Bijna obees
Goedemiddag, ben al een tijdje bezorgd over onze zoon (19) die de laatste jaren best dik is geworden.
Volgens hem is zijn BMI net niet obees dus het is geen probleem. Hij vervangt spijkerbroek voor een joggingbroek en een oversized tshirt daarbij, opgelost!
Ik maak me zorgen vooral over de gevolgen van zijn dikworden, zoals hartproblemen, vaatziekten en diabetes.
Hij eet vooral 's nachts wanneer hij ah studeren is. Hij woont op kamers maar weekenden is die thuis.
Ook eet hij graag snoep en gebak (gemaakt door zijn vriendin).
Vroeger was hij heel actief, sportief en bewoog veel maar nu vindt hij sport niet zo leuk.
Wij ouders zijn juist heel sportief en helemaal niet dik, ook nooit geweest. Ook eten we heel gezond.
Hij is, trouwens, hierover ook niet echt te spreken.
Volgens hem is hij helemaal niet dik en we overdrijven.
Ik hoop dat hij eindelijk het licht zal zien maar maak me toch zorgen.
Iemand een tip of ervaring?
Of moet ik hem toch gewoon laten in zijn doen, hij is tenslotte volwassen :-/
Bedankt!
Tuinfluiter schreef op 20-09-2024 om 19:34:
[..]
en vervolgens totaal onzinnig advies geven omdat je zelf nog nooit te veel hebt gewogen.
Als iemand nooit te veel heeft gewogen geeft die toch niet per se onzinnig advies? "Zo greep ik in zodat ik nooit té zwaar werd." Maar dan volgt er waarschijnlijk allemaal "ja maar".
Ginevra schreef op 20-09-2024 om 19:14:
[..]
Ik probeer me voor te stellen hoe dat in z’n werk gaat. Dat een collega mij in de koffiepauze vraagt of ik interesse heb in een gesprek over mijn gewicht.
De enige manier waarop ik een gesprek over gewicht en afvallen wil voeren, is vanuit een positie van gelijkwaardigheid. Als vriendinnen of collega’s willen delen hoe zij met hun lijf en gewicht omgaan, of als ze willen weten hoe het bij mij werkt. Niet vanuit die superioriteit van “ik ga jou vertellen hoe het zit en hoe het werkt en heb je interesse in mijn wijsheid op dat gebied”.
Dat is toch logisch dat je als vriendin of collega zo'n gesprek voert vanuit een positie van gelijkwaardigheid. Dat is precies wat ik bedoel. Op een normale manier zonder oordeel en op een positieve manier een gesprek voeren over dit onderwerp maar zelfs dat lijkt van de meeste hier niet te mogen.
Valeria schreef op 20-09-2024 om 20:00:
[..]
Als iemand nooit te veel heeft gewogen geeft die toch niet per se onzinnig advies? "Zo greep ik in zodat ik nooit té zwaar werd." Maar dan volgt er waarschijnlijk allemaal "ja maar".
Ik zei nooit ja maar. Ik vertelde gewoon dat een bmi van 23,5 een gezond gewicht was. Sommige magere mensen eten echt veel meer dan ik doe en echt niet alleen maar gezond. Maar omdat ze slanker zijn denken ze het geheim van een gezond voedingsspatroon te weten en leveren ze ongevraagd commentaar.
Slank zijn betekend niet dat je een voedingsexpert bent waarschijnlijk heb je gewoon geluk met je genen en een snelle spijsvertering.
Eens met o.a. Anne1234! en auwereel en een aantal anderen die gewoon normaal gelijkwaardig en integer in dialoog gaan.
Anne1234! schreef op 20-09-2024 om 20:25:
[..]
Dat is toch logisch dat je als vriendin of collega zo'n gesprek voert vanuit een positie van gelijkwaardigheid. Dat is precies wat ik bedoel. Op een normale manier zonder oordeel en op een positieve manier een gesprek voeren over dit onderwerp maar zelfs dat lijkt van de meeste hier niet te mogen.
Dit mag van mij wel maar gebeurt meestal niet. De praktijk is dat je ongevraagd opmerkingen over je figuur krijgt en de toon belerend is.
De mensen waarmee ik wel gelijkwaardig over gewichtsproblemen kon spreken waren mensen die daar ook mee kampten.
Tuinfluiter schreef op 20-09-2024 om 20:27:
[..]
Ik zei nooit ja maar. Ik vertelde gewoon dat een bmi van 23,5 een gezond gewicht was. Sommige magere mensen eten echt veel meer dan ik doe en echt niet alleen maar gezond. Maar omdat ze slanker zijn denken ze het geheim van een gezond voedingsspatroon te weten en leveren ze ongevraagd commentaar.
Slank zijn betekend niet dat je een voedingsexpert bent waarschijnlijk heb je gewoon geluk met je genen en een snelle spijsvertering.
Of ze bewegen gewoon meer.
Het is echt niet alleen maar een kwestie van geluk hebben.
Valeria schreef op 20-09-2024 om 20:50:
[..]
Of ze bewegen gewoon meer.
Het is echt niet alleen maar een kwestie van geluk hebben.
Het is inmiddels wel bekend uit wetenschappelijk onderzoek dat als je ooit obees was, en je daarna teruggekeerd bent naar een gezond gewicht, je nog altijd minder kunt eten dan iemand met exact hetzelfde gewicht. Er is dan echt een verschil. Ik zie het elke dag. Mijn vriendlief is te zwaar geweest en eet minder dan ik. Ik kookte in het begin (en soms nog steeds) teveel voor hem.
Tuinfluiter schreef op 20-09-2024 om 20:34:
[..]
Dit mag van mij wel maar gebeurt meestal niet. De praktijk is dat je ongevraagd opmerkingen over je figuur krijgt en de toon belerend is.
dat dus. Op dit forum is iedereen vast heel integer en gelijkwaardig, maar in het dagelijks leven zijn een heleboel mensen belerend en krijg je ongevraagd commentaar.
Auwereel schreef op 20-09-2024 om 19:21:
Iedereen die me op een vriendelijke, serieuze manier kan vertellen hoe ik gemakkelijker mijn gewicht kan handhaven, is bij mij welkom.
Er per definitie van uitgaan dat als ik met kind daarover wil spreken, dat wel een misplaatst superioriteitsgevoel zal zijn, schat mijn reden verkeerd in
Dat kan ik niet. Ik kan alleen vertellen wat voor mij, mijn partner, een vriend van ons al ruim 15 jaar werkt. Wat wij doen en laten. En dat ik er zelf best wel moeite mee heb om steeds maar weer keuzes te maken. Ik weet heel goed waarom ik en waarom mijn man zo gegroeid zijn. Ik kan je prima vertellen wat mijn winst is maar ik zal je ook vertellen wat verlies is (qua uiterlijk maar ook bijv 15 jaar geen chips meer want ik laat het niet bij 1 bakje). De winst is voor mij hoger, het verlies neem ik erbij.
ToetieToover schreef op 20-09-2024 om 21:00:
[..]
Het is inmiddels wel bekend uit wetenschappelijk onderzoek dat als je ooit obees was, en je daarna teruggekeerd bent naar een gezond gewicht, je nog altijd minder kunt eten dan iemand met exact hetzelfde gewicht. Er is dan echt een verschil. Ik zie het elke dag. Mijn vriendlief is te zwaar geweest en eet minder dan ik. Ik kookte in het begin (en soms nog steeds) teveel voor hem.
Ik ben nooit obees geweest maar gewoon iets te zwaar mijn man is lang en slank. Als mijn man eet wat ik doe wordt hij echt mager. Na de vakantie ga ik weer goed letten op mijn eten ik wil een paar kilo kwijt en als we dan niet oppassen valt mijn man in rap tempo meer af dan ik. Hij moet dan bijgevoerd worden.
Valeria schreef op 20-09-2024 om 20:50:
[..]
Of ze bewegen gewoon meer.
Het is echt niet alleen maar een kwestie van geluk hebben.
Ik weet dat sommige mensen heel goed moeten opletten en hard werken om opgewicht te blijven. Dit zijn ook meestal niet de mensen die domme kwetsend dingen zeggen.
Tuinfluiter schreef op 20-09-2024 om 21:49:
[..]
Ik weet dat sommige mensen heel goed moeten opletten en hard werken om opgewicht te blijven. Dit zijn ook meestal niet de mensen die domme kwetsend dingen zeggen.
Maar het is misschien net zo kwetsend voor iemand die hard werkt om maar te horen dat hij/zij geluk heeft, denk je niet? Of dat hij belerend of superieur overkomt als hij uitlegt waarom hij op gewicht blijft?
Sneeuwklokje schreef op 20-09-2024 om 10:16:
[..]
Snurken en overgewicht. Dan gaan bij mij alarmbellen rinkelen.
Zijn ze onderzocht dmv een slaaponderzoek op apneu?
Een flink percentage van de mensen die snurken heeft apneu. Door apneu werken diverse hormonen niet zoals het zou moeten (je bent o.a. onverzadigbaar).
Op de website van de apneu vereniging kun je meer info vinden.
inderdaad is dat uitgebreid onderzocht, geen apneu (gelukkig). En dan mag je het dus verder uitzoeken.
Valeria schreef op 21-09-2024 om 08:50:
[..]
Maar het is misschien net zo kwetsend voor iemand die hard werkt om maar te horen dat hij/zij geluk heeft, denk je niet? Of dat hij belerend of superieur overkomt als hij uitlegt waarom hij op gewicht blijft?
Maar waarom moet je dat uitleggen als er niet naar gevraagd wordt en natuurlijk kan het kwetsend zijn als je harde werken als geluk bestempeld wordt maar ik heb dat zelf nooit zo ervaren dat 'dikke' mensen mij continu moeten vertellen dat ik zoveel geluk heb met mijn gezonde gewicht, andersom daarintegen wel, Ik was mollig in mijn pubertijd en daar ontzettend mee gepest zelfs door leraren werden er vaak grapjes gemaakt.
Valeria schreef op 21-09-2024 om 08:50:
[..]
Maar het is misschien net zo kwetsend voor iemand die hard werkt om maar te horen dat hij/zij geluk heeft, denk je niet? Of dat hij belerend of superieur overkomt als hij uitlegt waarom hij op gewicht blijft?
Daarom vind ik dus dat je te allen tijde commentaar op iemands uiterlijk en/of gewicht voor je moet houden tot iemand je zelf een opening biedt.