Pubert weigert kamer op te ruimen
Heel graag zou ik jullie mening willen over het volgende.
Puberdochter van 14 weigert haar kamer op te ruimen. Het is werkelijk 1 grote tering bende en ze is steeds alles kwijt.
Ik merk dat we steeds wisselen tussen de gedachten: 'Het is haar kamer, haar zooi, deur dicht en geen strijd maken' en 'Ze moet het gewoon opruimen, dan pakken we haar telefoon maar af, halen we haar van paardrijden, enz...'
Het is hier een dagelijkse strijd die ik liever niet voor, want het zuigt energie.
Het lastigste vind ik dus dat als we het maar laten, ze haar sokken en kleding ed niet kan vinden en ze dan maar mijn sokken en kleding pakt.
Heb al 1000x gezegd dat ik wil dat ze er af blijft, maar ze blijft het dus doen als ik op het werk ben.
Hoe denken jullie hierover?
Werken op je 14e? Dat vind ik wel heel vroeg. Ik begon op mijn 15e met een bijbaantje. Omdat ik van mijn ouders maar weinig zakgeld kreeg (we hadden het niet breed) had ik niet zoveel keuze. Vond het werk trouwens heel erg leuk en heb er veel geleerd.
Ik maakte zelf ook een puinhoop van mijn kamer. Mijn moeder ruimde dan na zoveel keer zeuren zelf maar op. Dus ik voelde ook de noodzaak niet om het zelf te doen.
Mijn kinderen waren van jongs af aan gewend aan de hulp die eens per week kwam, we zorgden de dag ervoor als gezin dat het hele huis opgeruimd was zodat zij haar gang kon gaan, en dat hebben we jaren zo volgehouden. Sinds ik geen hulp meer heb is het op de kamers van de (inmiddels volwassen) kinderen meestal een bende. Ze stofzuigen zelf, omdat ze allebei allergisch zijn moet dat iedere week van ons. De zooi kieperen ze dan eerst op hun bed. En daarna weer op de grond. Prima.
Was wordt alleen gedaan als die in de wasmand zit, en verder worden ze zelf regelmatig 'ingeroosterd' om de was te doen. Dan komt het wel goed met de voorraad schoon spul.
Straffen zou ik niet doen. Maar ga eens met haar om de tafel over de afspraken (geen regels! Die leeftijd heeft ze blijkbaar gehad) die jullie kunnen maken om het in huis leefbaar te houden. Iedereen doet zijn deel, zij ook. Geef haar een paar concrete taken, liefst dingen die ze niet zo erg vindt om te doen, en dan vooral veel complimenten geven als ze het gedaan heeft.
Pubers lijm je met positieve aandacht, niet met negatieve. Lees eens een boek over hoe het puberbrein werkt, dat is vaak ook heel verhelderend. Jouw rol als ouder verandert van 'ouder/opvoeder' naar 'coach/vriend'. En haar rol verandert van kind naar zelfstandige volwassene. Dat geeft wrijving, jullie moeten daar allemaal doorlopend aan wennen en schakelen. En je kind bepaalt het tempo. Net zoals toen het leerde lopen. Pas je aan haar tempo aan, probeer haar niet jouw tempo op te dringen.
En: probeer ook van deze fase te genieten. Want het is heerlijk hoor, samenleven met een puber. Echt. Als je maar oog houdt voor de mooie momenten en die koestert.
Wat bij mijn (stief)kinderen goed werkte was zeggen dat je het dan en dan opgeruimd wil hebben en zo niet, dan gaat alles in een grote vuilniszak.
Heb dat één keer moeten doen. Dus nu ruimen ze op mijn vraag hun kamer min of meer op hun eigen manier op.
Daarna is het meteen weer een puinzooi maar ik wil dat ze op donderdag hun kamer netjes hebben zodat op vrijdag de hulp er kan stofzuigen en dweilen.
Ik zou zeggen: deur dicht, niet naar kijken, haar zooi. Je eigen kleding opbergen waar ze er niet bij kan. Zodat ze zelf de consequenties ervaart. Kan wel een paar jaar duren. Ik was ook zo'n puber en pas toen ik op mezelf woonde kon ik opeens op magische wijze mijn woning tiptop netjes houden.
Iedere avond telefoon inleveren en in de ochtend pas terug als haar kamer aan minimale voorwaarden voldoet.
En als je consequenties niet volhoudt, hou er dan maar mee op dan helpt niets!
als ik jou was zou ik duidelijke regels stellen: was die niet in de wasmand zit, wordt niet gewassen. En ik zou als ik jou was misschien wel eens jouw ondergoed en sokken allemaal weghalen, in een koffer stoppen ofzo voor een tijdje. Kijken wat ze doet.
onze oudste is 11 en moet van ons vanaf dat ze op de middelbare zit, zelf haar kamer schoonhouden: stofzuigen en netjes houden (of niet) Ze haalt nu zelf haar bed af als ik het wil verschonen. Maakt het ook vaak zelf weer op. En de regel van de wasmand geldt hier ook, dat gaat weleens mis, tja, moet ze beter opletten dat ze spullen in de wasmand doet.
MamaE schreef op 08-07-2025 om 20:40:
Ik zou het als club wel heel vervelend vinden als ik voor pubers telkens als ze gedoe met hun ouders hebben een uitschrijving en een paar weken later weer een inschrijving krijg. Dat werkt niet. Je kind tijdelijk niet naar de les laten gaan is wat anders dan je kind ergens vanaf halen.
In dat geval zou ik een andere consequentie zoeken. Enig idee wat paardijlessen kosten? 
hier is het €40,- per les, die zou ik echt niet gewoon maar skippen terwijl ik wel moet betalen.
Hier ook zo’n dochter die haar kamer niet op ruimt. Kleding ligt op de grond, serviesgoed erbij, huiswerk door de kamer, ik laat het maar. Af en toe ga ik die kamer in en pak de hele stapel kleding van de grond en gooi alles in de wasmachine. Daar zit dan van alles tussen wat ze nodig had en nog niet in de was moest, jammer hoor. We zijn nu haar kamer aan het verbouwen en ze heeft haar eigen kast uitgezocht. Heb gezegd dat ik geen kleding meer op de grond wil, anders verkoop ik haar kast weer en flikker ik alles voortaan ook zo haar kamer in. Ze krijgt een wasmand op haar kamer en naast de kast komt een kapstok voor eventuele kleding die nog wel een dagje kan. Hopelijk helpt dit.
Ik snap werkelijk niet wat niet willen werken hiermee te maken heeft. Je dochter is net 14! Houd dan zakgeld in ofzo. Of inderdaad stoppen met paardrijlessen.
Maar eigenlijk zou ik het anders aanpakken. Ik zou voorstellen eens per week even samen door haar kamer te gaan om was te verzamelen etc.
Uiteraard heeft ze een uitstekende leeftijd het zelf te doen maar blijkbaar lukt het niet. Wie weet is een paar keer samen doen een goede start om het daarna zelf over te nemen.
BlairW schreef op 08-07-2025 om 22:58:
[..]
In dat geval zou ik een andere consequentie zoeken. Enig idee wat paardijlessen kosten?
Hier ook zo’n dochter die haar kamer niet op ruimt. Kleding ligt op de grond, serviesgoed erbij, huiswerk door de kamer, ik laat het maar. Af en toe ga ik die kamer in en pak de hele stapel kleding van de grond en gooi alles in de wasmachine. Daar zit dan van alles tussen wat ze nodig had en nog niet in de was moest, jammer hoor. We zijn nu haar kamer aan het verbouwen en ze heeft haar eigen kast uitgezocht. Heb gezegd dat ik geen kleding meer op de grond wil, anders verkoop ik haar kast weer en flikker ik alles voortaan ook zo haar kamer in. Ze krijgt een wasmand op haar kamer en naast de kast komt een kapstok voor eventuele kleding die nog wel een dagje kan. Hopelijk helpt dit.
Ik weet heus dat paardrijlessen duur zijn. Maar bij veel clubs kun je niet op elk moment opzeggen maar bijvoorbeeld per kwartaal of per half jaar. Je hebt ook een beetje een idee nodig van hoeveel leden je per leeftijdsgroep hebt voor een groepsindeling. Zes keer per jaar in- en uitschrijven bij gedoe tussen kind en ouders werkt niet. Kies dan gewoon een andere straf of stop met de sport voor een heel seizoen. Bij teamsporten is het al helemaal vervelend.
Bij mijn zoon hielp het om hem handvatten te geven bij het opruimen omdat hij het niet overzag als het zo'n troep was. Dus ik maakte een lijstje nadat ik het een paar keer stap voor stap verteld had.
- Pak alles van de vloer en leg het op je bed.
- Haal kleding eruit en doe dat in de was.
- Leg boekjes op de plank
- speelgoed in de kist
- pak de stofzuiger en ga stofzuigen
- KLAAR!
Ik zie niet wat de telefoon en paardrijlessen te maken hebben met haar kamer (niet) opruimen en jouw spullen pakken. Ik ben echt tegen het geven van straf op die manier. Het lijkt me ook veel gedoe opleveren, als is het maar elke keer die telefoon af te laten geven.
Ik zou alleen dingen doen die in lijn liggen met de kamer. Als het alleen om spullen gaat, dan zou ik het laten liggen. Gaat het ook om eten en hygiëne, dan klinkt een aangekondigde vuilniszakmethode prima. Dat is dan een logisch gevolg. Je moet dat dan wel écht ook doen.
Jouw kleding pakken: dat vind ik zo'n grote inbreuk op jouw privacy en zo respectloos, dat klinkt mij meer als een relatie-probleem. Daar zou ik een zeer serieus gesprek over voeren. En anders mijn kast onaantrekkelijk maken door er condooms, een vibrator oid in te leggen, dan blijft een puber er vast uit😅
geen idee waarom je telefoon en paardrijden als straf erbij haalt, dat is volstrekt ongerelateerd.
Mijn moeder dreigde gewoon alles weg te kiepen, wanneer ze mijn kamer wou schoonmaken en dat niet kon vanwege de troep. Veel relevanter dreigement voor de situatie.
Kun je iets met alle tips?
Mijn ervaring: ik heb mijn dochters uitgelegd dat 1x in de 2 weken de schoonmaakster kwam en zij of ik de kamer dan ging schoonmaken, tegen beestjes/vuil/allergieën. Dat het geen verzoek was. Dus niet willekeurig maar consequent een vaste dag elke 2 weken. De avond ervoor moesten ze alles van.vloer halen. Zelf vuile was in wastrommel doen. Schone kleding weer in hun kast. Ik hielp de eerste keren mee.
Wilden ze wat van mij lenen moest dat gevraagd worden. Ik vertelde ook meteen wat er ging gebeuren bij niet nakomen: alles gooide ik in de tuin. Of weg. En bij mijn spullen pakken: laptop en telefoon inleveren (niet alleen telefoon). Ik heb 1x wat in de tuin hoeven leggen omdat 1 dochter weigerde. Alles wat op de vloer lag nam ik weg óók laptop, laders, make up etc. Nou toen kon het ineens prima. Wel mopperend. Het afleren van zo maar mijn spullen pakken ging lastiger. Straffen deed ze niks. De rest van de 2 weken deed ik de deur dicht. Pakte wel eventueel servies goed weg. Dat was meer uit eigen berlang om het heel te houden. Goede nieuws is: ineens is die fase over.
Ik denk dat ik ook ongeveer zo was, hoewel ik de spullen van mijn moeder niet geleend zou hebben. Die kleding paste me trouwens ook niet.
Het kon me niet schelen dat het een wanorde om me heen was. Het was geen protest tegen mijn moeder, maar huishouden was een volkomen oninteressant facet van het bestaan waar ik me instinctief tegen verzette.
Mijn moeder haalde dus dagelijks alles wat gewassen moest worden uit de bende en spoorde me af en toe aan om zelf mijn was beneden te brengen. Dat deed ik dan even, maar vergat het weer snel. Af en toe bracht ze onopvallend wat orde in de troep.
Overigens, als iets wat ik aan wou vuil was, maakte ik zelf een teiltje sop en waste dat dan.
Maar ik kreeg ineens een nieuwe baan en werd assistente van Myra de directie-secretaresse en die babbelde de hele dag over haar nieuwe hippe woninginrichting. Ik werd toen ook enthousiast en ging ineens de boel opnieuw inrichten en verven/behangen in mijn ouderlijk huis. En alles werd spic en span netjes. De reden was de opkomst van modetrends.
Dus, houd de verhouding goed met je kind, mopper af en toe, vraag haar om kleine dingen te doen (omdat jij dat zo fijn zou vinden), en als de tijd gekomen is verandert ze plotseling.
hier ook zo’n kind. Ook 14. Wat hier helpt:
Elke vakantie moet ze haar kamer heel goed opgeruimd hebben. Tussendoor als de hhulp komt en haar kamer gaat doen moet t redelijk zijn ivm schoonmaken.
in de kerst- en zomervakantie doe ik haar hele kamer met haar. Elk laatje en elk dingetje pakken we op, gooien we weg of leggen het op de goede plaats.
ze heeft een wasmand en alles wat gewassen moet worden moet daarin, zo niet, was ik het niet.
en verder laat ik het los. Ze is een lieve meid, doet het goed op school, werkt best veel als 14 jarige. En later komt het wel goed!!
wat ik nog wel zat te denken: je kan een soort beloningskalender maken. Zoals je dat ook misschien deed toen ze jong was. Alleen dan kan de puber punten verdienen voor evt. Meer zakgeld Of iets wat klein is maar wat ze echt leuk vindt. Soms is een beetje externe motivatie niet erg.
Ik vermoed zo maar dat pubers die hun kamer wel secuur bijhouden zeldzamer zijn dan hun tegenhangers. Wat hier de zooi binnen de perken hield was a/ een strikt gehandhaafd verbod om brood of chips op de eigen kamer te eten b/ wasgoed wat niet in de wasmand lag weigeren te wassen en c/ het zakgeld pas uit te keren bij een toonbare kamer.
Bij het ene kind werkte het beter dan bij het andere. Van de grootste vetklep, sinds kort de gelukkige bezitter van een eigen appartement, krijg ik nu foto's van pico bello verzorgde plantjes en een glimmende vloer waar je van kunt eten dankzij de pas aangeschafte robotstofzuiger.
