Broertje (26) laat anderen de dokter bellen

Gewoon nee zeggen. En tegen je zussen kan je ongeveer hetzelfde zeggen. Jullie kiezen ervoor om dat voor hem te doen maar daar hoef je niet over bij mij te klagen. Nee is ook een antwoord als hij het vraagt.

Wellicht is er een hele goede reden dat hij dit liever door een ander laat doen.
Maar als jij dat niet wil is nee een prima antwoord!

Toch noem je hem zelf ook "broertje" Is hij de jongste en enige jongen? Ik zou of gewoon nee zeggen of gewoon bellen. Wat je zussen doen moeten ze zelf weten toch? Ook als je volwassen bent kan je belangst hebben of het gewoon spannend vinden om artsen te bellen. Ik zou er geen belangrijk punt van maken. 

MamaE schreef op 16-07-2025 om 16:21:

Inderdaad. Gewoon nee zeggen en ook zeggen dat hij het niet meer hoeft te vragen. Dat hij 26 is en dat soort dingen prima zelf kan en hoort te regelen, want hij is een volwassen kerel, geen klein kind meer. Dat je zussen het wel doen, heb je geen invloed op. Maar je kunt ze wel vertellen hoe jij erover denkt, dat jij het niet wil doen en dat zij dat zelf moeten weten, maar niet bij jou komen klagen hierover. Ze hebben er immers zelf een rol en een aandeel in.

Maar dat weet je toch niet? Of hij dat prima zelf kan?

Mijn jongste broer is 56, alleenstaand en vraagt bij dit soort dingen ook wat ondersteuning. Niet omdat hij wat mankeert, maar omdat hij het lastig vindt en ook geen partner heeft.

En als er steeds naar een dokter of tandarts moet worden gebeld is er iets aan de hand met de gezondheid lijkt me

Ik kan mij haast niet voorstellen dat hij het zelf fijn vindt om altijd maar om hulp te moeten vragen. 
Weet je wat erachter zit dat hij niet wil bellen? Belt hij wel eens naar andere mensen (bijv. naar jou), of communiceert hij bij voorkeur altijd per app/mail? Zou hij ervoor open staan om het te leren? Door bijvoorbeeld samen met jou te bellen (telefoon op speaker) of het gesprekje "voor te bereiden" oid? Misschien interessant om eens verder naar te vragen als hij weer eens een verzoek doet. 
En als je hem niet wilt helpen, zeg dan gewoon "nee" en laat het hem verder zelf uitzoeken, al dan niet via je zussen. 

Bij de meeste praktijken en poli's moet je zelf bellen. Als het om een kind gaat of iemand die vanwege een gebrek niet zelf kan bellen is het anders. Ze willen dit omdat de patient zelf moet vertellen wat de klachten zijn, het gebeurde nog wel eens dat een partner belde die de klachten heel anders interpreteerde en vervolgens kwam zo'n patient niet opdagen omdat die niet veel last had. Ook zijn het lastige telefoongesprekken waarbij de beller steeds gaat vragen aan de patient die vaak geeneens in de kamer is wat en hoe er precies aan de hand is.
Ik zou dit dus zo aan mijn broer vertellen dat dit de reden is dat hij zelf moet bellen

Bij sommige huisartsassistentes heb je ook een ferme toon nodig om niet afgescheept te worden met een paracetamolletje.
Eerlijk gezegd heeft mijn man ook liever dat ik een afspraak maak, ik ben er ook beter in😄

Bij onze huisarts kun je ook online een afspraak maken, zou dat iets voor hem zijn? Ik weet niet of dat bij zijn huisarts kan? Moet het wel iets zijn waarvoor je niet dezelfde dag moet worden gezien, dan kun je beter bellen.

Natuurlijk zijn er uitzonderingen waarom iemand zoiets niet kan of het lastig is. 
Bijvoorbeeld als iemand doof/slechthorend is of een spraakgebrek heeft, dan is telefoneren gewoon lastig. In dat geval zou ik begrip verwachten van de omgeving. En ook van de huisarts/assistente. Voor iemand met een verstandelijke beperking vind ik het niet meer dan logisch dat iemand anders dit doet. Maar aangezien deze informatie niet in de OP staat, ging ik er vanuit dat het gaat om een normaal begaafde jongeman zonder noemenswaardige beperkingen. Natuurlijk kun je belangst hebben, of sociale angst of nieuwe dingen spannend vinden. Maar dan kun je dat, eventueel met begeleiding, wel leren. En dat lijkt me wel nuttig op die leeftijd. Door dit soort dingen tot in lengte van dagen te blijven doen voor een ander, maak je die ander aangeleerd hulpeloos. En hoewel lief bedoeld, is het niet in het belang van die ander om dat te blijven doen.

je weet dus niet waarom hij dit niet zelf doet 

Ik zou dat wel eens vragen. Misschien is het gewoon nooit in hem opgekomen om dat zelf te gaan doen. Dergelijke situaties komen voor. Zo schreef hier laatst iemand op het forum dat haar toen nog vriendje niet kon bedenken dat zelf een wekker zetten om op tijd op werk te zijn ook een optie was in het leven in plaats van afhankelijk te zijn van een ander die jou wakker maakt of een wekker zet. Ook een jongvolwassen man met een normaal stel hersens. Ze bestaan.

Mijn moeder vroeg toen ik klaar was met school en ging werken wie zij moest bellen als ik ziek was. Uhm...niemand...mensen met een volwassen baan regelen dat zelf (uitzonderingen daargelaten). 

MamaE schreef op 16-07-2025 om 16:52:

Natuurlijk zijn er uitzonderingen waarom iemand zoiets niet kan of het lastig is.
Bijvoorbeeld als iemand doof/slechthorend is of een spraakgebrek heeft, dan is telefoneren gewoon lastig. In dat geval zou ik begrip verwachten van de omgeving. En ook van de huisarts/assistente. Voor iemand met een verstandelijke beperking vind ik het niet meer dan logisch dat iemand anders dit doet. Maar aangezien deze informatie niet in de OP staat, ging ik er vanuit dat het gaat om een normaal begaafde jongeman zonder noemenswaardige beperkingen. Natuurlijk kun je belangst hebben, of sociale angst of nieuwe dingen spannend vinden. Maar dan kun je dat, eventueel met begeleiding, wel leren. En dat lijkt me wel nuttig op die leeftijd. Door dit soort dingen tot in lengte van dagen te blijven doen voor een ander, maak je die ander aangeleerd hulpeloos. En hoewel lief bedoeld, is het niet in het belang van die ander om dat te blijven doen.

Er zijn zat mensen die niet op kunnen tegen een kenau van een huisartsassistente. Heb hier op oo vaak zat gelezen dat mensen er moeite mee hebben. Of iemand meenemen naar de huisarts. 

Toevallig ga ik volgende week zelf nog mee met mijn dochter van 23 naar de tandarts. Die heeft serieuze angst voor naalden en heeft een gaatje dat moet worden gevuld. Ze woont zelfstandig, is heel capabel, heeft ook gewoon zelf de afspraak gemaakt. Maar wil hierbij dan toch wat ondersteuning.

Iemand hoeft niet zwakzinnig te zijn om wat hulp te kunnen gebruiken bij wat dan ook.