Tiener op z’n kamer

Gisteravond was de eerste avond weer bij mij thuis voor de kinderen. Lang verhaal kort: het was heel onrustig rond slapen gaan van zoon (badkamer in/uit, deuren open, lichten aan/uit…) maar vanmiddag bleek dat hij zijn nagels nog had geknipt en zijn nachtbeugel zocht. En daarmee heb ik hem dan, ondanks de overlast, gecomplimenteerd omdat hij het zelf voelde en deed. Dat is echt nieuw 🙂. 

Mvtj schreef op 28-12-2024 om 14:51:

@Stormvogel, zwager was er niet. Het is lullig om te zeggen, maar het was echt fijner zonder hem. Meerdere familieleden zeiden dat tegen mij...

@Evaluna, zou het kunnen dat de nadruk nu zo op overprikkeling ligt, omdat ze daar nu een nieuwe weg in moet zien te vinden? Een beetje zoals mensen die een assertiviteitstraining hebben gedaan, eerst ook heel fel en hard grenzen stellen.

Ik denk dat het ook een stukje bewustwording is en onduidelijkheid wat ze ermee aan moet. Daardoor raakt ze in een soort paniek. Psycho educatie zal haar goed doen denk ik. 

We hebben een organisatie op het oog, voor zorgonderwijs begeleiding en diagnostiek. Als het papierwerk (en de toestemming) rond is dan kan ze daar van start. Dat is heel fijn en ik hoop dat ze echt met haar mee kunnen bewegen en kijken wat ze nodig heeft.

Zonnig77 schreef op 01-01-2025 om 12:38:

beste wensen allemaal! Op naar een mooi jaar vol gezondheid, balans en rust. Daar hebben onze tieners ook meteen wat aan

hoe verliep de jaarwisseling?

Dankjewel Zonnig, van mij ook voor jou en de rest hier een goed 2025 gewenst!

Wij hebben gisteren gezamenlijk afgestemd wat de wensen voor oudejaarsavond waren qua vermaak. De kinderen wilden hun eigen ding op hun slaapkamer doen, man en ik wilden en konden onze eigen televisieavond volgen, en we hebben de avond een uur (of anderhalf) onderbroken voor een leuk gezelschapsspel en daarbij lekkere hapjes en appelbeignets gegeten. Dat was erg vrolijk, gezellig en ontspannen.

Toen het tegen twaalf was, heb ik de kinderen geroepen voor het aftellen. Dat viel bij zoon met ASS niet goed. We keken Top2000 en hij heeft blijkbaar een grote hekel aan Bohemian Rapsody, dus hij ging heel erg mokken en in elkaar duiken. Man liet zich niet van de wijs brengen en wilde het gewoon uitzien. Dus dat vond ik minder leuk vanwege de wrijving en spanning die dat gaf. Zoon wilde ook niks met nieuwjaarswensen doen. Zo gelaten, dan maar even niet.

Het vuurwerk en de knallen (we hadden zelf niks) vond hij zo vreselijk dat hij huilend onder zijn deken op bed heeft doorgebracht tussen 0 en 1 uur. Wat ik dan wel heel vreemd vond, omdat hij werkelijk altijd plezier heeft gehad met zelf knallen en afsteken en zonder problemen buiten kon zijn. Nu ineens niet meer? En het geen vuurwerk kopen was in overleg besloten. Het kwam op mij over als: nu ik weet dat ik ASS heb, kan ik niet meer tegen vuurwerk/knallen. Misschien ook puberteit erdoor, ik kan me nog herinneren van mezelf dat ik wel emotioneel was met jaarwisselingen en als je dan ASS hebt, is dat nog moeilijker te handelen. 

Hoe ging het bij jullie?

Ook allemaal de beste wensen! 
Oudste is altijd gefascineerd geweest door vuurwerk. En we keken altijd bij oma, dus nu weer. 
Maar inderdaad, puber /autisme/ ? ... En na een kwartier vuurwerk was het helemaal op. Huilen, noise canceling en geen ontkomen aan ze knallen en flitsen natuurlijk. Uiteindelijk was de kelder nog de beste plek. Vandaag is ze ook echt total loss.

En hoe het komt? Kaassoufflee, ik weet het ook niet. Dit was ze iets wat ze zelf wilde, maar toch helemaal overprikkeld. Het lijkt nog het meeste op mijn burnout die ik gehad heb. Ik kon toen ook weinig hebben. 
De hond vond het ook niks en ik vond 2 uur knallen eigenlijk ook veel te lang. Maar eens serieus naar een huisje kijken voor volgend jaar.
Wel raar dat ze opeens niets meer kunnen hebben...

Zoon kwam gisteren met een ‘sorry dat ik jullie oud en nieuwe heb verpest’…wij hebben geantwoord dat we een leuke avond hebben gehad met spelletjes en alles relaxt, en dat we de minuten rond middernacht niet groter en belangrijker moeten maken dan ze zijn. En dat hij zich niet rot hoeft te voelen daarover. Het is tot nu toe weer gewoon gezellig geweest, straks op nieuwjaarsborrel bij mijn ouders dus hoop dat het goed voor hem te doen is. Alleen wij zijn er, we doen eigenlijk nooit meer iets met alle broers en zussen met nageslacht erbij. Voor een niet-ASS-er al druk genoeg, laat staan voor hem.

Ik denk dat hij zich voorheen minder bewust was van wat hem overprikkelt en het nu beter voelt/weet en daar op zijn eigen autistische manier op reageert. Als hij iets heel leuk vindt, dan kan hij tot op zekere hoogte wel meedoen ondanks de prikkels. Laatst ook een speciale dag op school die hij elk jaar ontzettend leuk vindt, de hele dag superleuk gehad maar daarna helemaal kapot. Hij kon het toen benoemen en nam er actie op (terugtrekken) en ik had er al rekening mee gehouden.

Hij steekt minder energie in ‘normaal doen’ sinds hij de diagnose heeft. Hij zei ook dat het maskeren veel energie kost. Hij is niet voor niets zo moe van alles.

Voor iedereen de beste wensen!

Hè wat rot dat het knallen zo overprikkelend was. Ik herken het wel van mezelf. Hier in de straat begint het op 30 december al en blijft continu doorgaan tot diep in de oudejaarsnacht. Dus ik zoek al jaren een rustig plekje op voor die paar dagen.

De kids waren dit jaar bij hun vader. Volgens mij hebben ze wel veel lol gehad met vuurwerk afsteken.

Niet gemakkelijk dit.. Een gelukkig Nieuwjaar allemaal!

Van mij ook de beste wensen voor iedereen!
Wij hebben een redelijk rustige kerstvakantie gehad met een paar bezoeken en uitjes. De uitjes waren dingen die dochter leuk vind maar waar ze niet onbezorgd van kan genieten. Het niet kunnen overzien, bang voor van alles. Na een tijdje lukt het dan wel om te ontspannen maar die stress vooraf kost veel energie. Zowel bij dochter als bij mij. Dochter was hier de enige die samen met anderen oudjaarsavond wou vieren maar toen het zover was, was ze toch weer gespannen en blij toen we weer naar huis gingen. Ze wou het ook niet meer uitzitten, is ook meteen in slaap gevallen ondanks al het geknal.

Beste wensen voor iedereen!
Ook wij hebben een fijne, rustige vakantie gehad. Een paar dingen gedaan maar vooral veel rondgelummeld, en de kinderen hebben veel gelezen. Iedereen was toe aan rust en het was gezellig, de kinderen hebben relatief weinig ruzie gemaakt. 
Oud en Nieuw hebben we met ons eigen gezin gevierd, relaxed en lekker rustig. Zoon heeft zich vermaakt met vuurwerk

Nu iedereen weer naar school. Zoon heeft een halve dag (de ochtend vrij), ideaal om zo rustig op te starten na twee weken vrij. 

Hier had jongste zoon het ook een beetje moeilijk met opstarten. Hij vond de andere kinderen in de klas erg druk en luidruchtig.

Pfff, ik weet niet goed hoe ik dit moet aanpakken, hebben jullie inzichten? 

Vanochtend konden beide kids moeilijk opstaan. Ik probeer daar relaxed in te staan, uiteindelijk moeten ze zelf de consequenties ondervinden van te laat op school komen.
Vervolgens werd jongste zoon boos op de oudste zoon. Het ging helemaal nergens over. Oudste had het laatste goeie mes uit de la gepakt, zodat er voor hem alleen nog een 'slecht' mes was. Jongste vond dat hij het goede mes meer nodig had dan zijn broer. Hij begon fysiek te worden, gewoon de ander prikken. Ik zag waar dat heen zou gaan, dikke slaande ruzie. Dus heb ik ingegrepen en bepaald dat ze allebei op hun stoel moesten zitten, elkaar niet aanraken.

Maar dan heb ik dus een stik chagrijnig jongste zoon. Die volgens mij echt voelt dat hem onrecht is aangedaan. Hij gaat achterstevoren op zijn stoel zitten, wil niet praten. 

En het lulligste is, dat het vandaag zijn verjaardag is. Waar we door tijdsgebrek en dit akkefietje helemaal niet bij stil gestaan hebben. (Er stond ook niet echt iets bijzonders gepland, afgelopen zondag zijn we op stap geweest en hebben lekker gegeten ter ere van zijn verjaardag).

Naar mijn idee heb je het goed aangepakt. Jongste zoon zal wel bijdraaien. Misschien nog wat goede messen inkopen ☺️ Ik kan me voorstellen dat je op zo'n moment niet aan de datum denkt. Een dikke knuffel en misschien wat lekkers als hij weer thuis is, om het goed te maken?

Mvtj schreef op 07-01-2025 om 09:21:

Pfff, ik weet niet goed hoe ik dit moet aanpakken, hebben jullie inzichten?

Vanochtend konden beide kids moeilijk opstaan. Ik probeer daar relaxed in te staan, uiteindelijk moeten ze zelf de consequenties ondervinden van te laat op school komen.
Vervolgens werd jongste zoon boos op de oudste zoon. Het ging helemaal nergens over. Oudste had het laatste goeie mes uit de la gepakt, zodat er voor hem alleen nog een 'slecht' mes was. Jongste vond dat hij het goede mes meer nodig had dan zijn broer. Hij begon fysiek te worden, gewoon de ander prikken. Ik zag waar dat heen zou gaan, dikke slaande ruzie. Dus heb ik ingegrepen en bepaald dat ze allebei op hun stoel moesten zitten, elkaar niet aanraken.

Maar dan heb ik dus een stik chagrijnig jongste zoon. Die volgens mij echt voelt dat hem onrecht is aangedaan. Hij gaat achterstevoren op zijn stoel zitten, wil niet praten.

En het lulligste is, dat het vandaag zijn verjaardag is. Waar we door tijdsgebrek en dit akkefietje helemaal niet bij stil gestaan hebben. (Er stond ook niet echt iets bijzonders gepland, afgelopen zondag zijn we op stap geweest en hebben lekker gegeten ter ere van zijn verjaardag).

Zulke dingen hebben we hier ook wel gehad, tegenwoordig gelukkig minder. Ik heb het vaak ook zo ongeveer aangepakt als jij nu. Met duidelijk de boodschap: het boeit me nu niet wie er begon of wie er gelijk heeft, jullie moeten nu gewoon stoppen met ruzie maken. En dan inderdaad elk apart zetten. Meestal had ik er dan nog een (hele) tijd last van, maar waren de kinderen zelf het al snel weer vergeten. Dus ik denk dat jouw jongste het misschien al lang kwijt is. En toch ook accepteren dat het over en weer treiteren tussen de broers er ook een beetje bij hoort. Daar leren ze sociale vaardigheden en weerbaarheid van, of andere nuttige dingen (al hoeft dat wat mij betreft niet op deze manier, ik ben best conflictmijdend) 

En nog gefeliciteerd met de verjaardag van je jongste! Misschien kun je nog een leuk momentje maken vandaag, met iets lekkers met een kaarsje erin of zo, of lievelingseten van de jarige.