Puber blijft hele dag buiten

Hangjongeren hebben meestal een vaste plek, dus wellicht weet je nu waar hij uithangt 's nachts en kun je daar gaan kijken als hij niet thuis komt. 
Wat is 'overlast geven' en wat is de interventie van de politie dan? Vermoedelijk kent de politie deze groep jongeren, dus wellicht kun je aan de politie vragen stellen, wat doen ze, waarom zijn ze lastig, wat zijn de risico's in deze groep (drugs, alcohol, geweld) en wat kan ik eraan doen om hem thuis te krijgen.
Als hij niet naar school gaat zullen daar ook problemen zijn of komen. Heb je contact met de school daarover? 
Heb je enig idee hoe hij aan voedsel komt; en hoe hij aan geld komt? 
Ik zou in elk geval niet bang zijn voor hem, als je hem dat gevoel hebt gegeven (jij bent groot en ik ben klein) dan zal hij je zo ook behandelen. 

Poezie schreef op 12-07-2025 om 07:48:

[..]

Die telefoon heeft nu toch al geen waarde vwb contact tussen TO en haar zoon, dus in dat opzicht zal het geen verschil maken als TO het abonnement opzegt. Zoon moet leren dat zijn acties consequenties hebben, en dit zou er 1 van kunnen zijn en zou een eerste aanzet kunnen zijn om in gesprek te raken met elkaar.

Nee,  niet mee eens.  Zij kan hem niet bellen, maar hij haar wel. En als hij zich dus in een situatie bevindt waarbij hij denkt dat het geen zuivere koffie is kan hij dus zijn moeder,  vader of 112 bellen. Dat kan niet zonder telefoon. En in de spiraal waarin zoon nu zit denk ik niet dat hij ineens thuis gaat blijven zonder telefoon èn denk ik dat het handig is als hij kan bellen voor zijn eigen veiligheid. 

tsjor schreef op 12-07-2025 om 08:22:

Hangjongeren hebben meestal een vaste plek, dus wellicht weet je nu waar hij uithangt 's nachts en kun je daar gaan kijken als hij niet thuis komt.

Ja, ik zou ook gaan zoeken en gaan kijken als het mijn kind betrof. Maar als buitenstaander zeg ik ook: is dat wel handig? Want voor een 15-jarige is het natuurlijk een totale afgang tegenover je maten als je door je moeder opgehaald wordt van je hangplek. Ik weet ook niet wat dan wel te doen, moet ik eerlijk zeggen. Is er een vaderfiguur of oom in beeld die iets zou kunnen betekenen?

'Maar dat is het ook precies: 'Want voor een 15-jarige is het natuurlijk een totale afgang tegenover je maten als je door je moeder opgehaald wordt van je hangplek.'
Wellicht is van een afstand toezien al voldoende, als hij maar ziet dat jij hem ziet en weet dat hij naar huis moet komen. Of juist ernaartoe gaan en kennis maken met de vrienden. Je kunt niet de moeilijke dingen aan anderen (vader, mannen) overlaten als je iets niet durft, je kunt ook zelf moed verzamelen, omdat jíj de ouder bent. En wie weet, hebben de ouders van de 'vrienden' hetzelfde probleem en kun je het samen gaan aanpakken. 

Als je kind pre-paid heeft moet hij ook geld hebben om op te laden. Jij kunt inzicht krijgen in zijn bankrekening, dus dan kun je ook zien of en waar hij geld vandaan haalt. 

tsjor schreef op 12-07-2025 om 12:04:

'Maar dat is het ook precies: 'Want voor een 15-jarige is het natuurlijk een totale afgang tegenover je maten als je door je moeder opgehaald wordt van je hangplek.'
Wellicht is van een afstand toezien al voldoende, als hij maar ziet dat jij hem ziet en weet dat hij naar huis moet komen. Of juist ernaartoe gaan en kennis maken met de vrienden. Je kunt niet de moeilijke dingen aan anderen (vader, mannen) overlaten als je iets niet durft, je kunt ook zelf moed verzamelen, omdat jíj de ouder bent. En wie weet, hebben de ouders van de 'vrienden' hetzelfde probleem en kun je het samen gaan aanpakken.

Maar ik had het niet over overlaten aan vader of oom hoor. Teamwork zou moeder helpen ipv er alleen voor staan tegenover opgroeiend testosterongebeuren. Ik zie een moeder alleen in de avond voor een groepje opgeschoten knullen staan, die mogelijk nog onder invloed zijn. Dan kan je vinden dat je moedig moet zijn, maar is het verstandig? Het lijkt me eerder dat ze uitgelachen wordt en zoonlief nog meer terugtrekt. Dat is hij bijna aan zijn leeftijd verplicht. Maar contact proberen te krijgen met andere ouders is denk ik een prima plan. En daarnaast contact met de jongen zelf zoeken, bijvoorbeeld door een briefje op zijn kussen te leggen "Ik mis je een beetje, maar hoop dat het goed met je gaat. Je kan altijd met me praten, dat weet je he?"

Ik heb geen tijd om uitgebreid te reageren, TO, maar ik wil je aanraden om je te verdiepen in de methode Geweldloos verzet (ook wel Nieuwe autoriteit of Verbindend gezag genoemd)
 Dat is precies ontwikkeld voor problemen zoals deze en vragen de-escaleren, zoeken van verbinding door het maken van relatie gebaren, en inzet van een sociaal netwerk om je heen. Zijn er vrienden, een oom, een mentor, sportcoach die om jullie heen kunnen gaan staan? Het is belangrijk dat je zoon laat merken dat je hem niet loslaat.

Ik heb een tijdje geleden een draadje over deze methode geplaatst, en zal zo de link hierin plakken. Lees je in, zoek naar hulp voor jezelf om deze methode toe te passen. Dit kun je niet in je eentje oplossen.  

Edit: hier de link naar het draadje: https://www.ouders.nl/forum/6-puberteit/verbindend-gezag-oftewel-nieuwe-autoriteit?page=1#20

En hier wat links naar organisaties die trainingen aanbiedt voor ouders op deze methode:

https://www.geweldloos-verzet.nl/

https://thuisingeweldloosverzet.nl/

Ik merk dat er door Moeder3q alleen gereageerd wordt in de lijn van: "kan niet, lukt niet, is al geprobeerd en is al gedaan". Ze is natuurlijk niet verplicht om vragen te beantwoorden die helpend kunnen zijn maar we draaien nu in een cirkeltje. 
Als de communicatie met haar zoon ook zo verliep dan liep hij wel tegen een muur aan. Ik ben geen 15 jaar meer maar zou deze reacties al lastig vinden in een vriendschap waarbij iemand om hulp/ tips vraagt. 

Ik heb het gelukkig niet aan de hand gehad, maar ik zou geloof ik wel meer in zetten op verbinden dan op straffen.
Heb je hem weleens verteld dat je hem mist, dat je je zorgen maakt? Of als hij langs loopt, alleen even een schouderklopje, met de woorden "fijn dat ik je nog even zie"
Wat was eerder iets wat hij leuk vond om samen te doen? Desnoods de mc Donald? Of wat vindt hij lekker? En dan niet gelijk erop inpraten, maar eerst maar eens samen zijn en vertrouwen.

Vanuit verbinding en vertrouwen kan je dan weer verder. Van strijden komen mensen meestal niet dichter naar elkaar toe.

heeft hij een diagnose?want dit is echt buitenproportioneel pubergedrag.
Welke zorgverleners zijn er betrokken?

-knip- Viafora is een Nederlands forum.  De voertaal op het forum is Nederlands zodat de berichten voor iedereen te volgen zijn. 

Lieve moeder3q,

De situatie waarin je zit is echt hartverscheurend. Je vraagt ons op het forum wat je kunt doen...en je hebt al gemerkt dat je maar heel weinig kunt doen. Behalve 'geweldloos verzet/verbindend gezag' dat Kaatjecato al tipt, heb ik maar één tip. Zorg voor jezelf. Je moet overeind blijven. Voor je andere kinderen. En voor hem moment dat de 15-jarige je wel nodig heeft. Lucht je hart bij vrienden, en bij de POH-ggz van de huisarts. Hij/zij kan je ook 'oefeningen' geven om dit te verwerken. Nu je zoon geen hulp wil, kun je misschien via het Wijkteam steun krijgen voor jezelf en je andere kinderen. 

Ik vind het heel mooi hoe je schrijft: "Ik raak de verbinding helemaal kwijt  en "ik wil mijn kind gewoon terug ik mis hem zo erg."
Dat gevoel herken ik zo goed uit de tijd toen mijn dochter van toen 16 afstand van ons nam en ook een hangjongere werd die tot 's nachts op straat hing. Of stiekem uit huis sloop als ik dacht dat ze sliep. Daar op straat gebeurde alles waar ik haar ooit voor had gewaarschuwd.
Eerst was er het vreselijke gemis van het meisje waar ik zo dol op was, die altijd het huis vulde met haar vrolijke verhalen. Het gemis, de bezorgdheid, de behoefte om haar te redden. Daarna kwamen er allerlei andere gevoelens bij, van verbijstering, boosheid, afkeer, schaamte, medelijden, maar wat bleef hangen was altijd het gemis.

Hier op het forum probeerden mensen me een hart onder de riem te steken. "Het zijn pubers, ze moeten hun eigen weg vinden, en sommigen doen dat wat heftiger dan anderen."   "Probeer in verbinding te blijven."  en  "Geef het tijd. Het komt goed". 

Die dingen zou ik ook tegen jou kunnen zeggen. Maar heb je weinig aan als je er midden in zit. Je weet helemaal niet of het wel goed komt. Nogmaals, zorg goed voor jezelf en je andere kinderen. En besef dat je zoon het waarschijnlijk ook heel moeilijk heeft. Alleen ziet hij jou op dit moment niet als degene die hem kan helpen.