Ik weet het niet meer
het gaat super slecht met mijn 15 jarige dochter.
Heeft een zeer laag zelfbeeld, vind zichzelf te dik, waardoor ze veel momenten heeft dat ze weinig/niet eet.
Heeft depressieve gevoelens, ziet “schaduwen” in huis, waardoor ze het eng vind alleen te zijn, te gaan slapen, snachts te gaan plassen. Wat er in resulteert dat ze vaak om 2 uur nog wakker is omdat ze afleiding zoekt beeldscherm.
Paniekaanvalle, stress van school, zelfverminking..
Ze ziet het leven niet meer zitten.
ze staat op de wachtlijst voor hulp, maar dit gaat zo traag. De jeugdgids die we eindelijk hebben ziet de spoed er wel van in en school, nadat ze vorige week op schoolreis in Tsjechie naar het ziekenhuis is geweest omdat het niet goed ging, ziet nu eindelijk de spoed er ook wel van in.
Maar ja, ondertussen hebben we nog steeds geen hulp en zitten wij als ouders met ons handen in het haar.Geen idee hoe we momenteel ons meisje kunnen helpen.
Wie heeft er tips, ervaringen, wil met mij mee praten? Ik heb zo de behoefte om mijn ei kwijt te kunnen.
Ciska, ik moet er veel aan denken.
Zo verdrietig allemaal.
Hopelijk is er toch een ingang voor medicatie.
Liefs, ♥️
Ciska, ik kan me voorstellen dat je het allemaal even niet meer weet. Ik hoop dat jullie snel een beetje rust mogen krijgen en voelen, allemaal.
Ciska78 schreef op 10-01-2023 om 08:29:
ze heeft geen medicatie gekregen, zou ook niet goed weten wat voor medicatie.
Dit is gisteren wel besproken in de behandelplan bespreking, maar tegen gedwongen medicatie zitten ook veel nadelen. En we weten nu ook niet welke medicatie wat zou kunnen doen.
Anti-psychotica misschien? Maar Ciska, dat hoef jij ook niet te weten. De opmerking dat behandeling pas kan beginnen als er een ingang gevonden wordt bij haar, dat maakt mij pas moedeloos. Welk nadeel van medicatie kan groter zijn dan een suicide-poging?
Ik hoop echt dat jullie bij een volgende plaatsing meer hulp krijgen.
Tsjor
Wat moet ik zeggen... eerlijk gezegd springen de tranen in mijn ogen.. niet dat je daar wat aan hebt. Ik hoop toch zo voor een ommekeer, al is het maar een kleintje. Al is het maar dat medicatie iets kan doen of nou ja weet ik het wat. 
Ik weet niet of de organisatie Naastencentraal al eens voorbij is gekomen in dit draadje? Misschien heb je er wat aan Ciska:
https://www.naastencentraal.nl
Ik hoop voor jullie dat ze dicht genoeg bij huis geplaatst kan worden zodat jullie niet ook nog eens hoeven te ontwortelen. Zorg ook goed voor jezelf Ciska!
Ik begrijp eerlijk gezegd niet dat er nog steeds wordt uit gegaan van wat dochter allemaal wil en vooral niet wil. Bij een lichamelijke aandoening wordt er toch ook niet gevraagd of een kind behandeld wil worden? En als een kind dat niet wil en het gevolg daarvan zou zijn dat het kind de aandoening niet overleeft, dan wordt er toch behandeld en daarna wordt er ingezet op psychische hulpverlening.
Je dochter lijkt me op dit moment en in deze toestand volledig ontoerekeningsvatbaar en handelingsonbekwaam en geenszins in staat om weloverwogen beslissingen te nemen.
In dit geval zou ik zeggen dat alles wat mogelijk helpend kan zijn, geprobeerd kan, mag en misschien wel moet worden. Het is lastig om haar eigen ik en de schimmen te onderscheiden. Wil zij echt dood, of willen de schimmen dat zij dood gaat en maken ze haar wijs dat ze dat zelf ook wil?
tsjor schreef op 10-01-2023 om 13:42:
[..]
Anti-psychotica misschien? Maar Ciska, dat hoef jij ook niet te weten. De opmerking dat behandeling pas kan beginnen als er een ingang gevonden wordt bij haar, dat maakt mij pas moedeloos. Welk nadeel van medicatie kan groter zijn dan een suicide-poging?
Ik hoop echt dat jullie bij een volgende plaatsing meer hulp krijgen.
Tsjor
Dit ja. Ik kan er met mijn pet niet bij dat het van de medewerking van een suïcidale puber afhangt of er een behandeling kan starten. Wanneer is dan wel het moment voor gedwongen medicatie?? Niet dat ik jou nou nog verder wil belasten hoor Ciska, maar ik snap hier werkelijk waar niks van. Het is nu toch wel duidelijk dat je dochter zonder medicatie afglijdt van kwaad naar erger naar ... Ik kan me geen andere behandeling voorstellen. Behalve misschien een dwangbuis, maar dan lijkt me medicatie verreweg te prefereren.
Heeeeeel veel sterkte weer voor jullie Ciska, ook hier wordt veel aan je/jullie gedacht. Uiteraard ook voor je dochter. Wat een hel moet zij in zitten. Iemand moet daar toch wat aan kunnen doen??
MamaE schreef op 10-01-2023 om 14:27:
Ik begrijp eerlijk gezegd niet dat er nog steeds wordt uit gegaan van wat dochter allemaal wil en vooral niet wil. Bij een lichamelijke aandoening wordt er toch ook niet gevraagd of een kind behandeld wil worden? En als een kind dat niet wil en het gevolg daarvan zou zijn dat het kind de aandoening niet overleeft, dan wordt er toch behandeld en daarna wordt er ingezet op psychische hulpverlening.
Je dochter lijkt me op dit moment en in deze toestand volledig ontoerekeningsvatbaar en handelingsonbekwaam en geenszins in staat om weloverwogen beslissingen te nemen.
In dit geval zou ik zeggen dat alles wat mogelijk helpend kan zijn, geprobeerd kan, mag en misschien wel moet worden. Het is lastig om haar eigen ik en de schimmen te onderscheiden. Wil zij echt dood, of willen de schimmen dat zij dood gaat en maken ze haar wijs dat ze dat zelf ook wil?
Nee hoor dat is niet zo. Kinderen hebben vanaf 12 jaar daar een belangrijke stem in;
Als een kind een behandeling niet wil, kan niemand die afdwingen. Het maakt niet uit of de ouders de behandeling wel wensen. De zorgverlener mag niet behandelen. Hij moet er wel van overtuigd zijn dat het kind de gevolgen van zijn beslissing kan overzien. (Bron patientenfederatie)
Ons buurmeisje van 14 jaar kreeg botkanker en wilde helemaal niet behandeld worden ook al had zij goede kans op genezing en zij is toen ook niet behandeld ook al wilde haar ouders dat wel. Idem voor een neef van mij, toen 13 jaar, hij had leukemie en wilde niet meer verder behandeld worden en dat is toen ook niet gedaan ook al wilde mijn oom en tante dat wel. Beiden waren zich er ook van bewust dat ze zonder behandeling zouden sterven. Bij psychische problematiek zullen de deskundigen moeten bepalen of het kind de gevolgen kan overzien en of er gedwongen behandeld moet worden Maar het is niet zo dat kinderen er niks over te zeggen hebben vanaf een bepaalde leeftijd hebben zij dat wel. Vanaf 16 jaar hebben zij nog meer rechten.
Heel naar allemaal Ciska, we leven met jullie mee.
Verschrikkelijk Ciska............ Er zijn geen woorden voor.......
Heel veel sterkte.
Gingergirl schreef op 10-01-2023 om 15:13:
[..]
Nee hoor dat is niet zo. Kinderen hebben vanaf 12 jaar daar een belangrijke stem in;
Als een kind een behandeling niet wil, kan niemand die afdwingen. Het maakt niet uit of de ouders de behandeling wel wensen. De zorgverlener mag niet behandelen. Hij moet er wel van overtuigd zijn dat het kind de gevolgen van zijn beslissing kan overzien. (Bron patientenfederatie)
Ons buurmeisje van 14 jaar kreeg botkanker en wilde helemaal niet behandeld worden en zij is toen ook niet behandeld ook al wilde haar ouders dat wel. Idem voor een neef van mij, toen 13 jaar, hij had leukemie en wilde niet meer verder behandeld worden en dat is toen ook niet gedaan ook al wilde mijn oom en tante dat wel. Beiden waren zich er ook van bewust dat ze zonder behandeling zouden sterven. Bij psychische problematiek zullen de deskundigen moeten bepalen of het kind de gevolgen kan overzien en of er gedwongen behandeld moet worden Maar het is niet zo dat kinderen er niks over te zeggen hebben vanaf een bepaalde leeftijd.
In jouw dikgedrukte stukje zit hem toch precies de crux lijkt mij? Wie kan garanderen dat de dochter van Ciska de gevolgen van haar handelen daadwerkelijk kan overzien? Wie kan met zekerheid zeggen dat ze nooit zal genezen van die 'stemmen'? Zij zelf op dit moment al helemaal niet lijkt mij. Ze wordt doorlopend beïnvloed door die stemmen. En ik kan me heel goed voorstellen dat iemand kan lijden aan het leven, en dat dan de dood te prefereren is. En dat het heel erg lastig is om die grens aan te geven. Maar een kind van 15, in een psychose, dat lijkt mij niet iemand die weloverwogen beslissingen kan nemen. Integendeel. Daarom lijkt mij de enige optie om tijdelijk gedwongen medicatie toe te dienen om te kijken of dat wat uithaalt.
Gingergirl schreef op 10-01-2023 om 15:13:
[..]
Nee hoor dat is niet zo. Kinderen hebben vanaf 12 jaar daar een belangrijke stem in;
Als een kind een behandeling niet wil, kan niemand die afdwingen. Het maakt niet uit of de ouders de behandeling wel wensen. De zorgverlener mag niet behandelen. Hij moet er wel van overtuigd zijn dat het kind de gevolgen van zijn beslissing kan overzien.
Ons buurmeisje van 14 jaar kreeg botkanker en wilde helemaal niet behandeld worden en zij is toen ook niet behandeld ook al wilde haar ouders dat wel. Idem voor een neef van mij, toen 13 jaar, hij had leukemie en wilde niet meer verder behandeld worden en dat is toen ook niet gedaan ook al wilde mijn oom en tante dat wel. Beiden waren zich er ook van bewust dat ze zonder behandeling zouden sterven. Bij psychische problematiek zullen de deskundigen moeten bepalen of het kind de gevolgen kan overzien en of er gedwongen behandeld moet worden Maar het is niet zo dat kinderen er niks over te zeggen hebben vanaf een bepaalde leeftijd.
Ik kende deze wetgeving wel, maar ik vind het nogal wat om een kind volledig deze macht te geven. Bij wel of niet doorbehandelen in het kader van leven verlengen met misschien een paar maanden tot een jaar kan ik er in komen. Bij een kind waarbij behandeling ook nog volledige genezing kan opleveren, snap ik dat eerlijk gezegd niet.
Je mag dan nog niet zelf beslissen of je naar school gaat, je mag geen abonnement afsluiten, je mag geen rijbewijs halen, voor allerhande zaken heb je toestemming nodig van je ouders, maar als je besluit dat je dood wil gaan aan kanker of een andere akelige ziekte dan kan niemand je iets in de weg leggen?
Het lastige met psychische problematiek is dat je er op zichzelf niet aan dood gaat, maar dat het wel kan leiden tot gedrag wat dat veroorzaakt, zoals die pogingen.
De vraag is in hoeverre iemand die zo diep zit dat overziet. En daarbij; voor iemand die zo diep zit, is de dood op dat moment in zijn/haar hoofd juist een oplossing.
Jonagold schreef op 10-01-2023 om 15:22:
[..]
In jouw dikgedrukte stukje zit hem toch precies de crux lijkt mij? Wie kan garanderen dat de dochter van Ciska de gevolgen van haar handelen daadwerkelijk kan overzien? Wie kan met zekerheid zeggen dat ze nooit zal genezen van die 'stemmen'? Zij zelf op dit moment al helemaal niet lijkt mij. Ze wordt doorlopend beïnvloed door die stemmen. En ik kan me heel goed voorstellen dat iemand kan lijden aan het leven, en dat dan de dood te prefereren is. En dat het heel erg lastig is om die grens aan te geven. Maar een kind van 15, in een psychose, dat lijkt mij niet iemand die weloverwogen beslissingen kan nemen. Integendeel. Daarom lijkt mij de enige optie om tijdelijk gedwongen medicatie toe te dienen om te kijken of dat wat uithaalt.
Dat geef ik ook aan in mijn post; het is in het geval van psychische problematiek noodzakelijk aan de deskundigen om te oordelen of het kind de gevolgen kan overzien. En dat zal heel lastig zijn.
Ik reageerde op de post van mamaE die het raar vindt dat er rekening gehouden wordt met de wensen van het kind want zij dacht dat het bij andere medische situaties ook altijd behandeling plaatsvindt. Dit is niet zo, kinderen hebben ook rechten.
Ik lees al een tijdje mee en wil jullie laten weten dat ik met jullie meeleef. Heel veel sterkte met alles wat jullie nu doormaken
Even uit de meeleesmodus: ook heel veel sterkte gewenst.. meer weet ik niet te zeggen
vreselijk voor jullie allen wat jullie moeten doormaken.
Gingergirl schreef op 10-01-2023 om 15:27:
[..]
Dat geef ik ook aan in mijn post; het is in het geval van psychische problematiek noodzakelijk aan de deskundigen om te oordelen of het kind de gevolgen kan overzien. En dat zal heel lastig zijn.
Ik reageerde op de post van mamaE die het raar vindt dat er rekening gehouden wordt met de wensen van het kind want zij dacht dat het bij andere medische situaties ook altijd behandeling plaatsvindt. Dit is niet zo, kinderen hebben ook rechten.
Uhh...rekening houden met de wensen van een kind vind ik heel normaal en zelfs goed.
Maar dat is wezenlijk iets anders als een kind het veto-recht geven voor een behandeling in het kader van leven of dood.
