Hoe kind stimuleren te lunchen…
Hallo.
Misschien kunnen jullie helpen, heeft iemand nog een idee waar wij niet aan gedacht hebben. Kind (13 jaar, 3de klas VO) luncht niet. Dit is al jaren een probleem. Kind heeft een hekel aan boterhammen en eet deze zo min mogelijk. Bolletjes, tosti’s en verse broodjes eet kind overigens wel (als wij erbij zijn, niet uit zichzelf).
Op de basisschool was dit (afhankelijk van het leerjaar) nog wel te behappen. Juffen en meesters die het in de gaten hielden, voor het continurooster thuis lunchen als het kon enz. Maar sinds de middelbare school is het bal. Kind eet alleen als wij zeggen dat het moet; vergeet te eten, heeft geeft zin enz. Wij willen best meeveren, als kind aangeeft iets te willen. Maar ook dat eet kind meestal niet op, of wil kind al snel niet meer. We hebben afspraken gemaakt dat kind na schooltijd kan eten, maar ook dat gebeurt niet. Kind liegt hier dan ook over, zegt wel gegeten te hebben terwijl later blijkt dat dit niet het geval is.
Hongergevoel heeft kind inmiddels denk ik allang niet meer. Alleen, aan het einde van de middag (uur of 16) , als wij thuis komen van werk, is kind bloed chagrijnig als het niet gegegeten heeft, heeft een zeer kort lontje en is moeilijk aanspreekbaar (op de meest simpele dingen). Als kind dan (omdat wij het zeggen) wel wat eet, gaat het daarna een stuk beter. Kind heeft het dus wel nodig, maar heeft zelf de overtuiging van niet. En is hierin (zoals in zoveel) dus heel volhardend (en eigenwijs) in. Uitleg over wat het lichaam (en brein) nodig heeft om te functioneren, hebben wij al heel vaak gegeven natuurlijk.
Iemand nog ideeën om te stimuleren dat kind wel gaat eten?
Kopjekoffi schreef op 07-01-2025 om 22:54:
[..]
Die eten grotendeels wel geeft hij aan. Toch wordt hij daar niet door gestimuleerd. Vrienden zeggen er niets van.
Misschien is het op school te druk om hem heen? Mijn dochter is altijd bijzonder snel afgeleid, want er is heel veel in de wereld interessanter dan eten.
Het kan misschien ook een soort schaamte zijn? Sommige mensen storen zich enorm aan slechte eetgewoontes van anderen. Wat kan leiden tot een hoog zelfbewustzijn over de eigen eetgewoontes.
felija schreef op 07-01-2025 om 23:20:
Lastig, kopjekoffie! Hij is ook aan het puberen en dan neem je tips en goede raad van je ouders niet aan.
Is hij te afgeleid om te eten? Eet hij wel als er een echt eetmoment is in een rustige ruimte met mede-eters?Ervaart hij geen hongergevoel, of heeft hij dat al zo lang genegeerd, dat hij het niet meer voelt? Is eten voor hem geen prioritei? Kan hij wel genieten van iets wat hij heel lekker vindt?
Sorry, nogal veel vragen.
Bedankt voor de vragen. Je heb gelijk, iets van je orders aannemen is natuurlijk not done . Hij is echt heerlijk aan het puber en namelijk.
Hij is als hij alleen is zeker te afgeleid om te eten. Gezamelijk aan tafel eet hij goed (mits het geen boterhammen zijn) en daar geniet hij ook van. Hierin hongergevoel heeft hij vooral genegeerd jarenlang, waardpor hij het niet goed meer voelt (dit heeft hij ook met zindelijkheid gegad, dat gaat nu gelukkig goed)
Zeespiegel schreef op 07-01-2025 om 23:27:
[..]
Misschien is het op school te druk om hem heen? Mijn dochter is altijd bijzonder snel afgeleid, want er is heel veel in de wereld interessanter dan eten.
Het kan misschien ook een soort schaamte zijn? Sommige mensen storen zich enorm aan slechte eetgewoontes van anderen. Wat kan leiden tot een hoog zelfbewustzijn over de eigen eetgewoontes.
Afgeleid zeker. Hij heeft er geen tijd voor (over) op school. Veel te druk met sociaal zijn. Schaamte weet ik niet, nog nooit echt over nagedacht bij hem. Ik ga dat eens onderzoeken.
Kan het thuis geen eten pakken nog iets te maken hebben met gelegenheid? Als je iets klaarzet waarvan je zeker weet dat hij het lekker vindt, waar hij helemaal niks aan hoeft voor te bereiden of klaar te maken op een plek waar hij sowieso komt, laat hij het dan liggen?
Bij mijn dochter speelde dit ook, al vanaf ze baby was eigenlijk. Die had geen hongergevoel. En ze heeft ASS en neigde richting ARFID wat het er allemaal niet makkelijker op maakte. Uiteindelijk hebben we ons gericht op haar onvermogen om hongergevoel te ervaren. Ze kreeg sensorische integratietherapie en dat heeft geholpen. Die therapie is gestart omdat ze elke aanraking keihard voor haar aanvoelde maar werkte ook om te leren voelen dat ze buikpijn had. Omdat ze moest eten, zo bleek.
kan je hier een beloningskaart voor maken en beloning is dat hij dan even mag gamen.
Dus begin in het weekend met ontbijt dat is een krul en bij 3 krullen mag hij een uur gamen. Dus wil hij gamen, dan zal hij toch moeten laten zien dat hij gaat eten en daar spelenderwijs een normaal eetritme krijgt
BritgetJones007 schreef op 08-01-2025 om 00:19:
kan je hier een beloningskaart voor maken en beloning is dat hij dan even mag gamen.
Dus begin in het weekend met ontbijt dat is een krul en bij 3 krullen mag hij een uur gamen. Dus wil hij gamen, dan zal hij toch moeten laten zien dat hij gaat eten en daar spelenderwijs een normaal eetritme krijgt
Of een spel wat hij graag wil en daar gemotiveerd door raakt, of bioscoopje en hij mag film kiezen, bedenk iets om er tegenover te zetten om zo extra te motiveren als de intrinsieke motivering in eerste instantie ontbreekt....hij moet eerst zijn smaak ontwikkelen.
En ik zo inzetten op hulp hierbij via huisarts, vooral als hij slecht groeit
Ik zou inzetten op zijn gezond verstand. Hij baalt dat hij klein is, maar hij groeit niet goed omdat hij zelf zijn lichaam te weinig voedingsstoffen geeft! Ook al heb je geen honger en geen zin, je MOET eten. Juist nu, nu je nog kunt groeien, want dat stopt straks.
Mijn zoon heeft ASS en ADD. Hij heeft als sinds de babytijd te weinig hongergevoel (ook bv kou voelt hij niet goed). Toen hij medicatie kreeg (methylfenidaat) heeft de arts daar de voorwaarde aan verbonden dat hij niet zou afvallen, anders moest hij stoppen.
Zij zei: de vraag is niet of je zin hebt in eten, je moet gewoon eten, punt. De machine heeft brandstof nodig om te draaien, en nog meer om te groeien. Ze heeft samen met hem (!) een schema met opgesteld van wat hij minimaal moest eten (3 boterhammen in de ochtend, 4 voor lunch plus fruit, bij thuiskomst een snack, flinke portie avondeten, en neem een tweede portie of een flinke bak volle yoghurt met muesli later op de avond). Hij is nog steeds slank, maar heeft geen ondergewicht meer.
In vakanties stopt hij met de medicatie en dan komt hij meestal wel wat aan. Is dat een mogelijkheid bij jullie?
Aangezien hij niks van jullie aanneemt, zou ik een arts vragen om dit met hem te bespreken. Hopelijk maakt die meer indruk. Sterkte.
Fiorah schreef op 07-01-2025 om 23:38:
Kan het thuis geen eten pakken nog iets te maken hebben met gelegenheid? Als je iets klaarzet waarvan je zeker weet dat hij het lekker vindt, waar hij helemaal niks aan hoeft voor te bereiden of klaar te maken op een plek waar hij sowieso komt, laat hij het dan liggen?
Dat is een goede. Ik kan samen met hem iets klaar gaan zetten, kijken of dat wel werkt. Ben benieuwd.
ToetieToover schreef op 08-01-2025 om 00:06:
Bij mijn dochter speelde dit ook, al vanaf ze baby was eigenlijk. Die had geen hongergevoel. En ze heeft ASS en neigde richting ARFID wat het er allemaal niet makkelijker op maakte. Uiteindelijk hebben we ons gericht op haar onvermogen om hongergevoel te ervaren. Ze kreeg sensorische integratietherapie en dat heeft geholpen. Die therapie is gestart omdat ze elke aanraking keihard voor haar aanvoelde maar werkte ook om te leren voelen dat ze buikpijn had. Omdat ze moest eten, zo bleek.
Dat in nog wel een idee. Zeker omdat deze problemen ook speelden rond zindelijkheid. Hij heeft al baker therapie gehad, dus wil daar wel voorzichtig mee zijn, wil hem ook niet overtherapieceren.
BritgetJones007 schreef op 08-01-2025 om 06:32:
[..]
Of een spel wat hij graag wil en daar gemotiveerd door raakt, of bioscoopje en hij mag film kiezen, bedenk iets om er tegenover te zetten om zo extra te motiveren als de intrinsieke motivering in eerste instantie ontbreekt....hij moet eerst zijn smaak ontwikkelen.
En ik zo inzetten op hulp hierbij via huisarts, vooral als hij slecht groeit
Smaak is het probleem niet, hij weet heel goed wat hij lekker vindt en zeker bereidt nieuwe dingen te proberen. Maar wel als we allemaal aan tafel zitten en het voor zijn neus staat.
Belongings system wordt hem niet. Heeft snel een averechts effect bij hem. Daarmee neemt bij hem het liegen erover toe (om beloning voor elkaar te krijgen). En gaat hij nog meer in de contramine, juist vanwege een zeer sterile behoefte aan autonomie.
IMI-x2 schreef op 08-01-2025 om 07:08:
Ik zou inzetten op zijn gezond verstand. Hij baalt dat hij klein is, maar hij groeit niet goed omdat hij zelf zijn lichaam te weinig voedingsstoffen geeft! Ook al heb je geen honger en geen zin, je MOET eten. Juist nu, nu je nog kunt groeien, want dat stopt straks.
Als je op je 30e meer gaat eten, ga je niet ineens je lengtegroei inhalen. Zoiets zal hij toch wel snappen?
Hier eten beide pubers ook niet op school. De kantine is de enige plek waar gegeten mag worden en ook de enige plek waar je op je telefoon mag zitten. Daar is het dus erg druk.
Beide nemen maiscrackers mee. Deze zijn per 3 verpakt en met een smaakje. Dat kunnen ze sneller eten en eventueel ook buiten. Als ze thuis komen eten ze een boterham. Mijn dochter neigt naar ondergewicht en is bij een diëtiste geweest. Daar is het advies gekomen dat eten niet lekker hoeft te zijn, niet iets is wat gezellig hoeft te zijn maar een taak is. Net zoals tandenpoetsen en je aankleden is eten iets wat je nu eenmaal moet doen. Misschien helpt die insteek ook bij jouw puber?
Valeria schreef op 08-01-2025 om 07:42:
[..]
Als je op je 30e meer gaat eten, ga je niet ineens je lengtegroei inhalen. Zoiets zal hij toch wel snappen?
Rationeel wel, maar iemand moet hem NU aan zijn verstand peuteren dat hij NU moet eten, als hij niet zo klein wil blijven.
Deze jongen us neurodivergent, dat vraagt meestal een andere aanpak.
Ik heb op de middelbare school ook jarenlang niet geluncht. Elke dag stond er een stapel boterhammen klaar, die moesten mee. Ik nam ze niet mee terug, maar gooide ze op school in de prullenbak.
Vreselijk, die strijd om eten. Nu ik zelf ouder ben zie en ervaar ik de andere kant: Je wil het beste voor je kind en daarbij hoort dat het goed gevoed wordt.
Je geeft al aan dat hij geen boterhammen/yoghurt/etc wil eten. Hoe zit het met koek?
