Dochter van bijna 14 doet waar ze zin in heeft en scheldt mij iedere dag uit
Mijn dochter en ik waren tot haar 12e jaar heel hecht en deden erg veel samen. Ze was altijd wel pittig en eigengereid. Maar sind ze naar de middelbare is gegaan is ze heel erg veranderd. Ze spijbelt heel veel, en wordt continu uit de les gestuurd. Weigert huiswerk te maken en doet waar ze zin in heeft en als ze ergens geen zin in heeft doet ze het niet. Als ik er iets van zeg ben ik een zeikwijf. Ik baal van haar telefoon (mis)gebruik en dat ze niets voor school doet, als ik maar iets tegen haar zeg scheldt ze mij uit voor zeikwijf, kutwijf, dikke kankerhoer en dat ze hoopt dat ik snel dood zal gaan, ze haat mij zo erg. Ik ben zo intens verdrietig. We doen alles voor haar qua liefde en kansen. Zijn een gezin die altijd voor elkaar staat, maar nu sinds onze dochter op de middelbare zit (2 jaar de eerste klas) is ze extreem veranderd. We hadden hulpverlening maar dat hielp niet, ze zeiden adhd en krijgt medicatie. We wachten ju op intensievere hulp. Het lijkt wel bipolair, ze heeft er zo veel kenmerken van. Ze doet erg veel aan automutilatie. Continu vinden we vapes die we dan weg gooien.
We weten niet meer wat te doen.
Ik moest het echt even kwijt. Ik hoop dat ik iemand vind die dit herkend, al gun ik dit niemand en kan ik me het ook niet voorstellen dat dit in andere gezinnen gebeurt. Iedere dag geschreeuw en hysterische buien en ruzie maken ook ent haar broertjes, het is zo vreselijk allemaal dat ik zelf ook echt op ben, ik hou zo zo veel van haar ze is echt mijn alles samen met mijn zoon en dat geldt ook voor mijn man. Maar we gaan er allemaal aan onder door....
Het lijken mij inderdaad nare moeilijke tijden voor iedereen en je kan je afvragen waarom het losmakingsproces wat alle kinderen op die leeftijd ervaren, voor sommigen zo moeizaam verloopt.
Als je heel jong bent dan is alles erop gericht om de band tussen jou en je ouders zo hecht mogelijk te houden omdat je afhankelijk van ze bent, maar later realiseer je je dat je ooit je eigen gang zal moeten gaan en zijn je ouders niet meer doorslaggevend voor jouw leven.
Je moet dan gaan ontdekken wie je zelf bent zodat je zo goed mogelijk je eigen richting kan gaan kiezen; je staat vaak onder hoogspanning want het is echt vaak koorddansen in de piste van het leven, heel veel kan misgaan en niemand helpt je. Als je ouders je dan ook nog gaan becommentariëren (omdat je niet vrolijk kijkt ofzo) dan snauw je van jezelf af; je wil ze de mond snoeren en niet ook nog het verdriet voelen dat je ze kennelijk onbedoeld aandoet. Dat kan je absoluut niet gebruiken.
Ook ik kan me de felle woede herinneren jegens mijn ouders. Ze waren vaak de druppel die de emmer deed overlopen. Uit schuldgevoel gaf ik ze soms hun zin (zo'n vervelende dochter verdienden ze niet). Maar ik kwam daar niet verder mee.
Ikzelf had daarna alleen maar geleerd dat het haast nooit de moeite waard is om een ander gelukkig te willen maken ten koste van jezelf.
Leven is een proces; één lange reeks aanpassingen en veranderingen voor iedereen. Maar tenslotte komt het haast altijd wel goed, hoewel iedereen er zijn blutsen aan overhoudt.
Ik zou gebruik maken van het rijkelijke scala aan coaching en therapie wat tegenwoordig wordt geboden en wat in mijn tijd nog niet bestond. Toch is iedereen groot geworden ten slotte. 
Sterkte en succes!
Ik vraag me af of het iets hormonaals kan zijn. Is er iets over te zeggen of het te maken heeft met dagen rond ongesteldheid? Ik kan me herinneren dat bepaalde vormen van de anti-conceptiepil mij onverklaarbare woede-aanvallen gaf, uiteindelijk hielp extra vitamine B12 mij omdat wat te temperen.
Andere insteek: kan het zijn dat je heel veel van haar geaccepteerd hebt als klein kind, omdat je zoveel van haar hield, en omdat ze nu eenmaal pittig en eigengereid was. Dat jullie zo hecht waren, dat jij eigenlijk als een speelpop haar voorzag in alle aandacht en bewondering die zij graag wilde; en dat dat op de basisschool nog wel deels kon, maar data dat nu op de middelbare school helemaal weg is gevallen, omdat leerkrachten en medeleerlingen niet meer zo met haar omgaan; dat zij nu dus echt de weg kwijt is? Het is maar een theorie, gebaseerd op wat observaties.
Kan het zijn dat het schoolniveau eigenlijk niet bij haar past; dat ze zich op een of andere manier door de basisschool heeft kunnen slaan door zich op een bepaalde manier voor te doen, maar dat dat niet klopt met haar werkelijke capaciteiten, wensen, vaardigheden en karakter (opleiding is meer dan intelligentie, maar een IQ-test zou dan wel eens iets kunnen vertellen)?
Ik zou eerst eens naar de huisarts gaan en kijken of het bestaat dat hormonale veranderingen zo'n groot verschil kunnen maken in gedrag.
Maar het is inderdaad ellendig.
Tsjor
Ik had verdorie die telefoon toch afgepakt zeg. Hormonen of niet, dit hoef je niet te pikken.
Het lijkt erop alsof je de controle volkomen kwijt bent. Ik zou proberen in te zetten op een goed gesprek; ga je wel eens rustig met haar zitten om te luisteren naar haar wat er nu eigenlijk niet goed gaat bij haar? En ga je nog wel eens iets leuks met haar doen?
Begrijp me goed; ik oordeel zeker niet over wat je wel of niet gedaan hebt, ik weet alleen dat het soms moeilijk op te brengen is als je kind zo doet om op een bepaald moment weer een positieve ingang te vinden. Om leuke kanten te zien in haar. Tip: Probeer niet haar gedrag naar jou persoonlijk op te vatten; probeer het bij haar te laten als zijnde ;'Meisje, wat heb jij een groot probleem als je het nodig hebt om zo te schelden op mij'. Het kan heel effectief zijn als het je lukt rustig te blijven en op die manier te reageren.
Buiten alle liefdevolle maatregelen zou ik uiteindelijk toch ook het hele negatieve gedrag harder aanpakken. Telefoon afnemen bij misbruik. Ik vermoed dat je eerder geen regels hanteerde rond de telefoon? Ik merk om me heen dat veel pubers ongelegitimeerd op hun telefoons mogen van thuis; deze nooit laten controleren of in de nacht hoeven af te geven aan ouders. Terwijl dat echt niet gek is omdat kinderen nu eenmaal weinig weerstand bieden aan dat soort verleiding.'
Ik zie dat veel op de school waar ik werk; kinderen die gewoon in slaap zitten te vallen omdat ze in de nacht hebben zitten gamen of op telefoon liggen te scrollen. Of chagrijnig zijn; korte lontjes enz.
Stellen jullie deze eisen aan de kinderen; bepaalde tijden en telefoon in de nacht beneden aan de lader? Dat soort dingen zijn nu lastig in te voeren, maar je moet ergens beginnen.
Verder liet ik bij mijn zoon regelmatig het úitbetalen van het zakgeld' afhangen van zijn gedrag. Wij hadden daar een beloningssysteem voor, dat hij aan bepaalde eisen moest voldoen om zakgeld te krijgen. Velen zijn dat niet met mij eens maar ik blijf van mening dat je ook in je latere leven bij je baas aan bepaalde gedragsregels moet voldoen om er niet uit geknikkerd te worden en je salaris te krijgen. Daarom vind ik het niet gek om van je kind te verlangen dat ie zich op een bepaalde manier gedraagt en dat je financiele consequenties geeft aan zijn/haar gedrag.
Dit zijn de noodgrepen; je moet je namelijk echt niet zo maar laten uitschelden en nog wel met zulke lelijke nare bewoordingen. Maar probeer ook op een positieve manier weer contact met haar te maken: probeer dat een beetje te herstellen. Zodat jullie in elk geval weer positieve momenten met elkaar ervaren.
Succes en sterkte
je schrijft dat je dochter adhd heeft....is haar medicatie wel goed afgesteld? Daar zou ik even naar kijken, want het kan zijn dat ze daardoor zo slecht in haar vel zit.
Hormonen kan ze nu ook veel last van hebben....is daar wat aan te doen?
Heeft jou dochter het wel fijn op school? Hoe is de sfeer op school? Heeft ze een leuke klas? Heeft ze vriendinnen? Is er ook school iets voorgevallen?
Check je haar mobiel wel eens? Vooral met extreem gedrag is dat wel aan te raden om te doen. Soms kan dat wat duidelijkheid geven. Natuurlijk moet je privacy respecteren, masr als jou dochter zo duidelijk in haar gedrag aangeeft dat het niet goed gaat, dan dit zeker nakijken en kijken of je er wijzer van wordt...
Jullie hebben begeleiding gehad, maar ben je ook meer te weten gekomen wat er intern speelt bij jou dochter? Of juist extern?
Heel erg bedankt voor jullie reacties! Ik denk dat we idd toen ze kleiner was niet streng genoeg waren en dat we haar te veel aandacht hebben gegeven. Ze heeft meerdere officiële intelligentie testen gehad daar scoorde ook wisselend op uiteenlopend van 112 (de laatste wisc 5) een keer 108 (Wisc 5) en 121 (de eerste dit was nog de Wisc 3) in alle testen kwam wel een erge scheefgroei uit. Performaal en verwerkingssnelheid stuk lager dan verbaal. Ze is van havo (met wisselende cijfers aantal vakken op vwo niveau als ze er wat voor had gedaan (de talen en creatievevakken, sommige vakken tl niveau en ook 2 vakken (aardrijkskunde en geschiedenis) geen niveau omdat ze daar nooit wat voor deed en onzin vakken vond en nu is het netzo op de andere school waar ze tl doet en nu vindt ze dat ook niets. De school vindt ze niet zo vervelend als de vorige, ze heeft vriendinnen enzo maar toch haat ze school zelf heel eeg zegt ze. En ze zegt dat ze het te moeilijk vindt dus prima als ze naar kb gaat alleen denk ik sat het aan haar slaap tekort ligt en daarom niet kan concentreren wn overdag geen zin heeft in school en huiswerk, het boeit haar juets zegt ze en ze zegt ik weet dat het mij moet boeien maar toch intresseert mij het niet en dan ga ik niet en dan kan ik me er ook niet voor inzetten. Haar telefoon moet ze om 20.30u inleveren, met mij is dat strijdt naar mijn man luistert ze beter dus die is nu telefoonbeheerder. Aan tafel geen telefoons. Als gezin zijn we nog heel ondernemend en gaan vaak dingen samen doen, maar ze wil eigenlijk nergens meer met ons mee, hier in de stad sowieso niet want dat is een schaamte straks komen we bekenden tegen en dan loop ik met jullie zegt ze dab. Een aantal keer in de week is ze ineens heel vrij en vrolijk en we praten gelukkig nog wel dan samen dan is ze ineens heel open. Er logeren hier ook regelmatig vriendinnen van haar. Maar die 'vriendschappen' zijn zo snel weer over. Ik houbdat niet meer bij, maar ze mag altijd iedereen meenemen te eten en te logeren. Eerdere had ze nog wel spijt als ze mij had uitgescholden en spraken we als ze rustig was het ook weer uit, maar nu lijkt het als we poging tot praten doen of ze langer boos blijft. Ik probeer nu echt afstand te nemen wat school betreft ook in overleg met school, ik vind dat erg lastig om mijn mond over school te houden en over haar zooi overal.
Gelukkig hebben we ook nog wel leuke momenten, maar ik heb echt het idee dat haar jaren lange slaapproblemen en socialmedia gebruik haar spontaniteit heeft weg gehaald. We hebben hulp gehad wat niet werkte (psychologen en coaches) nu staan we op de wachtlijst voor intensieve gezinshulp bij ons thuis en mijn man en ik gaan oudercursus geweldloosverzet en verbindend gezag volgen dat begint over een aantal weken.
Nogmaals bedankt allemaal voor jullie reacties! Let niet op de spelling- en taalfouten ik lees mijn berichten niet terug (omdat ik het dan niet meer plaats omdat ik me ook erg schaam).
Ze gebruikt medicatie, verschillende al geprobeerd die of niet goed werkten of ze heel down van werd. Nu heeft ze sinds een maand of 3 stomoxetine, eerst 18mg nu 25mg en dannkver een maand 40 mg ze krijgt er 1x 27mg concerta bij. Vreselijk al die medicijnen, ze vindt dat wat ze ju heeft fijn. Omdat ze nu ook kan eten en dat lukt niet als ze elvanse, concerta/methylfenidaat langzame afgifte hogere dosering of losse methylfenidaat gebruikt. Ze vindt zelf dat dit prima werkt. Ik twijf door die extreme buien of de medicatie wel goed is, maar we moeten eerst nog verhogen naar 40 mg en dan kijken anders maar weer afbouwen en geen medicijnen denk ik het is zo'n zoektocht al jaren om het juiste te doen ennjuiste medicijnen te vinden.
Ainds een week of 2 slikt ze nu ook de pil omdat ze heel erg hevig menstrueert en zelf dacht ik ook aan pms omdat net voor haar menstruatie ze heel erg last heeft van hormonale buien. Haar puberteit begon ook extreem vroeg door vroeg borsten, haar etc toen ze 9 was kreeg ze een handbot foto en bleek ze al in de puberteit te komen. En toen moesten we ook al een moeilijke keuze maken om haar puberteit te remmen, als we niet zouden remmen zou ze met 9 jaar gaan menstrueren en zou ze hooguit 1,48 worden en zou ze puberhormonen van een 12/13 jarige krijgen werd ons door de kinderarts verteld, nou dat wilden wij ook niet voor haar natuurlijk. Ze heeft toe van haar 9e tot dat ze net 11 was ook maandelijks remmers gehad. Nu denk ik misschien hadden we dat niet moeten doen, bij zo veel dingen denk ik hadden we maar sus of zo gedaan. Maar we kunnen nu niet de tijd terug draaien 
nkon sat maar terug in de tijd....
Oh jeeh, dit klinkt echt niet fijn. Heel veel sterkte voor jullie, maar ook voor haar.
AHDH en hormonen zijn geen fijne combinatie. Ze zeggen wel dat meisjes/vrouwen er 2x last kunnen krijgen, in de pubertijd en de overgaan. Mijn dochter van 12 gaat goed op Concerta 54mg, zelf gebruik ik Elvanse 60mg. Mij is wel opgevallen dat hoe hoger de dosering, de bijwerkingen minder worden en het wat doet.
Dochter heeft een hele tijd op een te lage dosis gezeten. Qua gedrag deed het wat, maar in haar koppie was het nog steeds storm. Nu gaat het prima.
Ik kan je ook het boek Twaalf principes voor het opvoeden van een kind met ADHD van Russell A. Barkley aanraden. Daarin staat (voor mij) goed uitgelegd hoe het in het hoofd van je kind/puber werkt. Ondanks dat ik veel weet over ADHD, leer ik er toch nog steeds dingen uit.
en dan nog iets om te onderzoeken, maar er is ook vaak sprake van samengaan van een andere stoornis in combinatie met adhd....zoals bijvoorbeeld autisme.
Herken je daar iets van bij jou dochter? Dan wel even door het boze pubbergedrag heenkijken wat ze nu vooral laat zien...dus heeft jou dochter het misschien heel zwaar op sociaal emotioneel gebied op school?
Ik denk zelf bipolair naast adhd en hormonen. Vandaag heeft ze overigens goede dagm ze is verder wel erg sociaal. Het is puur thuis de uitbarstingen en school heeft ze lak aan. Ik heb zelf ook adhd en weet dat het in de overgang zelfs 7 tot 10x erger is de overgang dan vrouwen zonder adhd. En ik ben ook al in de voor overgang dus ik kan ook nergens goed tegen. We bouwen langzaam de dosis op omdat atomoxetine ook op bloeddruk zit, nog meer dan de andere medicijnen die ze al heeft gebruikt. En vandaag zijn we rustig thuis. Ik heb net 10 km gewandeld en was ze lekker alleen thuis omdat zoon en man ook niet thuis zijn. Ik kwam thuis van wandelen had ze een smoothie gemaakt en ook voor mij. Met dat soort gebaren vergeet ik alle ellende weer. Ik ging even naar haar kamer om haar nieuwe Fransboek te brengen en ik zei ik kom niet zeuren om je rommel, daar was ze blij om. Ze zei wel laat Fransboek maar wel in de verpakking want ik heb van de week Frans en als ik wel weer een bui krijg ben ik bang dat ik weer een Fransboek zal verscheuren.
Nu ze in haar raampje zit is ze goed aanspreekbaar, maar als er dan iets wordt gezegd wat haar niet bevalt kan ze er zo uitvliegen. Ik heb gevraagd of ze samen wat wil doen of gewoon gezellig benenden wil zitten, maar ze vindt het nu fijn om boven te zijn met muziek en te hangen. Ik ga daarom niet aandringen, dat deed/doe ik soms wel te vaak en dat werkt averechts. Maar ik mis haar gewoon heel erg. Nu ga ik ook maar mjjn eigen dingen in huis doen en hopelijk komt ze voor het eten nog even beneden. Ik laat het vandaag maar los en relaxt. Vandaag weer een poging doen om niets over school/huiswerk te zeggen maar dat is zo moeilijk.
EvelynL schreef op 12-01-2025 om 16:05:
Ik denk zelf bipolair naast adhd en hormonen. Vandaag heeft ze overigens goede dagm ze is verder wel erg sociaal. Het is puur thuis de uitbarstingen en school heeft ze lak aan. Ik heb zelf ook adhd en weet dat het in de overgang zelfs 7 tot 10x erger is de overgang dan vrouwen zonder adhd. En ik ben ook al in de voor overgang dus ik kan ook nergens goed tegen. We bouwen langzaam de dosis op omdat atomoxetine ook op bloeddruk zit, nog meer dan de andere medicijnen die ze al heeft gebruikt. En vandaag zijn we rustig thuis. Ik heb net 10 km gewandeld en was ze lekker alleen thuis omdat zoon en man ook niet thuis zijn. Ik kwam thuis van wandelen had ze een smoothie gemaakt en ook voor mij. Met dat soort gebaren vergeet ik alle ellende weer. Ik ging even naar haar kamer om haar nieuwe Fransboek te brengen en ik zei ik kom niet zeuren om je rommel, daar was ze blij om. Ze zei wel laat Fransboek maar wel in de verpakking want ik heb van de week Frans en als ik wel weer een bui krijg ben ik bang dat ik weer een Fransboek zal verscheuren.
Nu ze in haar raampje zit is ze goed aanspreekbaar, maar als er dan iets wordt gezegd wat haar niet bevalt kan ze er zo uitvliegen. Ik heb gevraagd of ze samen wat wil doen of gewoon gezellig benenden wil zitten, maar ze vindt het nu fijn om boven te zijn met muziek en te hangen. Ik ga daarom niet aandringen, dat deed/doe ik soms wel te vaak en dat werkt averechts. Maar ik mis haar gewoon heel erg. Nu ga ik ook maar mjjn eigen dingen in huis doen en hopelijk komt ze voor het eten nog even beneden. Ik laat het vandaag maar los en relaxt. Vandaag weer een poging doen om niets over school/huiswerk te zeggen maar dat is zo moeilijk.
Bij bipolaire stoornis zie je eerder langere periodes (meestal een aantal maanden, soms weken) van depressie en manie die elkaar afwisselen. Niet dagelijks wisselen. Ik zie een kind met ADHD met slecht ingestelde medicatie dat (mede daardoor) overvraagd wordt. Eerst de medicatie op orde krijgen, dan weer verder kijken, zou ik zeggen.
Moeder in de overgang en dochter in de puberteit is sowieso al een flinke uitdaging. Als beiden dan ook nog ADHD hebben, dan kun je niet verwachten dat de dingen soepel lopen. Gaat niet gebeuren. Maar het kan wel soepeler gaan lopen.
Hebben jullie al eens geprobeerd een codewoord af te spreken om aan de ander aan te geven dat je potje bijna overkookt of je dat bij de ander ziet gebeuren? En dat als een van jullie het codewoord gebruikt, jullie een time-out nemen? Apart zitten/wandelen/enz tot de bui weg is, en dan nog even. Na het eerste scheldwoord kun je het codewoord ook gebruiken, dan waren jullie net te laat. 😉
Veel sterkte!
Oef, dat klinkt echt heel pittig TO. Misschien heb je ook nog wat aan het boek "Praten met je puber" van Annette Heffels
Wat goed dat jullie al aangemeld staan voor een training Geweldloos verzet. Dat wilde ik namelijk net aanraden. In voorbereiding daarop kun je je misschien inlezen door het boek te lezen wat over deze methode gaat: https://www.bruna.nl/boeken/nieuwe-autoriteit-voor-ouders-9789492297198?gad_source=1&gclid=EAIaIQobChMIs9Cwo6ryigMVioyDBx0ZpBB_EAQYASABEgKqpPD_BwE
Want weken duren lang als je er midden in zit.
Belangrijk om te beseffen: het klinkt alsof jullie dochter het zwaar heeft en dat uit op deze manier. Jullie zijn daar nu helaas het 'slachtoffer' van, maar ga er vanuit dat het onmacht is en geen onwil. Zelf kalm blijven, dingen niet persoonlijk nemen, en vooral 'het ijzer smeden als het koud is', zijn heel belangrijk. En ik weet het: dat is makkelijker gezegd dan gedaan.
Misschien doe je dit al, maar zorg dat je regelmatig relatiegebaren doet, om te verbinding te houden met jullie dochter.
Verder denk ik dat er al goede dingen genoemd zijn: hou rekening met medicatie die niet helemaal goed is ingesteld en probeer weg te blijven van allerlei consequenties in de vorm van straf. Ze weet zelf ook wel dat schelden niet oké is, ze worstelt zelf ook met haar gedrag.
Bedankt voor alle tips en ik ga zeker ook die boeken eens even bekijken. Maar ik snap niet dat ze aldoor school weigert. Ze heeft leuke vrienden en een leuk vriendje die gaan wel naar school en proberen haar ook positief te stimuleren maar dat helpt ook niet.
We benoemen zeker thuis ook wat wel goed gaat. Vandaag is ze weer niet naar school gegaan, ik ben nu wel zelf het hui maar uit gegaan om escalatie te voorkomen. Als ze vanmiddag wel rustig is zal ik proberen met haar te praten, maar ligt echt aan wanneer zij er aan toe is. Vannacht was ze ook weer tot diep in de nacht aannhet spoken boven. Als je niet slaapt kun je je ook niet focussen op school. Maar het is ook niet dat ze nu in bed ligt moe te zijn, ze is alleen maar godganse dag op die rot telefoon, dan gaat je focus ook weg. Ik ben zelf weggegaan, maar ik kan haar niet belonen door haar op de wifi te laten op telefoon en tv, ik het modem en alles in de auto gedaan. Dus nergens wifi en tv meer thuis. Haar telefoon had ik geblokkeerd, maar mijn man wilde haar bellen dus heb ik die gedeblokkeerd maar ik geef haar geen nieuwe mb's, ik zag dat ze nog 300 mb heeft en daar is ze zo doorheen maar ik geef haar geen nieuwe. We hebben al voorbereiding gehad op die training en dan moet ik niet straffen, maar ik vind niet naar school dan ook geen multimedia en misschien komt ze tot een ander (creatieve) bezigheid of gaat ze een keer lezen, huiswerk maken, kamer opruimen, buuten wandelen etc. al weet ik dat dat een illusie is.....
Ik kijk echt uit naar het gesprek met leerplicht ik hoop zo dat dat iets wakker maakt bij onze dochter. De arts die over de medicatie gaat heb ik gemaild of we kunnen beginnen met verhoging en de huisarts gebeld voor crisishulp. We leiden er allemaal onder. Ik weet dat ze het niet expres allemaal doet alleen school verzuim wel 😞
EvelynL schreef op 13-01-2025 om 12:56:
Bedankt voor alle tips en ik ga zeker ook die boeken eens even bekijken. Maar ik snap niet dat ze aldoor school weigert. Ze heeft leuke vrienden en een leuk vriendje die gaan wel naar school en proberen haar ook positief te stimuleren maar dat helpt ook niet.
We benoemen zeker thuis ook wat wel goed gaat. Vandaag is ze weer niet naar school gegaan, ik ben nu wel zelf het hui maar uit gegaan om escalatie te voorkomen. Als ze vanmiddag wel rustig is zal ik proberen met haar te praten, maar ligt echt aan wanneer zij er aan toe is. Vannacht was ze ook weer tot diep in de nacht aannhet spoken boven. Als je niet slaapt kun je je ook niet focussen op school. Maar het is ook niet dat ze nu in bed ligt moe te zijn, ze is alleen maar godganse dag op die rot telefoon, dan gaat je focus ook weg. Ik ben zelf weggegaan, maar ik kan haar niet belonen door haar op de wifi te laten op telefoon en tv, ik het modem en alles in de auto gedaan. Dus nergens wifi en tv meer thuis. Haar telefoon had ik geblokkeerd, maar mijn man wilde haar bellen dus heb ik die gedeblokkeerd maar ik geef haar geen nieuwe mb's, ik zag dat ze nog 300 mb heeft en daar is ze zo doorheen maar ik geef haar geen nieuwe. We hebben al voorbereiding gehad op die training en dan moet ik niet straffen, maar ik vind niet naar school dan ook geen multimedia en misschien komt ze tot een ander (creatieve) bezigheid of gaat ze een keer lezen, huiswerk maken, kamer opruimen, buuten wandelen etc. al weet ik dat dat een illusie is.....
Ik kijk echt uit naar het gesprek met leerplicht ik hoop zo dat dat iets wakker maakt bij onze dochter. De arts die over de medicatie gaat heb ik gemaild of we kunnen beginnen met verhoging en de huisarts gebeld voor crisishulp. We leiden er allemaal onder. Ik weet dat ze het niet expres allemaal doet alleen school verzuim wel 😞
Krijgt jou dochter ook melatonine voor 't slapen ivm haar adhd?
Vaag de huisarts of ze daarop bloed kan laten prikken welke tijd voor haar handig is dat te krijgen.
Als jou dochter slecht slaapt, dan eerst dat aan pakken, want het verergert de adhd klachten en dat is dan waarschijnlijk het brutale impulsieve gedrag dat ze laat zien. Dus dat is verklaarbaar.
Ook kan je dochter door haar adhd en haar grens niet goed aanvoelen ook zichzelf fink uitputten en kan ze ineens uitgeput zijn. Waarschijnlijk extra in de ochtend en daardoor school weigeren uit pure moeheid.
Verder zou ik toch een vragen hoe haar sociaal emotionele toestand is en of autisme zou kunnen meespelen. Want ook mensen met autisme kunnen sociaal zijn en vrienden hebben, maar ervaart ze innerlijk toch moeite wat ze zelf niet kan plaatsen? Begreep ik het goed dat je dochter aan zelfverwonding doet? Dan dit navragen of door een professional laten uitzoeken. Let op dat ze kan zeggen dat dit niet zo is, omdat je vraag te dichtbij komt... laat haar daar eens over nadenken en kom er later op terug en besef ook dat ze door haar adhd lastiger bij haar gevoel kan.
