Boemerangkind

Ik heb ook eens tijdelijk rond die leeftijd weer thuis moeten wonen. Voor jezelf; pas op dat je niet in de moederrol terugschiet. 
Voor je dochter; huishoudelijke taken geven, minimaal eens per week koken, en zelf zorgen dat haar kamer opgeruimd wordt en bed verschonen. Qua wassen zou je moeten kijken wat het beste uitkomt, of ze haar eigen was moet doen of niet. Ik zat trouwens veel op m'n kamer toen. Even koffie na het eten en dan naar m'n eigen hut.

Hier is zoon van 23 teruggekomen na 2 jaar samengewoond te hebben. Dat was even wennen, vooral omdat in dezelfde week zijn zus terugkwam van een jaar stage in het buitenland. Ja, het is vol in huis, en wij zijn eigenlijk wel toe aan het huis voor onszelf hebben, maar tegelijkertijd is het ook wel heel erg fijn en gezellig om ze weer thuis te hebben.
Van tevoren goede afspraken maken lijkt me handig. Ik lees dat ze kostgeld gaat betalen, dat lijkt me heel redelijk. Maar kijk uit dat ze dat niet uitlegt als dat ze dan in huis niks meer hoeft te doen. Verwacht niet van haar dat ze zelf ziet wat er moet gebeuren, maar geef haar een afgebakend takenpakket en tijden dat het moet gebeuren. Hier werkt het beter om te zeggen Ik wil dat je vandaag stofzuigt, dan dat ik vraag of ze willen stofzuigen. Ik vind dat zelf naar klinken, bazig, maar goed, wat werkt, werkt.
Vooral: verwacht niet teveel van haar. Ik neem aan dat ze flink wat stress heeft omdat ze er zoals je schrijft een potje van heeft gemaakt. Ik vermoed ook dat er iets als ASS en/of ADD speelt. Is daar inderdaad sprake van, dan zou ik (ook) op zoek gaan naar professionele ondersteuning. En als er geen diagnose hebt, maar je hebt wel vermoedens waarom het haar niet lukte om voor zichzelf te zorgen, regel dan een diagnose traject via de huisarts. Heet haar van harte welkom in je huis en laat haar eerst tot rust komen. Een beetje verwennen mag. Als je maar duidelijk maakt vooraf dat dat tijdelijk is en dat je op een gegeven moment wel meer van haar verwacht. Maar wat je ook doet, geen verwijten maken! Ze zal al genoeg van zichzelf balen dat ze nu met hangende pootjes naar jullie terug moet...

Dutchgirly schreef op 12-09-2024 om 22:54:

Ik heb rond die leeftijd ook kort terug thuis moeten wonen omdat ik uit mijn studentenstudio moest en ik nog niks anders had. Waar ik echt gek van werd was het dagelijkse gedoe over het eten om 6 uur precies. En dat mijn ouders het vervelend vonden als ik 's avonds voor ik ging slapen ging douchen. Daar hadden ze dan last van omdat ze dat geluid van het water dan hoorden. Zij zijn ochtendmensen, ik niet 😅. Ik wil niet oplossingen aandragen, maar meer ter inspiratie over kleine ergernissen die misschien goed zijn van te voren te overdenken of accepteren. Dingen zijn niet meer als toen je dochter nog thuis woonde. Ze heeft nu haar eigen ritme en dat past niet perse in jullie verwachtingspatroon.

Ik begrijp best dat het niet leuk is om je ritme om te gooien en je weer aan te passen. Maar dat is wel wat ze mogen verwachten, het is immers hun huis. Jij mag daar (weer)gebruik van maken en zij geven voor jou weer van een deel van hun vrijheid op.  

Ik herken het laat douchen bijvoorbeeld wel. Mijn wekker ging om 6.15u, als ik wakker werd van wat dan ook, lag ik lang wakker. Dat is dan wel iets waar ze rekening mee moest houden.

ik heb ook tijdelijk weer thuis gewoond toen ik eind twintig was. 
Het altijd om 18u eten vond ik ook irritant omdat ik zelf niet zo’n vaste tijd gewend was. Maar het was natuurlijk wel makkelijk dat ik zelf niet hoefde te koken. Dus ik nam het voor lief.

Verder ging het bij ons gemoedelijk. Maar ik was blij dat ik na een half jaar weer iets voor mezelf had!

Hier woont zoon (25) sinds anderhalve maand ook weer thuis (moest studentenhuis uit). Het is voor ons allebei behoorlijk wennen, zoon is wel hard op zoek naar iets anders. Dus het uitzicht dat het tijdelijk is, maakt het een stuk beter Het is van beide kanten wat geven en nemen. Je kunt je aan van alles ergeren (douchen op bepaalde tijdstippen, schoenen die opeens weer overal slingeren) maar het wordt er niet gezelliger op. Overigens ben ik in het weekend doorgaans bij mijn partner, dus we zitten niet voortdurend op elkaars lip. 

Mijn zoon heeft na zijn studie weer ruim een jaar thuis gewoond. Hij vond werk in de buurt waar wij woonden. Dat ging eigenlijk heel goed hij was ook hard aan het werk en vond het wel makkelijk dat hij niet hoefde te koken en als hij niet mee at liet hij dat altijd tijdig weten. 
Zijn vriendin studeerden een jaar later af en toen zijn ze gaan samen wonen.

Onze dochter woont momenteel weer thuis. Tijdens de laatste fase van haar studie is ze weer thuis komen wonen. In het begin had ze een bijbaantje in de horeca maar drie keer per week erg laat thuiskomen en douchen trokken wij niet. We hebben toen wel gezegd dat als ze bij ons wilde blijven wonen ze ander werk moest zoeken. Gelukkig was een andere baan snel gevonden en daarna was het alleen maar gezellig. 
Ze is nu afgestudeerd en heeft volgende maand een nieuwe baan met te veel reisafstand om nog lang bij ons te blijven wonen. Ze is samen met haar vriend die nog studeert een woonruimte aan het zoeken. Ik hoop voor hun dat dat vlot gaat lukken.

Volwassen kinderen weer thuis vonden wij best gezellig we hebben veel goede gesprekken gevoerd. De verhouding is heel anders dan met een achtien jarige we hoefden niet meer op te voeden. Er waren weinig irritaties over en weer en als die er waren hebben we er rustig en direct overgesproken.
Wij vonden het met beide kinderen een mooie periode maar we waren voor onze zoon blij dat hij weer eigen woonruimte had en hopen dat dochter ook weer een eigen plekje vind.

Jongste heeft hier, 'between houses', een half jaar thuis gewoond. We hadden wel wat afspraken gemaakt over huishoudelijke taken (1x per week koken, was in de wasmand doen en 1x per week de was doen van de dan volste wasmand (we hebben er 3, op kleur gesorteerd)). Verder was jongste nog wel druk met de studie, dus overdag veel weg of anderszins bezig - dat is natuurlijk wel anders dan bij TO. 
Volgens mij vond jongste het eten om 1800 wel best. Makkelijk om aan te schuiven. Liefst 's morgens aangeven als je niet mee-eet, kan eventueel ook later. Maar dat moest in het studentenhuis ook. En ook net als in het studentenhuis, proberen rekening met elkaar te houden v.w.b. zaken als badkamergebruik, muziek, etc.

Maar, eerlijk is eerlijk, het was voor 3 personen wel wennen toen jongste weer thuis kwam. We waren ook alle 3 blij dat die weer in de studentenstad kon gaan wonen.

Yumi schreef op 12-09-2024 om 23:18:

[..]

Ik begrijp best dat het niet leuk is om je ritme om te gooien en je weer aan te passen. Maar dat is wel wat ze mogen verwachten, het is immers hun huis. Jij mag daar (weer)gebruik van maken en zij geven voor jou weer van een deel van hun vrijheid op.

Ik herken het laat douchen bijvoorbeeld wel. Mijn wekker ging om 6.15u, als ik wakker werd van wat dan ook, lag ik lang wakker. Dat is dan wel iets waar ze rekening mee moest houden.

Nou precies dit is waarom ik mijn ervaring postte. Niet om hier een discussie te starten over wie er fout zit, maar om TO iets mee te geven om over na te denken. Ze gaat hier hoe dan ook tegen aan lopen.

Ik ben het trouwens niet met je eens, ik vind dat beide partijen zich moeten aanpassen en dingen van elkaar moetten accepteren.  Anders gaat het alleen maar tot ruzies leiden. Je kan niet verwachten dat alles 100% zo gaat als jij wilt omdat dat vroeger zo was.

Mijn zoon heeft een half jaar in Spanje gewoond voor zijn studie. We wisten allebei van te voren dat het maar voor een half jaar zou zijn. Ik vond het wel fijn toen hij weer terug was maar voor hem was het meer wennen en hij had ook wel de leeftijd om op zichzelf te gaan wonen. Hij had goed gespaard en was op zoek naar een koopwoning. Dat viel niet mee omdat hij telkens overboden werd. Ik heb ook nooit kostgeld gevraagd. Ik had liever dat hij meer kon sparen. Toen hij van baan veranderde en meer ging verdienen kon hij ook meer overbieden en is het hem gelukkig gelukt om een mooie woning te kopen. Hij woont er nu 3 jaar. Het was toen vooral voor hem nogal wennen om weer terug thuis te komen wonen.

Ik ging een man achterna toen ik thuis vertrok en in mijn geval pakte dat goed uit; ik vond het heel boeiend om een gezin te verzorgen. Hij was dan ook erg makkelijk; echt een hartelijk lief persoon.

Maar het had fout kunnen gaan; mijn moeder had geen duidelijk "dit doe ik allemaal voor jou, prima maar 't is maar dat je het weet" maar een ander soort houding waardoor ik niet wist hoe ze erover gedacht zou hebben als ik "met hangende pootjes" teruggekomen was. Ik hoorde later, na de initiële schok van een leeg nest, dat ze blij was dat ik uitgevlogen was. En natuurlijk was ik ook blij voor haar. Je wil niemand tot last zijn; dat zou ik me aangetrokken hebben.

Dus; doe je iets voor haar, zeg het erbij. Al is het alleen maar haar lievelingseten, een cadeautje of een boodschap. En, zoals eerder hierboven gezegd: bereken reële kosten. Ben je zelf bemiddeld, en wil je haar minder laten betalen om haar te laten sparen, vertel dit erbij.

rionyriony schreef op 13-09-2024 om 10:13:

Ik ging een man achterna toen ik thuis vertrok en in mijn geval pakte dat goed uit; ik vond het heel boeiend om een gezin te verzorgen. Hij was dan ook erg makkelijk; echt een hartelijk lief persoon.

Maar het had fout kunnen gaan; mijn moeder had geen duidelijk "dit doe ik allemaal voor jou, prima maar 't is maar dat je het weet" maar een ander soort houding waardoor ik niet wist hoe ze erover gedacht zou hebben als ik "met hangende pootjes" teruggekomen was. Ik hoorde later, na de initiële schok van een leeg nest, dat ze blij was dat ik uitgevlogen was. En natuurlijk was ik ook blij voor haar. Je wil niemand tot last zijn; dat zou ik me aangetrokken hebben.

Dus; doe je iets voor haar, zeg het erbij. Al is het alleen maar haar lievelingseten, een cadeautje of een boodschap. En, zoals eerder hierboven gezegd: bereken reële kosten. Ben je zelf bemiddeld, en wil je haar minder laten betalen om haar te laten sparen, vertel dit erbij.

Hoe zie je dit dan voor je? Kim, luister even.. ik heb vandaag stof gezogen, de vaatwasser ingeruimd, de wc schoongemaakt en drie borden gekocht want we gebruiken nu meer servies.. heb je wel door dat ik dat ook allemaal voor jou doe?

Dit meisje heeft al op zichzelf gewoond, ik mag toch hopen dat ze inmiddels heeft begrepen dat de afwas niet vanzelf naar de vaatwasser loopt toch? 

watertoren schreef op 13-09-2024 om 10:10:

Mijn zoon heeft een half jaar in Spanje gewoond voor zijn studie. We wisten allebei van te voren dat het maar voor een half jaar zou zijn. Ik vond het wel fijn toen hij weer terug was maar voor hem was het meer wennen en hij had ook wel de leeftijd om op zichzelf te gaan wonen. Hij had goed gespaard en was op zoek naar een koopwoning. Dat viel niet mee omdat hij telkens overboden werd. Ik heb ook nooit kostgeld gevraagd. Ik had liever dat hij meer kon sparen. Toen hij van baan veranderde en meer ging verdienen kon hij ook meer overbieden en is het hem gelukkig gelukt om een mooie woning te kopen. Hij woont er nu 3 jaar. Het was toen vooral voor hem nogal wennen om weer terug thuis te komen wonen.

Zijn vreselijke prijzen momenteel. Daar had je in mijn jonge tijd een villa voor.

Joszy schreef op 13-09-2024 om 10:27:

[..]

Hoe zie je dit dan voor je? Kim, luister even.. ik heb vandaag stof gezogen, de vaatwasser ingeruimd, de wc schoongemaakt en drie borden gekocht want we gebruiken nu meer servies.. heb je wel door dat ik dat ook allemaal voor jou doe?

Dit meisje heeft al op zichzelf gewoond, ik mag toch hopen dat ze inmiddels heeft begrepen dat de afwas niet vanzelf naar de vaatwasser loopt toch?

Nee, niets naars, maar duidelijk communiceren.

rionyriony schreef op 13-09-2024 om 10:28:

[..]

Nee, niets naars, maar duidelijk communiceren.

Maar hoe dan? Hoe vul je dat in praktijk in?