Ik weet het niet meer
het gaat super slecht met mijn 15 jarige dochter.
Heeft een zeer laag zelfbeeld, vind zichzelf te dik, waardoor ze veel momenten heeft dat ze weinig/niet eet.
Heeft depressieve gevoelens, ziet “schaduwen” in huis, waardoor ze het eng vind alleen te zijn, te gaan slapen, snachts te gaan plassen. Wat er in resulteert dat ze vaak om 2 uur nog wakker is omdat ze afleiding zoekt beeldscherm.
Paniekaanvalle, stress van school, zelfverminking..
Ze ziet het leven niet meer zitten.
ze staat op de wachtlijst voor hulp, maar dit gaat zo traag. De jeugdgids die we eindelijk hebben ziet de spoed er wel van in en school, nadat ze vorige week op schoolreis in Tsjechie naar het ziekenhuis is geweest omdat het niet goed ging, ziet nu eindelijk de spoed er ook wel van in.
Maar ja, ondertussen hebben we nog steeds geen hulp en zitten wij als ouders met ons handen in het haar.Geen idee hoe we momenteel ons meisje kunnen helpen.
Wie heeft er tips, ervaringen, wil met mij mee praten? Ik heb zo de behoefte om mijn ei kwijt te kunnen.
frustrerend zeg dat dingen blijven liggen en het niet op schiet.
pffft, wat een kluif voor jullie en wat een frustratie! Hoe waren de afgelopen weekenden?
En hebben jullie het idee dat er op zijn minst naar jullie feedback geluisterd wordt? Ook als er nog niet direct iets mee gebeurt?
Hoe lukt het om voor jezelf te zorgen, Ciska? Heb je wat afleiding nu en dan? Hebben jullie mensen in jullie netwerk bij wie je stoom kunt afblazen of iemand die je af en toe mee uit wandelen neemt?
Ik denk aan jullie Ciska! ♥️
Ik denk ook aan jullie!
Ciska, hoe is het?
♥️
ook nog even terug te komen op het bericht van Kaatje, het lukt afwisselend om goed voor mijzelf te zorgen. Ben een tijd geleden al begonnen met vrijwilligerswerk maar ben er nog niet over uit of dit is waar ik energie van krijg.
Wandelen ben ik afhankelijk van rolstoel en anderen, dat doe ik eigenlijk alleen als man thuis werkt.
En verder, we hebben gisteren kennis gemaakt met een echtpaar wat het Mentorschap op zich gaat nemen als dochter 18 wordt. Ze hebben ook een adres van een bewindvoerder waar ze erg tevreden over zijn dus dat gaan we ook in gang zetten.
verder krijgen we als het goed is vandaag alle papieren voor de hernieuwde inschrijving bij de levenseindekliniek.
En verder blijven de zorgen groot, we zien nog steeds de overvraging en daardoor trekt dochter zich zoveel mogelijk terug op haar slaapkamer (als ze op de groep is, thuis zoekt ze ons de hele dag op).
En van alle mails en alles wat er loopt merk ik dat ik het overzicht aan het kwijtraken ben, sommige dingen worden niet tot nauwelijks of heel laat opgepakt door andere, wat nog meer stress en frustratie bij mijzelf oproept.
Heel goed dat je navoelt of het vrijwilligerswerk je energie geeft. Kan ook weer heel gevend zijn. Misschien dat dan een cursus volgen meer energie geeft.
Is er niet iemand in jullie netwerk die samen met jou en je man die mails en alles waar je iets mee moet kan oppakken? Dat je dan een bepaald moment van de week daarvoor reserveert en dit samen doet. Dan hebben meer mensen het overzicht en het geeft ook (emotionele en concrete) steun.
Toen ik mantelzorger was van een naaste die ziek was ik blij dat ik samen met iemand het regelwerk kon oppakken, omdat het allemaal ook heel emotioneel beladen was. En dan helpt concrete steun.
bericht was in het verkeerde draadje geplaatst, sorry
Hoi Ciska, je moet inderdaad wel zelf energie krijgen van vrijwilligerswerk.
Je bent anders weer alleen maar aan het geven, iets wat nu teveel kost.
Misschien inderdaad een leuke cursus?
Ik vind het idee om samen met iemand de papieren rompslomp te doen niet verkeerd. Zo kun je samen met iemand die er verder van afstaat de boel op orde krijgen en ventileren.
Het is en blijft zwaar, dat blijkt uit alles wat je schrijft. Komen jullie er samen nog wel een beetje uit? Kunnen jullie elkaar nog steunen?
Ik blijf jullie kanjers vinden, alle respect!
Het is zo enorm zwaar voor jullie alle drie!
Ik kan alleen maar weer zeggen: ik denk aan jullie!! Een dikke knuffel,
Liefs ♥️
Knuffel voor jullie
Ik ben zo op op dit moment. Gisteren dochter 3x aan de lijn gehad, zij is ook op. Ze heeft nergens meer de energie en motivatie op, heeft het gevoel alsof ze van alles moet en niemand begrijpt dat de dingen gewoon niet lukken.
Ze voelt zich zo onbegrepen.
En ik heb nergens meer grip op, ik voel mij ook onbegrepen en weet niet meer bij wie ik moet zijn
Oh Ciska, ik zou willen dat ik je door het scherm even stevig vast kon houden. Dit gevoel, hoe moeilijk ook, mag er gewoon zijn. De onmacht... Kun je huilen, schreeuwen, of ergens je boosheid op loslaten?
🫂
Ach Ciska toch ..
Konden wij maar iets voor jullie doen. Kunnen we niet massaal brieven sturen of ergens een vuist maken?
Sandra1964 schreef op 29-01-2025 om 22:06:
Ach Ciska toch ..
Konden wij maar iets voor jullie doen. Kunnen we niet massaal brieven sturen of ergens een vuist maken?
Volgende keer massaal stemmen op partijen die meer geld voor (geestelijke) gezondheidszorg willen vrijmaken.
