelijkheid over biedt.
Pittig maar ook goed om deze reacties te lezen. Ik ga vanavond met man bespreken hoe we dit verder moeten oppakken. Hij stond er eerder niet voor open om een andere school te overwegen maar als ik de reacties lees moet ik mijn gevoel niet negeren. En praten met andere scholen kan natuurlijk gewoon. Maar ik wil dan wel open kaart spelen over wat er speelt - en de andere scholen zullen dan ook wel bij de huidige school haar dossier opvragen. Heeft iemand daar advies over, hoe we dat het beste kunnen aanpakken?
Vanmiddag is ze vrij en ga ik met haar knutselen. Even bijkomen en samen leuke dingen doen.
Als je zelf denkt aan hoogbegaafdheid dan zou ik echt, als het enigszins mogelijk is voor jullie, heel snel hulp proberen te regelen, iemand die even met je mee kan denken. Iemand met expertise op dit gebied, wrs ga je dat niet krijgen via de gemeente.
En dit echt even als werkdiagnose houden. Probleem bij hb is toch wel dat er echt snel geleerd wordt. Dus negatieve ervaringen worden ook razendsnel opgenomen.
En zeker gaan kijken bij andere scholen.
Pinokkio schreef op 15-04-2023 om 02:51:
[..]
Als je zelf denkt aan hoogbegaafdheid dan zou ik echt, als het enigszins mogelijk is voor jullie, heel snel hulp proberen te regelen, iemand die even met je mee kan denken. Iemand met expertise op dit gebied, wrs ga je dat niet krijgen via de gemeente.
En dit echt even als werkdiagnose houden. Probleem bij hb is toch wel dat er echt snel geleerd wordt. Dus negatieve ervaringen worden ook razendsnel opgenomen.
En zeker gaan kijken bij andere scholen.
Wat voor soort hulp moet ik dan aan denken? Ergotherapeut ofzo? Heb op school weleens gevraagd of we zelf iets zouden kunnen regelen maar ze hadden daar geen advies op.
Ik zou voor nu denk ik een kindercoach zoeken en snel starten met een stukje ondersteuning. Of het nu overprikkeling is, autisme, hb of (school)trauma, je kind zit niet top in haar vel en dan is het fijn als er vanaf de zijlijn iemand met een positieve, oplossingsgerichte blik meekijkt. Met een beetje geluk kan de kindercoach ook wat richting geven aan in welke hoek het probleem lijkt te zitten, maar ik zou vooral inzetten op dat je dochter een plekje heeft (naast thuis) waar ze écht gezien wordt, positieve ervaringen opdoet en mag zijn zoals ze is…
Als je googelt op kindercoach en dan je woonplaats zie je ws wel wat opties en dan is het een kwestie van websites bekijken en telefonisch contact maken met 1 of meer kindercoaches die je wel aanspreken. Zulke zorg is wel voor eigen rekening, dat is goed om te weten. Dat geld moet je wel hebben.
Onderzoek via gemeente is prima maar gaat maanden duren denk ik. Dus daar ga je op de korte termijn niets aan hebben…
Via de gemeente kan je ook voor hulp. Meestal is er iets van buurt team of wijkteam ofzo. Die hebben wel hun contacten waar je wezen moet. Volgens mij is bij ons toen een gesprek geweest, hebben ze een plan opgesteld en zijn we door gestuurd naar een HB therapeut. Vergoed vanuit de gemeente.
Het heeft dochter goed geholpen, in combinatie met voltijds hb onderwijs, eindelijk had ze aansluiting met de kinderen en kwam ze voldaan uit school.
Onderpresteren, prikkelgevoelig en geen aansluiting, juist waar mijn dochter over struikelde. En ja, ik heb ook weleens over autisme getwijfeld, maar nee, dat is het echt niet!
Lees je maar eens in!
Ja, maar ik zou de gemeente nu echt niet willen afwachten. Dat kan lang duren, tijd heb je nu (mi) niet. Kwaliteit zeer afhankelijk van gemeente en mensen die je treft. Kun je je mi ook niet goed permitteren in dit geval.
En de kans dat jij naar hb therapeut wordt verwezen is misschien ook niet zo groot, er worden nu aan andere dingen gedacht.
Dus, dat traject zou ik wel doorzetten maar in tussentijd toch echt zsm iemand vinden die mee kijkt.
Of dat een ergo is, psycholoog (wellicht handiger) of pedagoog, maakt niet heel veel uit denk ik. Belangrijker is de klik en expertise mbt hb en hoe snel je terecht kunt. Coach zou kunnen maar dat is toch een onbeschermde titel? Dan zou ik daar wel mee opletten.
Ik zou ook niet willen wachten op de gemeente. Nog los van wat er aan de hand is; je kind is nu niet happy. Het belangrijkste is dat ze zich gezien en gehoord voelt. Thuis én op school.
als je naar de huisarts gaat dan kan je via hem een doorverwijzing krijgen voor een praktijk en dan zijn die kosten niet voor eigen rekening dat gaat via gemeente vergoed worden. Dan kunnen jullie daar ook je eigen verhaal doen. Dat kan je zelf regelen.
