Puber blijft hele dag buiten

politie bellen? Misschien schrikt ie daar van

als jij je zorgen maakt zou ik toch eens bellen. ergste wat de politie kan zeggen is dat je moet afwachten 

Moeder3q schreef op 11-07-2025 om 01:27:

moet hij dan niet eerst zoveel uur vermist zijn. En ik heb hem vanochtend niet zien vertrekken naar school ik weet niet eens wat hij aan heeft

Volgens mij geldt dat voor volwassenen. 

Je kunt ze gewoon bellen met je zorgen. Je maakt je zorgen. Wellicht brengt dat ook iets aan het rollen wat hulpverlening betreft. 

Weet je of hij sowieso op school is geweest. Ik dacht dat de meeste middelbare scholieren niet meer echt iets hoeven nu. 

Goedemorgen, wat naar om wakker te liggen. Nou je kan zeker de politie/wijkagent bellen. Houdt jouw info kort en gericht. Dat je zoon niet is thuisgekomen. Je je afvraagt of hem wat is overkomen. Wat hun tips zijn. Kijk ook via gemeente of er gesprek kan komen met hulp instantie?
Het is puber eigen om niet te willen vertellen waar ze zijn en wat ze uitspoken en  eigenwijs en eigen pad te willen kiezen. Dus ook thuiskomtijden. Overigens is 21.30 uur erg vroeg, normaler is 23.00 uur. Probeer daar niet te strak te zijn. 

Misschien dat je veel steviger/anders kan of moet gaan communiceren? Want dit is niet okay. Jouw kind mag zich best realiseren dat je bezorgd bent. Maar ook dat er afspraken gelden voor in huis. Dit kan ook met een (kinder)coach erbij. Soort mediator. 

Kijk goed naar wat jouw belangrijkste eis is naar hem toe. Choose your battles. Dit kan bijvoorbeeld zijn: 23.00 thuis en in weekend later, de deur gaat op.slot je komt er daarna niet meer in tenzij er overleg met jou is geweest. 

Lees het boek puberbrein ook eens. 

Ik was ook hele dagen op straat, maar dacht wel na over de volgende dag en wat ik daarvoor moest bestudeerd hebben, anders werd de volgende dag te vervelend. Dan zag iedereen dat je stom was. Ik denk wel dat het merendeel leerde "voor de leraar en voor de cijfers" en niet omdat de leerstof zo interessant was. Een doodenkele maakte een bravoureact ervan dat hij niet geleerd had (haha nee ik ben stom wat leuk he), maar doorgaans was het een afknapper.

Als het donker werd probeerde ik tijdig binnen te zijn; dat lukte meestal wel. Er stond geen straf op, misschien wat gemopper. Het waren dus eerder gemeenschappelijke belangen dan afspraken. Niemand controleerde mijn schoolprestaties, behalve dáár dan, op die gehate maar verplichte plek.

Jullie hebben dus afspraken; dat betekent eigenlijk al dat hij dingen tegen zijn zin moet doen, anders waren die afspraken niet nodig. Je klinkt ook of hij dingen doet die niet mogen en waar hij een strafblad voor kan oplopen (drugs?) Je kan dit bestuderen en dan bespreken wat dat voor gevolgen heeft voor hem, als hij de fun allang al vergeten is maar geen baan meer kan krijgen op bepaalde posities vanwege het strafblad. Dus alle nadelen die je uit het oog verliest op die leeftijd omdat het geld en de "status" zo lokken. Niet vanuit jouw perspectief, maar vanuit de zijne. Je kan je ook verdiepen in het perspectief van anderen: wat denken die voorbijgangers ervan dat ze nagesist of pootje gelicht worden (en dan in werkelijkheid). Dat zijn vrienden helemaal geen vrienden zijn maar hem bij de geringste aanleiding, als ze er zelf ook maar ietsje beter van worden, zullen verlinken. Dat velen nooit iets zullen voorstellen omdat ze gevangenis in - gevangenis uitgaan en dat alleen voor wat stomme sneakers en een horloge. Dat je altijd maar een dealertje blijft; een vrij dom onderdeel van de illegale business van gewetenloze stommeriken waar niemand écht iets om geeft.

Anna Cara schreef op 11-07-2025 om 05:35:

Het is puber eigen om niet te willen vertellen waar ze zijn en wat ze uitspoken en eigenwijs en eigen pad te willen kiezen. Dus ook thuiskomtijden. Overigens is 21.30 uur erg vroeg, normaler is 23.00 uur. Probeer daar niet te strak te zijn.

Lees het boek puberbrein ook eens.

Wie beslist dat dan, wat vroeg is en wat normaal? Voor een 15-jarige op een schooldag lijkt mij 23 uur dan weer vrij laat om thuis te komen. Zo nu en dan, okee, maar dagelijks? 

Lijkt me beter om een tijd te nemen die bij je eigen kind en gezin past. TO is hij in de ochtend uitgerust? Gaat hij naar school, komt hij daar op tijd en wat zijn zijn resultaten? Heeft hij hobby's buitenshuis? Heeft hij al een bijbaantje? 

Heb je wel eens met hem overlegt welke tijd hij 'normaal' vindt? Dat je met hem een tijd afspreekt. Als je weet dat ie om 22.30 thuiskomt hoef je niet om 21.30 te stressen dat ie er niet is. 

Is hij alsnog thuisgekomen? 

Ik vind dit gedrag niet normaal en snap heel goed dat je je grote zorgen maakt.
Vooral het helemaal niet thuis komen vind ik zorgelijk. Dat een puber naar school gaat, thuis komt, wat eet en gaat chillen met vrienden snap ik wel. Maar dan komen ze doorgaans wel thuis om te eten. Een puber leeft niet op enkel een in de ochtend snel meegegriste boterham. Hij eet vast wel, maar bij wie of wat? Ik vind het persoonlijk ook niet normaal om elke dag bij vrienden te eten en nooit thuis te zijn en daar alleen te slapen en liefst zonder een woord te wisselen weg te willen. En zelfs hele nachten niet thuis te komen. En niet bereikbaar zijn, niks laten weten en je moeder blokkeren op de telefoon. Dat valt echt buiten de categorie normaal pubergedrag en grenzen opzoeken.

Ik dacht ook aan criminele activiteiten, drugsgebruik, dat soort dingen. Geen zekerheid natuurlijk, maar zo'n opvallende verandering in gedrag doet me daar wel aan denken.
Gaat hij wel naar school? Ik mag hopen dat school jou belt als hij daar niet arriveert. Maar ook veilig thuis, politie, kun je ook bellen voor advies hoe hiermee om te gaan.
Zeker omdat het nu (bijna) vakantie is. Heeft hij dan een bijbaantje?

Ik ben ook benieuwd of hij uiteindelijk thuisgekomen is.
Misschien kun je advies aan de huisarts vragen, over waar je terecht kunt met je zorgen en hoe meer grip op je zoon te krijgen?

Op je 15e veranderen er natuurlijk een heleboel dingen in je hersenen, hormonen, en andere dingen waar een puber zich doorheen moet slaan. Het advies van iemand eerder in dit draadje of er een man in de familie is die met hem kan praten, vind ik een hele goede. Want er zijn nu eenmaal dingen waar je het niet met je moeder over wil hebben. 
Probeer als hij thuiskomt niet boos op hem te zijn maar benadruk dat je blij bent om hem te zien en dat je erg bezorgd was. Vertel hem rustig (!) wat dit met jou doet, in maximaal 2 zinnen. Laat het daar verder eerst bij. 
De volgende keer dat je hem ziet, vraag hem dan of hij wel voldoende te eten heeft als hij de hele tijd weg is. En dat hij altijd bij jou kan komen eten.
Tot slot, het CJG, bekend van het consultatiebureau, is er ook voor opvoedadvies voor pubers. Bel ze op en kijk of zij je kunnen helpen.

Ik vind dit ook geen pubergedrag dat nog valt onder het normale. Dit gaat verder dan een logisch gevolg van het hebben van een puberbrein. Hier lijkt meer te spelen.

Ik raad je ook aan om hulp te vragen hiervoor bij het CJG of de politie. Schaam je niet.

Ik had ook zo'n kind. Het is goedgekomen, hopelijk geeft je dat wat hoop, maar het was een hel. Ik heb alle instanties die ik kon bedenken erop gezet, zodat hij in ieder geval in beeld was, en enigszins geremd en bijgestuurd werd. Jeugdwerker, wijkagent, jeugdzorg, ik had een coach van Boba. Na 1,5 jaar zag hij het licht en ging weer een opleiding doen, daarnaast werken en naar de sportschool. Het gaat nu supergoed met hem. 
Een vriend uit de vriendengroep van toen was nog verder afgedreven, en die heeft nog een tijdje bij ons gewoond, maar ik kreeg ook geen grip op hem. Laatst, 2 jaar later, stond hij opeens in mn keuken om te vertellen dat het goed met hem ging.
Houdt de moed erin en raak niet in paniek.  Dat sloopt je het meest, de angst, de zorgen.  Ik wens je veel kracht 🙏.

Meesje schreef op 11-07-2025 om 07:12:

[..]

Wie beslist dat dan, wat vroeg is en wat normaal? Voor een 15-jarige op een schooldag lijkt mij 23 uur dan weer vrij laat om thuis te komen. Zo nu en dan, okee, maar dagelijks?

Ik vind 23 uur door de weeks ook geen normale tijd voor een 15-jarige. Zeker als je bedenkt dat hij met het avondeten ook niet thuiskomt (al tijden niet geloof ik). 
Als TO 's ochtends zelf eerder naar haar werk o.i.d. is dan zoon uit bed, dan ziet ze hem dus hele dagen niet. 
Dat maakt het ook heel lastig om een gesprek met hem te voeren over wat er aan de hand is. 
Ik gok dat hij dingen doet waarvan hij weet dat zijn moeder die niet oké vindt. En dat hij haar bewust uit de weg gaat juist om commentaar en gesprekjes te vermijden.