18 jarige wil zich niet aanpassen
Goedemorgen,
Mijn eerste topic hier na lang meelezen. Maar kom er zelf niet meer uit.
Heb hier een net 18 jarige in huis, die zich nog volop gedraagt als een puber.
Wenst geen gezag, want dan zijn wij de korporalen hier in het leger....
Heeft er op school naar de pet mee gegooid, veel ellende meegemaakt daar, en is uiteindelijk door een depressie vrij verklaard van school door de leerplichtambtenaar. Hij werkt, maar max 15-20 uurtjes per week, waardoor hij vrij veel in huis omhangt, ja letterlijk hangen, want meer komt er niet uit. Ziet mij ondertussen als een entertainmentbureau, maar daar bedank ik voor.
Nu loopt hij vreselijk veel te boeren in huis, al meerdere keren op aan gesproken, en dan krijgen we het weerwoord dat het een natuurlijke reactie van het lichaam is. Amehoela, hou op zeg! Hij weet dat hij ons hiermee op de kast krijgt en blijft ermee door gaan.
Wij lopen onderhand op onze tenen met hem, en weten niet wat wij nog kunnen doen om hem A: in beweging te krijgen voor een fatsoenlijke dagbesteding, oftewel werk
B: hoe kan ik hem nu op dat onbeschofte boeren nog pakken?
Geldkraan is dichtgedraaid, want alles wat er binnen komt gaat op aan rotzooi en snaai eten.
Wie heeft nog de gouden tip voor mij?
Of gedeelde smart is halve smart? 
Even los van het boeren; hoe is het nu met zijn depressie? Hoe ziet hij het leven en zijn toekomst voor zich? Gebruikt hij antidepressiva? Heeft hij vrienden om zich heen? Heeft hij hobby’s of sport?
Hier is het, ons huis, onze regels. Daar daar houd kind zich aan tot hij uit huis is. Overigens zijn er gewoon normale omgangsvormen en dat is ook niet de heletijd boeren waar iedereen bij is. Dat kind dat niet doet maar juist expres wel vind ik een gebrek van respect naar jullie.
Qua werk, heel simpel. Je bent gewoon van x tot x niet thuis. Weer of wind maakt niet uit. Toen mijn ouders dat tegen mij zeiden had ik zo een fulltime job.
Mocht zijn gedrag deels voortkomen uit zijn depressie, daar is inmiddels hele goede hulp voor zeg ik uit ervaring. Ik heb heel diep gezeten en deed niks, maar nu al zeker 13 jaar niet meer depressief dankzij goede therapie.
absor schreef op 25-09-2023 om 12:16:
Even los van het boeren; hoe is het nu met zijn depressie? Hoe ziet hij het leven en zijn toekomst voor zich? Gebruikt hij antidepressiva? Heeft hij vrienden om zich heen? Heeft hij hobby’s of sport?
Hij heeft een goede behandeling achter de rug, dat gaat heel goed, krijgt ook antidepressiva. Verder heeft hij sinds een paar maanden een relatie, en 1 vriend, maar die laat het op het moment ook vaak afweten omdat hij daar ook zijn zin en mening doordrukt.
Sport weer mee gestopt, heeft hij geen tijd voor....hoe dan denk ik dan?
Ellori schreef op 25-09-2023 om 12:18:
Hier is het, ons huis, onze regels. Daar daar houd kind zich aan tot hij uit huis is. Overigens zijn er gewoon normale omgangsvormen en dat is ook niet de heletijd boeren waar iedereen bij is. Dat kind dat niet doet maar juist expres wel vind ik een gebrek van respect naar jullie.
Qua werk, heel simpel. Je bent gewoon van x tot x niet thuis. Weer of wind maakt niet uit. Toen mijn ouders dat tegen mij zeiden had ik zo een fulltime job.Mocht zijn gedrag deels voortkomen uit zijn depressie, daar is inmiddels hele goede hulp voor zeg ik uit ervaring. Ik heb heel diep gezeten en deed niks, maar nu al zeker 13 niet meer depressief dankzij goede therapie.
Dat gebrek aan respect vind ik met meer dingen, zoals gisteravond wens ik hem en zijn vriendin weltrusten, hij kijkt mij aan en er komt niets uit... Kan je dan niet even het fatsoen opbrengen om weltrusten te zeggen? Vanochtend kwam er daardoor bij mij niet echt een gezellig goedemorgen uit, terwijl hij dat even heel uitbundig komt zeggen.
Qua werk heb ik nu ook iets van, ik breng en haal je niet, zoek het maar uit, maar als ik vrij ben de hele dag vragen: wat ga je doen, kan ik mee, zullen we dit, .... pffff zo vermoeiend
Behandeling is afgesloten omdat het qua depressie hartstikke goed gaat, maar hij is zo lui, niet te filmen...
Maandagblues schreef op 25-09-2023 om 12:30:
[..]
Dat gebrek aan respect vind ik met meer dingen, zoals gisteravond wens ik hem en zijn vriendin weltrusten, hij kijkt mij aan en er komt niets uit... Kan je dan niet even het fatsoen opbrengen om weltrusten te zeggen? Vanochtend kwam er daardoor bij mij niet echt een gezellig goedemorgen uit, terwijl hij dat even heel uitbundig komt zeggen.
Qua werk heb ik nu ook iets van, ik breng en haal je niet, zoek het maar uit, maar als ik vrij ben de hele dag vragen: wat ga je doen, kan ik mee, zullen we dit, .... pffff zo vermoeiend
Behandeling is afgesloten omdat het qua depressie hartstikke goed gaat, maar hij is zo lui, niet te filmen...
Het kan wellicht lui overkomen, maar dit hoeft het natuurlijk niet perse te zijn! Overigens snap ik het wel dat je dit zo ziet.
Vergeet niet dat hij 18 is en er nu van hem verwacht wordt dat hij in 1 keer het hele leven zelf aan kan, alles kan overzien en alles kan regelen. En dit alles terwijl zijn brein dit gewoon echt nog niet kan, je brein is namelijk pas rond ik meen je 23ste volgroeid en dan ben je pas echt in staat om alles te overzien over het algemeen.
Hier in huis hebben we een ADHD/ASS puber van 17 en gaan zeker tegen diezelfde problemen deels aanlopen. Wel ben ik altijd heel duidelijk geweest, ons huis, onze basis regels en daarnaast hebben we nog een aantal afspraken met elkaar. Een van die afspraken is normaal met elkaar om gaan en als je iets zegt dit ook doen.
Bijvoorbeeld, als ik met de puber een afspraak maak dat hij tot 18u boven zit en daarna naar beneden komt om te eten ga ik er vanuit dat hij er dan ook is. Eerste paar keer nog geroepen dat het eten klaar was. Inmiddels roep ik hem niet meer, als hij zich niet aan deze afspraak kan houden, prima, dan zitten wij te eten of is het al op als hij beneden komt. Maar we zeggen hier altijd gedag als we weg gaan of elkaar weer zien.
Met werk zoeken hetzelfde. Zolang hij hier woont is hij of bezig met een opleiding of gaat hij gewoon minimaal 32 uur in de week werken. Op dit momenet is hij met een hele leuke opleiding bezig maar moet hij wel een bijbaantje gaan zoeken. Het enige geld wat hij nu binnen krijgt is zak en kleedgeld. Als hij zo laks blijft zijn over werk zoeken stopt dit overigens ook.
Puber weet hier in huis dus heel goed dat hij gewoon binnen de pas moet lopen. Doet hij dit niet spiegel ik zijn gedrag en dan stopt het over het algemeen heel snel weer allemaal.
Ik lees veel oordelen, irritaties en je vult veel in. Hij heeft zijn best niet gedaan, terwijl hij dit wel kon (met de pet..). Hij werkt te weinig. Hij heeft een onfatsoenlijk werk. Hij gebruikt jou. Hij pest jullie (met het boeren). Hij eet slecht. Kortom alles is onder de maat.
Ik denk niet dat jij met deze oordelen de juiste persoon bent om hem te motiveren. Dus nee jij gaat hem zo niet in beweging brengen. Ik denk dat je hem op deze manier demotiveert.
Labyrinth schreef op 25-09-2023 om 12:55:
Ik lees veel oordelen, irritaties en je vult veel in. Hij heeft zijn best niet gedaan, terwijl hij dit wel kon (met de pet..). Hij werkt te weinig. Hij heeft een onfatsoenlijk werk. Hij gebruikt jou. Hij pest jullie (met het boeren). Hij eet slecht. Kortom alles is onder de maat.
Ik denk niet dat jij met deze oordelen de juiste persoon bent om hem te motiveren. Dus nee jij gaat hem zo niet in beweging brengen. Ik denk dat je hem op deze manier demotiveert.
Helemaal mee eens. Al snap ik best de irritatie. En wat je zéker niet moet vergeten, is dat hij een deel van een 'normale' puberteit heeft gemist door z'n depressie. Dus dat komt er nu even uit.
Maandagblues schreef op 25-09-2023 om 12:30:
[..]
Qua werk heb ik nu ook iets van, ik breng en haal je niet, zoek het maar uit, maar als ik vrij ben de hele dag vragen: wat ga je doen, kan ik mee, zullen we dit, .... pffff zo vermoeiend
Brengen en halen zou ik ook niet doen, maar wat is er mis met de rest? Lijkt me eerder interesse of een vraag naar hulp/aandacht. Waarom vind je dit zo erg?
Als ik het zo lees (En misschien ben ik te vroeg met mijn oordeel) Maar is het voor jullie alleen beter als hij op kamers gaat, want dit gaat niet goed als ik het zo lees.
Mogelijk is hij nog wat puberteit aan het inhalen omdat zijn ontwikkeling anders is geweest tot nog toe. Het enige echt gekke wat ik hier lees is het onbeleefde/expres boeren etc. Ook puberaal, daarop zou ik blijven aanspreken. Ja is inderdaad een natuurlijke reactie van het lichaam en mag ook als niemand er last van heb, net als scheten laten.
Het moeilijk in actie komen en de wens om veel met je samen te doen is misschien ongebruikelijk voor een jongen van 18, maar gezien zijn achtergrond ook weer niet heel raar. Misschien kunnen jullie dit positiever labelen; kan hij helpen de boodschappen tillen, een klusje voor je (samen) doen etc? Even positieve aandacht voor elkaar hebben na alles wat er gebeurt is.
van ad kun je ook heel lamlendig worden
de irritatie spat van het scherm
Zo negatief
Jammer
zijn er nog gezellige momenten
Doen jullie nog wat leuks als gezin?
heb jij voorlichting gehad over depressie
Zijn er nog meer klachten bijv add
heb jij hulp?
Ik snap die irritatie heel goed. Ik heb ook een zoon die, zoals hij zelf in heldere momenten zegt, ‘de controle niet kan loslaten’ en zich dus verzet tegen de meest vanzelfsprekende en onbenullige aanpassingen. Je kunt wel zeggen: ‘er is problematiek dus moet je er begrip voor hebben’ maar zo gemakkelijk is dat niet als je dag in dag uit weerstand krijgt op ongeveer alles, alleen omdat doen wat verwacht of gevraagd wordt hem zich zwak en angstig laat voelen. Mijn zoon woont niet thuis maar toen dat nog wel zo was, was ik heel vaak heel veel meer dan geïrriteerd omdat je ongewild wordt meegetrokken in een machtsstrijd die niet te vermijden is. Dat is slopend. Geen idee of het bij jullie net zo hoog oploopt maar mijn tip is: lees wat over PDA (pathological demand avoidance).
https://psychcentral.com/adhd/pathological-demand-avoidance-adhd#demand-avoidance-and-adhd
het eerste wat in mij opkomt is : altijd connectie voor de correctie. Er lijkt wat negativiteit in de relatie met je zoon geslopen. Jij geeft hen een koekje van eigen deeg door in de ochtend niet enthousiast te groeten maar ik zou daar juist proberen om echt de volwassene te zijn, en het goede voorbeeld te geven. Dus niet afstraffen, maar daar waar hij verbinding aangaat, er ook op reageren.
Het klinkt inderdaad ook alsof hij sommige puberale gedragingen een beetje aan het inhalen is. En er is niks leukers dan soms je ouders een beetje stangen en zelf denken dat het grappig is. Door er fel op te reageren en het te labelen als 'je toont geen respect ', denk ik dat je het groter maakt dan het is en verder van huis geraakt. Je kunt best aanspreken, maar ik zou dat niet te vaak en niet te bozig doen. Gewoon negeren kan juist ook helpen.
Ook dat je zoon hulp vraagt of samen dingen wil doen, zou ik juist positief interpreteren. Hij zoekt verbinding. Als die verbinding er is, wordt het ook makkelijker om gedrag te corrigeren.
Het is toch een beetje de leeftijd.
Ze proberen uit hoe ver ze kunnen gaan.
Als je geen stok achter de deur hebt om dit te beperken, moet je zorgen voor zo'n stok.
Op kamers laten gaan, betekent dat je de controle helemaal kwijt bent.
Of je dat wilt is een keuze die ik niet kan maken.
Succes met de opvoeding!
Voeding zorgt hij zelf voor lees ik 