Ik weet het niet meer
het gaat super slecht met mijn 15 jarige dochter.
Heeft een zeer laag zelfbeeld, vind zichzelf te dik, waardoor ze veel momenten heeft dat ze weinig/niet eet.
Heeft depressieve gevoelens, ziet “schaduwen” in huis, waardoor ze het eng vind alleen te zijn, te gaan slapen, snachts te gaan plassen. Wat er in resulteert dat ze vaak om 2 uur nog wakker is omdat ze afleiding zoekt beeldscherm.
Paniekaanvalle, stress van school, zelfverminking..
Ze ziet het leven niet meer zitten.
ze staat op de wachtlijst voor hulp, maar dit gaat zo traag. De jeugdgids die we eindelijk hebben ziet de spoed er wel van in en school, nadat ze vorige week op schoolreis in Tsjechie naar het ziekenhuis is geweest omdat het niet goed ging, ziet nu eindelijk de spoed er ook wel van in.
Maar ja, ondertussen hebben we nog steeds geen hulp en zitten wij als ouders met ons handen in het haar.Geen idee hoe we momenteel ons meisje kunnen helpen.
Wie heeft er tips, ervaringen, wil met mij mee praten? Ik heb zo de behoefte om mijn ei kwijt te kunnen.
Ciska78 schreef op 18-04-2025 om 18:52:
ik vind je vraag niet ongepast hoor, ik heb dat moment al wel bereikt hoor. Ik gun mijn dochter zo de rust die ze wil.
Maar we willen haar wel zo goed mogelijk naar dat eindpunt begeleiden. We zijn ook bezig met een thuis plan maar dat kan alleen slagen met de juiste hulp er omheen.
Alleen 2 jaar (want zolang is haar wachtlijst richting euthanasie ) wil je wel zo goed mogelijk voor haar maken, en daar hoort wel verlichting bij anders redt ze het daarvoor al niet
Fijn dat je mijn post niet ongepast vond Ciska. Ik begrijp jullie gedachtegang ook, zeker ook vwb de juiste begeleiding daarbij.
Wat ontzettend mensonterend (sorry voor mijn woordkeuze) dat er voor haar een wachtlijst is van 2 jaar! Mensen begrijpen dan toch serieus niet hoe lang 2 jaar dan is als je zo moegestreden bent.
Hele dikke knuffel en sterkte voor jullie allemaal, al kopen jullie hier niets voor, maar ik gun jullie uiteindelijk de rust waarnaar iedereen verlangt ❤️
Nu ze 18 wordt is Menzis wellicht een goede keus voor zorgverzekering. https://www.trouw.nl/zorg/menzis-dwingt-ggz-aanbieders-om-complexe-patienten-te-accepteren~b8aee2b9/
“Zorgaanbieders zijn open over hun selectiewijze. Ze melden op hun website vaak expliciet dat ze bijvoorbeeld geen mensen behandelen met autisme”, zegt Aukje Eggenhuizen, beleidsmedewerker van Mind. Andere beruchte gronden om mensen met mentale problemen te weigeren zijn suïcidaliteit of crisisgevoeligheid, een hoog of juist laag IQ, maar ook verslaving. “Dat is erg want juist deze mensen hebben zorg extra hard nodig”, zegt Eggenhuizen. Nu rest hun vaak weinig anders dan jarenlang wachten op hulp.
Als eerste zorgverzekeraar komt Menzis nu hiertegen in actie. Zorg moet inclusief zijn, vindt Janine Groeneveld, bij Menzis verantwoordelijk voor de inkoop van ggz. “Dat een zorgaanbieder in de ggz een patiënt uitsluit, is de omgekeerde wereld. In de ziekenhuiszorg zou dat nooit voorkomen. Daar gaan mensen desnoods naar het buitenland om de juiste zorg te krijgen.”
Citroengraag schreef op 19-04-2025 om 19:03:
Een kind in doodsangst wat zichzelf snijdt of een benzo-verslaving... De psychiater heeft misschien te veel oog voor protocol. In een slechte periode heb ik bakken lorazepam (via psychiater) gekregen en vond het afkicken reuze meevallen. Misschien toch vragen of ze meer oxazepam mag? Lorazepam is overigens net iets minder slecht voor je nieren. Dit is niet bedoelt als medisch advies hoor, maar bij een tienermeisje wat zo ver heen is: gaat levenskwaliteit niet voor een evt. Oxazepamverslaving?
Helemaal eens met post van Citroengraag. Ik denk ook dat de psychiater teveel het protocol volgt.
Als de oxazepam helpt dan is dat nu 1 van de eerste levensbehoeften. Ze snijdt zich nu, is een bonk stress en spanning. Nou dan mogen er wel meer pammetjes komen. Heb je een goede relatie met de huisarts? Ik zou vragen of die kan onderhandelen met psychiater.
🙏
beste Ciska, ik vind het zo zwaar voor jullie dochter en voor jullie.
Er is iets dat ik me nog steeds afvraag. Als dit niet gepast is, reageer dan gewoon niet.
In mijn werkveld (langdurig intensieve volwassenen ggz) zie ik met regelmaat patiënten met problematiek vergelijkbaar met die van jouw dochter, die langdurig (= paar jaar) een intensieve klinische behandeling krijgen in een gesloten setting.
Soms helpt ook dat niets, soms is het resultaat indrukwekkend.
Ik weet dat dat soort plekken er in de kinder- en jeugdpsychiatrie niet zijn, en dat je dan dus bent aangewezen op jeugdzorg plekken.
Maar ze wordt 18.
Is er iemand die deze afslag overweegt?
Of jullie daar goed over voorlicht?
Ik heb natuurlijk geen idee of het passend zou zijn. Maar soms denk ik dat zo’n setting, waar de begeleiding en de behandelaren ruime ervaring hebben met problematiek van deze ernst, en met medicamenteuze en psychologische behandeling daarbij, zou kunnen uitmaken.
Lieve Ciska,
Buiten alle zware berichten en beproevingen die jullie meemaken en me intens verdrietig maken, word ik plaatsvervangend kwaad op zo.n psychiater.
Je kent mijn verhaal!
Moet er nu echt tegen een kind die wanhopig zegt ik houd het niet meer vol gezegd worden dat ze het maar met 4 pammetjes moet doen?!!!
Moet dit meiske zo lijden omdat ze anders verslaafd raakt aan die pammetjes?? Laat jezelf nakijken man!
Woest word ik hiervan.
Er is nog wel zwaarder geschut in te zetten dan dit waardoor ze een beetje rust krijgt.
Ondertussen moet ze het maar zien vol te houden, jullie zijn wanhopig omdat je ziet wat het met haar doet.
Mijn hart breekt voor jullie alle drie!
Juist daarom mijn boze reactie en omdat ik weet wat het als ouder met je doet.
Ik hoop oprecht dat je het me niet kwalijk neemt en begrijpt waarom ik zo reageer.
Jullie zijn in mijn gedachten.
Veel liefs en een knuffel..♥️ 
