Beschuldiging
Getwijfeld om t er hier over te hebben, maar wil toch mijn hart even luchten. Het is een pijnlijk onderwerp wat al 4 jaar geleden is gebeurt, maar waar ik met periodes echt last van heb. En ik wil mijn zoon er niet meer mee belasten.
even kort de situatie die is gebeurt:
4 jaar geleden is mijn zoon toen 19 jaar door vrienden van ons beschuldigd van betasten van hun dochter. Mijn zoon was 14 jaar toen t plaats gevonden zou hebben en hun dochter toen 8.
‘Vrienden’ vormen een gezin met een erg dominante moeder en kinderen die op vreemde manieren aandacht vragen om positieve aandacht te krijgen van haar. Kinderen werd ook vaak iets aangepraat over ziektes ed.
Wij hebben hele gesprekken met zoon gehad hierover en hij vertelde dat zij altijd met hem wilde knuffelen, want ze was verliefd op hem. (Wij zagen dat vaak gebeuren en vonden t niet oke, maar haar ouders lachten erom)
4 jaar na t incident van betasten had haar moeder gevraagd of ze dat ook al eens had meegemaakt en toen zei ze, ja. En benoemde onze zoons naam. Zonder met ons contact op te nemen is ze naar zoon toegereden die toen buiten met vrienden was en heeft in openbaar hem beschuldigt. Jongen was er helemaal kapot van.
Nu zeg ik niet dat er niets is gebeurt, want dat weet ik ook niet. Ik weet alleen dat t op 14 jarige leeftijd een andere lading gehad zal hebben dan als je 19 bent en het gegeven dat zij constant aan hem ‘hing’, maakt t ook niet makkelijker. Voor haar leeftijd was t toen een flinke dame al.
Maar hoe dan ook, dit heeft veel verdriet met zich mee gebracht.
Onze zoon durfde hierna niet meer op stap, omdat hun kinderen dan naar hem wezen en zeiden dat hij hun zusje had verkracht. Terwijl het haar woord tegen dat van hem was. En ze alle twee kinderen waren. Er is nooit aangifte gedaan gelukkig.
Op dit moment heeft onze zoon er geen last meer van, maar ik merk wel dat hij nog steeds de stad vermijd. Hij was al geen stapper, maar nu helemaal niet meer.
Gisteren was ik bij een vriendin en zei vraagt er wel eens na. Dat rakelt alles weer op en maakt me verdrietig. Ze zegt dat er in gezin van het meisje nog steeds over gesproken wordt en alles uit perspectief wordt getrokken.
(Zij gaat wel nog sporadisch met hen om, wij niet meer)
Dat maakt me bang. Ik wil het niet tegen mijn zoon vertellen en mijn man wordt ws zo woest dat ie verhaal gaat halen en niet voor zichzelf instaat.
Weet niet of ik van jullie raadt verwacht, maar wilde het verhaal graag kwijt en t van me af schrijven.
Ik vind dat bij veel kinderen er ooit wel 'iets' gebeurt als ze 'onder mekaar' zijn. Dat hoort bij ontdekken. Alhoewel ik me ook niet kan uitspreken of het echt verkeerd was van je zoon (en dan nog, daar moet hij toch niet levenslang voor krijgen!), er zijn elementen in je verhaal die ik niet vind kunnen. Bijvb dat ze jouw zoon openbaar heeft aangepakt zonder daar met jou eerst over te spreken. Niet alleen dat dat eerst onder ouders eerst moet besproken worden, maar ook iemand openbaar aan het kruis gaan nagelen, getuigt van weinig inzicht.
Ook dat je spreekt dat ze het nu al over 'verkrachting' hebben, maakt dat ik geen positief beeld van deze mensen heb.
Mocht het zijn dat die gebeurtenis opnieuw onder de publieke aandacht komt, dan zou ik hen gaan vertellen dat ik klacht ga neerleggen als ze er niet mee ophouden.
Ik wens je sterkte, mevrouw en laat het aub niet je hele leven bepalen.
Heb jij er al eens goed over gesproken met je zoon wat er precies gebeurd is? Over waar hij haar heeft aangeraakt etc? Je vertelt alleen dat in gesprekken met zoon naar voren is gekomen dat kind wilde knuffelen, maar ik zou dieper op details ingaan. En waarom vonden jullie het niet okee dat een 8-jarige verliefd was? Dat is toch hartstikke schattig en onschuldig?
Tuurlijk, 14 jaar is ook nog een kind. Maar een 14-jarige weet natuurlijk wel dat ie geen seksuele dingen mag doen met een 8-jarige (los van of dat überhaupt gebeurd is). En dan doet het er niet toe dat zij graag hem heen hing of dat ze met 8 al een 'flinke dame' was. Ik begrijp niet waarom dat relevant is in dit verhaal.
Ik zeg niet dat je zoon schuldig is, maar ik zou toch wel willen weten wat wel en niet is gebeurd. En zijn kant van het verhaal helemaal uithoren.
Misschien een keer naar een advocaat om eens goed uit te zoeken wat er gebeurd is, wat daar de juridische consequenties van zijn, wat er eventueel boven zijn hoofd hangt, wat er te doen valt aan de laster.
Index224 schreef op 10-11-2023 om 15:54:
Heb jij er al eens goed over gesproken met je zoon wat er precies gebeurd is? Over waar hij haar heeft aangeraakt etc? Je vertelt alleen dat in gesprekken met zoon naar voren is gekomen dat kind wilde knuffelen, maar ik zou dieper op details ingaan. En waarom vonden jullie het niet okee dat een 8-jarige verliefd was? Dat is toch hartstikke schattig en onschuldig?
Ik zeg niet dat je zoon schuldig is, maar ik zou toch wel willen weten wat wel en niet is gebeurd. En zijn kant van het verhaal helemaal uithoren.
Blijkbaar is het toch niet zo schatttig en onschuldig. En dat zagen TO en partner toen ook al. Het vraagt van een jongen van 14 (niet bepaald een leeftijd met de grootste empathische ontwikkeling of oog voor de omgeving) wel veel om alles in goede banen te leiden zonder ruzie te krijgen of te weten waar precies de grenzen liggen. Het was wellicht beter geweest om zoonlief daar ver uit de buurt te houden, maar dat is achteraf. Was hij met haar alleen dan, want anders hadden jullie dat toch gezien?
En wat er volgens de verhalen gebeurd zou zijn, dat hoeft niet te zijn wat er echt gebeurd is. Zo’n schattig en onschuldig verliefd meisje kan net zo makkelijk dingen verteld hebben die niet waar zijn, want daar zijn jonge kinderen ook heel goed in, en het meisje heeft er geen enkel belang bij om daar ooit nog op terug te komen. Ze zal niet verwachten dat “het was toch niet waar “ op veel waardering kan rekenen.
Stel er iets gebeurd van een grensoverschrijdende aanraking: ik zelf zou dat een jongen van 14 veel minder euvel duiden dan een gast 17 of 18. En indien het mijn zoon zou betreffen zou ik daar veel milder naar kijken of op reageren.
Maar dat laat onverlet dat het voor het meisje dezelfde gevolgen kan hebben. En als ik de moeder van een 8 jarig meisje zou zijn, zou mijn reactie naar de tegenpartij niet mals zijn, ook al is het een jongen van veertien. Ik denk dat het zo voor veel mensen werkt. Ja en dan wordt natuurlijk al snel dominant genoemd als moeder terwijl je gewoon maar je kroost wil verdedigen. Dat zou je zelf ook doen mocht je 8 jarige zoontje door een gast van 14 grensoverschrijdend worden benaderd.
Maar goed, we weten niet wat er waar is, dat is zo lastig in dit soort zaken.
Ik zou trouwens als moeder van het achtjarige meisje al opmerkzaam zijn geweest waarom mijn dochter zo klef met een 14jarige doet. Niet vanwege eventuele gevolgen met die 14 jarige maar ik zou me eerder afvragen waar dit gedrag van haar vandaan komt.
heeft je zoon alleen met jullie gepraat?
Of is er hulpverlening of huisarts bij betrokken geweest?
AnnaPollewop schreef op 10-11-2023 om 16:08:
[..]
Blijkbaar is het toch niet zo schatttig en onschuldig. En dat zagen TO en partner toen ook al. Het vraagt van een jongen van 14 (niet bepaald een leeftijd met de grootste empathische ontwikkeling of oog voor de omgeving) wel veel om alles in goede banen te leiden zonder ruzie te krijgen of te weten waar precies de grenzen liggen. Het was wellicht beter geweest om zoonlief daar ver uit de buurt te houden, maar dat is achteraf. Was hij met haar alleen dan, want anders hadden jullie dat toch gezien?
En wat er volgens de verhalen gebeurd zou zijn, dat hoeft niet te zijn wat er echt gebeurd is. Zo’n schattig en onschuldig verliefd meisje kan net zo makkelijk dingen verteld hebben die niet waar zijn, want daar zijn jonge kinderen ook heel goed in, en het meisje heeft er geen enkel belang bij om daar ooit nog op terug te komen. Ze zal niet verwachten dat “het was toch niet waar “ op veel waardering kan rekenen.
Wat bijzonder om de verantwoordelijkheid bij een 8-jarige te leggen. Een 14-jarige is seksueel stuk verder ontwikkeld dan een 8-jarige en heeft ook al de nodige seksuele voorlichting gehad. Als het allebei 8-jarigen waren geweest, dan was het wel een ander verhaal. Mijn 6-jarige neefje knuffelt me ook graag maar zo moeilijk is het niet om dan niet te betasten. Voor een puber vol hormonen ligt dat misschien wel anders maar ook hij weet dan dondersgoed wat fout is en wat niet.
TO zegt zelf ook niet te weten of het waar is of niet. Tijd voor een goed gesprek dus. Want mocht het wél zo zijn dan moet die waarheid wel boven tafel komen.
Index224 schreef op 10-11-2023 om 15:54:
Heb jij er al eens goed over gesproken met je zoon wat er precies gebeurd is? Over waar hij haar heeft aangeraakt etc? Je vertelt alleen dat in gesprekken met zoon naar voren is gekomen dat kind wilde knuffelen, maar ik zou dieper op details ingaan. En waarom vonden jullie het niet okee dat een 8-jarige verliefd was? Dat is toch hartstikke schattig en onschuldig?
Tuurlijk, 14 jaar is ook nog een kind. Maar een 14-jarige weet natuurlijk wel dat ie geen seksuele dingen mag doen met een 8-jarige (los van of dat überhaupt gebeurd is). En dan doet het er niet toe dat zij graag hem heen hing of dat ze met 8 al een 'flinke dame' was. Ik begrijp niet waarom dat relevant is in dit verhaal.
Ik zeg niet dat je zoon schuldig is, maar ik zou toch wel willen weten wat wel en niet is gebeurd. En zijn kant van het verhaal helemaal uithoren.
Ja we hebben heel vaak en lang met hem gesproken en hij zegt dat ze steeds op zijn schjot kroop en hij haar aan haar billen vast had. Niet seksueel, maar zoals je je zusje bij oorbeeld vasthoudt.
Wij vonden het niet schattig en hebben herhaaldelijk gezegd dat ze onze zoon even los moest laten en niet de hele dag aan hem moest hangen. Diep van binnen weet je dat dit soort zaken een verkeerd leven kunnen gaan leiden. En dat is dus ook gebeurt.
Met flinke dame bedoel ik dat zij zelf al veel verder was in denken dan andere kinderen. Met twee oudere zussen die de nodige vriendjes over de vloer hadden, kreeg ze veel van puber leven mee.
Ik ben de laatste die zegt dat zoon niets gedaan heeft. Maar geloof hem wel als hij zegt dat er verder niet meer geneurt is. Zou ook raar zijn als ik dat niet geloofde.
Maar t is niet oke om iemand te beschuldigen zonder bewijs. En ja, wij staan nu aan die andere kant, net als zovelen die ooit beschuldigd zijn.
AnnaPollewop schreef op 10-11-2023 om 16:08:
[..]
Blijkbaar is het toch niet zo schatttig en onschuldig. En dat zagen TO en partner toen ook al. Het vraagt van een jongen van 14 (niet bepaald een leeftijd met de grootste empathische ontwikkeling of oog voor de omgeving) wel veel om alles in goede banen te leiden zonder ruzie te krijgen of te weten waar precies de grenzen liggen. Het was wellicht beter geweest om zoonlief daar ver uit de buurt te houden, maar dat is achteraf. Was hij met haar alleen dan, want anders hadden jullie dat toch gezien?
En wat er volgens de verhalen gebeurd zou zijn, dat hoeft niet te zijn wat er echt gebeurd is. Zo’n schattig en onschuldig verliefd meisje kan net zo makkelijk dingen verteld hebben die niet waar zijn, want daar zijn jonge kinderen ook heel goed in, en het meisje heeft er geen enkel belang bij om daar ooit nog op terug te komen. Ze zal niet verwachten dat “het was toch niet waar “ op veel waardering kan rekenen.
Ja achteraf denk ik dat ook. Maar je verwacht dit niet. Het hele me-to gebeuren was in deze zelfde periode en snap dat je als moeder iets vraagt aan je kind. Maar zonder enig verhaal iemand te beschuldigen. Het doet zo’n verdomd veel verdriet. We hebben altijd gedacht dat ze aangifte zouden doen. Ze zei dat het meisje in therapie ging en dat daar de waarheid wel boventafel zou komen. We hebben niets meer gehoord.
Maar het hangt als een zwaard biven je hoofd. En of er ni wel of niets gebeurt is, dat maakt voor de rest van de wereld niets uit. Je bent al veroordeeld.
Ik twijfelde ook om dit bespreekbaar te maken, maar juist doordat t zo veroodelend is, leek t me toch goed
Ik vind het vooral heel onzorgvuldig zoals die moeder gehandeld heeft. Dit soort dingen zijn ernstig en moet je ernstig oppakken, maar dat doe je altijd door hoor en wederhoor en niet in het openbaar met iemands vrienden erbij allerlei beschuldigingen gaan verkondigen. Dat is gewoon écht niet oké en daarmee verstoort ze de verstandhouding.
Daarbij vind ik het erg vreemd dat ze thuis veel over dat voorval praten, het opeens verkrachting noemen en dat met jan en alleman delen zonder naar de politie te gaan.
Daarnaast, als de ouders en jullie er altijd bij zijn geweest tijdens het contact en ze toen niet ingrepen heb ik daar ook wel mijn vraagtekens bij.
AnnaPollewop schreef op 10-11-2023 om 15:59:
Misschien een keer naar een advocaat om eens goed uit te zoeken wat er gebeurd is, wat daar de juridische consequenties van zijn, wat er eventueel boven zijn hoofd hangt, wat er te doen valt aan de laster.
Het is dus al 4 jaar geleden deze beschuldiging. Ik heb me wel voorgenomen mochten ze t weer oprakelen dat ik een melding van laster ga maken. En dat alles dan tot op de bodem uitgezocht moet worden.
Index224 schreef op 10-11-2023 om 16:18:
[..]
Wat bijzonder om de verantwoordelijkheid bij een 8-jarige te leggen. Een 14-jarige is seksueel stuk verder ontwikkeld dan een 8-jarige en heeft ook al de nodige seksuele voorlichting gehad. Als het allebei 8-jarigen waren geweest, dan was het wel een ander verhaal. Mijn 6-jarige neefje knuffelt me ook graag maar zo moeilijk is het niet om dan niet te betasten. Voor een puber vol hormonen ligt dat misschien wel anders maar ook hij weet dan dondersgoed wat fout is en wat niet.
TO zegt zelf ook niet te weten of het waar is of niet. Tijd voor een goed gesprek dus. Want mocht het wél zo zijn dan moet die waarheid wel boven tafel komen.
Ik leg helemaal niet de verantwoordelijkheid bij de 8-jarige, dat wil jij er perse in lezen. Ik zeg alleen dat het toch niet zo schattig en onschuldig is uitgepakt. Opdringerig is ook niet onschuldig, of het nou een kleuter, een 8-jarige of een huisdier is. Een hond die steeds overal zijn neus in steekt vinden mensen gek genoeg ook niet altijd schattig terwijl het beest er niks mee bedoelt.
En je hebt het nu steeds over seksueel, maar als je een kleuter bij zijn of haar billen pakt hoeft dat helemaal niet seksueel te zijn maar dat kun je er achteraf wel ineens van maken. Zo ook bij deze 8-jarige.
Aanrakingen die jongens van 14 onderling doen (en die kunnen er wat van qua stoeien, pesten, kietelen en knijpen) kun je ook op meer manieren opvatten afhankelijk van wie het ondergaat en wat die ervan vindt. Ik vind het nogal volwassen bekeken allemaal, terwijl die jongen dat misschien helemaal niet zo bedoeld heeft. Een klein kind dat op je schoot zit te kronkelen kan best een hand om of onder billen krijgen zonder dat je daar gelijk je seksuele behoefte door bevredigt.
Het zal mijn leeftijd wel zijn maar ik vind het nogal devalueren wat tegenwoordig al als misbruik opgevat wordt. Het doet echte slachtoffers geen recht en de beschuldigden ook niet. Alleen de zelfgenoegzame veroordelende omstanders kunnen hier hun bevrediging uit halen.
Een hand onder de billen is toch wat anders dan een verkrachting.
Index224 schreef op 10-11-2023 om 16:18:
[..]
Wat bijzonder om de verantwoordelijkheid bij een 8-jarige te leggen. Een 14-jarige is seksueel stuk verder ontwikkeld dan een 8-jarige en heeft ook al de nodige seksuele voorlichting gehad. Als het allebei 8-jarigen waren geweest, dan was het wel een ander verhaal. Mijn 6-jarige neefje knuffelt me ook graag maar zo moeilijk is het niet om dan niet te betasten. Voor een puber vol hormonen ligt dat misschien wel anders maar ook hij weet dan dondersgoed wat fout is en wat niet.
TO zegt zelf ook niet te weten of het waar is of niet. Tijd voor een goed gesprek dus. Want mocht het wél zo zijn dan moet die waarheid wel boven tafel komen.
Als jongen wordt je gelijk veroordeeld dat is t lastige. Waarom klopt t wel wat zij zegt? In dat gezin heerste een sfeer waarin de kinderen een vreemde manier van aandacht vroegen. Moeder idd heel dominant en bepalend. Kinderen logen vaker ook over ziek zijn, want dan was mama lief voor je.
Ik weet dat t een gevoelig onderwerp is, maar denk dat er veel meer mensen zijn die beschuldigd worden en er niets is gebeurt. En ook dir kant mag eens belicht worden.
Achteraf hadden we nooit zo lang bevriend moeten zijn. Maarja, das achteraf
Chantalle74 schreef op 10-11-2023 om 17:02:
[..]
Als jongen wordt je gelijk veroordeeld dat is t lastige. Waarom klopt t wel wat zij zegt? In dat gezin heerste een sfeer waarin de kinderen een vreemde manier van aandacht vroegen. Moeder idd heel dominant en bepalend. Kinderen logen vaker ook over ziek zijn, want dan was mama lief voor je.
Ik weet dat t een gevoelig onderwerp is, maar denk dat er veel meer mensen zijn die beschuldigd worden en er niets is gebeurt. En ook dir kant mag eens belicht worden.
Achteraf hadden we nooit zo lang bevriend moeten zijn. Maarja, das achteraf
Ja, ik vraag me wel af wat er dan zo leuk was aan die mensen?
MamaE schreef op 10-11-2023 om 16:56:
Ik vind het vooral heel onzorgvuldig zoals die moeder gehandeld heeft. Dit soort dingen zijn ernstig en moet je ernstig oppakken, maar dat doe je altijd door hoor en wederhoor en niet in het openbaar met iemands vrienden erbij allerlei beschuldigingen gaan verkondigen. Dat is gewoon écht niet oké en daarmee verstoort ze de verstandhouding.
Daarbij vind ik het erg vreemd dat ze thuis veel over dat voorval praten, het opeens verkrachting noemen en dat met jan en alleman delen zonder naar de politie te gaan.
Daarnaast, als de ouders en jullie er altijd bij zijn geweest tijdens het contact en ze toen niet ingrepen heb ik daar ook wel mijn vraagtekens bij.
Ingegrepen wel, maar werd weggelachen. Leuk he, ze vindt hem zo lief.
zou één keer gebeurt zijn toen ze biven aan t spelen waren, waar overigens altijd andere kinderen bij waren.
In ander antwoord achrijf ik net dat meisje in therapie zou gaan rn alles wel boven zou komen. Maar verder niets meer vernomen.
Pijnlijk