Hoe overleef je het loslaten
Vooropgesteld het loslaten gaat eigenijk best prima, ik kan veel verantwoordelijkheidbij dochter laten. Meestal is ze redelijk verstandig. Maar soms......
Dochter van 17 is op vakantie met 7 vriendinnen. Kennen elkaar al lang, vorig jaar ook samen weg geweest, ging helemaal prima
Ze appte (via snapchat) me om 5 uur vanacht ( ik had mijn telefoon omdat ze weg is aan laten staan) dat het heel leuk was maar dat zij een vriendin x boos op elkaar waren geweest. Maar dat het alweer was opgelost. Nou ja prima. Dus nog even benadrukt jammer maar het hoort erbij fijn dat het opgelost is. Ja zegt ze en nu gaat X mee naar een afterparty bij jongens hier ( ik denk hier is in hun hotel). Oke veel plezier, zorg dat je nog een beetje slaapt pakt want een week is lang. Dus ik wil mijn telefoon weg leggen, zie ik op snapchat dat ze in een auto zit ( dat zie je gewoon bovenin je gesprek). Ik druk op haar locatie, zie ik dat haar telefoon zo goed als leeg is.
Ik denk ze zal toch niet echt met een bijna lege telefoon, in een uber zijn gestapt, om samen met 1 vriendin naar een groep jongens te gaan die ze niet kennen. Dus ik snap nog: joh ga nou alleen met X naar die vreemde jongens met de auto, dat vind ik niet zo handig. Enige reactie ja komt goed.
Ik denk nou nee lijkt me echt niet handig. Dus ik snap ben je nou alleen met X? Geen reactie meer. Lig hier wakker tot nu. Appt ze me net: Nee natuurrijk niet we zijn met zijn 5en.
Ik lig dus al vanaf 5 uur wakker. Ze moeten leren door soms onhandige dingen te doen maar soms vind ik die onbevangen blik op de wereld echt moeilijk. Nu was er gelukkig niks aan de hand maar dat loslaten, het valt soms niet mee.
Bij mijn man en mij staat de telefoon op niet storen vanaf 21.30 en we hebben mensen ingesteld wiens telefoon we wel krijgen als ze twee keer bellen, ik denk dat het favorieten heet. De kinderen weten dat ze dus twee keer moeten bellen als er echt iets is. Whatsapps komen pas na 8.00 uur binnen. heerlijk rustig. En nu komt de boomeropmerking: vroeger konden we ook niet voor elk wissewasje ouders bellen 😜
Kimdekim schreef op 09-07-2025 om 17:01:
[..]
Oke, maar ik zeg dat ik dat niet zo'n punt vind. Dus dan is het geen issue toch?
Je vindt het geen punt, maar opent er wel een topic over ( goed bedoelt van mij uit).
Als je post dan is het vaak over deze dochter, die veel vrijheden heeft/had, maar daar nog niet altijd ( logisch) goed mee om kan gaan. Maar dit zijn natuurlijk wel de logische gevolgen van de vrijheden.
Maar troost je, mijn jongste is even na de 30 en maakte vorig jaar ook een beslissing waarvan ik dacht...zag je dat niet aankomen?
Blijkbaar niet. En weer door. Maak je niet te druk.
Max88 schreef op 09-07-2025 om 18:43:
[..]
Je vindt het geen punt, maar opent er wel een topic over ( goed bedoelt van mij uit).
Als je post dan is het vaak over deze dochter, die veel vrijheden heeft/had, maar daar nog niet altijd ( logisch) goed mee om kan gaan. Maar dit zijn natuurlijk wel de logische gevolgen van de vrijheden.
Maar troost je, mijn jongste is even na de 30 en maakte vorig jaar ook een beslissing waarvan ik dacht...zag je dat niet aankomen?
Blijkbaar niet. En weer door. Maak je niet te druk.
Maar mijn topic heeft toch niet de vraag moet ik mijn kind toestaan om te appen? Uiteraard staat het iedereen vrij om zijn mening te geven en dat waardeer ik ook, maar als iets geen punt is voor mij, is het geen punt.
Uiteindelijk had mijn dochter helemaal niks doms gedaan. Dat was meer mijn angst. En als je 17 bent moet je ook nog veel dingen ontdekken. Dat ze die vrijheid krijgt vind ik juist waardevol. Maar dat maakt het echt niet altijd gemakkelijk. Ik wilde juist een beetje een luchtig topic plaatsen over niet al te grote problemen, maar dingen waar we allemaal tegenaan lopen.
En dan is het fijn om te lezen dat het went, dat loslaten, dus zo lees ik dit topic.
Tuinfluiter schreef op 08-07-2025 om 11:15:
Ik kan mij best voorstellen dat je je druk maakt en ongerust bent om zo'n berichtje midden in de nacht. Welke ouder niet, ook die met hobby's en een interessant rijk gevuld leven.
Fijn dat je dochter zaken met je deelt maar duidelijk maken dat je tussen 22 en 7 uur echt alleen voor noodgevallen beschikbaar bent.
Af en toe ongerust zijn is gewoon het lot van ouders. Tijdens mijn dochters studententijd woonde zij ook op kamers en toen nam die ongerustheid ook vlug af. Ze had al vlot een leuke vriendinnen club en ze ging eigenlijk nooit alleen op pad.
Aan het eind van haar studie kwam ze weer bij ons wonen en was bij laat uitgaan die ongerustheid gelijk weer terug. Nu ze weer uit huis is heb ik hier gelukkig geen last meer van.
Door de jaren heen gaat loslaten steeds makkelijker maar het blijft je kind en iemand waar je veel van houdt laat je toch nooit helemaal los. Ik lig er gelukkig niet meer van wakker maar met mijn beide kinderen leef ik regelmatig mee.
Dat herken ik. Dochter zat 4 jaar op kamers, zorgen maken viel toen reuze mee. Ze is 3 maanden terug naar hier gekomen en prompt sliep ik weer met 1 oor open als ze uit was. Ik zag ook weer alle vitamines die ze niet at enzo. Doodvermoeiend, gelukkig is ze weer uit huis😄
Kimdekim schreef op 09-07-2025 om 18:52:
[..]
Maar mijn topic heeft toch niet de vraag moet ik mijn kind toestaan om te appen?
Klopt, je vraagt hoe je beter los kan laten. Het vrij unanieme antwoord daarop is om niet midden in de nacht met haar over haar bezigheden op dat moment te gaan appen (waar jij je dan zorgen om kan gaan maken), maar op een later moment - zodat je weet dat het allemaal goed is gekomen en je je er niet meer druk om hoeft te maken.
Als jij dat niet als oplossing ziet moeten wij, forumdeelnemers, dat inderdaad leren loslaten. Maar het is wel het antwoord op je vraag.
ik vind dat je het loslaten goed doet, jou dochter is even oud dan mijn zoon en ik lig nog steeds ieder weekend wakker, dus jij loopt al ver op mij vooruit!!! en helemaal los laten dat gebeurd toch niet! Ze blijven je kind. Ik snap dat je de telefoon aan laat en dat je reageert soms hebben ze je even nodig, maar snachts is het toch allemaal wat erger en ga je malen maar ik denk dat het erbij hoort hoor!
yasmijn27 schreef op 09-07-2025 om 20:26:
[..]
Dat herken ik. Dochter zat 4 jaar op kamers, zorgen maken viel toen reuze mee. Ze is 3 maanden terug naar hier gekomen en prompt sliep ik weer met 1 oor open als ze uit was. Ik zag ook weer alle vitamines die ze niet at enzo. Doodvermoeiend, gelukkig is ze weer uit huis😄
Ik vond het wel een gezellige tijd. Hele andere dynamiek nu ze volwassen was. Maar wel weer fijn dat ze nu met vriend een eigen stek heeft.
Tijgeroog schreef op 09-07-2025 om 21:36:
[..]
Klopt, je vraagt hoe je beter los kan laten. Het vrij unanieme antwoord daarop is om niet midden in de nacht met haar over haar bezigheden op dat moment te gaan appen (waar jij je dan zorgen om kan gaan maken), maar op een later moment - zodat je weet dat het allemaal goed is gekomen en je je er niet meer druk om hoeft te maken.
Als jij dat niet als oplossing ziet moeten wij, forumdeelnemers, dat inderdaad leren loslaten. Maar het is wel het antwoord op je vraag.
Ik vind het eigenijk best lastig dat zaken naast mijn gevoel een beetje omgedraaid worden. Want ik vraag nergens hoe kan ik haar beter loslaten. Daarnaast geef ik in aan dat ik inderdaad met haar ging bespreken dat ze 's nachts niet moet appen voor niks ( en dat heb ik ook gedaan). Als er dan nog 2 berichten dan dezelfde persoon gaan over dat ze me ècht niet 's nachts moet appen dan denk ik ja ik snap je punt, het is duidelijk en het is besproken. Maar verder is dat niet het doel van dit topic. Het ging over dat loslaten soms lastig is. Niet hoe kan ik haar nog meer loslaten ( want dochter krijgt vrijheid genoeg) maar meer herkenning in dat het soms lastig is om het om met een relaxt gevoel te doen. Of misschien wel van mensen die zeggen dat het bij hun zonder moeite ging.... dat kan natuurlijk ook.
yasmijn27 schreef op 09-07-2025 om 20:26:
[..]
Dat herken ik. Dochter zat 4 jaar op kamers, zorgen maken viel toen reuze mee. Ze is 3 maanden terug naar hier gekomen en prompt sliep ik weer met 1 oor open als ze uit was. Ik zag ook weer alle vitamines die ze niet at enzo. Doodvermoeiend, gelukkig is ze weer uit huis😄
Ik heb dat al als zoonlief in de vakantie thuis is. Als hij op zijn kamer zit weet ik niks. Maar nu hij thuis is zit ik ook weer met in de mom-modus. Hij vindt dat overigens mega irritant. Maar goed waar dochter stapje voor stapje meer vrijheid eiste heeft zoonlief nooit interesse getoont voor stappen, feestjes etc. Dus dat hij dat nu wel doet is wel heel veel loslaten ineens 😉
Kimdekim schreef op 09-07-2025 om 22:29:
[..]
Ik vind het eigenijk best lastig dat zaken naast mijn gevoel een beetje omgedraaid worden. Want ik vraag nergens hoe kan ik haar beter loslaten. Daarnaast geef ik in aan dat ik inderdaad met haar ging bespreken dat ze 's nachts niet moet appen voor niks ( en dat heb ik ook gedaan). Als er dan nog 2 berichten dan dezelfde persoon gaan over dat ze me ècht niet 's nachts moet appen dan denk ik ja ik snap je punt, het is duidelijk en het is besproken. Maar verder is dat niet het doel van dit topic. Het ging over dat loslaten soms lastig is. Niet hoe kan ik haar nog meer loslaten ( want dochter krijgt vrijheid genoeg) maar meer herkenning in dat het soms lastig is om het om met een relaxt gevoel te doen. Of misschien wel van mensen die zeggen dat het bij hun zonder moeite ging.... dat kan natuurlijk ook.
Ik vind de gevoelens die je hebt bij het loslaten van je 17 jarige dochter eigenlijk heel normaal. Je laat los maar bent nog bezorgd dat alles wel goed gaat. Eigenlijk vind ik het vreemder als je daar niet af en toe gevoelens van onrust bij hebt. Uit ervaring weet ik wel dat deze gevoelens in de loop der tijd minder worden.
Kimdekim schreef op 09-07-2025 om 22:38:
[..]
Ik heb dat al als zoonlief in de vakantie thuis is. Als hij op zijn kamer zit weet ik niks. Maar nu hij thuis is zit ik ook weer met in de mom-modus. Hij vindt dat overigens mega irritant. Maar goed waar dochter stapje voor stapje meer vrijheid eiste heeft zoonlief nooit interesse getoont voor stappen, feestjes etc. Dus dat hij dat nu wel doet is wel heel veel loslaten ineens 😉
Ik snap je helemaal. Loslaten lukt eigenlijk gewoon nooit helemaal. Bij mij ging het een stuk beter toen ze gingen samenwonen. Ik wist gewoon niet meer wanneer ze uit waren en " gevaar" konden lopen. Dat scheelde enorm.
Mijn zoon is begin twintig en is eigenlijk nu pas begonnen met uitgaan, daten etc. Heeft een rijbewijs en is vaak met de auto weg. Dan slaap ik toch echt pas lekker in als ik hem thuis hoor komen. Dochter was met zeventien al uit huis en als ik niet weet waar ze uithangt en of ze al thuis zou “moeten” zijn maak ik me er ook niet druk om. Zelfs toen ze een half jaar door Azië aan het backpacken was heb ik me niet druk gemaakt. Die redt zich wel; bij mijn zoon moet dat vertrouwen nog groeien.
