Baas in eigen huis
Eigenlijk vind ik het soms best lastig, met volwassen kinderen over de vloer. Enerzijds willen ze graag dat ze op ons kunnen leunen, en wij ouders houden graag de regie dus dat sluit dan wel aan. Anderzijds zou ik het huis ook wel wat meer voor mijzelf willen ipv dat er altijd anderen thuis zijn die ondanks geplande afspraken dan toch weer hier bij de deur hangen want ziek, misselijk of slecht geslapen. En daar kan ik dan weinig van zeggen want ja, ziek, misselijk of slecht geslapen, maar ik baal er dan wel van want ik dacht even mijn handen vrij te hebben.
Moeilijk om aan te geven wat me nou precies zo hindert aan anderen in huis, maar het is vooral dat je nooit zeker weet dat je je gang kan gaan. Wil je de keuken opruimen dan komt er weer eentje eten maken, wil je rustig in de kamer zitten met de hond dan komt er weer een langs om de hond te aaien en het zijn allemaal geen grote dingen maar soms ineens wel en dan moet ik dat ook maar weer oplossen en al bij al ben ik nooit vrij of ik moet zelf weggaan en waar moet ik dan heen? Bovendien kan ik niet weg want dan laat weer niemand de hond uit of doet boodschappen of kookt eten (want ziek, misselijk, slecht geslapen). Had ik gerekend op een middag vrij en nou gaat die dus weer niet door. Puf. En ik ben bang dat dit nog jaren doorgaat… terwijl ik het nu al zo zat ben. Waarschijnlijk moet ik veel assertiever zijn en grenzen stellen etc maar die moet ik dan wel weer de hele dag gaan zitten bewaken en daar heb ik dus juist helemaal geen zin in, ik wil gewoon met rust gelaten worden en mijn gang kunnen gaan.
Wat een waardeloze moeder ben ik toch. En voor mijzelf kan ik blijkbaar ook niet zorgen.
Wen je kinderen op zo jong mogelijke leeftijd aan het doen van huishoudelijke klussen en b.v. de hond uitlaten. Dan wordt het een automatisme. En is goed voor de zelfstandigheid.
Beerlover schreef op 24-09-2023 om 05:49:
Wen je kinderen op zo jong mogelijke leeftijd aan het doen van huishoudelijke klussen en b.v. de hond uitlaten. Dan wordt het een automatisme. En is goed voor de zelfstandigheid.
Beetje laat bij kinderen van 19,20 en 22 
Flanagan schreef op 23-09-2023 om 22:55:
In een studentenflat hebben de studenten ook een ‘werkrooster’ waarop staat wie de badkamer schoon maakt en wie het keukenblok doet of doen. Voer dat thuis ook in, daar zijn ze oud en groot genoeg voor.
Ik kan me ook wel weer voorstellen dat je als moeder van en met volwassen kinderen niet tevreden bent als je in een studentenhol moet leven. Studenten houden er toch een andere standaard op na.
Flanagan schreef op 23-09-2023 om 22:55:
Je kan jezelf ook meer gaan zien als huisgenoot ipv ‘moeder en centrale spil in het gezin’. Als je jezelf meer gaat zien als huisgenoot, neemt het gewicht van alles doen zoals jij dat nodig vindt, af.
Je ruimt doet aanrecht 1x per dag op, that’s it.
Je stofzuigt het huis 1x per week, ( met een hond, 2x per week), that’s it.
Ga niet vaker spullen opruimen terwijl de andere huisgenoten om je heen darren en zelf niets doen, want moeder doet het al. Er is geen moeder meer want jullie zijn allen gelijk. Nu ja, jij bent net een beetje meer want jij doet wrs de boodschappen.
In een studentenflat hebben de studenten ook een ‘werkrooster’ waarop staat wie de badkamer schoon maakt en wie het keukenblok doet of doen. Voer dat thuis ook in, daar zijn ze oud en groot genoeg voor.
Nou nee, daar had ik toch geen goed gevoel bij gekregen indertijd...Heb je enig idee hoe het gemiddelde studentenhuis eruit ziet? 
Herfstappeltaart schreef op 24-09-2023 om 07:47:
[..]
Nou nee, daar had ik toch geen goed gevoel bij gekregen indertijd...Heb je enig idee hoe het gemiddelde studentenhuis eruit ziet?
Ik heb de verhalen van de moeder van mijn neef gehoord als ze weer eens bij hem op de studentenkamer een kopje koffie ging halen, met de allesreiniger in haar boodschappentas. Daarbij ook de tv-afleveringen gezien van twee schoonmakende dames die studentenhuizen inspecteerden. Daar worden uiteindelijk ook schoonmaak roosters ingevoerd om kakkerlakken weg te houden.
Maar we zijn geen hotel van de kinderen; laatst kreeg ik onverwachts twee extra eters. Ik zei prima, maar ga onderweg ook even langs de snackbar. Zo kon ik ook mijn boek uitlezen.
Herfstappeltaart schreef op 24-09-2023 om 07:47:
[..]
Nou nee, daar had ik toch geen goed gevoel bij gekregen indertijd...Heb je enig idee hoe het gemiddelde studentenhuis eruit ziet?
Ik ging een paar keer per jaar mijn kinderen opzoeken in hun studie stad. De tactiek bij het laatste tankstation ging ik naar de wc. Meestal moest er ook wat gebracht naar of opgehaald worden uit hun kamer dat deed ik snel en dan voor iets leuks zo snel mogelijk de stad in gevolg door een gezellig dineetje.
Aan het eind van de studie ging het trouwens wel al een stuk beter.
Mijn zoon heeft na zijn studie weer een jaar thuis gewoond en mijn dochter woont nu weer thuis om haar studie af te ronden.
Beide waren in de jaren op kamers wel echt volwassen geworden en een huishoudelijke klus of lekker koken werd zonder morren gedaan regelmatig zelfs op eigen initiatief.
Oudste werkte de hele week en ging geregeld een weekend naar zijn vriendin, jongste werkt, studeert en gaat af en toe een weekend naar haar vriend. We hadden en hebben gelukkig ook nog genoeg tijd zonder kinderen in huis want daar ben je soms gewoon even aan toe.
Herkenbaar. Juist de volwassen kinderen in huis vond ik onvoorspelbaar en dus storend. Ik kan eigenlijk bij niemand in de buurt echt compleet mezelf zijn en opladen dus het ligt niet persé aan de zorgplicht rondom de kinderen. Ik trok me idd in die tijd veel terug op bed of vaker weg.
Ik heb dus ook nooit last gehad met het empathie nest hoeveel ik ook van ze hou.
Flanagan schreef op 23-09-2023 om 22:55:
Je kan jezelf ook meer gaan zien als huisgenoot ipv ‘moeder en centrale spil in het gezin’. Als je jezelf meer gaat zien als huisgenoot, neemt het gewicht van alles doen zoals jij dat nodig vindt, af.
Je ruimt doet aanrecht 1x per dag op, that’s it.
Je stofzuigt het huis 1x per week, ( met een hond, 2x per week), that’s it.
Ga niet vaker spullen opruimen terwijl de andere huisgenoten om je heen darren en zelf niets doen, want moeder doet het al. Er is geen moeder meer want jullie zijn allen gelijk. Nu ja, jij bent net een beetje meer want jij doet wrs de boodschappen.
In een studentenflat hebben de studenten ook een ‘werkrooster’ waarop staat wie de badkamer schoon maakt en wie het keukenblok doet of doen. Voer dat thuis ook in, daar zijn ze oud en groot genoeg voor.
Hoe zie je dat voor je? Ik heb hier nog twee thuiswonende kinderen (18 & 22) die naast hun vaste taken ook niet te beroerd zijn om even een was te draaien of een boodschap te doen. Best OK dus. Maar ze hebben een hele andere visie op wanneer en hoe iets moet worden gedaan. Wat hun betreft, kan je de avond-vaat ook morgen opruimen, zeg maar. Als ik er niet achteraan zou gaan en me ipv spil in huis op zou stellen als huisgenoot, zou ik mijn huis kwijt zijn. Dan zou ik 's ochtends met een vriendin die koffie komt drinken, tussen de bolognese-borden van gisteren zitten. De regels bepaal ik dus liever zelf. Mijn huis, mijn normen en waarden.
Sinds de vaatwasser ermee kapte wegens verstopte afvoer achterzijde zodat iedereen kon bijdraaien, spoelen ze het ergste van hun borden af.
‘s Ochtends ruim ik de vaatwasser leeg en gaan de gebruikte kopjes etc van de avond ervoor in de vaatwasser; lekker uit het zicht.
Ik hoef geen huiskamer na te lopen op gebruikte kopjes, want die zetten ze in de wasbak.
Schiet de klad erin, wordt het benoemd.
Dit geldt ook voor lege wc-rollen of lege verpakkingen; benoemen ipv het brandje weer zelf blussen.
Ik herken het niet echt, mijn kinderen willen juist zelf niet dat er voor ze gezorgd wordt 
En dan heb ik er nog wel een thuis die in een semilegaal tussenjaar (geen startkwalificatie) zit en 15 uur per week werken al heel veel vindt. Oudste is al het huis uit en volgende keer als ze naar Nederland komt, komt ze met haar partner en dan logeren ze niet hier maar in het ruimte huis van opa en oma met eigen verdieping en badkamer. Stukje bij beetje word je overbodig gemaakt. Dat was natuurlijk het hele doel van het opvoeden en verzorgen, maar ik vind het toch niet heel leuk.
MMcGonagall schreef op 24-09-2023 om 12:24:
Ik herken het niet echt, mijn kinderen willen juist zelf niet dat er voor ze gezorgd wordt
Ik zit ook in die overgangsfase dat ze helemaal zelfstandig zijn maar wel thuis wonen.
Ergens vind ik het leuk en laat zoon ook zeker zijn gang gaan maar ik mis zijn aanwezigheid ook wel.
Als puber zat hij veel op zijn kamer maar komt nu weer uit zijn hol gekropen om bv 's avonds thee te drinken of samen iets te kijken.
Sinds 2,5 jaar wisselt hij de weekenden af bij mij of bij zijn vriendin. Niet meer samen op vakantie vond ik ook wel even slikken.
Flanagan schreef op 24-09-2023 om 11:43:
Sinds de vaatwasser ermee kapte wegens verstopte afvoer achterzijde zodat iedereen kon bijdraaien, spoelen ze het ergste van hun borden af.
‘s Ochtends ruim ik de vaatwasser leeg en gaan de gebruikte kopjes etc van de avond ervoor in de vaatwasser; lekker uit het zicht.
Ik hoef geen huiskamer na te lopen op gebruikte kopjes, want die zetten ze in de wasbak.
Schiet de klad erin, wordt het benoemd.
Dit geldt ook voor lege wc-rollen of lege verpakkingen; benoemen ipv het brandje weer zelf blussen.
Heel goed. Maar je blijft zelf, hoe fijn je kinderen ook meedraaien, degene achter de regelgeving en de handhaving daarvan. Naast dat je de boel faciliteert. Ik ben ook blij hoor, dat mijn kinderen inmiddels zelf de was draaien, hun haar na het douchen uit het putje vissen en een wc-rol vervangen. Maar desondanks blijf ik degene die erop toeziet dat deze door mij geïmplementeerde taken ook worden uitgevoerd (jij noemt het 'benoemen') èn ik ben degene die ervoor zorgt dat de andere huisgenoten überhaupt kunnen wassen, douchen en plassen. Dat stuk van de zorgtaak blijft. Het kost je tijd, ruimte in je hoofd. En je weet met deze generatie niet voor hoelang nog. Mijn oudste (26 en de deur uit) en jongste (18) verschillen 8 jaar. De jongste is zojuist een studie in onze stad begonnen. Ik ben dus al 26 jaar de spil in huis en hou er ernstig rekening mee dat dat uiteindelijk minstens 30 jaar wordt. Ondertussen word ik er zelf ook niet jonger op. Heel fijn dat ik bepaalde taken niet meer fysiek hoef te doen, maar djeez, ondanks dat is het wel veel en lang hoor! Ik begrijp AnnaPollewop helemaal.
To schreef: ¨Wat een waardeloze moeder ben ik toch. En voor mijzelf kan ik blijkbaar ook niet zorgen¨
Lijkt er op of je twee ideaalbeelden van de perfecte moeder voor ogen hebt die zich ook nog eens moeilijk laten verenigen. Ik herken wel iets in wat je schrijft, en dan ben ik blij dat ik al heel vroeg met de term goedgenoegmoeder in aanraking kwam en mijn studerende kinderen wel op kamers zijn. Die man die dan ineens onverwacht wil thuiswerken (ksssjt, weg jij mijn huis) neem ik dan maar op de koop toe. 
Kan man niet een weekend met de kinderen op stap zodat je zeker weet dat je het huis voor jezelf alleen hebt? Het klinkt mij in de oren of je daar meer behoefte aan hebt dan aan zelf er tussenuit te gaan en dan terug te komen zonder dat er iets thuis veranderd is.
In dat weekend kun je in alle rust die kamer voor je zelf in orde maken, zodat je een prettige plek hebt om je terug te trekken.
En je kunt op een rij zetten wat je precies hindert: wat is redelijk, waar is je irritatiedrempel echt te laag. Maak het inzichteljk door het in drie kolommen in te delen: een met wat je in alle redelijkheid kunt verwachten (je niet voor de voeten lopen als jij in de keuken bezig bent, dan wachten ze maar ven met de tosti's, de hond uitlaten), wat je zou kunnen verwachten maar wat er gewoon niet in zit omdat het je meer energie zou kosten dan op zou leveren (kookbeurten oid) en wat echt onredelijk van jou is (de hond aaien)
Als iedereen weer thuis is, kun je met alle gezinsleden rond de tafel gaan zitten. Ik heb dat gedaan toen iedereen tijdelijk weer thuis was tijdens corona.