Aangerand?
Ik ben even heel erg van de kaart. Onze dochter heeft ons vandaag verteld dat er kortgeleden iets heeft plaatsgevonden met een jongen dat wij als ouders zouden omschrijven als aanranding.
Hoewel dochter op het oog niet heel erg onder de indruk leek, was wel duidelijk dat ze op het moment zelf niet wist wat ze moest doen en is ze denk ik bevroren.
Inmiddels heb ik begrepen dat de betreffende jongen het verhaal verdraaid heeft en zijn moeder nu erg boos is op mijn dochter.
Wij twijfelen wat we moeten doen, omdat we bang zijn dat dit zich tegen dochter gaat keren, zeker in een tijd waarin social media een grote rol speelt. Gezin van jongen is geen fijn gezin en daar zit een groot deel van de angst bij ons.
Wie heeft raad?
Nette actie van jou, ik had ‘m gevolgd, mezelf onherkenbaar gemaakt en hem op een stil plekje in elkaar gemept, paar vingers gebroken of zoiets kleins... dus ik vond het heel netjes van jou, goed gedaan. Jouw woorden komen heus wel binnen bij hem al lijkt het waarschijnlijk van niet. Ik mag hopen dat hij er op zijn minst van wakker ligt om na te denken over de gevolgen van zijn daden.
Ja natuurlijk ontkent hij het. Maar reken maar dat het indruk maakt. Goed gedaan joh, ik was of bang geweest, of ik was heel heel boos geworden (lees schreeuwen oid).
ToetieToover schreef op 21-05-2025 om 13:29:
Nette actie van jou, ik had ‘m gevolgd, mezelf onherkenbaar gemaakt en hem op een stil plekje in elkaar gemept, paar vingers gebroken of zoiets kleins... dus ik vond het heel netjes van jou, goed gedaan. Jouw woorden komen heus wel binnen bij hem al lijkt het waarschijnlijk van niet. Ik mag hopen dat hij er op zijn minst van wakker ligt om na te denken over de gevolgen van zijn daden.
Haha! Nou ik zal je vertellen dat ik hem ook het liefst naar zijn strot gevlogen was of gedaan zou hebben wij jij hierboven zegt. Hij mag van geluk spreken dat ik zonder mijn man was, want ik denk dat die nog wel even iets duidelijker geweest zou zijn als dat ik was.
Ik hoop ook dat hij er nog eens over na zal denken en er van wakker ligt, maar alleen het feit al dat hij mijn dochter niet meer aan durft te kijken en er niemand is geweest die haar benaderd heeft (toen niet en nu ook niet), sterkt mij echt in de gedachte dat hij heel goed weet wat ie geflikt heeft.
Lexus schreef op 21-05-2025 om 13:48:
Ja natuurlijk ontkent hij het. Maar reken maar dat het indruk maakt. Goed gedaan joh, ik was of bang geweest, of ik was heel heel boos geworden (lees schreeuwen oid).
Ik was ook echt wel heel heel boos, heb hard en duidelijk gepraat en met mijn vinger in zijn richting staan 'prikken'. De mensen die langsliepen voelde ik kijken maar het interesseerde me precies niets. Je blijft met je poten van mijn dochter af.
Daarna kwam de adrenaline en stond ik te shaken. Ik kwam lijkbleek thuis zei mijn man, maar geeft niet, ik heb het toch gedaan.
zoals jij zijn reactie verwoord, geloof maar dat 't binnen is gekomen.
Staande ovatie voor je!
oeps, foutje.
Heel goed gedaan Edjekroketje!
Ik hoop voor jou en je dochter dat hij jullie met rust laat nu en dat hij zich bewust is van het feit dat hij fout zat.
Bakblik schreef op 21-05-2025 om 15:59:
Heel goed gedaan Edjekroketje!
Ik hoop voor jou en je dochter dat hij jullie met rust laat nu en dat hij zich bewust is van het feit dat hij fout zat.
Is me even ontgaan of hier aangifte bij politie is gedaan die heeft geleid tot een strafzaak anders loopt ze kan dat hij aangifte doet van bedreiging/intimidatie.
Nee, aangifte wilde onze dochter pertinent niet. Ik heb wel een melding gedaan bij de politie. En eerlijk? Als hij aangifte tegen me wil doen, dan doet hij dat maar. Interesseert me precies niks. En zo ben ik echt niet. Brave burger met in mijn hele leven slechts 1 bekeuring voor een futiliteit, maar nu kwam er zo'n oergevoel in me naar boven om wat hij haar heeft aangedaan, dat als mijn (in mijn ogen) onschuldige actie, dan moet dat maar. Niet dat het zover komt maar zou nog met liefde gaan zitten ook en denk dat elke ouder hetzelfde zou doen.
Edjekroketje schreef op 22-05-2025 om 07:48:
Nee, aangifte wilde onze dochter pertinent niet. Ik heb wel een melding gedaan bij de politie. En eerlijk? Als hij aangifte tegen me wil doen, dan doet hij dat maar. Interesseert me precies niks. En zo ben ik echt niet. Brave burger met in mijn hele leven slechts 1 bekeuring voor een futiliteit, maar nu kwam er zo'n oergevoel in me naar boven om wat hij haar heeft aangedaan, dat als mijn (in mijn ogen) onschuldige actie, dan moet dat maar. Niet dat het zover komt maar zou nog met liefde gaan zitten ook en denk dat elke ouder hetzelfde zou doen.
Helemaal gelijk hoor Edje, laat ze maar komen met hun aangifte. De kans op een veroordeling is waarschijnlijk net zo klein als dat die minkukel wordt veroordeeld voor wat hij je dochter geflikt heeft. Hij heeft mazzel dat hij niet een paar flinke klappen in een donker steegje heeft opgelopen en het is goed dat hij dat ook zo ervaart. Het is denk ik heel goed dat zo'n jongen gaat beseffen dat hij hier niet mee wegkomt. Zeker omdat jouw dochter niet zijn enige slachtoffer is.
Edjekroketje schreef op 22-05-2025 om 07:48:
Nee, aangifte wilde onze dochter pertinent niet. Ik heb wel een melding gedaan bij de politie. En eerlijk? Als hij aangifte tegen me wil doen, dan doet hij dat maar. Interesseert me precies niks. En zo ben ik echt niet. Brave burger met in mijn hele leven slechts 1 bekeuring voor een futiliteit, maar nu kwam er zo'n oergevoel in me naar boven om wat hij haar heeft aangedaan, dat als mijn (in mijn ogen) onschuldige actie, dan moet dat maar. Niet dat het zover komt maar zou nog met liefde gaan zitten ook en denk dat elke ouder hetzelfde zou doen.
Toch is dit wel een nadelig gevolg van het feit dat je dochter geen aangifte wil doen: de beschuldiging blijft zo hangen, hij kan zich niet verdedigen en jullie zien een schuldige als je hem tegenkomt, waar dan al je woede zich op richt. Terwijl er op dat moment niet meer gebeurt dan twee mensen die in de rij staan voor een kassa in de supermarkt. Jij hebt hem nu in het openbaar beschuldigt, 'het volk' kan nu weten dat hij schuldig is. Met andere woorden, ik zeg het nu wat sterk: je komt uit bij een volksberechting. Goed voor je primaire gevoel van onrecht etc., maar voor de samenleving is het niet goed en voor je eigen gemoedsrust en die van je man ook niet.
Misschien kun je toch in overleg met dochter en man slachtofferhulp bellen. aangeven wat er gebeurt is, dat dochter geen aangifte wil doen (wat haar goed recht is), maar er samen even over praten hoe je er dan wel mee om kan gaan. Misschien zijn er andere dingen mogelijk, of is het goed om te constateren dat er dan geen andere dingen mogelijk zijn. De gebeurtenis in de winkel is in elk geval een goede aanleiding om er toch eens over te praten met elkaar: hoe gaan we hier nu mee om, want de betreffende jongeman bestaat en leeft en loopt rond, zelfs in een winkel. Ik denk dat slachtofferhulp jullie daarbij kan helpen.
Ik denk eerlijk gezegd niet dat een aangifte iets aan mijn/ons gevoel veranderd zou hebben. Feit dat de kans klein is dat daar uiteindelijk wat mee gedaan zou worden is denk ik frustrerender.
Over het aanspreken in het openbaar. ja er zijn mensen die iets gehoord of meegekregen hebben. Maar hij had een hoody op en stond met zijn rug naar het publiek, dus denk niet dat men hem later nog zal herkennen. En verdedigen...het spijt me, maar in mijn ogen is er geen reden om zich te moeten verdedigen. Hij had dit nooit moeten doen, daar is geen enkel excuus voor.
Ik heb zelf inmiddels 2 gesprekken gehad bij de psycholoog maar aan slachtofferhulp heb ik nooit gedacht. Dank je voor deze tip
Edjekroketje schreef op 22-05-2025 om 07:48:
Nee, aangifte wilde onze dochter pertinent niet. Ik heb wel een melding gedaan bij de politie. En eerlijk? Als hij aangifte tegen me wil doen, dan doet hij dat maar. Interesseert me precies niks. En zo ben ik echt niet. Brave burger met in mijn hele leven slechts 1 bekeuring voor een futiliteit, maar nu kwam er zo'n oergevoel in me naar boven om wat hij haar heeft aangedaan, dat als mijn (in mijn ogen) onschuldige actie, dan moet dat maar. Niet dat het zover komt maar zou nog met liefde gaan zitten ook en denk dat elke ouder hetzelfde zou doen.
Met die aangifte blijft dat staan tot in elk z'n 18e. Maar een strafblad plus veroordeling voor bijv openlijk geweld achtervolgt je nog lang.
'En verdedigen...het spijt me, maar in mijn ogen is er geen reden om zich te moeten verdedigen.' En dat spijt mij dan heel erg dat je zo denkt. In ons rechtssysteem heeft iedereen recht op een goede verdediging, zelfs de grootste moordenaar. De gedachte dat zoiets niet hoeft leidt naar situaties waarin iemand voor eigen rechter gaat spelen. Eigenlijk laat je dat ook zien met je vervolggedachte: het zou erg zijn als er daarna niets meer mee gedaan werd. Ik snap heel goed jouw gevoel, maar ik hoop dat je begrijpt dat er hele goede redenen zijn waarom we kwesties rond misdaad en straf net iets anders in elkaar is gezet.
Het is de beslissing van je dochter om geen aangifte te doen. Dat kan. Maar die beslissing heeft tot gevolg dat er geen oordeel is uitgesproken. Pijnlijk, tandenknarsend, maar dat is wel de situatie.
