Zorgen over dochter
Ik lees al een tijdje mee, eerste topic omdat ik merk dat ik hier niet uitkom.
Mijn dochter van 6 zit sinds vorig jaar op haar huidige school. Ze zit nu in groep 3. Ze heeft helaas erg weinig aansluiting in de klas. Op advies van de school hebben we haar een sociale vaardigheidstraining laten doen. Ik vind het lastig om te weten of dit effect heeft gehad omdat ze buiten school best leuk met andere kinderen omgaat en we thuis eigenlijk ook geen problemen met haar hebben. Feit is wel dat ze in de klas een beetje een buitenbeentje is. Er zijn best wel wat groepjes waar ze niet tussenkomt. Ze heeft wel andere meiden uitgenodigd maar wordt dan niet teruggevraagd, behalve bij één ander meisje. Als ouder vind ik het ook best lastig om contact te leggen met andere ouders – het is een zeer multiculturele school en veel ouders spreken geen Nederlands.
Haar schoolresultaten zijn ook niet super. Lezen had ze bijv. onvoldoende op haar laatste rapport. Juf denkt dat ze meer kan dan ze laat zien maar weet ook niet waarom het er in de klas niet uitkomt. Ik ben zelf leesmoeder en zie dat ze in ieder geval op hetzelfde niveau leest als andere kinderen in de klas. Ze is nu thuis een boek aan het lezen dat AVI M6 is dus ik geloof wel dat ze het kan. Maar ze heeft weinig zelfvertrouwen – voor haar laatste rapport moest ze opschrijven waar ze goed in was en ze gaf aan nergens goed in te zijn. Dat vind ik echt heel moeilijk om te zien.
Verder laat de school weten dat ze prikkelgevoelig is (ben ik overigens zelf ook) en ze heeft soms ook emotionele buien. Ook gaat ze soms op de grond zitten. Op advies van de school hebben we breed onderzoek aangevraagd, hiervoor staat ze op de wachtlijst. IB’er heeft aangegeven dat ze kenmerken ziet van autisme.
Vandaag was ze best verdrietig toen ze thuiskwam uit school. Ze hebben in de klas ‘complimentenweek’ waarbij de kinderen uit de klas voor elkaar complimenten op moeten schrijven. Zij was het enige kind in de klas wat geen compliment gekregen had. Op zo’n moment breekt mijn hart en ik wil morgen wel even graag vragen aan de juf hoe dit zit.
Wat zouden we kunnen doen om haar te helpen? Ik denk soms dat ze beter tot haar recht zou komen op een andere school maar omdat we nog wachten op het onderzoek vind ik het nu wel een lastig moment.
Misschien een beetje warrig verhaal – krijg het zelf ook niet helemaal op een rijtje.
BritgetJones007 schreef op 15-04-2023 om 16:39:
als je naar de huisarts gaat dan kan je via hem een doorverwijzing krijgen voor een praktijk en dan zijn die kosten niet voor eigen rekening dat gaat via gemeente vergoed worden. Dan kunnen jullie daar ook je eigen verhaal doen. Dat kan je zelf regelen.
Als je pech hebt, gaat de gemeente hier gewoon tussen zitten hoor. Jeugdzorg gaat via de gemeente, niet via de zorgverzekering. En sommige gemeenten nemen niets aan van huisarts, psycholoog, orthopedagoog of kinderarts. Dus kan je gewoon op audiëntie komen bij het cjg voor een verwijzing. Nadat je daar de wachtlijst door bent uiteraard...
Kan ze zelf verwoorden waar ze behoefte aan heeft?
Onze oudste was vaak boos en het heeft even gekost maar ze had behoefte aan meer tijd met ons. Ze eet nu 2x tussen de middag thuis en dat helpt. Nog steeds wel eens een boze bui maar het gaat beter.
Onze oplossing is natuurlijk niet per se de jouwe maar wij waren aangenaam verrast over het kunnen aangeven van haar(5 jaar oud) behoeftes.
Veel dank voor jullie input; ik heb vandaag contact opgenomen met een aantal behandelaars die gespecialiseerd zijn in HB. Ik wil niet via de huisarts gaan want dan moet er inderdaad eerst toestemming van de gemeente en moet je eerst langs CJG. Die hebben we eerder al gesproken (ivm breed onderzoek) en die hebben ook een flinke wachtlijst. Ik hoop dat we snel ergens terecht kunnen. Vrijdag helaas weer een huilend kind opgehaald uit school; ze had een standje gekregen omdat ze tijdens gym per ongeluk een ander kind had geslagen en de juf dacht dat ze het expres deed. Daarover was ze zo verdrietig dat ze niet zelf naar buiten wilde komen maar ik haar moest komen ophalen in de klas.
wat naar om je kind zo overstuur op te moeten halen. Zei de juf er nog wat over?
Huh, per ongeluk een kind slaan? Dat kan toch niet? Of was ze per ongeluk met haar arm tegen een ander kind aan gekomen?
Ik vind ook wel dat school een aandeel heeft in dit verhaal. Complimentenweek en dan toelaten dat 1 kind geen compliment krijgt vind ik echt niet kunnen. Ik zou dus het gesprek met school aangaan en indien je er niet uitkomt een andere school overwegen.
Tango schreef op 18-04-2023 om 21:00:
Huh, per ongeluk een kind slaan? Dat kan toch niet? Of was ze per ongeluk met haar arm tegen een ander kind aan gekomen?
Ik vind ook wel dat school een aandeel heeft in dit verhaal. Complimentenweek en dan toelaten dat 1 kind geen compliment krijgt vind ik echt niet kunnen. Ik zou dus het gesprek met school aangaan en indien je er niet uitkomt een andere school overwegen.
Te enthousiast een pirouette gemaakt…
We gaan inderdaad weer om een gesprek met de juf vragen.
Bosanemoon schreef op 18-04-2023 om 22:00:
[..]
Te enthousiast een pirouette gemaakt…
We gaan inderdaad weer om een gesprek met de juf vragen.
Zo te lezen heeft de juf de pest aan je dochter. Dat gaat niet goed komen. Geloof me na veel ervaring met kinderen op de basisschool: als de juf je kind niet moet, kan het nog zo'n Einstein zijn of Joris Goedbloed maar het blijft dan doffe ellende. De klas gaat zich uiteindelijk ook tegen "aangeschoten wild" richten (logisch, zo'n juf met voor- en afkeuren zorgt voor een onveilig klimaat) en je kind krijgt het heel zwaar. En uiteraard is juf een stuk welbespraakter en geloofwaardiger dan jouw dochter dus het klinkt allemaal alsof het aan het kind ligt, want die is zo zus en zo zo. Van sommige mensen snap ik echt niet waarom die ooit leerkracht zijn geworden en al helemaal niet waarom ze dat blijven.
Ik ben benieuwd wat er uit het gesprek komt. Maar juffen die heel aardig en competent overkomen op de ouders, kunnen achter je rug heel anders zijn tegen de kinderen. Een keertje meedraaien met een klassenuitje is in dat opzicht ook heel verhelderend.
Hopelijk heb ik het helemaal mis.
(voor jullie nou denken dat ik hele rare kinderen heb en een hekel aan leerkrachten: een van de kinderen deed het na een paar slechte jaren op de basisschool vier jaar lang perfect op de MAVO, zowel qua leren, sociaal als ook qua omgang met de leerkrachten; en een ander deed het op een andere basisschool ineens wel heel goed en het was alsof een uitgedroogd plantje eindelijk water kreeg. Mijn kinderen zijn inmiddels volwassen en kunnen dus zelf hun visie op de basisschooljaren goed geven en dat is achteraf wel in lijn met wat wij, helaas soms vrij laat, ook zagen).
