contact met uitgevlogen kinderen
(Tja, jongvolwassen zijn ze al niet eens meer, onze kinderen. Ze hebben zelfs allemaal een gezin, sinds vorige week de laatste vader werd. Maar toch een gespreksonderwerp. stiekem binnengeloodst in deze rubriek.)
Vroeger was het in veel families gewoonte om in het weekend/op zondag samen koffie te drinken/te eten en bij te kletsen. Vaak waren grootouders de familieleden bij wie iedereen/de meesten binnen stapten voor zo'n contactmoment. Die tijd is bijna overal voorbij. In het weekend zien we bijna wekelijks 'het kind dat in hetzelfde dorp woont'. De andere niet/zelden. Niet vanwege ruzie of zo, ze hebben gewoon andere bezigheden.
.
Hoe houden jullie contact met broers/zussen/ouders?
Een vaste familiedag, een hobby of sport waar je elkaar treft? Andere succesformules?
Bij mijn moeder mag iedereen op dinsdag aanschuiven bij het avondeten. Daar zie ik mijn broers, schoonzussen en neefjes dus ook.
Bij mijn schoonfamilie gaan we om het weekend ongeveer op de koffie.
Wij wonen allemaal zo ver verspreid van elkaar dat we elkaar weinig zien. Twee broers wonen in het buitenland. We proberen in ieder geval twee keer per jaar een dag af te spreken met z'n allen, rond kerst en in de zomer.
Mijn vader zie ik wel wat vaker, maar ook hij woont op 2 uur rijden als het verkeer meezit. Dat is max. 1 keer per maand.
We hebben wel met de hele familie een groepschat, ook met alle neven en nichten erbij. Zo blijven we op de hoogte van elkaars leven. Dat is wel gezellig.
het ging toch om contact met uitgevlogen kinderen, niet je ouders en brussen? De kinderen, hoewel op afstand resp. 40 minuten en 60 minuten rijden, zie ik regelmatig, soms meerdere keren per week, omdat we, ondanks dat 2 van de 3 een gezin hebben, vaak samen dingen ondernemen. Pubquizen, etentjes, bioscoop, hobby. Vader woont op 2 uur rijden, daar probeer ik elke maand langs te gaan, schoonouders op 35 minuten rijden, daar gaan we elke week naar toe. Broers minder vaak, wonen ook ver weg, hebben het druk. Ik zie ze een paar keer per jaar en verder is er de app.
Mijn uitgevlogen kinderen zie ik niet zo heel vaak. Ik ben gescheiden en hun partners hebben ook gescheiden ouders, dat maakt het al lastiger en dan heeft mijn zoon endochter ook nog onregelmatige diensten en ben ik week om week bij mijn vriend. We spreken elkaar wel via de app.
Mijn vader zie ik onregelmatig. Soms een paar keer vlak achter elkaar, dan soms een paar weken niet, hij woont wel dichtbij.
Mijn broertje trekt rond in zijn camper dus die zie ik als ze in de buurt zijn. Mijn zusje woont hier sinds kort in de buurt maar is nooit thuis als ik aanwip.
Abcdefg schreef op 17-07-2023 om 22:51:
het ging toch om contact met uitgevlogen kinderen, niet je ouders en brussen? De kinderen, hoewel op afstand resp. 40 minuten en 60 minuten rijden, zie ik regelmatig, soms meerdere keren per week, omdat we, ondanks dat 2 van de 3 een gezin hebben, vaak samen dingen ondernemen. Pubquizen, etentjes, bioscoop, hobby. Vader woont op 2 uur rijden, daar probeer ik elke maand langs te gaan, schoonouders op 35 minuten rijden, daar gaan we elke week naar toe. Broers minder vaak, wonen ook ver weg, hebben het druk. Ik zie ze een paar keer per jaar en verder is er de app.
Maar als moeder met jonge kinderen ben ik toch juist een uitgevlogen kind 
en heb ik nog geen uitgevlogen kinderen. Maar het komt op hetzelfde neer. Als we elkaar bij mijn moeder zien, ziet ons mam dus haar uitgevlogen kinderen.
Alleen op verjaardagen, nadat we uitgevlogen waren.
Sowieso waren we allemaal al op kamers gegaan op redelijke afstand en gingen we ook al niet meer ieder weekend terug, maar met een partner zeker niet meer.
Overigens bundelen de meesten nu verjaardagen, dus 2/3/4 per gezin tegelijk. Iedereen sport, niet alleen de kinderen, en het is gewoon lastig om een moment om de sportwedstrijden heen te plannen.
Vroeger gingen we trouwens ook niet wekelijks of maandelijks met hele families tegelijk bij opa en oma op de koffie. Ook mijn ouders woonden totaal niet bij hun eigen ouders in de regio.
Ik zou het echt heel benauwend vinden als ik elk weekend verplicht naar mijn ouders en mijn schoonouders zou moeten gaan. Ik werk de hele week, in het weekend heb ik ook andere dingen te doen. Dit klinkt echt als iets uit een tijd waar moeder de vrouw niet werkte en door de week de hele week de tijd had voor alle andere activiteiten. Waardoor het weekend, als de man thuis was, dus beschikbaar was voor familiebezoek.
Ik zie mijn ouders die vlakbij wonen wanneer ik tijd/zin heb. Dat is echt heel wisselvallig wanneer dat is. En mijn schoonouders wonen verder weg, dat is vaker gekoppeld aan iets, een activiteit die we gaan doen of een verjaardag.
Dutchgirly schreef op 18-07-2023 om 07:28:
Ik zie mijn ouders die vlakbij wonen wanneer ik tijd/zin heb. Dat is echt heel wisselvallig wanneer dat is. En mijn schoonouders wonen verder weg, dat is vaker gekoppeld aan iets, een activiteit die we gaan doen of een verjaardag.
En wat nu als zij zin hebben om jou te zien?
Dat vind ik in elk geval wel eens ingewikkeld. Ik zie mijn ouders 1x per 3-4 weken meestal maar van hun (gepensioneerd) zou dat wel veel vaker mogen. Ze wonen 1 5u verderop dus het kost wel veel tijd om 'even' langs te gaan
Mijn ouders wonen 300km verderop, dus wekelijks op de koffie is wat gortig 
ik zie ze zo ongeveer elke 6-8 weken een keer. Meestal zijn we er dan een paar dagen. Bellen doen we wekelijks. Schoonouders wonen hier in de stad en zien we ook niet wekelijks. Af en toe op de koffie, denk eens per maand ofzo. Broers/zussen verschilt een beetje wie het is. Mijn broer woont wat verder en zien we of bij mijn ouders, met verjaardagen en af en toe tussendoor. De ene keer vaker dan de andere keer. Andere broer woont hier in de stad, maar zien we nog minder eigenlijk. Daar gaan we soms een dagje mee weg. Zus zien we niet zo vaak, die woont ook wat verder. Zien we vooral met verjaardagen. Met niemand hebben we slecht contact verder. Maar in het weekend hebben we soms ook gewoon verplichtingen zoals werk, man gaat naar voetbal etc.
Ik zag als kind mijn grootouders bijna nooit, die woonden 3 uur treinen bij ons vandaan (wij en zij hadden geen auto). Mijn ouders schreven ze wel vaak. Mijn ouders woonden later dichterbij ons en we zagen elkaar eens in de drie of vier weken. Toen ik studeerde kwam ik wel vaker bij ze.
Ik kijk echt met verbazing naar families die elke week met zn allen bij elkaar zitten. Ik ken dat zelf niet.
Btw: die briefwisselingen van vroeger zijn geweldig om nu te lezen.
Joszy schreef op 18-07-2023 om 07:59:
[..]
En wat nu als zij zin hebben om jou te zien?
Dat vind ik in elk geval wel eens ingewikkeld. Ik zie mijn ouders 1x per 3-4 weken meestal maar van hun (gepensioneerd) zou dat wel veel vaker mogen. Ze wonen 1 5u verderop dus het kost wel veel tijd om 'even' langs te gaan
Dan stappen zij in de auto.
Ik zie mijn ouders soms vier keer in een maand, soms drie of vier maanden niet. Dat is dan wel lang, hoor. De relatie is prima.
Maar ik moet er ook niet aan denken dat er een verwachting zou zijn elke week of elke twee weken langs te gaan. Ik werk gewoon en heb andere plannen in het weekend. We zien elkaar sowieso elke verjaardag en met feestdagen. En tussendoor soms even op de koffie, ze wonen op zo'n drie kwartier rijden dus dat is prima te doen. Duurt het mij te lang dat ik ze zie, dan stap ik in de auto. Duurt het hen te lang dat ze mij zien dan stappen ze in de auto.
Joszy schreef op 18-07-2023 om 07:59:
[..]
En wat nu als zij zin hebben om jou te zien?
Dat vind ik in elk geval wel eens ingewikkeld. Ik zie mijn ouders 1x per 3-4 weken meestal maar van hun (gepensioneerd) zou dat wel veel vaker mogen. Ze wonen 1 5u verderop dus het kost wel veel tijd om 'even' langs te gaan
Dan kunnen ze toch ff bellen en dat laten weten? “Hoi, we hebben zin jullie even te zien. Vind je het goed als we morgen even langswaaien?”
Het lijkt soms wel, tenminste in mijn omgeving, dat ouders er vanuit gaan dat de kinderen vooral naar hen komen. Maar andersom kan toch ook prima? Vraag ze wanneer je voor ze kunt koken en ga er heen met een tas boodschappen. Sluit aan bij hun leven ipv andersom.
Joszy schreef op 18-07-2023 om 07:59:
[..]
En wat nu als zij zin hebben om jou te zien?
Dat vind ik in elk geval wel eens ingewikkeld. Ik zie mijn ouders 1x per 3-4 weken meestal maar van hun (gepensioneerd) zou dat wel veel vaker mogen. Ze wonen 1 5u verderop dus het kost wel veel tijd om 'even' langs te gaan
Ja dat kan toch? Dan vragen ze of ik thuis ben en dan komen ze langs... ik snap niet waarom dat alleen zou kunnen als ik daar heen ga.
Telefonisch vaak contact irl minder vaak met mijn ouders. Pa woont in een verzorgingshuis dat maakt het lastiger want de rit erheen is 1,5 uur dus we zijn zo 3 uur onderweg en ma vind dat we als we haar daar zien we niet bij haar geweest zijn en dat dat niet telt. Liefst wil ze dus dat we een week erna weer 3 uur in de auto zitten om haar te bezoeken.
Ze blijft trekken om ons bezoek en hebben het nu omgedraaid, ze gaat geregeld naar zus, vriendinnen of haar eigen zussen maar is bij ons nu 3,5 jaar niet geweest. Dit maal dus maar gezegd dat ze bij ons mag komen ipv dat wij naar haar toe gaan. Ze liep niet over van enthousiasme en stelt nog even uit te laten weten of ze wel of niet komt.
Toevallig pas een 'aanvaring' met mijn moeder gehad over dit onderwerp. Sinds het overlijden van mijn vader is de gewoonte erin geslopen om elke zondag langs te gaan. Maar dat ging inderdaad als een verplichting voelen. Zo ging ze bijvoorbeeld bellen om te vragen of we nog kwamen, op een tijdstip dat ze ons normaal gesproken verwachtte. Ging me schuldig voelen als ik 'ns een keer een week geen zin had.
Onze volwassen kinderen wonen nog thuis, dus daar kan ik nog niets over zeggen.