Zoon helemaal in de macht van zijn vriendin
Goedemiddag,
Ik heb een groot probleem. Mijn zoon van nu net 17 heeft een vriendin van 20, wat nu zeker al een jaar aan de gang is. Ze heeft vanaf het begin nooit iets met ons te maken willen hebben, ze kwam nooit. Hij moest altijd naar haar. We hebben ruzie tot en met gehad. Want hij was ook behoorlijk aan het puberen, dus kun ja als ouder toch niks zeggen of doen, want het is toch nooit goed. Nu werkt hij sinds een paar maanden in een winkel, waar hij het goed naar zijn zin heeft. Heeft ook al wat vrienden gemaakt,die wel bij ons over de vloer komen en kunnen blijven slapen. Heel gezellig allemaal. Nu komt ze ineens ook bij ons over de vloer, wat wij natuurlijk helemaal niet willen eigenlijk!Een week of 4 geleden is de ellende weer begonnen. Er was een feestje op het dorp, hij ging er met die jongens naar toe. Zij was aan het werk. Toen begon ze vervelend te doen want hij had haar genegeerd en daar was ze niet goed van, blah blah. Die jongens zeiden al tegen ons, dat meisje is niks voor hem. Dat was de eerste keer dat ze haar zagen. De week daarop is mijn zoon met die jongens uit gegaan. Toen is ze helemaal uit haar stekker gegaan, want dat was niet goed dat hij daar mee weg ging en ze wilde ook mee(maar ze werkt in de horeca, dus niet vroeg klaar) toen zijn die jongens na 2 uur van ellende maar weer naar huis gegaan want madam had in die tijd 8x gebeld en de nodige appjes gestuurd. En ze had een paniekaanval gehad en hij moest haar komen helpen. Ik ben in zijn apps gaan kijken(wat misschien niet zo’n goed idee is, want als moeder wil je ook niet alles weten) maar nu blijkt dat hij een hele dag updates moet geven, wat hij doet, met wie en waar. En als hij niet gelijk reacties ze in paniek en gast ze bellen. En iedere keer, zit het nog wel goed tussen ons en ik hou zo veel van je. Ze is niet goed in haar hoofd( erg genoeg voor haar) maar vorig jaar is ze bijna verplicht opgenomen geweest. Ze gaat iedere week zowat naar emergis. En ze zit aan de anti depressiva. Allemaal heel erg voor dat meisje. Maar ze maakt mijn zoon gewoon helemaal kapot. Hij eet haast niet, slaapt haast niet, 1 bonk zenuwen. Maar hij wil het niet uitmaken. Ze heeft hem helemaal in haar macht, ruzie proberen te stoken tussen de jongens en hem en ons. Wij denken dat ze hem bedreigd met iets wat niemand mag weten of dat ze met zelfmoord dreigt of zo. In ieder geval weten wij niet meer wat we er mee aan moeten, praten met hem werkt niet. Die jongens hebben het ook al geprobeerd, en dan zegt hij ik ben er klaar mee, ik ga het uitmaken en de volgende dag is het weer koek en ei. Iemand de gouden tip!! Sorry voor het lange verhasl
Radeloos52 schreef op 11-04-2025 om 10:21:
fruitmoeder, het is een meisje van gescheiden ouders, daar is absoluut niks mis mee, er zijn tegenwoordig zoveel gescheiden ouders. Ik ben vorig jaar ook al eens het gesprek aangegaan met haar moeder over het feit dat ik niet wil dat hij tot midden in de nacht bij haar zit. Ze vond het eigenlijk ook niks, want ja, hij was toch wel een aantal jaren jonger dan de rest.ze zei dat ze hem wel eens had gevraagd of wij dat wel goed vonden dat hij daar zo laat nog zat. Hij zei natuurlijk dat we dat goed vonden. Ze zou met haar dochter praten en ze zou er op letten dat dat niet meer gebeurde. Maar we gingen toch gewoon door. Dus dat gesprek met haar moeder heeft ook weinig zin gehad. Alleen maar een kwade zoon thuis omdat ik daar aan de deur was geweest
Dit moet je je zoon aanrekenen. Niet zijn vriendin of haar moeder.
Radeloos52 schreef op 11-04-2025 om 10:39:
en ik heb echt mijn best wel gedaan om aardig over haar te zijn, ik heb het heel lang vol kunnen houden om aardig over haar te praten, heb ze vaak genoeg uitgenodigd, maar ze kwam gewoon niet. Als we ergens heen gingen vroeg ik vaak, goh vraag of ze mee gaat, gingen we bbqen, vraag of ze ook komt, ze had altijd wel iets anders waarom ze niet kon komen. Ik praat mijn fouten niet goed, absoluut niet. Maar het mes snijd wel aan 2 kanten
Je best gedaan om…
Dat was dus niet oprecht.
Lotus_ schreef op 11-04-2025 om 10:46:
[..]
Dit moet je je zoon aanrekenen. Niet zijn vriendin of haar moeder.
Er zijn heel veel meer dingen die haar aangerekend worden, terwijl het eigenlijk zoon’s gedrag is.
ik heb hem gisteren gezegd dat ik normaal tegen haar zal doen, geen negatieve dingen meer over haar zal zeggen. En wat hij met haar doet dat hij dat zelf moet weten maar dat ik als enigste wil dat hij zich wel aan de regels van het huis houd mbt op tijd thuis zijn. En dat zal voor mij niet altijd makkelijk zijn, ook voor mijn man niet. Maar hopelijk komt het goed
Ik lees wel een heel diepe infiltratie in je zoons leven. Zijn vrienden komen bij jou klagen, zijn vriendin komt bij jou klagen, jij klaagt bij haar moeder. Hij is 17, geen zeven. Jouw rol komt nu over als veel te groot voor zijn leeftijd. Als je zoon dingen flikt die jij niet oké vindt, dan zijn de vriendin en zijn vrienden daar geen partij in. Ook al vinden zij en hun ouders dat wel allemaal prima.
kaatjecato schreef op 11-04-2025 om 10:14:
Er zijn een aantal wikihows waarin helder beschreven staat wat controlerend of manipulatief gedrag is, hoe je het kunt herkennen en wat je kunt doen.
...Een beetje onder het mom van: "goh, ik weet het ook niet, maar deze site geeft info over hoe je gedrag kunt herkennen. Kijk eens wat jij hiervan herkent".
https://nl.wikihow.com/Een-dominante-en-manipulatieve-partner-herkennen
En
https://nl.wikihow.com/Manipulatief-gedrag-herkennen
Eens met anderen dat je verder het beste vriendelijk kan zijn naar haar, en verder een bepaalde afstand moet bewaren. Ik weet hoe lastig dat is, maar als jij kalm blijft en op een vriendelijke manier reageert, zal jouw zoon eerder zien dat haar gedrag niet komt doordat je haar afwijst.
Zo heb ik dit in het verleden met een vriendin aangepakt. Het kostte wat tijd, maar uiteindelijk viel haar kwartje wel en heeft ze de relatie beëindigd. Misschien werkt het bij jouw zoon ook.
Omox-2 dankjewel, ik heb de sites opgeslagen en even bekeken, ik denk dat dat wel helder is
absor schreef op 10-04-2025 om 16:29:
Wat ben jij aan het micromanagen!!
je zoon is 17. Je hoort NIET in zijn telefoon te kijken. En ABSOLUUT NIET de vrienden van je zoon uit te horen over wat je zoon doet.
Geef die jongen alsjeblieft een ruimte. Een paar kilometer ofzo
De jongen heeft een vrouw gekozen die veel op zijn moeder lijkt qua gedrag en controlezucht.
er is altijd een reden waarom iemand kiest voor iemand met duidelijke problematiek - partnerkeuze is niet toevallig
absor schreef op 10-04-2025 om 16:29:
Wat ben jij aan het micromanagen!!
je zoon is 17. Je hoort NIET in zijn telefoon te kijken. En ABSOLUUT NIET de vrienden van je zoon uit te horen over wat je zoon doet.
Geef die jongen alsjeblieft een ruimte. Een paar kilometer ofzo
Als je als ouders merkt dat het de verkeerde kant op gaat met je zoon en het ronduit slecht gaat met hem, dan is dat de grens om het wel te doen. Wie weet wat er speelt waarop je anders geen zicht hebt. Puberteit is een zeer kwetsbare fase, dus dat zie ik dan eerder als je verantwoordelijkheid nemen als ouders zijnde. Er zullen veel ouders zijn, die achteraf gezien, wel hadden willen weten wat er speelde en zo hadden kunnen ingrijpen.....
Dat wordt ook juist aangeraden.
woont dit meisje op zichzelf?
BritgetJones007 schreef op 11-04-2025 om 11:35:
[..]
Als je als ouders merkt dat het de verkeerde kant op gaat met je zoon en het ronduit slecht gaat met hem, dan is dat de grens om het wel te doen. Wie weet wat er speelt waarop je anders geen zicht hebt. Puberteit is een zeer kwetsbare fase, dus dat zie ik dan eerder als je verantwoordelijkheid nemen als ouders zijnde. Er zullen veel ouders zijn, die achteraf gezien, wel hadden willen weten wat er speelde en zo hadden kunnen ingrijpen.....
Dat wordt ook juist aangeraden.
Ik denk dat ouders dan hun vermogen om "in te grijpen" schromelijk overschatten. Wat wil je doen, die jongen achter slot en grendel zetten? Ik zie hier alleen maar dwang en controlezucht. Geen enkel inlevingsvermogen.
Gaat het dan zo slecht met die jongen? Of is het normale puberongehoorzaamheid?
Om er ook eens een eigen ervaring tegenaan te gooien, mijn moeder moest ook eens een van mijn vriendjes niet. Dus zagen we elkaar alleen buitenshuis, als ik al naar buiten mocht. Veel strijd over gehad met mijn moeder, echt ronduit ongezellig. Er was geen goed gesprek over mogelijk, en ik mocht amper naar de bieb of zo savonds. Ik kwam ook regelmatig te laat thuis, want ik zag enorm op tegen het ijskoude gezwijg of de vervelende sneren die me thuis te wachten stonden. Terwijl, wat deed ik nou helemaal fout?
En ik was ook 17. Wat een opluchting toen ik op kamers kon gaan zeg het jaar daarna. De verkering ging uit, want we pasten inderdaad niet bij elkaar, maar de relatie met mijn moeder heeft er flink onder geleden.
Ik heb dat zelf maar niet zo gedaan met mijn kinderen. En die zijn evengoed tot nu toe aardig terecht gekomen. En vinden het nog steeds gezellig thuis.
IMI-x2 schreef op 11-04-2025 om 10:53:
[..]
Zo heb ik dit in het verleden met een vriendin aangepakt. Het kostte wat tijd, maar uiteindelijk viel haar kwartje wel en heeft ze de relatie beëindigd. Misschien werkt het bij jouw zoon ook.
Ik vind dat allemaal behoorlijk dominant en manipulatief, om iemand zo uit een relatie te werken die jou niet aanstaat. Waar heeft die jongen nou helemaal last van? Vooral van een dominante moeder zo te lezen. Hij krijgt niet eens de kans om zelf te bepalen wat hij van het meisje in kwestie en haar gedrag vindt, iedereen om hem heen staat maar in zijn oor te tetteren wat hij moet doen omdat dat voor henzelf prettig zou zijn en dat noemen ze dan "voor je bestwil".
AnnaPollewop schreef op 11-04-2025 om 12:37:
[..]
Ik vind dat allemaal behoorlijk dominant en manipulatief, om iemand zo uit een relatie te werken die jou niet aanstaat. Waar heeft die jongen nou helemaal last van? Vooral van een dominante moeder zo te lezen. Hij krijgt niet eens de kans om zelf te bepalen wat hij van het meisje in kwestie en haar gedrag vindt, iedereen om hem heen staat maar in zijn oor te tetteren wat hij moet doen omdat dat voor henzelf prettig zou zijn en dat noemen ze dan "voor je bestwil".
Als (als!) deze jongen echt een manipulatieve vriendin heeft, kan hij er diepe trauma's aan overhouden. Dus ik vind jouw insinuering dat het best meevalt, zelfs dat moeder een groter probleem lijkt te vormen, wel iets te simpel gesteld.
Als je als goede vriend of familielid ziet dat iemand 24/7 bol staat van de stress en nog maar een schim van zichzelf is, dan is er wel iets aan de hand.
FruitMoeder schreef op 11-04-2025 om 10:11:
[..]
Dan was hij 24 en jij 16... Meid...
Ja, en?
